Οι .."Έρευνες" του Σπύρου Πεταρούδη
Του Σπύρου Πεταρούδη
Χαρά μεγάλη πήραμε
κι αυτή την εβδομάδα
Που επιστρέψανε οι θεσμοί
και πάλι στήν Ελλάδα
Σπουδαίο το επίτευμα
μετά απο τόσο αγώνα ....
Λες και επιστρέψαν τα γλυπτά
ξανά του Παρθενώνα !
Αφού την τρόικα διώξαμε
μετά απο τόσο κόπο ...
Φέραμε τώρα τους θεσμούς
και σώσαμε τον τόπο
Ειναι καλύτεροι οι θεσμοί
κι αυτο έχει σημασία ...
έχουν με την κυβέρνηση
καλή συνεργασία
Δουλέυουν για να κλείσουνε
τις αξιολογήσεις ....
Κάνοντας μείωση μισθών
καί φόρων πάλι αυξήσεις
Και τούτο για καλό σκοπό
στο πρόγραμμα που τρέχει ...
Ο Ελλην δοκιμάζεται
να δούνε πόσο αντέχει
Μετά απο πειράματα
και έρευνα μεγάλη
Κατέληξαν ο Ελληνας
εχει γερό κεφάλι
Μπορεί κι αντεπεξέρχεται
σε χίλιες δυο στερήσεις
Και στο φαΐ περικοπές
αν χρειαστεί επίσης
Μα κάποιοι αντιδραστικοί
για να μας δυσφημούνε
μικροποσότητες ευρώ .!
κρυφά διακινούνε !!
Κυκλοφορούνε στις λαϊκές
ατίθασες γριούλες
και μάλιστα κάποιες φορές
με ψώνια στις σακούλες !
Αυτά τα περιστατικά
λιγάκι μας μειώνουν
καθώς και την εικόνα μας
στους ξένους αμαυρώνουν
Γι αυτό και η κυβερνηση
αντίμετρα θα πάρει
για έρευνες στα στρώματα
σε σπίτια θα μπουκάρει
Αν προλαβαίνει βέβαια ...
γιατί όπως ακούμε
μπουκάρουν κι άλλοι ερευνητές ...
Αλλοδαποί ....ας πούμε ...!
"Μία βόλτα, δύο αναπνοές"!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Περπατώντας τις μέρες των γιορτών στις γειτονιές της πόλης ή στο χωριό νοιώθεις, συγκρίνεις πολλά, θες να μιλήσεις για περισσότερα. Ο "θόρυβος" είναι διαφορετικός από ότι δέκα χρόνια πριν. Οι άνθρωποι βαδίζουν με "βάρος" στα έθιμα και τα χαμόγελα κρατούν "λίγο".Η ελπίδα "φευγαλέα", στις ευχές που γίνονται όλο και πιο εκφραστικές. Μπορεί νάναι πιο φτωχά τα μπαλκόνια, η "αναπνοή" των πολυκατοικιών (σκισμένες τέντες, άβαφα κάγκελα, κλειστά παράθυρα) ή οι συνευρέσεις στο χωριό αλλά είναι αυθεντικά και γνήσια. Οι "επιδείξεις" και η γκλαμουριά είναι σπάνια , στην "μέθη" μόνο κάποιων αυτοδιοικητικών που μπορεί να κάνουν live μετάδοση μηνυμάτων με φόντο τις σούβλες. Οι πολιτικοί διακριτικοί αλλά οι ευχές και οι δηλώσεις τους "αμετανόητα" στους γρίφους των σκοπιμοτήτων. Μοιάζουν στις "φθαρμένες" συνοικίες της πόλης που διατηρούν ακόμη τα σημάδια του αριστοκρατικού παρελθόντος με τα λιγοστά, όμως, αρχοντικά ετοιμόρροπα και φυτρωμένα ή τις αυλές στα χωριά, στα πατρικά, χωρίς ασβέστωμα.
Οι διαφορές ορατές: οι "πολιτικοί" απόμακροι, επιφυλακτικοί στις κουβέντες στις μη "δικές τους" παρέες ή στον ήχο μιας κροτίδας. Αντίθετα οι πολίτες ζεστοί και ανοιχτοί στην επαφή. Η χαραμάδα των ημερών στον λαβύρινθο των αγωνιών, των προβλημάτων μας επιτρέπει την θετική σκέψη αφού τα αδιέξοδα αλλά και ο διαρκής βομβαρδισμός δεν αφήνει περιθώρια άλλες μέρες. Ξεχωριστή οπτική η βόλτα στην Πατησίων, στον πιο πολύχρωμο δρόμο με το "παζάρι" των αναζητήσεων μεταναστών και προσφύγων, τα μαγαζιά με τα μπαχαρικά στα στενά, δείχνει πόσα άλλαξαν μέσα στον χρόνο, ένα μίγμα Δύσης, Ανατολής, Αφρικής. Ωστόσο στις γωνιές, όπου ορισμένα σινεμά και η κυρίαρχη επιρροή των πλατειών διατηρούν στο τωρινό μωσαϊκό την ιστορία, επιμένει στο παρόν και ψάχνει το μέλλον.
Οι νέοι αυτοκινητόδρομοι κάνουν το ταξίδι στις ιδιαίτερες πατρίδες πιο εύκολο και ασφαλές αλλά και μαγευτικό καθώς έχεις νέα αίσθηση δύναμης και επιβλητική θέα του τόπου. Τα εγκαίνια και οι μεγαλοστομίες -όταν η γλώσσα δεν βουτά στο μυαλό κάνει "ορχηστρικά"- τροφή στο σχόλιο καφενείου: "ποιος το είπε; μην μου λέτε όνομα αλλά πχ 4ο, 125ο, 100ο, κλπ γιατί εδώ και κάποια χρόνια λίγα ονόματα συγκρατώ, είναι πιο εύκολο να έχω ως αναγνωριστικό της περιόδου αριθμό...". Τι άλλο θα έλεγε ο άνθρωπος αν ήξερε την ταλαιπωρία του γυρισμού στην Ιονία!
Εξαίρεση το δημοψήφισμα στην Τουρκία με το "ναι μεν αλλά" ή οι εκλογές σε Γαλλία, την Αγγλία από την Δευτέρα του Πάσχα, μας "φόρτωναν" την ένταση-μαζί με την ακρίβεια στο καλάθι ή την αναμονή επίσκεψη της τρόικας στην σκιά των θέσεων και αμφισβητήσεων του ΔΝΤ για τα στοιχεία και τις προβλέψεις - και πάλι του βασανιστικού "ρυθμού γεγονότων" που κάνουν μουντή την καθημερινότητα !Το ξεκίνημα της πόλης ερχόνταν "αργά" με την επιστροφή, την "απώλεια" του χαμόγελου της άνοιξης του χωριού και της μοναδικής μυρουδιάς του χώματος από την βροχή λίγο πριν την φυγή. Αυτά λοιπόν με των Ελλήνων τις "αιρέσεις" πιο νηφάλια απο το παρελθόν στα τρέχοντα, με δείγματα αυτογνωσίας, με μεράκι για τα πατροπαράδοτα, μπορεί και αισιόδοξα μήπως με αναγεννημένο πνεύμα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε δρόμους αξίας γιατί οι αξίες στα δύσκολα χρειάζονται, γεννιώνται και οδηγούν!
Τα "Ζιζάνια" του Σπύρου Πεταρούδη
Χριστός Ανέστη χριστιανοί !
Υγεία και ευτυχία !
Και όλη η ανθρωπότητα
ας εχει ησυχία !
Ας κυβερνούν με λογική
κάποιοι ηγέτες ίσως ...
Για ευημερία πρόοδο
και ας ξεχαστεί το μίσος
Κι αφού απ´τά ίδια υλικά
οι άνθρωποι φτιαγμένοι ...
Η αγάπη ας βασίλευε
σ´όλη την οικουμένη
Μα ομως ο πλανήτης μας
ειναι σαν το χωράφι ...
Φυτρώνουνε ζιζάνια
και οι ευχές μας πανε στράφι
ηγέτες μερικών χωρών
πού εχουν κάποια λόξα
Χορτάτοι απ´τά εγκόσμια
επιζητούν την δόξα
Ειναι θεοί νομίζουνε
πάντων και αοράτων
Στα¨ορατών τε¨...προπαντώς
πατούν επι πτωμάτων
Καλά πού πέφτει μακρυά
η βόρεια Κορέα ...
Που έχουνε ηγέτη τους
μία μαϊμού ακραία
Δεν λέμε για εμφάνιση ..
γιατί από φάτσα σκίζει ...
Μιλάμε για τις πράξεις του...
Και που όλο φοβερίζει
Ο μπούλης ο αλόκοτος
με το χοντρό κεφάλι
θέλει σε περιπέτειες
τόν κόσμο για να βάλει
Παίζει με τα πυρηνικά
κάνοντας ασκησούλες ...
Αχ και στα μαγουλάκια του
να πέφτανε μπατσούλες
Και εδω ο δικός μας γείτονας
Θέλει σουλτάνου ρόλο ...
Μα θέλει περισσότερο
καμιά κλωτσιά στον κώλο
Μετά το δημοψήφισμα
Που εχει νοθευμένο ...
Ποιός ξέρει στο κεφάλι του
Τι νά'χει άλλο κρυμμένο
Έχοντας μες την χώρα του
απόλυτη εξουσία ...
Σε όσους τον αμφισβητούν
θα κάνει ευθανασία
Σε εμάς μονάχα απειλές
θα ακούμε να εκτοξεύει
Και με τα κυάλια προφανώς
Στις νήσους θα αγναντεύει
Εμεις κακούς δεν έχουμε
τέτοιους ...με λίγα λόγια ...
Εμάς μονάχα η χώρα μας
βγάζει πολλά ...λαμόγια !
Τα "Κατά Νέον Μνημόνιον" Πάθη!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Τώρα θα ακούσουμε για νέο "οδικό χάρτη" και "νέα αρχή" για έξοδο από την κρίση, αν βέβαια δεν υπάρξει νέα εμπλοκή στην συμμετοχή του ΔΝΤ, που προς το παρόν δεν έχει εκλείψει τελείως. Στις χώρες όμως που εφαρμόστηκαν μνημόνια -Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρο κλπ- ή μνημονιακές πολιτικές -Γαλλία, Ιταλία κλπ- το χρέος υπερδιπλασιάστηκε. Η βιωσιμότητα του χρέους -το επόμενο σενάριο παθών που ορίζει το ΔΝΤ- και οι ρυθμίσεις ελάφρυνσης, περιλαμβάνουν και επιπρόσθετα μέτρα σε βάθος χρόνου.
Η συμφωνία είναι "καλή" κατά την κυβέρνηση αλλά αν την συγκρίνει κανείς με το απόλυτο χάος και πτώση. Ο άλλος πυλώνας -το ΔΝΤ επιμένει- είναι οι “μεταρρυθμίσεις” δηλαδή ατελείωτα μέτρα επί σχοινοτενούς ακροβασίας με τον "χορό" να παρακολουθεί τον αναβάτη. Η συνέχεια διάλυσης της μεσαίας τάξης και η λιτότητα στους μισθούς -γι αυτό και οι συλλογικές συμβάσεις στο τέλος του προγράμματος όπως ίσχυε πριν την διαπραγμάτευση- καθώς και οι ομαδικές απολύσεις στο τραπέζι είναι μπροστά. Οι συντάξεις και η προστασία τους μετά το ´20 -μετά τις νέες μειώσεις- προϋποθέτουν ανάπτυξη στο 4% ενώ με αυξανόμενη την γήρανση του πληθυσμού, ο ορίζοντας παραμένει πολύ επιβαρυμένος. Ο δε κόφτης, ειρήσθω εν παρόδω έγινε "αυτόματος, μένει μόνιμος και επαναφορτιζόμενος" μέχρι να φθάσουν στο απαιτούμενα επί του ΑΕΠ οι δαπάνες.Έτσι περιορίζονται προς τους ασφαλισμένους (εσωτερικό χρέος) οι υποχρεώσεις αφού προέχουν των δανειστών (εξωτερικό χρέος), για πολλές δεκαετίες.
Δυστυχώς τα λάθη, οι αντιφάσεις των "θεσμών" επί του "ελληνικού προγράμματος" σε συνδυασμό με την απουσία συνεννόησης, ενότητας και στρατηγικής σε εθνικό επίπεδο "παρατείνουν" τα πάθη: τα πολιτικά,οικονομικά, κοινωνικά αδιέξοδα .Τα αντίμετρα για να είναι 1% του ΑΕΠ -υποδιπλάσιο των μέτρων- το πλεόνασμα πρέπει να είναι 4,5% όταν το 3,5% θεωρείται δύσκολο. Αν τώρα διακρίνει κανείς την προοπτική για το ´18 μπορεί να "βασιστεί;" στην δήλωση του Υπ. Οικονομικών της Γερμανίας: "...η Ελλάδα θα είναι στις αγορές.."! Η συνολική κρίση-ασφάλειας, προσφυγικού, πολέμων κλπ -εδώ αλλά και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εσωτερικεύεται ποικιλόμορφα με μια σειρά φαινομένων που κατακερματίζουν τις κοινωνίες.
Εμείς όμως από το 2008 έχουμε μείωση 56%, (από 32χιλ. δολ. σε 18) στο κατά κεφαλήν εισόδημα, κάτι που δεν συναντάμε σε χώρα υπό το ΔΝΤ και διεθνή επιτροπεία εδώ και δεκαετίες. Μήπως να αλλάξουμε ότι δεν πάει ή δεν πάμε καλά; "Ωραίες" οι αναμετρήσεις "ψευτών και μή", οι υποσχέσεις για "θεϊκές διαστάσεις" ζωής ή τα διλλήματα "ισότητα ή διάκριση" στην φτώχεια που θέτει το "δίπολο". Αν δεν βρούμε τρόπο ως κοινωνία να σταθούμε κόντρα στα καθιερωμένο παιχνίδι εξουσίας με το "κόλπο" των αλληλόχρεων ευθυνών -το γνωστό φταίς εσύ,όχι εσύ κλπ που στοχεύει στην οπαδοποίηση για εκλογικό εγκλωβισμό μέρους των πολιτών-έξοδο θα ακούμε αλλά δεν θα ζούμε. Όπως πχ αυτό που εξελίσσεται με την αξιολόγηση: η ΝΔ κατηγορεί την κυβερνηση για το "νέο μνημόνιο" (όταν την άφησε να παίζει ένα χρόνο-Φεβρ.´16 έπρεπε να κλείσει- και την θυμήθηκε πρίν τέσσερις μήνες- και τώρα λέει: αν γίνουν άμεσα εκλογές προλαβαίνει να αλλάξει τα δεδομένα εως το ´19, άλλως θα φταίνε οι προηγούμενοι!) δηλ. ο καθένας στον άλλο ή αλλού και πάλι. Τα πέντε χρόνια που οι σημερινοί κυβερνώντες ή η ΝΔ -απο τα οκτώ της κρίσης- κυβερνούν ή διαμορφώνουν πρωτευόντως -και κατ´ αποκλειστικότητα οι δύο τους- δεν υφίστανται; Τώρα ξανά επιχειρούν -έμμεσα πλην σαφώς- να "πουλήσουν" αντιμνημονιακή στάση για λόγους εκλογικής πελατείας. Εγχείρημα που είναι "νεκρό" και με κραυγαλέο "κενό" μέλλοντος για αμφότερους. Πολλοί λένε ότι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι στην σύγχρονη πραγματικότητα αγνοώντας ότι όταν προσπαθούν, νοιώθουν την δύναμή τους, ανανεώνουν την ιστορία με μεγάλα γεγονότα αλλαγής, αναδεικνύουν πιο ικανές και κατάλληλες ηγεσίες. Άλλος δρόμος για την πολυπόθητη Ανάσταση στην ζωή μας, εύκολος, δεν υπάρχει!
Καλή ανάσταση ..
Του Σπύρου Πεταρούδη
Για τον γολγοθά ο δρόμος
Μοιάζει νάναι μακρινός
Και εκανε πληγές ο ώμος
Που ακουμπάει ο Σταυρός
Δεν αντέχεται ο πόνος
Και τα πόδια δεν βαστάν
Πάλι ακόμα ενας χρονος
με το αχ και το αμάν
Τα μαντάτα στην Ελλαδα
δεν ακούγονται καλά
Η μεγάλη εβδομάδα
χρόνια κράτησε πολλά
Η ελπίδα τρεμοσβήνει
κάθε μέρα που περνά
Που θα παμε τι θα γίνει ;
Ποιός μωρέ μας κυβερνά ;
Ειναι χώρα ευλογημένη
σαν παράδεισος στη γη
Ομως υπερχρεωμένη
Η μεγάλη της πληγή
Απο τα αρχαία χρόνια
είχε σε πολλά πρωτιές
Μα δεν έλειπε η διχόνοια ...
που της άναβε φωτιές
Τρώγοντας απ´τό κορμί της
μέσα σε τρελούς χορούς
να προκόβει η ορμή της
έσβηνε με τους καιρούς
Κι απο πρώτη τελευταία
Της Ευρώπης ουραγός
Και η ευρωπαϊκή παρέα
για τον σβέρκοτης ζυγός
Μέρες άγιες πούναι τώρα
των Ελλήνων ....δι'ευχών
Να τελειώσουν για την χώρα
οι βδομάδες των παθών
Νά ρθει μια λαμπρή ημέρα
Φωτεινή σαν τ´άγιο φως
Που θα αναστηθείς ...μητέρα ..
Και μαζί σου ...ο λαός !
Εκείνος ο Απρίλης..
Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάς
Ο Απρίλης… εκείνος ο Απρίλης, όπως κάθε Απρίλης, ήταν γεμάτος δροσιές, απογευματινές βροχές, λουλούδια και γήινες μυρωδιές.Τα πουλιά, άλλα πετούσαν στα ψηλά, άλλα κλωσούσαν, άλλα έπαιζαν με την άνοιξη και άλλα υμνούσαν, κελαηδώντας, τον κεραυνό του έρωτα και το μεγαλείο της αγάπης.Τα κοπάδια, τα μικρά και τα μεγάλα, έβαλαν με νου τους τα ψηλώματα και τα ξεκαλοκαιριά κι εμείς, μιας κι απ’ του Λαζάρου είχαμε διακοπές, τρέχαμε από κοντά. Τα προσέχαμε μην τύχει και μας φύγουν και πάνε στα βουνά. Η γη, οργωμένη καθώς ήταν, μοσχοβόλαγε σκαμμένο χώμα και ελπίδα… ελπίδα για ένα ακέριο κομμάτι μπομποτίσιο ψωμί.
Η καμπάνα καλούσε τους πιστούς στην εκκλησιά κι έτρεχαν… έτρεχαν οι Χριστιανοί και οι «Χριστιανοί», για να συμπαρασταθούν στον Ιησού Χριστό, που οι άνθρωποι, εκείνα τα χρόνια, δεν τον πίστεψαν για Θεό και τον ανέβασαν για εκδίκηση στο Σταυρό.Βλέπετε, με το κατεστημένο της εποχής του τα ’βαλε κι αυτός, γι’ αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο σταυρικό κι ας ήταν του Θεού ο ένας και μοναδικός Υιός. Απάνω στο τέμπλο έκλαιγε την προδοσία, την σύλληψη και την Σταύρωση του παιδιού της η εικόνα της μητέρας Παναγιάς και μαζί της έκλαιγαν κι όλες οι μανάδες του χωριού, που ’χαν χάσει ή που ’χαν ταξιδέψει μακριά κι αλάργα τους παιδιά.
Τα βράδια ζωντάνευαν οι στράτες, γιατί κινούσαν οι μαχαλάδες, οι γειτονιές και οι εξοχές να πάν’ στις «παραστάσεις» και στην εκκλησιά. Όμως, εμείς οι εξοχίτες, πηγαίναμε με την ψυχή στο στόμα, για να προφθάσουμε, γιατί και δουλειές είχαμε και μακριά ήμασταν. Η γιαγιά η Σάββα απελπίστηκε και στο τέλος της «παράστασης» πήγε, έπιασε τον παπά και του ’πε: «Μην τ’ βαράς γλήγορα, παππούλ’, για να προυπάου κι γω...!».
Την καμπάνα εννοούσε η καημένη, όμως τι το ’θελε; Πήγε το πείραγμα και η κοροϊδία σύννεφο. Ακόμα το θυμόμαστε κι όταν την συναντάμε την πειράζουμε. Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εκείνη τη Μεγάλη Πέμπτη, ήρθε ο έμπορος και πήρε τα αρνιά μας, αλλά και τα λίγα κατσίκια, που ’χαμε. Τα δικά μας τ’ αρνιά τα ’παιρνε πάντοτε ο «Τσι(ω)νιάς». Καθώς λένε, για την εποχή του, ήταν ο πιο έντιμος έμπορος.Εμείς στο σπίτι μας της Λαμπρής τ’ αρνί το ’χαμε «ονοματισμένο» από νωρίς. Θυμάμαι, ότι μια χρονιά η μάνα το άλλαξε την τελευταία στιγμή. Ανάγκη από λεφτά είχαμε, «ας ψήσουμε και μικρότερο», σκέφτηκε. Όμως το «ονοματισμένο» έπεσε και ψόφησε προτού το πάρει ο έμπορος και η μάνα έβαλε το κεφάλι της να το χάσει, γιατί δεν ήθελε να εκτεθεί στον έμπορο. «Καλά να πάθω…! Μου το ’δωσε το θάμα ο Θεός», έλεγε και τα μάτια της πήγαιναν σούδα απ’ το κλάμα.
Την Σταυρωμένη Παρασκευή το βράδυ, όπως ήταν γεμάτη η εκκλησιά με τον Ιησού «νεκρό» απάνω στον ολοστόλιστο με άνθη και με πρασινάδες επιτάφιο, μπήκαν στην εκκλησιά δυο μεθυσμένοι. Ονόματα δεν λέμε, αλλά… Μπήκαν, πήραν κεριά –δυο δίμετρες λαμπάδες πήραν –και πήγαν παραπατώντας να τις ανάψουν. Πήγαιναν εδώ θα πέσουν, εκεί θα πέσουν, αλλά δεν έπεσαν. Παρά την τύφλα τους, σαν είδαν τον εσταυρωμένο Ιησού να κείτεται «νεκρός», «Θεός σ’χωρέσ’ τον», φώναξαν με μια φωνή και μ’ ένα στόμα, λες κι ήταν κουρδισμένοι. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, η εκκλησία, παρά το πένθιμο της ημέρας, σείστηκε από τα γέλια.
Στον Όρθρο της Ανάστασης, επάνω στο «Δεύτε λάβετε φως…», επικράτησε αναρχία. Όλοι έπεσαν απάνω στο τρικέρι του παπά και του το ’σβησαν δυο φορές. Ο παπάς απελπισμένος και νευριασμένος, σχεδόν έξω φρενών, γύρισε κι είπε με στεντόρεια φωνή στο εκκλησίασμα: «Χριστιανοί, ακούστι να σας που…! Ή θα κάμιτι σαν ανθρώπ’ ή δεν τ’ βγάνου ντιπ απόψι…!». Το τι έγινε και πού τα πήγαν του παπά τα λόγια οι χωριανοί, το καταλαβαίνετε.
Καλή σας μέρα, καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ…
Και μετά;
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Ας υποθέσουμε ότι ξεπερνάμε την αξιολόγηση με το "καλό κυβερνητικό σενάριο" ή το κακό που υποστηρίζει το σύνολο της αντιπολίτευσης και πιστεύει -σύμφωνα με τις μετρήσεις- η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Δηλαδή κλείνει η αξιολόγηση τώρα ή Μάιο ή αρχές φθινοπώρου και αποφεύγονται οι εκλογές έως τότε. Μετά τί;
Με παρούσα την επιβράδυνση της οικονομίας την εκροή καταθέσεων, αύξηση του δανεισμού από τον ELA, μπορούμε στο χρόνο που απομένει να πετύχουμε ρυθμό ανάπτυξης 2-3% και στα μέσα του ‘18 να επανακτήσουμε φερεγγυότητα για δανεισμό από τις αγορές; Οι περισσότεροι έγκυροι αναλυτές το θεωρούν εξαιρετικά δύσκολο. Η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (αν δεν χαθεί) βοηθά αλλά δεν λύνει το πρόβλημα χρηματοδότησης -πλέον- αφού η κυκλοφορία των ομολόγων θα παραμείνει εντός της ζώνης του Ευρώ. Η παραμονή του ΔΝΤ ή μή ή η τεχνική παρουσία του είναι ένα θέμα που έχει σαπίσει και πέρα από τα "προσφερόμενα" για ελάφρυνση χρέους από την ΕΕ -και όχι διαγραφή- δεν έχει τίποτε να προσφέρει στην πράξη εκτός από σκοπιμότητες.
Άρα πάμε σε νέο -ομολογημένο ή όχι- 4ο μνημόνιο; ποιές χώρες και ποιά Ευρώπη μπορεί να το στηρίξει; όταν είτε έτσι ή είτε αλλιώς θα είναι απόδειξη αποτυχίας και, η κατηγορία για "βαρέλι χωρίς πάτο" αποκτά "έδαφος". Και πάλι "γινόμαστε το βαρίδι" για την ευρωπαϊκή οικονομία. Αυτά μπορούν να ανατραπούν με αλλαγή στην Γερμανία και ανακατανομή των ρόλων στο πλαίσιο του ίδιου μεγάλου συνασπισμού; φοβάμαι ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Μπορεί στον λαβύρινθο των αδιεξόδων να γίνει το "θαύμα" δηλ. με "επιδόσεις" -άντληση πόρων με υπερφορολόγηση και μείωση κατανάλωσης- με διαρκή φθορά της πραγματικής οικονομίας να βγούμε, να αυξηθεί η απασχόληση, να έχουμε ανάπτυξη, να ανακοπεί η τροχιά επέκτασης της φτώχειας;
Με ποιές προϋποθέσεις και συνθήκες λύνεται η εξίσωση; Με την κυβέρνηση να αναζητεί την αυτοεπιβεβαίωση και επιβίωση σε αφηγήματα και "αριστερό" διακύβευμα για εκλογές τώρα ή αργότερα ή την ΝΔ που έχει "χαθεί" στην πλοκή της εξίσωσης και ανάλογη βουλιμία για εξουσία;
Τότε τί, πώς, ποιός; ο λαός; μπορεί; και αν ναι, πότε θα αναδείξει άλλες λύσεις; Ολικό αδιέξοδο; υπάρχει απάντηση; φοβάμαι πως όχι και για να προκύψει χρειάζεται σκέψη και πράξη πολλών. Η λυσιτελής πρόταση γίνεται όλο και πιο σπάνια στο υφιστάμενο πλέγμα. Το μόνο που ίσως διαθέτουμε είναι μια συνθήκη: την αλλαγή της "δημοκρατίας" των κομμάτων σε "δημοκρατία των πολιτών" ως αφετηρία σαφών στόχων αλλαγής, υπευθυνότητας, ρηξικέλευθων τομών. Η συνταγματική αναθεώρηση είναι ένας δρόμος. Το "κυρίαρχο" δίπολο όμως, είναι κολλημένο σε στερεότυπα και άλλοι φορείς, πραγματικά ανανεωμένοι ή νέοι, σε έλλειψη.
Το μετά πολύ θολό και με τον κίνδυνο να "κλείσει" η αξιολόγηση όχι όμως και η διαπραγμάτευση για την προσαρμογή προς τα κάτω με υποσχετικές για το χρέος αλλά με διπλή κατεύθυνση: και εντός και εκτός ευρώ. Το μετά των απλών ανθρώπων είναι σε χάσμα συμβατότητας με το μετά των κομμάτων. Απαιτείται γενναιότητα και ειλικρίνεια για να πάμε διαφορετικά. Στην πολιτική μετρούν προθέσεις, αποτελέσματα, ιδέες αλλά και αντανακλαστικά -κάτι που αφορά και την κοινωνία - δηλ. η κατάλληλη στιγμή ή αλλιώς στην γλώσσα του μπάσκετ το σωστό timing. Εξαντλούνται τα περιθώρια και ανανέωση -για άρση μέτρων εξαθλίωσης και χρόνου- μόνο με σοβαρή πολιτική-κοινωνική δυναμική συμμετοχής και όχι πολιτικών προσώπων ή "κορυφών"- μπορεί και να πετύχουμε!
Οι .."Διαπραγματεύσεις" του Σπύρου Πεταρούδη
Του Σπύρου Πεταρούδη
"Έστησ' ο ερωτας χορό
με τον ξανθόν Απρίλη "
Κι ο Τσίπρας ετοιμάζεται
μέτρα να εξαγγείλει
Σκεπτόμενος τους δανειστές
πως θα ανακουφιστούνε
Φροντίζει κι άλλο οι Έλληνες
να εξαθλιωθούνε
Συντάξεις αν περικοπούν
και οι μισθοί επίσης
Θα κλείσουνε επιτυχώς
οι αξιολογήσεις
Θα νοιώσουνε καλύτερα
οι ξένοι που ...βοηθάνε...
Αν βλέπουνε τους Έλληνες
στο δρόμο να πεινάνε
Σκληρά διαπραγματεύεται
ο Ευκλείδης στις Βρυξέλλες
Με την Αχτσιόγλου δίπλα του
κι άλλες πολλές κοπέλες
Κι οταν κοιτάνε οι όμορφες
με θαυμασμό τον γόη ...
Τον ανεβάζει ψυχικά
Του δίνει κι άλλο ...μπόι
Αισθάνεται ποιό δυνατός
για να συνομιλήσει ...
Κι αν τον κοντράρουνε πολύ
δεν θα λιποθυμήσει
Με την Αχτσιόγλου στήριγμα
δίνει μεγάλο αγώνα ...
Ομως κι οι ξένοι τού πανε
να 'ρθεί με κηδεμόνα
Σου λέει ο πιτσιρικάς
λέει ότι του κατέβει ...
Ας ειναι κάποιος δίπλα του
να μην μας τα μπερδέυει
Και τώρα αν θέλει ο Θεός
το χέριτου ας βάλει ....
Οι ξένοι αποφασίζουνε
για την Ελλάδα πάλι
Το ελληνικό το πρόβλημα
κατάντησε αηδία ...
Κι ακόμα συνεχίζεται
η ίδια κοροϊδία ..!
Σκιαμαχίες !
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος*
Κάθε φορά που έρχεται η αξιολόγηση ένα περίεργο συναίσθημα μας κυριεύει, κάτι ως να γίνεται "απόβαση" στην χώρα, την ζωή μας.Ακούμε διάφορα περί εργασιακού, κοινωνικού κεκτημένου, ζωηρές δηλώσεις για καλούς και κακούς και ψάχνουμε να διακρίνουμε κάποιες άκρες, αλλά στο τέλος του κύκλου το κενό που νοιώθουμε είναι μεγαλύτερο από τον προηγούμενο.Περισσότερο "αδειασμένοι" αφού πάμε χωρίς αλήθειες, ειλικρίνεια, ενιαίο και κοινό πρόγραμμα οδήγησης.
Η κρίση -τόσο εδώ, που οι περικοπές είναι και στα βασικά (είδη διατροφής κα) όσο και στην Ευρώπη- σε συνδυασμό με την εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην παραγωγή έχει επιφέρει μεγάλες μεταβολές και προκλήσεις που παραμένουν αναπάντητες και εκτός δημοσίου διαλόγου.Η δομή της αγοράς εργασίας, των οικογενειακών προϋπολογισμών, η ίδια η φύση της απασχόλησης, ο χάρτης ανισοτήτων τροποποιούνται διαρκώς -όλο πιο οδυνηρά- στην μικροοικονομία της καθημερινότητας των απλών ανθρώπων.
Μπορεί να μετράμε τα εισοδήματα ατομικά και την φτώχεια στην βάση των νοικοκυριών αλλά στο ερώτημα: αν είναι υψηλότερος ο κίνδυνος της φτώχειας, σήμερα -που υποτίθεται ότι πάμε για έξοδο από την κρίση και ανάπτυξη πανευρωπαϊκά- τα στοιχεία και οι έρευνες δίνουν, δυστυχώς, καταφατική απάντηση. Κάτι που διακρίνεται και στις πέντε υπο-ομάδες των νοικοκυριών: με πολύ υψηλή, υψηλή, μεσαία, χαμηλή και πολύ χαμηλή δουλειά. Το μοτίβο είναι ανομοιογενές στην Ευρώπη, πριν την κρίση και εντάθηκε η απόκλιση κατά την διάρκειά της. Τα δε "ευρωπαϊκό εργασιακό, κοινωνικό κεκτημένο" είναι άνευ υπόστασης μεταξύ των χωρών αλλά και διαφορετικών ομάδων ανθρώπων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ανάμεσα στις συμβατικές ρυθμίσεις για την αγορά εργασίας και την "αυτονομία", την ποσότητα και ποιότητα, την ένταση, τις τυπικές και άτυπες μορφές απασχόλησης (τις σταθερές και περιοδικές, τις ελαστικές και μη) και την συσχέτιση με τις ανάγκες και την σύνθεση των νοικοκυριών (μονογονεϊκές, ηλικιωμένοι,άνεργοι κα) έχει σημάνει η "ώρα μηδέν" για την ευστοχία διακηρύξεων και την καταλληλότητα πολιτικών.
Επομένως μαζί με τα παραδοσιακά εργαλεία (κατώτερος μισθός, προγράμματα κατάρτισης, δίκτυο κοινωνικής προστασίας) πρέπει να εφαρμοστούν και καινούργιες λύσεις: σύζευξης αναπτυξιακών και κοινωνικών επενδύσεων, πολιτική παροχών ανεργίας με διάσταση οικονομικού σταθεροποιητή, με οικονομικά και φορολογικά κίνητρα υπέρ της εργασίας. Οι νέες πρακτικές και πολιτικές φροντίδας, ανάπτυξης και αξιοποίησης του ανθρώπινου - κοινωνικού κεφαλαίου, της ανανέωσης του, με ευφυείς, λεπτές και "επιλεκτικές" επιλογές, με κλειδιά για τα "αναποδογυρίσματα" από την τεχνολογική πρόοδο στα μέσα παραγωγής, είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση των υφιστάμενων και μελλοντικών προβλημάτων.
Το ζήτημα είναι το τεράστιο κενό πολιτικής σκέψης και έμπνευσης γι αυτά!
Πρόταση, σχέδιο, στρατηγική δεν βλέπουμε για νέα αρχιτεκτονική, νέο εργασιακό και κοινωνικό κεκτημένο, ουσία και ύλη που επιζητούν οι πολίτες όχι διακηρυκτικά αλλά συγκεκριμένα. Εδώ η κυβέρνηση αδυνατεί - η όποια "αντίστασή της" ωσονούπω στο αποτέλεσμα - και ρίχνει την ευθύνη εκτός ενώ η ΝΔ κρύβεται πίσω από το 50+1 για τις απεργίες. Δηλαδή και οι δύο ποντάρουν στον λαϊκισμό, αφού η τροφή του είναι η εφεύρεση "εχθρού" για να καλύπτεται η ανεπάρκεια και η ταμπακιέρα : ΣΣΕ, ομαδικές απολύσεις, τράπεζες, ιδιωτικοποίηση ενέργειας κλπ, να ενεργοποιούνται κοινωνικοί αυτοματισμοί-που υφαίνουν στον αργαλειό του διπολισμού-για την συλλογή ψήφων.
Και όλα τα παρόμοια περισσεύουν σε αντεγκλήσεις με τα γνωστά: υποταγή, απόδραση, Greexit, εξεταστικές κλπ, "θεάματα" αφού ο "άρτος" δεν προσφέρεται ούτε εικονικά πλέον στους πολίτες και ιδιαίτερα τους φτωχούς και αποκλεισμένους !
*Ο Σπύρος Παπασπύρος γεννήθηκε το 1961 στο Στένωμα Ευρυτανίας. Είναι Κοινωνιολόγος με Master στο δημόσιο managment. Έχει διατελέσει πρόεδρος και μέλος πολιτιστικών συλλόγων της Ευρυτανίας, του συλλόγου Ευρυτάνων σπουδαστών. Εργάζεται στο ΕΣΥ και εχει υπηρετήσει απο θέσεις ευθύνης στην Διοικηση μονάδων του, υπήρξε Προεδρος της ΠΟΕΔΗΝ και επι σειρά ετών της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ. Σημερα είναι Συντονιστής Ομίλου επιστημονικού, κοινωνικού, πολιτικού προβληματισμού "ΑΚΤΙΔΑ", Πρόεδρος ΓΣ ΑΔΕΔΥ και μέλος Ευρωπαικής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής.
"Η Ευρυτανία είναι η μικρή μας πατρίδα και ανήκει σε όλους μας"
Γράφει η Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Άσχημο πράγμα να υπάρχει διαμάχη σε μια οικογένεια, εξίσου άσχημο και για ένα νομό όταν υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους ζήλια, κόντρα και διχασμός ...
Η Ευρυτανία είναι μία και μοναδική!
Το να προσπαθούμε να την διαμελίσουμε ηθελημένα ή μη, είναι απαράδεχτο.Οι μικροπρέπειες, οι προσωπικές προβολές, τα όποια χαζοσυμφέροντα, οι αιωρούμενες ανώνυμες και ατεκμηρίωτες λασπολογίες, δεν ταιριάζουν ούτε στην εικόνα της μα ούτε και στην ιστορία της.Στην ερώτηση από που είμαι απαντώ με καμάρι.-Από την Ευρυτανία!Δεν λέω από την Δυτική ή την Ανατολική, την Βόρεια ή την Νότια Ευρυτανία και δεν νιώθω καμία διαφορά αν ρωτήσω εγώ κάποιον και μου πει από όποιο χωριό της Ευρυτανίας και αν είναι..για μένα η χαρά είναι ίδια.. οι Δήμοι δεν έγιναν για να χωρίζουν νομούς, ούτε να βλέπουν αντιπάλους....τ' αδέλφια δεν πρέπει να έχουν έχθρα μεταξύ τους αλλά αγάπη και συνεργασία για το καλό όλων.
Τι μπορεί να κερδίζει κάποιος προσπαθώντας να μοιράσει το νομό και να διχάσει τον κόσμο της?
Όλες οι πλευρές της έχουν να πουν και να δείξουν κάτι όμορφο και ξεχωριστό! Από την πρωτεύουσα και τα κεφαλοχώρια της , μέχρι και το πιο μικρό και απομακρυσμένο χωριουδάκι.... παντού υπάρχουν ενδιαφέροντα να τραβήξουν την προσοχή του κάθε επισκέπτη. Παντού υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, παντού υπάρχουν αξιοθέατα και ιστορικά μνημεία, φτάνει να αξιοποιηθούν και να προβληθούν σωστά... Η κάθε σπιθαμή γης της, η κάθε πέτρα της, η κάθε βουνοκορφή της, η κάθε ρεματιά της, η κάθε σπηλιά της, σε όποιο σημείο και αν βρίσκεται, όποιο υψόμετρο και αν έχει, είναι ιερή και ανήκει στην Ευρυτανία και τους Ευρυτάνες.
Γέννησε, φιλοξένησε και σκέπασε ήρωες και έχει ποτιστεί με το αίμα και το δάκρυ τους...ας σεβαστούμε την ιστορία της!
Η Ευρυτανία είναι η μάνα όλων των Ευρυτάνων και όπως κάθε μάνα θέλει τα παιδιά της αγαπημένα μεταξύ τους, έτσι και αυτή θέλει να βλέπει όλους τους Ευρυτάνες δεμένους σαν μια γροθιά! Μπορούμε να μοιράσουμε τις περιουσίες μας όπως εμείς θέλουμε και να αφήσουμε την μικρή μας πατρίδα αμοίραστη και στην ησυχία της. Της φτάνει η εγκατάλειψη και τα τόσα της προβλήματα που περιμένουν λύση....μια λύση που μόνο ενωμένοι μπορούμε να βρούμε ....
Τα χρώματα εδώ δεν έχουν θέση, δεν ζωγραφίζουμε πίνακα και ο τόπος μας δεν έχει ανάγκη από χρώματα.... είναι χορτάτος!!!!!!
Δεν είναι κανείς αρμόδιος ούτε και ικανός να της βάλει αόρατα συρματοπλέγματα, τα σύνορά της υπάρχουν και είναι για να την χωρίζουν από τους όμορους νομούς, δεν της χρειάζονται άλλα.Ο τόπος μας έχει ανάγκη από συνεργασία, ανοιχτά μυαλά, καινούργιες και δημιουργικές ιδέες, συνολικό αγώνα, αναγκαία και αποτελεσματικά έργα, ανάπτυξη, σωστή διαχείριση, κατάλληλη προβολή ...δεν έχει ανάγκη από διχασμό, αντιπαλότητα και προσωπικά οφέλη.Είμαι σίγουρη πως όλοι οι Ευρυτάνες, ανεξαρτήτου τόπου διαμονής, ιδεολογίας και ηλικίας, αγαπάμε τον τόπο που γεννηθήκαμε και προσδοκούμε το καλύτερο.
Αν δεν μπορούμε λοιπόν να συμβάλλουμε για το καλό της...ας μην της κάνουμε τουλάχιστον κακό.
Περισσότερα...
"Το δάχτυλο στο μέλι"..
Γράφει ο Σπύρος Πεταρούδης
Καθώς η αξιολόγηση
Κλείνει από ώρα σε ώρα
ο κόσμος ειναι ανάστατος ...
κι αναζητά τον Σώρρα !
Πάει ο Αρτέμης ...χάθηκε ...
Κι έχουμε μείνει μόνοι
Και τωρα τους λογαριασμούς
ποιός θα μας τους πληρώνει ;
Γιορτάζει την πρωταπριλιά
το Σάββατο που φτάνει ...
Μα τώρα τι σκατά γιορτή
ο άνθρωπος θα κάνει ;
Τέτοιες γιορτές ανήμερα
ο κόσμος τον θυμάται ...
Κι όλη η Ελλάδα χολοσκά
πού στρώνει ..που κοιμάται
Ίσως να παρουσιαστεί
Πριν έρθει το Σαββάτο
Ψάχνει η Τατιάνα να τον βρεί
με τον Εβαγγελάτο ...
Ο Γιάννος ομως βρέθηκε !
Χωρίς νάναι χαμένος ...
Αυτός παλιά ηταν υπουργός..
εκεί πούναι ο Καμένος !
Σύντροφος Τσοχαντζόπουλου
Τσουκάτου και Μαντέλη..
Και κάπου κάπου έβαζε
το δάχτυλο στο μέλι ..
Ως άνθρωπος δραστήριος
είχε τα τυχερά του ...
Κι εκτός αυτού εργαζότανε
σκληρά και η κυρά του
Ηταν κι αυτή δουλευταρού
Δεν ηταν σαν τις άλλες ...
Ξύπναγε απ'τά χαράματα
να καθαρίζει σκάλες
Πάντα με τρόπο τίμιο
με κόπο και ιδρώτα
Βγάλανε κάποια χρήματα
να ζήσουν πρώτα πρώτα ...
Και οταν λέμε βγάλανε ...
Τα βγάλανε απ την χώρα
Και ζήσανε αυτοί καλά...
Και εμείς γλεντάμε τώρα
Η προσφορά ανεκτίμητη
του Γιάννου για τον τόπο ...
πολλές φορές μας έσωσε
με τον δικό του τρόπο
Χάριν σε τέτοιους υπουργούς
ζούμε ευτυχισμένοι...
Και είμαστε όλοι σήμερα
ταπί και χρεωμένοι
Κάποτε τον δοξάζαμε ...
Τώρα τον καθηλώνουν ...
Μα Αρτέμηδες και Γιάννηδες
πάντα θα ξεφυτρώνουν
Κι εφόσον μέτρα έρχονται
που θα παραμιλάμε ...
Τον Γιάνο θυμηθήκαμε
Τα άλλα για να ξεχνάμε !
Οι ίσκιοι δεν έχουν μάτια να βλέπουν
Εκείνος ο άνθρωπος που έχτισε ένα σπίτι για να στεγάσει την οικογένειά του, στην κορυφή ενός χωραφιού λίγο πιο κάτω από τον Αϊ-Λιά του Μαράθου Ευρυτανίας, στ’ Άγραφα, για ένα πράγμα ήταν σίγουρος όταν ράντισε με αίμα κόκορα τα υγρά θεμέλιά του: εκεί που αυτός σαν κλαρί φύτρωσε, εκεί θα έριχνε τη σπορά του και αν δεν έρχονταν τίποτα ανάποδοι καιροί, το ίδιο θα έκαναν και οι απόγονοί του στον αιώνα τον άπαντα...
Δεν είχε μυριστεί όμως τους καινούργιους αέρηδες που άρχισαν να φυσάνε παντού στην Ελλάδα τα χρόνια που ακολούθησαν τον τελευταίο μεγάλο σπαραγμό, τα σημάδια του οποίου όσο κι αν φρόντιζαν να κρύψουν αυτοί που τον έζησαν, τόσο αυτά έβγαναν ρίζες που δυνάμωνε η σιωπή τους και έπνιγαν, όπως ο κισσός τα αγριόδεντρα και τα βάτα τα αδούλευτα χωράφια. Κι ήταν αυτοί οι αέρηδες που όταν τους στέγνωσαν από ελπίδα, τους πήραν και τους άδειασαν μακριά, σε ξένους τόπους να ζήσουν και να προκόψουν με τέχνες άγνωστες και συμπεριφορές που ποτέ δεν διδάχτηκαν στον έρμο τον τόπο τους.
Το σπίτι που τόσος ιδρώτας αφιερώθηκε σε αυτό κλειδώθηκε και αφέθηκε στην τύχη του αλλά βρέθηκε ένας χωριανός απ’ αυτούς που έμειναν φύλακες στον άδειο τόπο να το κάνει στάβλο για τα ζωντανά του κι έτσι διατηρήθηκε όρθιο και ακέραιο για λίγα χρόνια. Κάποια μέρα όμως αποφάσισαν οι τοπικοί άρχοντες να περάσει από εκεί ένας αγροτικός δρόμος, απ’ αυτούς που δεν έχουν νόημα και βεβαίως κανένα όφελος εκτός απ’ αυτό των πάντα δραστήριων εργολάβων. Έτσι πήρε φόρα στα τυφλά η μπουλντόζα και αφού πέρασε χωρίς το ποτάμι και ανέβηκε στην πλαγιά ξεκοιλιάζοντας χωρίς ντροπή τον τόπο και διαλύοντας χωρίς κανέναν σεβασμό τα αρχαία χωράφια όταν έφτασε δίπλα από το σπίτι κι ενώ είχε τόσο χώρο να περάσει έξυσε απαλά τη γωνιά με τα αγκωνάρια και το τραυμάτισε ανεπανόρθωτα. Από τον φόβο να μην πλακώσει τα ζωντανά του τότε το παράτησε και αυτός που το είχε κάνει στάβλο και σήμερα κανένας δεν έχει την τόλμη να δρασκελίσει το κατώφλι του ενώ είναι βέβαιο πλέον πως σε λίγα χρόνια, μόνο τα τσίγκια που αργούν κάπως να λιώσουν θα θυμίζουν ότι ο σωρός με τις πέτρες ήταν κάποτε σπίτι.
Το γεγονός σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως αλλά κανένας δεν ήταν εκεί να διαβεβαιώσει πως όντως υπήρχε κάποιος στη θέση του χειριστή και έτσι όλοι πια πιστεύουν πως ένας ίσκιος, απ’ αυτούς που πλανιόνται μέρα και νύχτα στις ερημιές των Αγράφων ήταν στο τιμόνι!!!
Γυναίκα και ανεργία στην Ευρυτανία.Προτάσεις της Αδελφότητας
Γράφει ο Αλέξης Καρδαμπίκης-Πρόεδρος Αδελφότητας Γρανιτσιωτών
Ολοι γνωρίζουμε ότι η ανεργία και στα χωριά μας ζεί και βασιλεύει. Ιδιαίτερα στις γυναίκες που επέλεξαν να παραμείνουν και να κάνουν οικογένειες στα χωριά μας, το θέμα έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Δεν ξέρω πόσα γυναικεία μεροκάματα γίνονται κάθε χρόνο στην Ευρυτανία και ιδιαίτερα στην περιοχή που αναπτύσσεται μεταξύ του Μέγδοβα και του Αχελώου, αλλά νομίζω ότι είναι ελάχιστα μέχρι και καθόλου. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, ότι η δραστηριότητα των γυναικών δεν μόνο οικονομικό θέμα, αλλά πρωτίστως κοινωνικό.
Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο και χωρίς να παραγνωρίζω τις δυσκολίες, κάνω την εξής πρόταση :
- Οι Δήμοι και η Περιφέρεια, να αποφασίσουν την χρηματοδότηση των συλλόγων να την κάνουν μόνο και αποκλειστικά με τη διάθεση προϊόντων που θα παράγονται από συνεταιρισμούς γυναικών. Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς πολλές επιχορηγήσεις συλλόγων διατίθενται για προϊόντα εισαγωγής όπως Ολλανδικά σουβλάκια, ποτά, εισαγόμενες κλαρινοαρπακτές κ.λ.π. Δεν είναι καθόλου ευκατραφόνητο το ποσό που διατίθεται σε συλλόγους και επαγγελματίες .
- Να γίνουν 2 συνεργεία γυναικών παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων. Ένα πέρα από τον Αγραφιώτη ποταμό και ένα από τον Αγραφιώτη μέχρι το Μέγδοβα.
- Σε πρώτη φάση τα δυο συνεργεία θα μπορούν να λειτουργούν μέσα από το συνεταιρισμό των γυναικών Καρπενησίου. Αργότερα και εφόσον συμφέρει μπορούν να αυτονομηθούν και να εντάξουν την χρηματοδότηση των επενδύσεων που πρέπει να γίνουν στον αναπτυξιακό νόμο
- Οι γυναίκες που θα ενταχθούν σε αυτές τις ομάδες θα έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις και η παραγωγή των προιόντων θα γίνεται με συγκεκριμένες παραδοσιακές συνταγές και προδιαγραφές
- Σε πρώτη φάση και μέχρι να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες χρηματοδοτήσεις, τα παραδοσιακά προϊόντα θα μπορούν να τα παράγουν στο σπίτι τους τηρώντας πάντα την Ευρυτανική παράδοση και τις προδιαγραφές που θα οριστούν.. Πίτες, τραχανάς, χυλοπίτες, γλυκά, λικέρ, συσκευασμένη ρίγανη, τσαι κλπ.
- -Αυτό που χρειάζεται σε πρώτη φάση είναι η εξασφάλιση 2 μεγάλων ψυγειοκαταψυκτών για αποθήκευση των προϊόντων
- Στις εκδηλώσεις που θα γίνονται οι ιδιες οι γυναίκες θα αναλαβαίνουν το σέρβις, καθώς και την πώληση των προϊόντων τους σε ειδικό χώρο και σιγά – σιγά τα προϊόντα πρέπει να μπούν και στα τοπικά καταστήματα και να συμμετέχουν για την πώληση και προβολή τους και σε εκδηλώσεις εκτός Ευρυτανίας.
- Παράλληλα μέσω ιστοσελίδας θα μπορούν να στέλνουν τα προϊόντα τους σε όλο τον κόσμο , όπως ήδη κάνουν σε γειτονικά μας μέρη.
- Το όφελος θα είναι σημαντικό γιατί τα χρήματα που θα εισπραχθούν από τη δραστηριότητα των γυναικών, θα πέσουν πάλι στην τοπική αγορά και έτσι θα έχουμε πολλαπλό όφελος.
-Εφόσον συμφωνήσουμε στο στόχο, μπορούμε να διεκδικήσουμε ποιοτική χρηματοδότηση και προνομιακές επιδοτήσεις που είναι διαθέσιμες για τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. όπως το "HORIZON 2020" ("Ορίζοντας 2020") και το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020
"Διλλήματα πολιτισμού"
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Πρόσφατα γνώρισα μια αξιόλογη ομάδα καθηγητών των ΤΕΙ Θεσσαλίας και φοιτητών στην Καρδίτσα. Από τα αρωματικά, φαρμακευτικά είδη της πλούσιας βιοποικιλότητας της ελληνικής γής μέχρι την φέτα ή τα δρύινα βαρέλια, την επιχειρησιακή οργάνωση και επιστημονική υποστήριξη της αγροτικής παραγωγής κ.α. διακρίνει κανείς την φιλοδοξία επιστημόνων και παραγωγών να ανοίξουν τους σύγχρονους δρόμους με σύνθεση της παράδοσης, της γνώσης, της νεωτερικότητας παρά την απουσία εθνικής στρατηγικής και πολιτικής βούλησης. Τα πιστοποιημένα προϊόντα με γνήσια την ελληνική αλυσίδα -χωρίς βαπτισμένο γάλα, ζώα ή καλό κρασί με ξένα είδη ποικιλιών- ως στόχο της προσπάθειας, με ιθαγένεια που δημιουργεί υπεραξία.
25η Μαρτίου: επαναστατικότητα ιδεών και πράξεων, πρωτοπορία Ρήγα -που ο διαφωτισμός ή η γαλλική επανάσταση γονιμοποιήθηκαν στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία- για άμεση δημοκρατία, συγκρότηση κράτους και συντάγματος. Όμως διερωτάται κανείς τώρα που βιώνουμε έκπτωση αξιών και πολιτικών, τι πολιτισμό αναζητούμε (άν) προσδοκούμε και πως.
Ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή με την πρώτη να απομακρύνεται από την σύζευξη με την ελληνική φιλοσοφία που έδωσε κάλλος, ψυχή και πνεύμα, ελευθερίες και ύφανση κοινών πολιτισμικών παραδόσεων- σήμερα που ο αντι-ευρωπαισμός είναι στην γειτονιά μας με ταχύτητα μετατροπής της σε Μέση Ανατολή -εμείς, η Ευρώπη, η Δύση, ο κόσμος, τι ζητούμενο έχουμε; Χωρίς συλλογικούς δεσμούς, με αποξένωση, σύγχυση ή συνεχείς αποπροσανατολισμούς, με μνημειώδη αλλαγή νοημάτων στις έννοιες των λέξεων δηλ. με μνημονιακό ακρωτηριασμό της ίδιας της γλώσσας, τι φιλοδοξούμε;
Ο Αριστοτέλης έλεγε πως οι "Έλληνες είναι αθάνατοι" αφού "δεν περιορίζεται η φιλοδοξία τους μέχρι το δυνατό". Προφανές, αφού παρά τους χαλεπούς καιρούς υπάρχουν δυνάμεις που επιμένουν, παλεύουν στο δυνατό και καταφέρνουν να το καθιστούν εφικτό, να προχωράνε με εφευρετικότητα , όσο κι αν οι πολιτικές έχουν εκπέσει στην διαχείριση και την λογιστική. Από τον μύθο, την Οδύσσεια, τις τραγωδίες του Αισχύλου ή την ποίηση του Ησίοδου, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα μέχρι τον Καστοριάδη, τον Περικλή, τον Καποδίστρια, τον Χαρ. Τρικούπη, τον Ελ. Βενιζέλο ή τον Κ. Καραμανλή της μεταπολίτευσης και τον Ανδρέα Παπανδρέου η διαδρομή, οι διαφορές, η χρονική απόσταση δείχνει "μεγάλη" αλλά, υπάρχει "κοινός" παρανομαστής: η μάχη της ιθαγένειας στην σκέψη, την στάση, τις επιλογές σε κρίσιμες στιγμές.Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο του πολιτισμού για επιβίωση και ζωή με αξιοπρέπεια, περηφάνια, νόημα και ποιότητα.
Μπορεί -όπως διδάσκει και αποδεικνύει η ιστορία- "ο πολιτισμός να είναι προϊόν συγκρούσεων, γεγονότων, εξελίξεων κάθε είδους" και σε μεγάλο βαθμό ή ολοσχερώς να ταυτίζονται τα συμβαίνοντα στην είσοδο του αιώνα με την ιστορική ερμηνεία. Την εποχή που δυτικές οντότητες επιστρέφουν σε εθνική εσωστρέφεια -και αυξάνεται η παρακμή με την λαϊκίστικη δεξιά και ακροδεξιά, ή την αλχημιστική "αριστερά"- η πρόκληση αφύπνισης του ανθρωποκεντρικού αρχαιοελληνικού πολιτισμού είναι παρούσα. Η σκέψη του Σωκράτη, η γνώση του Ηράκλειτου, η διασταύρωση του Ρήγα δηλ. της ελληνικής γής και πάλι σε ένα "κόσμο γεμάτο θαύματα" χωρίς φάρους πολιτισμού αφού" το πιο θαυμάσιο ο άνθρωπος", όπως σημείωνε ο Σοφοκλής, φαίνεται εκτός επίκεντρου στους κυρίαρχους, ποικιλόμορφους, ανταγωνισμούς.
Η Ευρώπη πρέπει να σεβαστεί στην πράξη τον πλουραλισμό και να βρεί βηματισμό σύγκλισης. Οι ΗΠΑ να αποδεχτούν την διαφορετικότητά της και η Ρωσία να απεμπλακεί από αισθήματα "παρία" που την απομακρύνουν από συμμαχίες διαχρονικής αξίας και παράδοσης, γιατί -σε ένα τοπίο και θρησκευτικού φανατισμού- μπορεί να προσθέσει προβλήματα. Παράλληλα η Κίνα απαιτείται να είναι ενεργή στην επίλυση των οικουμενικών και όχι να κινείται μόνο να "παίρνει"! Επομένως άνευ αρχαιοελληνικού πνεύματος στο μεταίχμιο των "αδιεξόδων" με ποιό Θουκυδίδη, και "ιθαγένεια" πολιτισμού πορευόμαστε;
