Μεταξύ σφύρας και άκμονος!
Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η δύναμη των "ενάρετων κύκλων", της ηχούς από τις επτά κεράτινες σάλπιγγες των ιερέων και την φωνή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, μπορεί να κυρίευσε την Ιεριχώ αλλά δεν μπορεί να κατεδαφίσει τα τείχη της κρίσης.Τώρα μέσα από τα σύννεφα του "λαϊκισμού" και του "αντι-λαϊκισμού" δηλ. του λαϊκισμού της αντίθετης κατεύθυνσης (βλ. "αντισυμβατικότητα" Τράμπ, ρητορική ΝΔ, ευρώ-δραχμή, εκλογές ή μή, διαπλοκή και τόσα άλλα) αναζητούμε ως σύγχρονοι πολίτες, απόγονοι των αρχαίων, την δύναμη να γκρεμίσουμε οχυρά, με ηχητικά κύματα να σταματήσουμε την μηχανική ενέργεια "καθολικών" πολιτικών.
Διανύουμε -ξανά- διάστημα που τα φαινόμενα της κακοκαιρίας των σφαλμάτων, της φτωχοποίησης, της "αποδημοκρατικοποίησης" του κόσμου, της Ευρώπης, της χώρας, εντείνονται.Οι "ταξιδιάρικες" μικρό-ιστορίες για τις διαφωνίες ή αποκλίσεις στους "θεσμούς", τις "τριβές" ΕΕ-ΗΠΑ, το ΔΝΤ εντός ή εκτός και "μόνιμα" επί τα αυτά και με την φαντασία στην "εξουσία" περί ενδο-καπιταλιστικών αντιθέσεων κα, που οσονούπω οδηγούν στην λύτρωση από την βασανιστική κατάσταση -όταν είμαστε διαρκώς αιωρούμενοι σε αυταπάτες-και χωρίς Δία να μας λυπηθεί.
Η κατάσταση στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, μετά το "πραξικόπημα", και από τις "φλεγόμενες" ζώνες," επιδεινώνεται. Τα κύματα των προσφύγων, η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων -με ή άνευ επισκέψεων της Μέρκελ στην Τουρκία και τηλεφωνικών "συνεννοήσεων"- η "σθεναρή" διαπραγμάτευση δηλαδή ένα "σκηνικό" για να δικαιολογηθεί το "κλείσιμο" μιας ακόμη αξιολόγησης με μέτρα σε βάρος των απλών πολιτών, είναι σαν να είμαστε στα μανιασμένα κύματα πριν τον κεραυνό.
Η ημερομηνιακή σήμανση των εκλογών δεν πρόκειται να γίνει με την αγωνία της κυβέρνησης για τα ποσοστά ούτε της ΝΔ για άνετη -αυτοδύναμη ή μή- διακυβέρνηση γιατί εδώ εκτός από τον "θυμό" των δανειστών υπάρχει και ο θυμός των κοινών θνητών, υπάρχει λαός και κοινωνία που "απονομιμοποιεί" ή όχι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες -όποια συνοχή κι αν επιδεικνύουν. Όσο "χτυπά" ο ένας στον άλλο, πάνω ή κάτω από την μέση, με ατζέντα ενδόμυχων επιδιώξεων, τόσο πιο πολύ πείθουν ότι μεταφράζουν την πραγματικότητα ως ονειρικό βίωμα των επιθυμιών τους για διατήρηση ή κατάληψη της εξουσίας και μόνο.
Ως πολίτες και χώρα πορευόμαστε άλλη μια φορά -στην μακραίωνη ιστορία μας υπάρχουν ανάλογες και πιο δύσκολες πραγματικότητες που την σημάδεψαν- μεταξύ σφύρας και άκμονος. Οι "αλαλαγμοί" των απλών θνητών στις "υπερφυσικές" δυνάμεις-που πάνω από τα κεφάλια μας καθορίζουν την πορεία και εκπληκτικά "ερμηνεύουν και συνδιαλέγονται" με αυτές οι δύο "πόλοι"-αν συντονιστούν στο ίδιο μήκος κύματος μπορεί και να καταφέρουν το σύγχρονο θαύμα.
Στην περιπέτεια μας πέρα από την τέχνη των μεταμορφώσεων και διαστρεβλώσεων μιας πραγματικά δύσκολης καθημερινής εμπειρίας του λαού, που όλο και περισσότερο συνειδητοποιεί ότι είναι αλλού οι ανάγκες του και αλλού οι παρορμήσεις του "δίπολου", μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε αληθινά διαφορετικά;
Αν θέλουμε να αλώσουμε τείχη που εμποδίζουν την πρόοδο πρέπει να κατακτήσουμε εθνική συνεννόηση και κοινωνική συστράτευση, όχι εποχικά, υπηρεσιακά ή μεταβατικά για παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο ή για διαμόρφωση των εξελίξεων κατά πως μας βολεύει αλλά ουσιαστικά, δηλαδή με στόχους μακράς πνοής. Αυτό τον παρονομαστή χρειαζόμαστε και τα άλλα ας τα κρατήσουμε για να τα διηγούμαστε στα ταξίδια του μέλλοντος, αρκεί να ανοίξουμε βήματα μέλλοντος σήμερα!
Οι σκοτεινές πτυχές των φονικών πυρκαγιών του 2007
Τις σκοτεινές πτυχές των φονικών πυρκαγιών του 2007 αναδεικνύουν, ύστερα από πολυετή έρευνά τους, δύο επιφανή στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος.
Παραθέτοντας γνωστά αλλά και άγνωστα στοιχεία από τα πορίσματα της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού, ο Ιωάννης Π. Σταμούλης και ο Νικόλαος Γ. Διαμαντής, πρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος, αντίστοιχα, της Ενωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 δεν ήταν μια τυχαία σύμπτωση, αλλά ένα οργανωμένο σχέδιο με πολλούς εκτελεστές.
''Οι ασύμμετρες απειλές του 2007 στην Ελλάδα''
Οι συγγραφείς, εννέα χρόνια μετά τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα, προσπαθούν να απαντήσουν στα ερωτήματα που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της δραματικής αυτής κρίσης, να φωτίσουν λίγο τα τραγικά εκείνα γεγονότα, να παραθέσουν μέσα από την «πυροσβεστική ματιά και σκέψη» μια σύνοψη γεγονότων και απόψεων.Σήμερα, χρόνια μετά, ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά τι συνολικά συνέβη το 2007 στις καταστροφικές πυρκαγιές. Σίγουρο είναι ότι στο σύνολό τους οι πυρκαγιές είχαν ως αφορμή το ανθρώπινο χέρι. Που το οδήγησαν πιθανόν και άλλες αιτίες, πέρα από την μέχρι σήμερα γνωστή αμέλεια ή πρόθεση.
Η διαπίστωση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι στις χιλιάδες αυτές δασικές πυρκαγιές ένα πολύ μεγάλο ποσοστό έχουν άγνωστη αιτία και είναι "ορφανές" από δράστη.
Προς αυτή την κατεύθυνση, στο βιβλίο, αποτυπώνονται όλα τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να βοηθήσουν στην προσέγγιση της ανεύρεσης των αιτιών και υπαίτιων των φονικών πυρκαγιών του 2007, συμπεριλαμβάνοντας και του κρίσιμου παράγοντα των ασύμμετρων απειλών, όπως αυτές σκιαγραφούνται στο φαινόμενο των εμπρησμών ως μορφή τρομοκρατίας.Στη συγκεκριμένη έκδοση συλλέχθηκαν και επεξεργάσθηκαν κυρίως «ανοικτά δημόσια στοιχεία», πραγματικά γεγονότα και αληθινές μαρτυρίες.Αυτά τα στοιχεία τα αξιολογήθηκαν συνολικά και συγκριτικά, για να φανεί η μεγάλη εικόνα και όχι το κάθε συμβάν από μόνο του, που ουσιαστικά απομακρύνει από τους πραγματικούς «ενόχους».
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρατίθεται το «καυτό ημερολόγιο» των φονικών πυρκαγιών του καλοκαιριού του 2007, όπου με μια απλή ανάγνωση φαίνεται ξεκάθαρα το πρωτόγνωρο του φαινομένου εμφάνισης και διασποράς των εστιών σε όλη την χώρα.
Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται οι απόψεις και τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, τόσο τις μέρες εκείνες, όσο και μετά, προσπαθώντας να εξηγήσουν το φαινόμενο και να προσεγγίσουν τις αιτίες και τους υπαίτιους.
Επίσης το στέλεχος των Ε.Δ. της χώρας μας και Διδάκτωρ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στην τρομοκρατία και τις ασύμμετρες απειλές, Ν. Γιαννόπουλος σε ειδικό κεφάλαιο αναλύει υπό το πρίσμα της ειδίκευσής του, τα πραγματικά στοιχεία του εφιάλτη που κτύπησε την πατρίδα μας, εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 2007.Το βιβλίο σαφώς και δεν μπορεί να πάρει θέση, άλλωστε το σύνολο των κομματιών του πάζλ ακόμα δεν έχει συντεθεί για να δοθεί η εικόνα του συνόλου των αιτιών και των υπαιτίων της καταστροφής.
Άλλωστε και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζει το φαινόμενο των καταστρεπτικών πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι, συνεχίζει το φαινόμενο του απεχθέστατου εμπρησμού από ανθρώπινο χέρι εγκληματικής πρόθεσης ή και εξίσου εγκληματικής αμέλειας.Εμπρηστές της διπλανής πόρτας, άνθρωποι υπεράνω υποψίας που γίνονται σύγχρονοι «Νέρωνες» ψυχασθενείς, πυρομανείς, ερωτικοί αντίζηλοι, οικοπεδοφάγοι καταπατητές, αμελείς επαγγελματίες, πυροτρομοκράτες, ξένοι πράκτορες, ένας μακρύς κατάλογος βάσιμων και αβάσιμων υπόπτων.
Το βιβλίο διατίθεται από την ΑΛΕΞΙΠΥΡΟ (τηλ.210 2116606 και e-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
Τα χωράφια μας..
Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
“Πασών των τεχνών αναγκαιοτέρα η γεωργική” έγραφε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Στον Ευρυτάνα τούτο επέβαλλε η πενία κι η πείνα και το ένστικτο της επιβίωσης.Ο παλιός γεωργός δεν ήταν σαν το σημερινό εργαζόμενο. Στο χωράφι “στουμπιόταν” από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός και για το χωράφι προσευχόταν “υπέρ ευφορίας των καρπών της γης”.
Ο ηρωισμός του Ευρυτάνα δεν αναδεικνυόταν, όταν πολεμούσε τον κατακτητή, που επιβουλευόταν την ελευθερία του, αλλά όταν ξεχέρσωνε (ξεστρεμάτιζε, όπως έλεγε) τα κράκουρα για να τα κάνει χωράφια. Όπου υπήρχαν βράχοι και χώμα, ξερίζωνε τις πέτρες κι έμενε το χώμα. Όπου όμως υπήρχε καθαρός βράχος και χρειαζόταν οπωσδήποτε χωράφι ή κήπο, τότε κουβαλούσε το χώμα από αλλού.Προϊόν του ξεχερσώματος ήταν οι μεγάλες πέτρες, που τις έφτιαχνε πεζούλια αντιστήριξης του χωραφιού του και ισοπέδωσης του επικλινούς εδάφους και υποπροϊόν μεγάλοι σωροί από πέτρες, διαστάσεων χούφτας, οι λεγόμενοι αρμακάδες (από το αρχ. έρμαξ) ή οβολοί, που ήταν βιότοπος ποντικιών φιδιών και άλλων σαυροειδών. Ο γεωργός εφάρμοζε ένα αυστηρό σύστημα διαχείρισης του χώματος.
Οι κατηγορίες των χωραφιών ήταν πάρα πολλές. Σε πλαγιές και σε γούπατα, σε λογγιές και σε διάσελα, όπου υπήρχε λίγο χώμα, παχύ ή μελίστα, γλινότοπος ή βελαώρα, κρητσίπια ή ξηριάδες, ο Ευρυτάνας έφτιαχνε τα χωράφια του. Ήταν μικρές πεζούλες, που καλλιεργημένες και περιποιημένες φάνταζαν στις πλαγιές των βουνών σαν ένα απίθανο μωσαϊκό. Τα ξερικά και τα ποτιστικά ήταν η πιο ουσιαστική διάκριση των χωραφιών. Η γη και το ύδωρ είναι δυο πανάρχαιες και διαχρονικές αξίες, τις οποίες σε κανέναν κατακτητή κανένας δεν χάριζε.
Τούτη τη γη ποτέ δεν διαφέντεψε τσιφλικάς ή άλλος αφέντης, έχοντας τον Ευρυτάνα γεωργό δούλο, κολλήγο ή δουλοπάροικο. Ο ίδιος ήταν αφέντης και δούλος της γης του και τα συμβόλαια του ήταν σφραγισμένα με τον ιδρώτα του κι επισφραγισμένα από τους κανόνες της κοινότητας που ζούσε. Ο παραδοσιακός νοικοκύρης εξαντλούσε τον Έρωτα στη γη του και στη γυναίκα του. Χωρίς να το ξέρει πειθαρχούσε στο σοφό Κοράνι που διδάσκει: “η γυναίκα είναι σαν το χωράφι σου, μπες μέσα και όργωσε κατά βούληση” και όχι μόνο κάθε 14 Φλεβάρη!
Το Γιατάκι..
Γράφει η Χαρά-Χαρίλεια Βλαχάκη
Δεν ξέρω αν το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο και αν έχει φάει άλλο παιδί από τους γονείς του τόσο όσο έφαγα εγώ.....αλλά μάλλον έχω την πρωτιά... όποιος ήταν εύκαιρος με τουλούμιαζε, την πρώτη και την τελευταία μετρούσα ....αλλά κι εγώ πολύ << καλό >> παιδί, έκανα ό,τι μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νούς για να τους προκαλέσω..... Τη φράση που πάντα άκουγαν από μένα και την θυμάται ακόμα η οικογένειά μου όταν με ρωτούσαν γιατί το έκανες? ήταν '' έτσι μ' θέλω καλά κάνω''...όσο έφαγαν τ' άλλα αδέλφια μου σε όλη της τη ζωή εγώ το έτρωγα σε μια εβδομάδα................
Μου είχε γίνει τρόπος ζωής και δεν με ένοιαζε .....δεν ξέρω αν αφήνει παιδικά τραύματα, δεν σπούδασα ψυχολογία και προς το παρόν δεν πήγα ακόμα σε ψυχίατρο η ψυχολόγο.....ίσως όμως για τα κουσούρια που έχω να είναι το άλλοθί μου. Την εβδομάδα τουλάχιστον μια βραδιά κοιμόμουν έξω, όχι γιατί με κλείδωναν αλλά γιατί όταν έκανα κάτι χοντρό κατά την γνώμη τους, με έδερναν μέχρι να κουραστούν και το να μπώ μέσα ήταν σαν να έμπαινα στο λάκκο με τα φίδια..... ενώ έξω έτρεχα και την σκαπουλάριζα πολλές φορές....
Όταν λοιπόν τους έκανα κάτι, ανάλογα με την εποχή έψαχνα και *γιατάκι* για το βραδύ, άλλωστε η μάννα μου ήταν σαφής: ''βρές *γιατάκι* να κοιμηθείς απόψε ....ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια της ...ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν καλός άνθρωπος, αλλά του έβαζε λόγια η μάννα μου, αυτή ήταν και είναι σκληρή γυναίκα! Με τα τόσα που τους έκανα και πιστεύω ήταν όλα από αντίδραση. δεν μπορώ να θυμηθώ τι τους έκανα την συγκεκριμένη φορά και το βράδυ έπρεπε να βρώ κατάλυμα .....ήταν χειμώνας και η μάνα πιθανόν έτσι θέλω να πιστεύω άφηνε επίτηδες ξεκλείδωτη την παράγκα που είχαμε αποθήκη τις βραδιές που είχα ...έξοδο!!!!!!!
Όταν γινόταν οι σεισμοί στο χωριό μου, μας είχε δώσει το κράτος νομίζω παράγκες για να μένουμε γιατί τα σπίτια μας ήταν μισογκρεμισμένα και επικίνδυνα.Ευτυχώς αν και παιδάκι του Δημοτικού με τον τρόπο που ζούσα δεν φοβόμουν...αφού νύχτωσε καλά άνοιξα την παράγκα και μπήκα μέσα, ήξερα τα κατατόπια γιατί φώς δεν υπήρχε (αν και αργότερα είχα προνοήσει και έβαλα μια παλιόλαμπα)...ήξερα ότι αριστερά κοντά στο παράθυρο κρεμόταν μια παλιά χλαίνη, την βρήκα και ανέβηκα πάνω στα τσουβάλια που είχαμε εκεί με αλεύρι, καλαμπόκι,σιτάρι και κουκουλώθηκα με την χλαίνη να ξενυχτίσω.
Τώρα το πως μπορούσαν αυτοί και κοιμόταν μέσα ήσυχοι.....αυτό είναι άλλη ιστορία.....έπρεπε να βάλω μυαλό και κατά την γνώμη τους αυτή ήταν η λύση...δεν κατάλαβαν ποτέ ότι εγώ συνήθιζα, δυνάμωνα και γινόμουν πιο αντιδραστική.... Δεν ξέρω τι ώρα κοιμήθηκα και πόσο.....ξύπνησα γιατί ένιωσα τα δάκτυλα των ποδιών μου στην μούρη μου....δεν μπορούσα να καταλάβω που ήμουν, έκανα τον σταυρό μου και στα τυφλά βρήκα τα τσουβάλια και την χλαίνη και την έπεσα ξανά για ύπνο..... .......Ξύπνησα από τις φωνές της μάνας μου, κατάλαβα ότι τα είχε μαζί μου....χαλούσε τον κόσμο και δεν ήξερα γιατί, την στην ευχή έκανε έτσι και πως θα ξεφύγω από την παράγκα μην με πιάσει, με τα νεύρα που είχε θα με σκότωνε, ήξερα ο πατέρας μου έφευγε πολύ πρωί για να πάει τα ζώα .....
Η παράγκα ήταν λίγο υπερυψωμένη από την μία πλευρά και την ακούω να είναι από κάτω και να μουρμουράει όπως πάντα, οπότε ανοίγω την πόρτα και τρέχω......την ακούω να μου λέει ''το βράδυ βρες αλλού *γιατάκι*. Στα δέκα μέτρα περίπου γυρίζω να δω τι έγινε και την βλέπω να μαζεύει από κάτω καλαμπόκι ........ Δεν ξέρω πως έγινε, μάλλον δεν ήταν καλά το τσουβάλι κλεισμένο,ή ήταν σχισμένο και με το που ανέβηκα άρχισε να αδειάζει και πέρασε ανάμεσα από τις αραιές τάβλες που είχαν για πάτωμα ....πάντως οι κότες κάνανε πάρτι το πρωί... τότε κατάλαβα γιατί διπλώθηκα την νύχτα. Μπήκα βιαστικά στο σπίτι ετοιμάστηκα και φεύγοντας για το σχολείο πήγα κοντά της στα δύο μέτρα και έβαλα τα γέλια για να της την σπάσω, έτσι και αλλιώς το βράδυ πάλι έξω θα την έβγαζα και να με πιάσει από κει που ήταν χωμένη δεν μπορούσε .....δεν το έκανα επίτηδες αλλά το χάρηκε η ψυχή μου, το ίδιο και οι κότες, μια εβδομάδα τρώγανε!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολλά λεφτά ..
Του Σπύρου Πεταρούδη
Άνοιξε το Τριώδιο ...
Κι εχει σχεδόν φλεβίσει ...
Μα η αξιολόγηση
ακόμα για να κλείσει
Με πίεση απ' τους δανειστές
Κι απο την ευρωζώνη
Κανείς δε ξέρει αύριο
το τι του ξημερώνει
Άραγε μένουμε στο ευρώ
παίρνοντας μέτρα κι άλλα
ή πάμε υποχρεωτικά
για τη δραχμή τρεχάλα
Ομως αναγκαστήκαμε
για να τα σιχαθούμε ..
Ουτε ευρώ ..ουτε δραχμή ...
δεν θελουμε να ακούμε
Να πάμε στο δολάριο
έφτασε πιά η ώρα ...
Εξαργυρώνοντας απλά
Τα ομόλογα του Σώρρα
Δικά μας τα δολάρια
πού χουν οι αμερικάνοι
Να τα σηκώσουμε ο Τραμπ
να τρέχει και μη φτάνει
Έχουν τα λεφτουδάκια μας
κι αυτοί καλοπερνάνε ....
Ακόμα και οι Γερμανοί
μηπως δεν μας χρωστάνε ;
Αυτά ομως τα ανέλαβε
ο Αλέξης να τα φέρει ..
Μάλιστα ατσαλάκωτα
και μετρητά στο χέρι
Αυτό σημαίνει στη ζωή
νά'χει κανένας πλάτες ....
Με αυτούς τους δυό θα έχουμε
τις τσέπες μας γεμάτες
Μιλάμε για πολλά λεφτά
να φάνε και οι κότες ...
Τα περιμένουν με χαρά
στα μπλόκα οι αγρότες
Πρώτοι θα πάρουν ποιό πολλά
σύμφωνα με τον νόμο ..
Για αυτό αν δεν έχουν όργωμα
πετάγονται στο δρόμο
Ζούμε στην ευπορότερη
εκ των χωρών τη χώρα ...
Κι είμαστε όλοι ευτυχείς ...
Με Τσίπρα ...και με Σώρρα !
Συνεχίζουν να δηλητηριάζουν σκυλιά στo Kαρπενήσι!
Οργή και αγανάκτηση απο πολίτες για την κατά συρροή θανάτωση αδέσποτων στα social media
Ανεξέλεγκτες διαστάσεις λαμβάνει στο Καρπενήσι η θανάτωση αδέσποτων ζώων και όχι μόνο. Μετά τα δεκάδες κρούσματα στην κεντρική πλατεία,στην περιοχή των Ευρυτάνων Αγίων και στο Μεγάλο χωριό ,σύμφωνα με τις καταγγελίες που στάλθηκαν στο "VP" άλλο ένα περιστατικό συνέβη προχθές στους Κορυσχάδες .Δύο γνωστά σκυλιά της περιοχής (η Λίζα και ο Τσίκος) βρέθηκαν νεκρά όπως όλα δείχνουν από δηλητηρίαση.
Δυστυχώς οι κάτοικοι δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι αφού τα αθώα τετράποδα βρήκαν ακαριαίο θάνατο.Όπως ήταν αναμενόμενο η οργή των κατοίκων ξεχειλίζει και τα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα εκατοντάδες.Ζητούν άμεσα μέτρα απο τον δήμο αλλά και επιτέλους όπως τονίζουν να "ανοίξουν τα στόματα" και να βρεθούν οι ένοχοι.
Δείτε μερικά απο αυτά τα σχόλια αλλα και το βίντεο που ανέβασαν για τα άτυχα τετράποδα...
-ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ !!!!! ΚΑΘΙΚΙΑ!!!!!! ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ!!!!!!!
-Αυτή η "ομερτά" ? πρέπει να σταματήσει!!! Ακόμα και η αστυνομία τους ξέρει εκεί στο Καρπενήσι. Δε μασάμε κουτόχορτο. Πέρισυ 10 σκυλάκια στην κεντρική πλατεία σκοτωσανε.Πολιτισμένοι Καρπενησιωτες ? Σας χάλαγαν την αισθητική σας, την ώρα που πίνατε τον καφέ σας.....Θα τον βρούμε τον π@@@, θα τον βρούμε Μην ανησυχείς....
-Αίσχος!Να τον βρείτε και να τον παραδωσετε. Να δικαστει να φάει κάποια χρονάκια ... Τα τομάρια...ουστ!
-Θέλω να βρίσω τρελα ομως και αισχρά........γ... τ . Μ.... τ.. μ....τ..οποίος το εκανε να τον κάψει ο θεος
-δεν μιλάνε....δεν είναι τα μόνα. Μέσα σε 10 μέρες σκότωσαν πέντε σκυλάκια...άσε, κοντεύω να σκάσω
-Αίσχος!Να τον βρείτε και να τον παραδωσετε. Να δικαστει να φάει κάποια χρονάκια ... Τα τομάρια...ουστ!
-ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΟΜΩΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΙΕΡΟ ΟΥΤΕ ΟΣΙΟ.ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΘΩΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ,ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ,ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ.Η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙ,!!!!!!!
-Ρε αλήτες σκατοψυχοι που σας ενόχλησαν τα σκυλάκια!!αυτα αγαπάνε τον ανθρωπο οσο τιποτα..κακώς απ οτι φαινεται...
-Αυτοι που το εκαναν λεγονται κτηνοι κ θα βρουν τον ιδιο θανατο για να νοιωσουν στο πετσι τους τον ιδιο κ χειροτερο πονο
-Στον εισαγγελέα κατευθείαν. Και στο Μεγαλο Χωριο σκοτώνουν και σκυλιά και γατιά... κανείς δεν μιλάει .....όλοι ξέρουν και όλοι σιωπούν.... Κρίμα τις ψυχούλες.
-Δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που γίνεται στο Καρπενήσι και στην ευρύτερη περιοχή. Οι καταγγελίες είναι πολλές αλλά τίποτε δεν κουνιέται. Στις Σέρρες κόντεψε να εκδιωχθει ο δήμαρχος που ταβαλε με τα αδέσποτα. Οι φιλοζωικες γιατί σιωπούν? Ένα μποϋκοτάζ από τους τουρίστες και μια κατακραυγή στα ΜΜΕ ίσως να αφυπνιζε κάποιους. ..λέω, αλλά έχουμε να κάνουμε με "βλαχους" ολκής. Λυπάμαι απίστευτα για τα ζωντανά και συμπονω αμεριστα
H προτομή της μαμής Γιαννιώς Λάζου στο Στένωμα
του Γιάννη Γιαννακόπουλου
Στη πλατεία του χωριού Στένωμα της Ευρυτανίας υπάρχει μία προτομή που δεν απεικονίζει κάποιον ήρωα της επανάστασης, ένα σπουδαίο εθνικό πρόσωπο ή ευεργέτη. Απεικονίζει την μαμή του χωριού, Γιαννώ Λάζου.
Η Γιαννιώ Λάζου γεννήθηκε το 1878 και πέθανε το 1975. Υπήρξε για πολλά χρόνια η μοναδική μαμή και πρακτική γιατρός της περιοχής. Η προσφορά της υπήρξε τεράστια τότε που τα χρόνια ήταν δύσκολα για την επαρχία και πολύ δυσκολότερα για τη δυσπρόσιτη Ευρυτανία, ιδιαίτερα τους χειμώνες, που οι μετακινήσεις ήταν αδύνατες. Η Γιαννιώ προσέφερε αφιλοκερδώς της υπηρεσίες της όχι μόνο στο Στένωμα αλλά και στα γύρω χωριά.
Σε μία εποχή που δεν υπήρχε κρατική μέριμνα και η υγειονομική περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη, η Γιαννιώ έσωζε ζωές και ανακούφιζε ασθενείς και τραυματίες. Η σημαντικότερη όμως προσφορά της, ήταν η βοήθεια στις εγκύους πριν και κατά τη διάρκεια του τοκετού. Όλα τα παιδιά της περιοχής είδαν το φως της ζωής με τη βοήθεια της Γιαννιώς.
Τα χρόνια πέρασαν και οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης ανάγκασαν τα παιδιά που ξεγέννησε η Γιαννιώ να ξενιτευτούν στην Αμερική. Δεν ξέχασαν όμως ποτέ τη γυναίκα που προσέφερε τόσα πολλά στον τόπο τους, και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης έστησαν την προτομή της στην πλατεία του χωριού τους.
Δείτε το βίντεο:
postmodern.gr
Η φωνή της εγκατάλειψης..
Γράφει η Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Οι πατλιές από τους θάμνους και τα βάτα κοντεύουν να κλείσουν το μισό χωράφι, τα χόρτα έχουν φτάσει κοντά ένα μέτρο, πουθενά προβατάκια να το βοσκήσουν, κάποτε σε ένα τέτοιο χωράφι θα έκαναν πάρτι...πρέπει να πέρασε πολύς καιρός να το επισκεφτεί ο ιδιοκτήτης του, πιθανόν κάποιος κυνηγός να ήταν ο τελευταίος που το περπάτησε ..........Στέκεσαι καταμεσής του χωραφιού και κοιτάζεις ολόγυρα, στην θέα που αντικρίζεις σε πιάνει ρίγος, σκέτη εγκατάλειψη.
Κοιτάζεις τις γέρικες κουφαλιασμένες ελιές....ευλογημένα δέντρα!!! Σε πιάνει το παράπονο να τις θωρείς ακλάδευτες, αμάζευτες, κανείς δεν ασχολείται πια με δαύτες, ξεχασμένες όπως και τόσα άλλα....μα στέκουν εκεί ακόμα όρθιες, περιμένοντας με υπομονή τον ...... άνθρωπο !Καμία περιποίηση και όμως πάνω στα κλαδιά τους υπάρχουν ακόμα μερικές ελιές, συνεχίζουν να προσφέρουν έστω κι αν δεν ακουμπάει πάνω τους ανθρώπου χέρι....Στην παρουσία σου τρομάζουν μερικά κοτσίφια που τρώγανε ανενόχλητα τον κόπο τους, τι κρίμα........... Κοιτάζεις τριγύρω, κάτι ψάχνεις, δεν μπορεί ....κάπου εδώήταν μονολογείς, που πήγε άραγε?Πας λίγο πιο δεξιά, πιο αριστερά, τίποτα.....Τζάμπα ψάχνεις, το μονοπάτι που ήξερες δεν υπάρχει πια, έγινε λόγκος όπως και τα σύνορα του χωραφιού σου και την αμπουριά που βρήκες και μπήκες μέσα πολύ σου ήταν............
Ακούγεται ο αναστεναγμός σου, νιώθεις τα μάτια σου να βουρκώνουν... Ξέρω τι σκέφτεσαι ...ναι ξέρω πολύ καλά, ό,τι θα σκεφτόταν ο καθένας στη θέση σου..... θυμάσαι, ναι και βέβαια θυμάσαι.... κάνεις σύγκριση, πως ήταν και πως κατάντησε......τεράστια η διαφορά.... ίσως κάπου μέσα σου νιώθεις ενοχές για την εικόνα που αντικρίζεις μετά από τόσα χρόνια, λογικό είναι.....Αυτοί που κάποτε το φρόντιζαν σαν να ήταν παιδί τους, δεν υπάρχουν και αν κάποιοι υπάρχουν είναι γέροι και ανήμποροι πια, αλλιώς δεν θα ήταν σε αυτό το μαύρο χάλι... Κι εσύ? Τι κάνεις αλήθεια εσύ? Για να είσαι εδώ κάτι σε τραβάει, κάτι σε δένει...Ναι σε καταλαβαίνω, έχεις φάει λαδάκι από εδώ, τις φύτεψαν οι γονείς σου, τις σκάλισαν, τις κλάδεψαν, τις τίναξαν με τα ροζιασμένα και κουρασμένα χέρια τους, τις έβλεπαν να μεγαλώνουν και έκαναν όνειρα γι αυτές όπως και για τα παιδιά τους....και τώρα?
Μη σε παίρνει από κάτω, δεν είσαι ο μόνος...κάπως έτσι την πατήσαμε όλοι, ένα καλύτερο αύριο για μας, μετά το μέλλον των παιδιών μας και παρατήσαμε τα πατρικά μας που με τόσο κόπο και ιδρώτα, με τόσες στερήσεις έχτισαν οι γονείς μας, παρατήσαμε τα χωράφια που μας τάιζαν, τα ξεχάσαμε σαν να μην υπήρξαν, μας πέφτουν λίγο μακρυά, δεν πάει και το αυτοκίνητο μέχρι εκεί, δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε, είναι ασύμφορα.......τρίζουν τα κόκαλα των δικών μας.....................Και να ήταν μόνο το δικό σου χωράφι λίγο το κακό.....να, κοίταξε γύρω σου, σχεδόν όλη η περιοχή φωνάζει εγκατάλειψη.... η εικόνα από μόνη της μοιάζει σαν να ικετεύει για λίγη ανθρώπινη σημασία, αφουγκράζεσαι λίγο και νομίζεις πως ακούς μια παραπονεμένη φωνή να ρωτάει γιατί?....
Όχι δεν τρελάθηκες......είναι το δέσιμο και η αγάπη που έχεις με τον τόπο σου, είναι τα συναισθήματα που σε πνίγουν.... είναι όλα αυτά που αφήσαμε πίσω μας και που δεν σταμάτησαν να μας περιμένουν και να μην ζουν στην σκέψη μας...Τώρα είναι εδώ, μπροστά σου και νομίζεις πως σου ζητούν εξηγήσεις για την κατάντια τους........Δεν αντέχεις να μείνεις άλλο, θες να φύγεις αλλά τα πόδια σου δεν σε υπακούν......
Όμως τα πράγματα αλλάζουν πολλές φορές....ποτέ δεν ξέρεις .... οι όμορφες μέρες που έζησαν αυτά τα χωράφια μπορεί να μην είναι μόνο παρελθόν, μπορεί να ξανανιώσουν ανθρώπινο ιδρώτα να τα ποτίζει και αυτή τη φορά....... ίσως να είναι ο δικός μας.....
"Υπό έλεγχο" ...o Σπύρος Πεταρούδης
Του Σπύρου Πεταρούδη
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει
καλοκαίρι θα μυρίσει ...
Κι αν μας ρίξει κι άλλο χιόνι
χέσε μέσα Πολυχρόνη
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
κι όπως πάντα σριμωγμένοι
Δυσκολίες λόγω χρέους
με θεσμούς και ευρωπαίους
Μένουνε ανοιχτές επίσης
και οι αξιολογήσεις
Για να κλείσουν τον Φλεβάρη
θα μας βγάλουν το τομάρι
Μας συμβαίνουν ομως κι άλλα
με ενα γείτονα κεφάλα
Που δεν ξέρει τι ζητάει
ούτε εμεις για που το πάει
Ο τρελός πέρα για πέρα ...
νταχτιρντί τσού τσού όλη μέρα
Όλο ψάχνει για μπελάδες
κρίμα για τους τουρκαλάδες
Μπλέξαμε με τον σουλτάνο ...
Ομως έχουμε τον Πάνο !
Με παραλαγή κι αρβυλα ...
πού βρωμάει... ποδαρίλα
Ο σουλτάνος φοβερίζει
και τα δόντια του μας τρίζει
Μα φοβάται απο τον μπούλη
που φυλάει στο καραούλι
Φρόντισαν κι οι αγρότες όμως
για να κλείσει κάθε δρόμος
Κι απο τούτα δω τα μέρη
δεν περνάει κανένα ασκέρι
Υπό έλεγχο τα πάντα
νεοέλληνες αγάντα
κι ως τον άλλο τον Φλεβάρη
θα πατήσουμε στον Άρη
Απο τα λεφτά του Σώρρα
δορυφόρους θάχει η χώρα ...
Μπράβο στα λαμπρά κεφάλια !
Τον παπά ...με τα κανάλια !
Φτύστε μην αβασκαθούμε
Μόνο αυτό μένει να δούμε
Και κουράγιο στον αγώνα
για να βγάλουμε χειμώνα !
Κέδρων Παράδοσις.Ένα μαγικό ταξίδι μέσα από τους μουσικούς δρόμους του χωριού
Γράφει ο Ηλίας Προβόπουλος
ΗΧΟΙ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΑΜΙΔΑ
Σε μια ωραία και ζεστή εκδήλωση που έγινε την Κυριακή το μεσημέρι στο κέντρο «Πρόποδες» στον Καρέα ο Σύλλογος των Απανταχού Κεδριωτών Ευρυτανίας έκοψε την βασιλόπιτα του νέου έτους 2017 και παράλληλα παρουσίασε το μεγάλο έργο του κατά τη διετία που πέρασε ενώ έβαλε ωραίους στόχους και για τα επόμενα.
Στο μικρό αυτό αντάμωμα των Κεδριωτών τους στην Αθήνα παρουσιάστηκε και το cd «Κέδρων Παράδοσις – ένα μαγικό ταξίδι μέσα από τους μουσικούς δρόμους του χωριού μας». Στο ωραίο αυτό δημιούργημα με τα 16 τραγούδια και σκοπούς των Αγράφων ακούγεται το μοναδικό βιολί και η ερμηνεία του Αντώνη Καλαμίδα σε αυθεντικούς παραδοσιακούς σκοπούς της περιοχής και τον συνοδεύουν ο γιος του Ηλίας Α. Καλαμίδας με ξύλινη κιθάρα ενώ η ηχογράφηση και η επιμέλεια είναι του Κώστα Α. Καλαμίδα.
Στην παρουσίαση δεν έγινε δυνατό να παραστεί ο ίδιος ο Αντώνης και τις τιμές που του απονεμήθηκαν από τον πρόεδρο του Συλλόγιυ Κώστα Παπατζήμα και τον πρώην πρόεδρο της «Πανευρυτανικής Ένωσης» Κώστα Παπαδόπουλο ανέλαβαν να του τις μεταφέρουν ο γιος του Κώστας και ο Δημήτρης Παπαδιάς ενώ συζητιέται να γίνει αργότερα μια μεγάλη εκδήλωση όπου θα τον ακούσουμε να παίζει και να τραγουδά όλα τα τραγούδια.
Περισσότερα...
Άνευ "κέντρων βάρους"!
Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το 2010 και το 2015 ήταν δύο κομβικοί σταθμοί- γεγονότα. Το 2017 διανύουμε τον τρίτο (που μάλλον θα έχει μια νέα διετή διάρκεια, όπου τα αλλεπάλληλα διλήμματα για Grexit θα ακολουθούνται απο κύματα περικοπών και λιτότητας, ενώ θα είμαστε και ανέτοιμοι αν προκύψουν με κίνδυνο απο την αδυναμία να βρεθούμε στην διάλυση) αλλά όχι το ιστορικό κομβικό σημείο εξόδου από την περιπέτεια.Από το 2010 έως σήμερα ζούμε ακρότητες σε μέτρα, πολιτικό λόγο και συμπεριφορές, βία, οργή, αγανακτισμένους με ή χωρίς πλατείες και μία σειρά καταστάσεις χωρίς "απάντηση" πόσο θα αντέξουμε αυτό που συμβαίνει.Οι επιπτώσεις της κρίσης είναι διπλής διάστασης για την χώρα και τους πολίτες: καταστροφή πλούτου και αναδιανομή αφού ένα τμήμα κερδίζει από αυτήν.
Ωστόσο η αλλαγή νοοτροπίας και συνακόλουθα επιλογών, θεσμών και δομών, προσώπων είναι εμφανώς πιο αργή από αυτό που χρειάζεται άμεσα για να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές δυνάμεις καθόδου που δεν είναι μόνο στην πλευρά των δανειστών.Δύο μείζονα παραμένουν άλυτα: σύγκλιση απόψεων και μίνιμουμ εθνική συνεννόηση και στη συνέχεια ποιοι ή ποιός θα είναι ο μαέστρος.
Οι ριζοσπαστικές "τομές" γενικώς είναι στο πρόγραμμα όλων όσων διεκδικούν την εξουσία. Τις εννοούν όμως; Στην πράξη το πλάνο τους εξαντλείται σε κάποιους μήνες, όταν οι ισχυροί οικονομικά ή οι δανειστές ή οι άλλοι παίκτες στα γεωπολιτικά γύρω μας έχουν πλάνα και στρατηγική- όπως αποδεικνύεται και απο την "απόδοση" των βραχυπρόθεσμων για το χρέος- για σαράντα χρόνια. Έτσι σε ένα ρευστό περιβάλλον οικονομικά αλλά και γεωστρατηγικά, αφού αλλάζει ο κόσμος και τα παλιά δεδομένα πεθαίνουν και νέα ανακύπτουν, με έντονα προβλήματα στην ιστορική μεταβατική περίοδο που διανύουμε, για ποιά σταθερότητα ελπίζουμε; Για την διάρκεια των κυβερνήσεων με αδυναμία για αποτελέσματα; Ή μήπως για αριθμούς -όπως η μείωση της ανεργίας με μερικές μορφές απασχόλησης ή εξευτελιστικές αμοιβές- και το κυριότερο που κρύβεται από τους ταχυδακτυλουργούς: η μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας -άρα και της ανεργίας- εξαιτίας της μετανάστευσης εκατοντάδων χιλιάδων νέων, δηλαδή το αύριο και το μέλλον της χώρας;
Καλώς να μιλάμε με αυταπάτες και μεγάλα λόγια για την εθνική και πολιτική κυριαρχία, για τα παλιά συστήματα που πρέπει να σαρωθούν αλλά πώς όταν η κάθε κατηγορία σκέφτεται εντός των επαγγελματικών της συμφερόντων και ο καθένας στον ατομισμό και την μοναξιά του προσωπικού του μεγάλου ή μικρού Γολγοθά; Στερούμαστε κομμάτων, συνδικάτων με αξίες αναφοράς στο όλον και όχι την άθροιση των επιμέρους, θεσμών και δεσμών που υφαίνουν το ολόκληρο και την συνέχεια.Είναι επόμενο χωρίς "κέντρα βάρους" στα κρίσιμα πεδία, σε εποχές με επίμαχο την εδραίωση νέου γεωοστρατηγικού status, συστημάτων ελέγχου -πέρα απο την εμπορευματοποίηση- της γνώσης, του σύγχρονου παραγωγικού κεφαλαίου, να είναι διαρκώς "έκπτωτοι" οι άνθρωποι αντί οι δυνάμεις φθοράς της ποιότητας και ασφάλειας της ζωής μας.
Αρκετά λοιπόν με τα "τυχαία"! Άν δεν προχωρήσουμε με νέο επίπεδο οργάνωσης παντού -εδώ που πάνω απο 5εκ στρέμματα είναι ακαλλιέργητα αλλά επιδοτούμενα- με αλλαγή προτύπων, τρόπου σκέψης και στάσης ζωής -με λογική συνεργασίας και με το συν της πρόσθεσης- αλλά παραμείνουμε στα "θεατρικά" κάθε είδους -όπως των διαπραγματεύσεων όπου οι δανειστές ξέρουν τι θέλουν και που το πάνε σε αντίθεση με εμάς- οι εποχές για τις παρούσες γενιές δεν θα "τύχουν" ούτε της κινέζικης κατάρας: "είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς"!
"Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί "..
Του Σπύρου Πεταρούδη
Πολύ βαρύς κι ασήκωτος
ειναι ο χειμώνας φέτος ...
Χιονίζει ασταμάτητα
Πλαγίως και καθέτως
Τέτοιο χειμώνα είχαμε
να δούμε κάποια χρόνια ...
Και εκεί που τον ξεχάσαμε ...
Μας ήρθε .... σαν τα χιόνια !
Τον θέλαμε ομως άλλωστε ..
εχει κι αυτός μιά χάρη ...
Και γεγονότα έχουμε
σπουδαία τον Γενάρη
Ορκίστηκε ο τραμπάκουλας !
Ως πλανητάρχης νέος
Ηταν λαμπρή η τελετή
Και πλούσια βεβαίως
Όλοι οι παρευρισκόμενοι
δείξαν τον θαυμασμόν τους ...
Παρών και οι πρόεδροι οι παλιοί
μετά των γυναικών τους !
Του Τράμπ η γούμαν χαίρεται ...
Του Ομπάμα καμαρώνει ...
Ομως η χίλαρι του Μπιλ
βλέπει και μαραζώνει
Το ότι δεν εκλέχτηκε
δεν το πιστεύει ακόμα ...
Μέχρι κι ο Κλίντον έμεινε
με ανοιχτό το στόμα
Και απο τότε δεν μπορεί
ακόμα να το κλείσει ...
Ούτε και το πουλάκι του
βρίσκει να κατουρήσει
"Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδάς
και είσαι μαραμένο "
Ρωτάει το πουλάκι του
με ύφος λυπημένο
Περάσαν απ τα χερια του
ωραίες γυναικάρες ...
Ομως το πλήρωσε ακριβά ...
Τον φάγανε οι κατάρες
Αρχή μιάς άλλης εποχής ....
Ο Τράμπ με το μοντέλο ...
Οίκος λευκός ή ανοχής ...
Του μπιλ παλιό ..μπουρδέλο !
Στην τελετή παρέστησαν
και Έλληνες σπουδαίοι
Τραγουδιστές , ....Πολιτικοί ...
Πολεμιστές γενναίοι !
Κάποια βαρειά ονόματα :
Βαλάντης ! και Πατούλης !
Παίρνοντας άδεια απ'το στρατό
παρέστη και ο Μπούλης !
Η Θώδη επιφυλάχτηκε ...
απέφυγε να πάει ...
Του Ομπάμα δεν θα τ'άρεσε
στον Τράμπ να τραγουδάει
Δεν το ρισκάρει για τον Τράμπ
τέτοια λαμπρή καριέρα ...
Να μην της κόψει κι ο Μπαράκ
στο εξής την καλημέρα
"Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί "
Θα έλεγε η ´Εφη ....
Μπροστά θα χόρευε ο Τράμπ
με πάθος και με κέφι !
Το πρόγραμμα ομως άλλαξε ..
Τραγούδησε μιά ...άλλη ...
"Μπήκε στον οίκο το τραγί
με κόκκινο κεφάλι "
Ακόμα και ισπανόφωνοι
τραγούδαγαν στη μέση ...
"Τρεχάτε ποδαράκια μας
ο κώλος μη σας μη σας χέσει"...!
Σημείο ανησυχητικό ..
Γράφει ο Σπύρος Πεταρούδης
Το χιόνι απροσπέλαστο
ετούτο το χειμώνα
αρχίζει απο τα γόνατα
μέχρι την σιαγόνα
Καθώς επίσης και βαρύ
υπήρξε και το κρύο
Οι πλάτες μας σκευρώσανε
σε αφάνταστο σημείο
Αυτο σημαίνει ο χιονιάς
Αυτο θα πει χειμώνας ...
Και στην επικαιρότητα
κι άλλος απατεώνας
Αυτός θα λύσει απότομα
το πρόβλημα της χώρας
Ο μέγας ευεργέτης μας
Αρτέμιος ο Σώρρας !
Στο παραμύθι μάστορας
ως τωρα όπως κανένας !
Σημείο ανησυχητικό
αν εχει σώας φρένας
Ο άνθρωπος δε φαίνεται
να εχει ουτε γκάζι
Ίσως το μυαλουδάκι του
ολίγον τι να μπάζει
Ξεφέβγει απο τα όρια
συμφωνα με την φήμη
Ψηλά τα χέρια σήκωσε
ακόμα κι η επιστήμη
Μα κάποιοι τον πιστέυουνε
τι λέει ο βλαμμένος ....
Απ τα μαλιάτου πιάνεται
καμιά φορά ο πνιγμένος
Όποιος δεν εχει τίποτα
τι εχει για να χάσει
αν περιμένει τα λεφτά
που ο Σώρρας θα μοιράσει
Εδω που τωρα φτάσαμε
στο μαύρο μας το χάλι
τον Σώρρα θα πιστέψουμε
και όσα λέν και οι άλλοι
Ο Σώρρας ειναι αδέσποτος ...
Έξω δεν τον αφήνουν
Μα οι άλλοι ψεύτες θα γλεντούν
θα τρώνε και θα πίνουν
Θα τάζουνε και θα αναιρούν
Θα λένε ...θα ξελένε..
Αυτοί θα μας χαμογελούν
και οι ρέγγες θα μας κλαίνε
Όσο υπάρχουν άνθρωποι
και υπάρχουνε χειμώνες ..
Κορόιδα θα υπάρχουνε
καθώς κι απατεώνες
Εργασιακό:με το βλέμμα στον 21ο αιώνα ή στους παρελθόντες ;
Του ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αρκετοί τον προηγούμενο αιώνα προέβλεπαν ότι οι τεχνολογικές αλλαγές θα οδηγούσαν σε απασχόληση για όλους και μείωση χρόνου -15ωρο εβδομαδιαία- εργασίας. Είχαν δίκιο; κι αν ναι γιατί διαψεύστηκαν; Πράγματι η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος μπορούσε και μπορεί να επιφέρει αυτά τα θετικά αποτελέσματα. Η μη παραγωγική όμως οικονομία και οι πολιτικο-ηθικές επιλογές στην πορεία των μεταπολεμικών κοινωνιών τα εμπόδισαν και δυστυχώς υψώνουν και σήμερα τείχη παρά την εκτίναξη της ανεργίας και την παρατεταμένη κρίση.
Πράγματι υπάρχει υπερδιόγκωση θέσεων σε μη παραγωγικούς τομείς: Σύμβουλοι διοίκησης, επαγγελματίες manager, εταιρείες οικονομικών εργασιών, security κλπ δηλαδή θέσεις όχι στον τομέα των υπηρεσιών αλλά σε ένα κοστοβόρο σύστημα διοίκησης βιομηχανιών, δημόσιων ή ιδιωτικών δραστηριοτήτων. Αυτές οι περιττές -εν πολλοίς- θέσεις έχουν υπερ-τριπλασιαστεί εδώ αλλά και παγκόσμια. Αντίθετα οι θέσεις στον αγροτικό τομέα ή οι αναγκαίες στον κοινωνικό ρόλο του κράτους έχουν συρρικνωθεί και η ωφέλεια από την αυτοματοποίηση στην παραγωγή αντί να διαχυθεί ή να επιστρέψει, όχι μόνο με καλύτερες αμοιβές αλλά και, με περισσότερο ελεύθερο χρόνο χάνεται στους επαγγελματίες μεσάζοντες.
Αυτή η κατάσταση μαζί με το καταναλωτικό πρότυπο και τις μη παραγωγικές θέσεις για την "δημιουργία" ποικιλίας προϊόντων που θα μας κάνουν "ευτυχισμένους" παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε ούτε την δυνατότητα αγοράς αυτών, ούτε την ανάγκη τους -ευτυχώς- για να ζήσουμε αλλά δυστυχώς μας "πληγώνει" ψυχολογικά η μη απόκτησή τους, είναι μία κρίσιμη αρνητική διάσταση των αγορών που ήρθαν να μας σώσουν από τις "άσκοπες θέσεις εργασίας" -στη διανομή- αλλά απέδειξαν ότι τους ενδιέφερε το tele-marketing και όχι η παραγωγή!Επομένως εδώ και αριστερά: είναι δυνατόν να μιλάμε για εργασιακό δίκαιο χωρίς σαφή παραγωγική κατεύθυνση; ποιο εργασιακό για ποιό μοντέλο παραγωγής; το χθεσινό, το σημερινό ή το μελλοντικό και με ποιό επιδιωκόμενο;
Άνευ πυξίδας και βάσης σε αυτά είναι προφανές ότι εκ των πραγμάτων είναι αναχρονιστική η όποια παρέμβαση στο εργασιακό και πολύ πριν από την κρίση, δηλαδή από τον χρόνο και το βάθος που έφεραν την κρίση. Και βέβαια θα πεί κάποιος: και τι μας λες εσύ τώρα, ποιος είσαι; Δηλαδή όπως θα έλεγε κι ένας κήνσορας σε κάποια εκπομπή επειδή πρέπει να "επιβάλλεται" σιωπή σε ότι διακρίνει επί της ουσίας: το χρήσιμο, το ωφέλιμο, το αναγκαίο και αποδοτικό και μή; γιατί αν εξαφανίζονταν οι νοσηλευτές, οι δάσκαλοι, οι οδοκαθαριστές και επικρατούσε η ορθοδοξία των "βάστα Γερουν" είναι βέβαιο ότι οι επιπτώσεις θα ήταν άμεσες, έντονες και καταστροφικές. Άν όμως εξαφανιζόταν ένα στρώμα γραφειοκρατών και άχρηστων "επαγγελματιών" τίποτε δεν θα συνέβαινε. Αντίθετα οι ηθικοπλαστικοί μύθοι μιας άρχουσας παρακμιακής και παρασιτικής τάξης εδώ ή των ολοκληρωμένων του "υγιούς" και όχι νόθου καπιταλισμού αλλού θα κατέρρεαν.
Αυτό είναι το πολιτικό και ηθικό θέμα: η απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων και η διαχείριση της γνώσης για το γενικό συμφέρον, δηλαδή μεταρρυθμίσεις για την παραγωγική οργάνωση, ανάπτυξη και αλλαγή που δίνουν συνθήκες πραγμάτωσης οραμάτων και προοπτικής ουσιαστικής ζωής για τους πολίτες -συνεκτιμώντας την πρόβλεψη στην Ιαπωνία ότι μετά το 2030 το 50% περίπου των σημερινών θέσεων εργασίας θα αντικατασταθεί από ρομπότ. Από την οπτική αυτή είναι σαφές ότι η κυβερνητική παρέμβαση είναι ανιστόρητη ειδικά για τις αρχές της σύγχρονης, εναλλακτικής αριστεράς, των υγιών κοινωνικών δυνάμεων προόδου και ουσιαστικής εξόδου από μνημόνια, χωρίς εξαρτήσεις και υποθηκεύσεις της ζωής και του μέλλοντος!
