Σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια εκοιμήθη ο Αγιορείτης γέροντας Παΐσιος(Αφιέρωμα)
Γράφει ο Αγιορείτης
23 ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα χωρίς τη Θεία μορφή του, τους απλούς και θεόπνευστους λόγους του, τις παρηγορητικές συμβουλές του .
Ένας γέροντας που μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων που τον συνάντησαν και συνεχίζει να εμπνέει όλους όσους διαβάζουν μέχρι σήμερα τους λόγους του από τα δεκάδες συγγράμματα που έχουν γραφεί για την οσιακή μορφή του.Ένα πνευματικό ανάστημα που σημάδεψε τον 20ο αιώνα.Διορατικός, ασκητικός, ταπεινός. Το τρίπτυχο των αρετών του.
Στο λιτό κελλί του, μέσα στο δάσος της Παναγούδας στο Αγιο Ορος, έχουν καταφύγει χιλιάδες κόσμου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιστήμονες έσπευαν να τον δουν για να εξηγήσουν το ανεξήγητο! Διότι ο Θεός είναι αδύνατο να εξηγηθεί με τη λογική και τα μαθηματικά της επιστημονικής γνώσης.Η βαθύτητα των διδαχών του δεν ερμηνεύονται ούτε κι από γνωστούς κορυφαίους πανεπιστημιακούς που έφευγαν αναπαυμένοι και έκπληκτοι από τον φωτισμένο γέροντα.
Απλοί άνθρωποι, φοιτητές αλλά και επιστήμονες, όπως προαναφέραμε, ζητούσαν απαντήσεις στα προβλήματα τους, στις θλίψεις και στα αδιέξοδά τους . Να ξεπερδέψουν το κουβάρι της σκέψης τους και να βρουν λύση ήθελαν. Και την έβρισκαν στον γέροντα.
»Όλοι εδώ έρχονται λυπημένοι» είχε δηλώσει στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ο πατέρας Αρσένιος που σήμερα ζει στο κελλί του γέροντα Παϊσιου και για κάποιο διάστημα τον διακονούσε.» Και έφευγαν όλοι χαρούμενοι, αυτό τα λέει όλα νομίζω» τονίζει.Όταν τον ρώτησα για τον λάκο που βρίσκεται δεξιά του κελλιού, μου είπε ότι αυτόν τον λάκο τον έσκαψε ο ίδιος ο γέροντας Παϊσιος διότι ήθελε να ταφεί εδώ αλλά στη συνέχεια άλλαξαν πολλά πράγματα …..τα οποία δεν μπορούμε να τα πούμε.
»Είδα τον γέροντα Παϊσιο να ίπταται»
Ο Καθηγητής Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, το 2009 μου είχε μιλήσει στο αφιέρωμα που έκανα για τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA και πραγματικά με συγκλόνισε.
Δεν τα παίξαμε όλα όσα είπε τότε για τον γέροντα Παϊσιο για να μην θεωρηθεί ως προτροπή από το μεγαλύτερο κανάλι της χώρας προς την ανακήρυξη του ως ΑΓΙΟΣ .Σήμερα λοιπόν στην μνήμη του γέροντα Παϊσιου αποκαλύπτω τη συγκλονιστική μαρτυρία που μου έδωσε ο καθηγητής κ. Τσελεγγίδης.Βαθιά συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια μου είπε ότι, μετά την κοίμησή του μέσα στο Αγιο Ορος, καθώς πήγαινε στο κελλί του, είδε τον γέροντα Παϊσιο να ίπταται .
Διευκρινιστική ερώτηση: Εννοείται πριν κοιμηθεί; Οχι μετά την κοίμησή του σας λέω.Εξεπλάγη. Και μου λέει επίσης, ότι δεν ήταν η πρώτη φορά.Ο γέροντας Παϊσιος είχε πνευματικό τέκνο του τον κ. Τσελεγγίδη για πολλά χρόνια.Επίσης, άλλος επιχειρηματίας που μίλησε στο αφιέρωμα είχε αποκαλύψει ότι ο γέροντας Παϊσιος του έλεγε τη ζωή με λεπτομέρειες του κάθε μήνα που πήγαινε να τον δει.
»Μίλαγε στις καρδιές των ανθρώπων, οχι σαν ένας μάγος……..» μου είχε εξηγήσει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, κ.Νικόλαος, που όπως μου ανέφερε στο αφιέρωμα, έζησε μαζί του στο κελλί του στη Παναγούδα για έξι μήνες.
Εν τω μεταξύ, εξίσου σημαντική είναι κι μαρτυρία ενός μοναχού που πήγαινε στο κελλί του γ. Παϊσιου.Μία μέρα είχε πάνω από 100 ανθρώπους για να δει. Πήρε τον δίσκο και άρχισε να κερνάει ο γέροντας.Φτάνει λοιπόν σε έναν νεαρό άνδρα, ηλικίας γύρω στα 30-35 ετών, πέρνει το λουκούμι από τον δίσκο και το βουτάει στο χώμα και του το προσφέρει! ΄’Εμεινε έκπληκτος ο νεαρός. Γιατί αυτό γέροντα; του λέει. »Γιατί εσύ δίνεις στα παδιά ναρκωτικά΄΄, απαντά ο γέροντας Παϊσιος. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν έμπορος ναρκωτικών ουσιών. Τελικά τον πήρε μέσα. Και έτσι άλλαξε τη ζωή του και ήρθε κοντά στον Χριστό.
Αυτό το έζησε ο ίδιος ο μοναχός και ρώτησε τον γέροντα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο και του λέει. »π. Ιωσήφ, πόσο λυπήθηκα για αυτή την ψυχή που καταστρέφει χιλιάδες παιδιά. Αλλά αν ήξερες τι όμορφη ψυχή έχει αυτός ο άνθρωπος και τώρα που μετανόησε και αν την καλλιεργήσει μπορεί να γίνει και Αγιος…..!
Τι μας διδάσκει η ζωή του χαρισματούχου γέροντα
Ένας απλός άνθρωπος που ξεκίνησε από την Κόνιτσα, ο Αρσένιος κατά κόσμον.. Απόφοιτος μόλις τρίτης δημοτικού!Κι όμως η βαθύτητα των διδαχών του παραπέμπει σε έναν επιστήμονα τοτυ Θεού!Ξυλουργός στο επάγγελμα. Αυτό έκανε μέχρι να κληθεί για να υπηρετήσει στο στρατό.
Όταν του παραγγελλόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος, συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.Από τότε είχε την ελεημοσύνη, ως ευλογία ο μακαριστός.
Ασυρματιστής ,ήταν η ειδικότητά του στον στρατό
Επόμενο βήμα:Μοναχός και «Ασυρματιστής του Θεού «. Μάλιστα, ο Γέροντας φέροντας ως παράδειγμα την κατά τη στρατιωτική του θητεία αυτή ιδιότητα, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Τι μας διδάσκει η ζωή του γέροντα; Οτι ο αυριανός γέροντας Παϊσιος μπορεί να είναι και ένας από εμάς, αρκεί με την ασκητική ζωή του να συγκινήσει τον Θεό.
Ο γέροντας Παϊσιος ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.Δεν ήθελε τιμές και δόξες, μου είχε πει το πνευματικό του τέκνο, ο γέροντας Χριστόδουλος Αγγελόγλου που με βοήθησε σημαντικά να κάνω το τηλεοπτικό αφιέρωμα στο MEGA.Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο της κοίμησής του, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών, όπως και έγινε και τη φετινή χρονιά.
Κοσμοσυρροή στον τάφο του Αγίου Παϊσίου
Χιλιάδες πιστοί, από διάφορα σημεία της χώρας, προσκυνούν κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, τον τάφο του σύγχρονου Αγίου, του Γέροντος Παϊσίου, προκειμένου να λάβουν τη χάρη του.
Οι τελευταίες μήνες της ζωής του
Μετά το 1993 ο Άγιος Παΐσιος παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια του Αγίου Παϊσίου τον ανάγκασαν να παραμείνει.
Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του Παϊσίου ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του.
Αντίο στην παλιά μορφή ηγεμονίας!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Το σκηνικό στη Βουλή όπου η προσπάθεια να "γραφτεί η ιστορία" και να εξισωθούν οι γνωστοί δύο με πρότυπα ηγετών ή κοινοβουλευτικών -αυτών που οι αντιπαραθέσεις, τα επιχειρήματα, η ρητορική δεινότητα και η επίδραση στις προ ημερησίας είχε υπόβαθρο και αντιστοίχιση με λαϊκά αισθήματα - ήταν εκτός χρόνου και τόπου.
Από την άλλη μια υποτιμητική αναφορά σε βάρος ενός νέου ανθρώπου που ήταν στο βήμα του συνεδρίου της Συμπαράταξης από την πλευρά κάποιου "επώνυμου" και προβεβλημένου προσώπου, που μόνιμα συμπαρατάσσεται ατομικά με την καρέκλα του -συντηρούμενο επί χρόνια από την ναφθαλίνη της κομματικής γραφειοκρατίας-όπως μου μετέφερε άλλος νέος σύνεδρος, που έτυχε να είναι στα ορεινά, με ώθησε να τολμήσω μια απλή σύγκριση με τα συμβαίνοντα σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και μελαγχόλησα!
Από τον Matteo Renzi μέχρι τον 38 ετών πρωθυπουργό της Ιρλανδίας, της Εσθονίας, τον 39χρονο Μακρόν ή τον πρωθυπουργό του Βελγίου ή τον κεντροδεξιό Sebastian Kurz, 30 ετών, της Αυστρίας ή τον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες αναζητούν νέους ανθρώπους προσδοκώντας πιθανά σε μία νέα πολιτική τάξη.
Η παράδοση και το Αγγλοσαξονικό πρότυπο φαίνεται να ξεπερνιούνται, κάτι που και η εκλογική επιτυχία Corby μαρτυρά. Η ανάδειξη ανθρώπων σύγχρονων, ανοιχτών, ευρωπαϊστών, ρεαλιστών, με ιδεολογία, χωρίς όμως ιδιαίτερη θητεία και οργανωτική πορεία σε κόμματα, αλλά με έντονο το στοιχείο να προκρίνουν θετικές ευκαιρίες και δρόμους, όλα δείχνουν να ανταποκρίνεται στην δίψα των πολιτών. Ίσως μια "πνευματική" επανάσταση είναι σε εξέλιξη και ψάχνει τρόπο να κυριαρχήσει με την εκλογή μιας αισιόδοξης γενιάς. Ένα είναι προφανές: "ηγέτες" παγιδευμένοι στους παλιούς τρόπους του 20ου αιώνα -όποιας ηλικίας- έστω κι αν διακηρύσσουν το νέο δεν έχουν μέλλον. Αυτό αποδεικνύεται από τον Trump έως την Theresa May και στα δικά μας: που τους νοιάζει ελάχιστα το χρώμα και η δημιουργία στην γη υπέρ των απλών ανθρώπων, τους νοιάζει όμως πολύ το κομματικό χρώμα της εξουσίας που μπορεί να μην αντιστοιχείται στις κόκκινες, μπλέ, κά ιδεολογικές και πολιτικές σημαίες. Γι αυτές τις νοοτροπίες, που ταχύτατα και προκλητικά εκτοξεύονται σε είδη λαϊκισμού της πιο χυδαίας και σκληρής μορφής, είναι θέμα Χρόνου η αποκάλυψή τους. Η ειλικρίνεια και η προσγείωση είναι έντονα επιζητούμενα στις επιλογές των πολιτών από εκλογές σε εκλογές αφού απογοητεύτηκαν και έχουν οργιστεί από τον κύκλο μιας ηγεμονίας που απαξίωσε ιδέες και αξίες. Όσοι και όσες επιμένουν και εδώ να κρατούν θέσεις και ρόλους με την "γλώσσα της τρικλοποδιάς", και δεν αντιλαμβάνονται πόσο "ανθρωποδιώκτες" είναι εκτός της κάστας τους, μάλλον συγκρατούν κάτω και τα κόμματά τους.
Η υπόθεση διεκδίκησης ενός νέου προσώπου στην πολιτική, στις χώρες, την Ευρώπη, τον κόσμο δεν θέλει φιγούρες με υποκριτική προσποίηση του καινούριου που στην πραγματικότητα οδηγούνται από υπολειμματική νοσταλγία του παλιού.
Οι πολίτες πλέον και οι κοινωνίες έχουν παραδείγματα "συστημικών και αντισυστημικών" με τέτοια διπλοπροσωπία και επειδή έχει καταρρεύσει η στρατηγική lingua Franca -κοινή γλώσσα, διάλεκτος, διάφορων κέντρων και ελίτ που είναι απομονωμένες, εντός και εκτός των χωρών. Εξαιτίας της "αταξίας" της υφιστάμενης παγκοσμιοποίησης και κρίσης αυτοί οι πολιτικοί γίνονται ταχύτατα πρωταθλητές στην φθορά και οι πρώτοι υποψήφιοι για απόσυρση με πρώτη ευκαιρία.
Οι κοινωνίες δεν παρέχουν τα περιθώρια του 20ου αιώνα -γιατί δεν τα διαθέτουν αντικειμενικά- για την επίλυση πιεστικών προβλημάτων: ασφάλειας, άμυνας, οικονομικά, κοινωνικά ή. διακυβέρνησης, μετανάστευσης, κα. Και ανεξάρτητα από τις επικρατούσες λογικές των υπό κατάρρευση γραφειοκρατικών ελίτ που έρχονται από το χθες μάλλον τελειώνει η δημοπράτηση του μέλλοντος και των δημοκρατικών αξιών με τον τρόπο -όσο κι αν αυτές πιστεύουν ότι ελέγχουν ή επηρεάζουν τις εκλογές υπηρετώντας τα εναπομείναντα μαυσωλεία του 20ου αιώνα - αφού οι κοινωνίες, και η ελληνική μεταξύ τους, ψάχνουν το νέο και ελπιδοφόρο!
Η καλοσύνη των απλών ανθρώπων
Γράφει η Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Εκείνα τα χρόνια, κάποια σπίτια του χωριού μου ήταν σε τέτοια σημεία που οι ιδιοκτήτες τους επιτελούσαν Θεάρεστο έργο!Δεν μπορείς να ξεχάσεις την προσφορά αυτών των ανθρώπων που τα κατοικούσαν όσα χρόνια και αν περάσουν.....
Κατακαλόκαιρο και το απόγευμα έφτανε το φεριμπότ στο Διάσελο...οι χωριανοί κατέβαιναν και άρχιζε ο ποδαρόδρομος και η ανηφόρα να φτάσουν στο χωριό.....κάποιοι ανήμποροι ή καλοστεκούμενοι οικονομικά, ειδοποιούσαν τους δικούς τους ή πληρωτούς και τους περίμεναν με τα ζώα και γλίτωναν τον ποδαρόδρομο .....αλλά όχι και την αφόρητη δίψα του καλοκαιριού.
Πουθενά σε αυτή την διαδρομή δεν υπήρχε μια βρυσούλα να σταματήσουν να πάρουν μια ανάσα και να ξεδιψάσουν οι άνθρωποι και τα ζώα.Σε πολλά σημεία του χωριού υπήρχαν αρκετές πηγές, εδώ όμως ούτε για δείγμα...το χειμώνα δεν υπήρχε θέμα δίψας το καλοκαίρι όμως η κατάσταση ήταν απελπιστική.Αυτές τις στιγμές, κουρασμένος από το ταξίδι, φορτωμένος τα όποια μπαγκάζια, η ανηφόρα, ο ήλιος να σε τρελαίνει, ο ιδρώτας να τρέχει ποτάμι και το στόμα σου να κολλάει από την δίψα, η μόνη χαρούμενη σκέψη που σου έδινε λίγο κουράγιο να προχωρήσεις ήταν να φτάσεις στην .....<<όαση>>, δηλαδή στα πρώτα σπίτια του χωριού!
Εκεί υπήρχαν δύο αδέλφια με τις οικογένειές τους, ο Κώστας και ο Νίκος Ξενάκης..Αν και μικρή, έτυχα σε κάποιες; τέτοιες καλοκαιρινές διαδρομές Διάσελου -χωριού...θυμάμαι σαν τώρα πως σ΄αυτά τα σπίτια σταματούσαν σχεδόν όλοι εκτός αυτών που τα σπίτια τους ήταν λίγο μετά από εκεί....οι υπόλοιποι ανάλογα την ώρα που καταφτάνανε περίμεναν την ...σειρά τους...
Οι δυο συνυφάδες με το χαμόγελο στα χείλη, δεν προλάβαιναν να γεμίζουν τα κανάτια τους και να προσφέρουν δροσερό νερό !Σίγουρα ήξεραν τι γινόταν αυτή την ώρα και έκαναν το κουμάντο τους, φρόντιζαν να πάνε στην βρύση ή να στείλουν τα παιδιά τους να πάρουν κρύο νερό μέσα στην ζέστη, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τους κουρασμένους και διψασμένους συχωριανούς που σταματούσαν στην πόρτα τους....ένα κανάτι κρύο νερό αυτή την στιγμή ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να προσφέρουν και το πρόσφεραν με όλη τους την καρδιά χαμογελώντας!
Θα μπορούσαν να κλείσουν τις πόρτες των σπιτιών τους και να κάνουν ότι λείπουν, θα μπορούσαν να δίνουν ζεστό νερό αφού ψυγεία δεν υπήρχαν....κι όμως δεν το έκαναν! Ξεδίψασαν πολλά άτομα από τα χέρια τους και σίγουρα πολλά και τα ευχαριστώ που άκουσαν..Κάτι τέτοιες ανθρώπινες συγκινητικές στιγμές, με γυρίζουν σ' αυτές τις αξέχαστες εποχές και με κάνουν να θυμάμαι με νοσταλγία, αγάπη, θαυμασμό και ευγνωμοσύνη τους κατοίκους του χωριού μου...
Παράκαμψη Μάκρης-Μακρακώμης:"Θα θρηνήσουμε θύματα"..
Πριν λίγες εβδομάδες ολοκληρώθηκαν τα έργα στο πρώτο τμήμα της παράκαμψης Μακρακώμης και δόθηκε στην κυκλοφορία. Πρόκειται για το κομμάτι εκείνο του οδικού άξονα από τη διασταύρωση Μακρακώμης - Σπερχειάδας προς Λαμία που παρακάμπτει την Μακρακώμη και την Μάκρη.Το συνολικό μήκος των παρεμβάσεων στην Παράκαμψη Μάκρης-Μακρακώμης, όταν δοθούν όλες στην κυκλοφορία, είναι 9,6 χιλιόμετρα, από τα οποία τα 3,1 αφορούν διαπλάτυνση του υφιστάμενου δρόμου και τα 6,5 νέα χάραξη.
Ωστόσο σύμφωνα με καταγγελία αναγνώστη ο νεος δρόμος παρουσιάζει προβλήματα λόγω της μιας λωρίδας ανα κατεύθυνση αλλά και την μη υπάρχουσας προστατευτικού συρματοπλέγματος...
Το σχόλιο του Κ.Τ έχει ως εξής..
"Ο ΔΡΟΜΟΣ παρακαμψη ΜΑΚΡΗΣ ΜΑΚΡΑΚΩΜΗΣ που μελλοντικα θα ενωνει τον εθνικο δρομο ΑΘΗΝΩΝ -ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ειναι ενα ΑΙΣΧΟΣ......ΘΑ εχουμε θυματα ...καλα δεν μπορεσαν να κανουν δρομο με δυο τουλαχιστον λωριδες ανα κατευθυνση ???τον ΧΕΙΜΩΝΑ θα θρηνησουμε θυματα..τα ζωα ημερα η αγρια ΘΑ δημιουργησουν προβλημα διοτι δεν υπαρχει προστατευτικο-απαγορευτικο συρματοπλεγμα..ποιοσ βλ@@@σ εκανε το εργο και ποιοσ πα@@@ξ το παρελαβε..ΕΛΕΟΣ ΕΥΡΥΤΑΝΕΣ ποωσ δεχεστε τετοιο εμπαιγμο για το πιο ομορφο νομο τησ ΕΛΛΑΔΟΣ"
Καταγγελία για την καθαίρεση της διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις
Καταγγέλλουμε την καθαίρεση από το ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας της διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας, συναδέλφισσας Καφίδα, η οποία κατηγορήθηκε από τον Διευθυντή ΔΕ Ευρυτανίας ότι δήλωσε ψευδή αριθμό μαθητών για να μην κλείσει το σχολείο.
Ο αγώνας, η έγνοια και το πάθος των εκπαιδευτικών, σαν της συναδέλφισσας Καφίδα, να κρατήσουν ζωντανά τα σχολεία στις εσχατιές της χώρας μας, να στηρίξουν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τη βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών είναι ψιλά γράμματα για τον Διευθυντή ΔΕ Ευρυτανίας, την πλειοψηφία του ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Ο ΔΙΔΕ Ευρυτανίας, μάλιστα, κ. Λουκάς Δημητρίου, γράφει ότι «η άσκηση των καθηκόντων της Διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας κ Καφίδα Γεωργίας αποβαίνει σε βάρος των εκπαιδευτικών και της πληρέστερης εκπαίδευσης των μαθητών»! Προφανώς, αν κλείσει το ΕΠΑΛ, η εκπαίδευση των μαθητών θα είναι πλήρης!
Υποτίθεται ότι το Υπουργείο Παιδείας αντιστέκεται στις απαιτήσεις των δανειστών (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΤ) προβάλλοντας την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της χώρας μας.
Μεγάλο ψέμα!
Η πράξη δείχνει ότι έχουν αποφασίσει
να αποκεφαλίσουν τα όνειρα των παιδιών που παλεύουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να χτίσουν τη ζωή τους στα στέρεα θεμέλια της γνώσης
να διαλύσουν σχολεία και τοπικές κοινωνίες
να εξουθενώσουν τους εκπαιδευτικούς που σκύβουν πάνω από τις ανάγκες των μαθητών τους.
Κι αυτά συμβαίνουν, ενώ χιλιάδες τμήματα και τομείς των ΕΠΑΛ όλης της χώρας βρίσκονται «στο κόκκινο». Έχουν αποφασίσει να χτυπήσουν για άλλη μια φορά (μετά τις διαθεσιμότητες) τον αδύναμο κρίκο, δηλαδή τα ΕΠΑΛ.
Δεν θα το επιτρέψουμε.
Μας βρίσκουν όλους απέναντί τους. Ορθώνουμε τείχος ψηλό στα ανθρωποβόρα σχέδιά τους!
Καλούμε την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ να πάρουν άμεσα πρωτοβουλίες για να ανακληθεί η καθαίρεση της διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας και να σταματήσει κάθε δίωξή της.
Απαιτούμε από τον Υπουργό Παιδείας να ακυρώσει εδώ και τώρα την απαράδεκτη απόφαση του ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας.
Σαραβαλάκια ... μολύνουν τα Άγραφα
Την κατάσταση με τα εγκαταλειμμένα ...σαραβαλάκια αλλά και τους πεταμένους χαλασμένους κάδους και κάθε είδους παλιοσίδερα σε πολλά χωριά του δήμου Αγράφων,επισημαίνουν σε σχόλιό τους η Κίνηση Πολιτών Αγράφων ΚΠΑ κάνοντας λόγο για απαράδεκτη εικόνα ζητώντας την άμεση παρέμβαση της δημοτικής αρχής.
Αναλυτικά το σχόλιο της ΚΠΑ έχει ως εξής..
"Την απαράδεκτη κατάσταση με τα εγκαταλειμμένα ...σαραβαλάκια αλλά και τους πεταμένους χαλασμένους κάδους σε πολλά χωριά του δήμου Αγράφων,επισημαίνουν με μηνύματά τους πολλοί συμπατριώτες μας.Άμεσα η δημοτική αρχή να λύσει το πρόβλημα μέσω της ανακύκλωσης που σημαντικά οικονομικά οφέλη θα έχει για τον δήμο αλλα και θα βελτιώσει την απαράδεκτη αυτή εικόνα(εστίες μόλυνσης) σε πολλούς δρόμους.Το ότι η φύση προίκισε τα Άγραφα με φυσικό καθαρό περιβάλλον δεν σημαίνει ότι θα την αφήσουμε στην τύχη τους...Φώτο(Ραπτόπουλο)
Στα χνάρια των Σαρακατσαναίων…
Γράφει ο Νίκος Ζυγογιάννης
Μια αρχαιοελληνική φυλή είναι οι Σαρακατσαναίοι που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. Νομάδες κτηνοτρόφοι, ζούσαν στα βουνά το καλοκαίρι και το χειμώνα στα χειμαδιά (β΄νά-στράτα-χειμαδιά) διασκορπισμένοι σ' ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα. Κοιτίδα των Σαρακατσαναίων ήταν η οροσειρά της κεντρικής και νότιας Πίνδου και η Ρούμελη με επίκεντρο τ' ΑΓΡΑΦΑ, χώρος που λόγω της γεωφυσικής του κατάστασης ήταν απάτητος, δεν ήταν γραμμένος πουθενά και γι' αυτό κατοικούνταν από αυτόνομους και ελεύθερους ανθρώπους. Ο διασκορπισμός τους από την αρχική κοιτίδα τους προς την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα έγινε επί Τουρκοκρατίας και κυρίως τον 18ο αιώνα, στα χρόνια του Αλή Πασά.
Ως προς το όνομά τους υπάρχουν πολλές και διάφορες ετυμολογίες.
Σύμφωνα με τη Σαρακατσάνικη παράδοση πήραν το όνομά τους από τους Τούρκους. Όταν έγινε η άλωση της Κων/πολης, οι Σαρακατσαναίοι φόρεσαν μαύρα ρούχα, ως ένδειξη πένθους, και δεν υποτάχθηκαν στον κατακτητή. Οι Τούρκοι τους έβλεπαν στα μαύρα και ανυπότακτους να μετακινούνται συνεχώς(σκηνίτες). Γι' αυτό τους ονόμασαν «Καρακατσάν» (καρά =μαύρος και κατσ(ι)άν=φυγάς, ανυπότακτος ), δηλ. «μαύροι φυγάδες». Από το Καρακατσάν με παραφθορά προήλθε η λέξη «Σαρακατσάνος».Μια άλλη πιθανή ετυμολογία είναι από την τουρκική λέξη σαράν που σημαίνει «φορτώνειν» ή σαράι(=κατοικία,κονάκι) και την τουρκική μετοχή κατσιάν=φυγάς,ανυπότακτος, (σαράν + κατσάν = Σαρακατσάνος) γιατί από καιρό σε καιρό φόρτωναν τα πράγματά τους και μετακινούνταν με τα κοπάδια τους και γι' αυτό τους έδωσαν αυτό το όνομα (παρατσούκλι) οι Τούρκοι.
-- < Κατοικούμε εδώ από τότε που ο Θεός έφτιαξε αυτόν τον ευλογημένο τόπο με τα βνά και τα ποτάμια,τον ήλιο και το φεγγάρι.Από τότε κρατάει η γενιά μας,έλεγαν οι γερόντοι Σαρακατσάνοι.>-. Ανεξάρτητα από τις μετακινήσεις τους και τον εναλλασσόμενο τόπο διαμονής τους έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα και κυρίως μιλούν την ίδια γλώσσα, την Ελληνική, απαλλαγμένη από ξένα στοιχεία, αναλλοίωτη, που φέρει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της δωρικής διαλέκτου. Το ίδιο αναλλοίωτοι και αμόλυντοι από αλλόφυλες επιμειξίες παρέμειναν και οι Σαρακατσιάνοι, οι «καταλαγαρώτεροι Έλληνες» όπως έγραψε ο Στέφανος Γρανίτσας. Διατήρησαν τα έθιμα, τις συνήθειες και τους κανόνες συμπεριφοράς και διαβίωσης κατά τρόπο πιστό και αυθεντικό. Στηρίχθηκαν στα παραδοσιακά τους έθιμα και στην ελληνική τους ταυτότητα και δεν επέτρεψαν στην περιβάλλουσα αλλοεθνή και ξενόγλωσση κοινωνία να εισβάλλει στη δική τους. Η οικονομική τους ευρωστία και αυτονομία και η διαβίωσή τους σε καλλίτερες υλικές συνθήκες τους οδήγησε, σε μια ουσιαστικά και τυπικά, εσωτερίκευση, τήρηση και εφαρμογή των εθιμικών κανόνων διαβίωσης και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Η χρήση μιας και μόνο γλώσσας, της Ελληνικής, αποδεικνύει ότι οι Σαρακατσιαναίοι είναι διαφορετικοί από τους Βλάχους,( Οι Βλάχοι ή Αμάνοι,ή Αρωμάνοι της Ελλάδας γνωστοί και με άλλα ονόματα κατά περιοχές:
Κουτσόβλαχοι, Μπουρτζόβλαχοι, Αρβανιτόβλαχοι,κ.λ .ενώ οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Βλαχόφωνοι Έλληνες) που μιλούσαν εκτός από τα Ελληνικά και τα Βλάχικα. Επειδή η λέξη βλάχος(με β μικρό) χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον άνθρωπο που έχει πρόβατα, τον κτηνοτρόφο, τον βοσκό και επειδή η κτηνοτροφική ζωή ήταν κοινό τους στοιχείο, επήλθε σύγχυση πότε ένας βλάχος (=αυτός που έχει πρόβατα, ο κτηνοτρόφος, ο βοσκός) είναι Σαρακατσιάνος και πότε Βλάχος (=Βλαχόφωνο ). Με τη διαφορά όμως ότι οι Σαρακατσαναιοι ήταν καθαροί νομάδες και δεν είχαν πουθενά χωριό, ενώ οι Βλάχοι ζούσαν νομαδικά και ημινομαδικά, ήταν πριν αιώνες εγκαταστημένοι σε χωριά και ασχολήθηκαν και με το εμπόριο, τις τέχνες και τα γράμματα, ενώ οι Σαρακατσάνοι στα μέσα του προηγούμενου αιώνα εγκατέλειψαν το νομαδισμό. Αλλά και στην ενδυμασία, στα ήθη και έθιμα, στον τρόπο ζωής ξεχωρίζουν οι Σαρακατσαναίοι από τους Βλάχους, που δεν έρχονταν σε επιμειξία μεταξύ τους αλλά ούτε και επαγγελματικό αλισβερίσι είχαν..
Ο τρόπος ζωής τους ήταν οργανωμένος με ένα είδος ποιμενικής συνεργασίας, το «Τσελιγκάτο». Είτε βρίσκονταν στα βουνά για ξεκαλοκαιριό, είτε το χειμώνα στα χειμαδιά, αδέρφια, πρωτοξαδέρφια και δεύτερα ξαδέρφια έσμιγαν τα κοπάδια τους σε ένα είδος συνεταιρισμού, για την καλλίτερη παραγωγική συνεργασία και διάθεση των κτηνοτροφικών τους προϊόντων. Αρχηγός του «Τσελιγκάτου» ήταν ο τσέλιγκας ( αρχιποιμένας ), πλούσιος κτηνοτρόφος, με πολλά πρόβατα, που ξεχώριζε για τις ικανότητές του: έξυπνος, δυναμικός, κοινωνικός, ευέλικτος,τολμηρός, έντιμος και δίκαιος... Αυτός κανόνιζε σχεδόν τα πάντα που είχαν σχέση με το τσελιγκάτο ( ενοικίαση βοσκοτόπων, πώληση γάλακτος και τυροκομικών προϊόντων, αρνιών, μαλλιών κ.τ.λ.). Είχε όμως και κοινωνικό ρόλο στη στάνη: συμβούλευε- μαζί με τους γεροντότερους- και έλυνε διαφορές. Όλοι οι σμίχτες είχαν συμμετοχή στα κέρδη και τις ζημιές του κοπαδιού. Του Αγίου Δημητρίου για το καλοκαίρι και του Αγίου Γεωργίου για το χειμώνα έκαναν λογαριασμό και απολογισμό των εσόδων και εξόδων του τσελιγκάτου και πάντα κρατούσαν παραστατικά ( τεφτέρια ). Οι Τσοπαναραίοι ήταν αυτοί που είχαν λίγα ή καθόλου πρόβατα και δεν είχαν δικό τους τσελιγκάτο. Με τα πρόβατα αλλά και τα άλλα ζώα τους έδενε στενή σχέση. Τα φρόντιζαν και τα πρόσεχαν ιδιαίτερα, αφού ήταν γι' αυτούς όλη τους η περιουσία.
Το σπίτι των Σαρακατσαναίων ( το κονάκι ), που το κατασκεύαζαν μόνοι τους, ήταν ένα καλύβι με σάλωμα και ήταν δυο τύπων: α) το ορθό κονάκι ( κωνοειδής καλύβα ), που κατέληγε στην κορυφή του σε σταυρό και είχε στο κέντρο την εστία ( φωτογώνι ) και γύρω-γύρω διασκευασμένους χώρους όπου τοποθετούσαν ρούχα, είδη μαγειρικής κ.τ.λ., ενώ υπήρχε σταθερή θέση για το εικόνισμα β) ο πλάγιος τύπος με δίρριχτη στέγη που κατασκευαζόταν από κορμούς δέντρων, ξύλα ( πελεκούδια ) και κλαδιά ελάτων ( μπάτσες ). Τα «κονάκια», ο οικισμός δηλ. το σύνολο των νομαδικών οικογενειών αποτελούσε τη Στάνη. Στάνη και τσελιγκάτο δεν ταυτίζονταν. Μπορεί μια στάνη να είχε δυο ή περισσότερα τσελιγκάτα. Το αντίστροφο όχι.
Η Σαρακατσάνικη οικογένεια ήταν πατριαρχική. Αυστηρή πειθαρχία και άγραφοι απαρασάλευτοι νόμοι όριζαν τη συμπεριφορά του κάθε μέλους της.
Αρχηγός της οικογένειας ήταν ο άνδρας, ο πατέρας. Στον πατέρα και τη μάνα υπήρχε απόλυτος σεβασμός. Το κορίτσι το χαρακτήριζε η ντροπαλοσύνη, η καλή ανατροφή και ο καλός ψυχικός κόσμος. Το αγόρι έπρεπε να ήταν σεμνό, συγκρατημένο στις πράξεις, τα λόγια και τους τρόπους του. Ο στυλοβάτης όμως της οικογένειας ήταν η γυναίκα, που σήκωνε όλο το βάρος των ευθυνών. Αυτή είχε καθημερινά αναλάβει όλες τις δουλειές του νοικοκυριού ( να φέρει ξύλα, ν' ανάψει φωτιά, να φέρει νερό από τη βρύση με τη βαρέλα, να περιποιηθεί τα παιδιά, να κάμει το νοικοκυριό του κονακιού κ.τ.λ. ), αλλά και τις εξωτερικές δουλειές των προβάτων ( παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, κατασκευή, στρώσιμο, ξέστρωμα μαντριών κ.τ.λ. ).Η ρόκα, για το γνέσιμο του μαλλιού, ήταν η αχώριστη συντροφιά της. Όπου κι αν πήγαινε την είχε μαζί της. Το γνέσιμο του μαλλιού ήταν για τη Σαρακατσάνα ευχαρίστηση και «σκόλη». Εκείνο όμως που την κρατούσε «σκλαβωμένη» ήταν ο αργαλειός. Η Σαρακατσάνα ήταν μια αφανής ηρωίδα της καθημερινής ζωής. Έπρεπε να υπηρετεί την οικογένεια με θρησκευτική ευλάβεια και προσήλωση. Ενέπνεε όμως σεβασμό και έχαιρε εκτίμηση, ιδιαίτερα όταν γίνονταν μητέρα.
Η παιδεία των Σαρακατσάνων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Οι σκληρές συνθήκες ζωής και οι συνεχείς μετακινήσεις τους στις ορεινές περιοχές δεν επέτρεπαν τη μόρφωση των παιδιών τους σε σχολεία. Κάποια τσελιγκάτα, το καλοκαίρι, με δικά τους έξοδα μίσθωναν δάσκαλο, συνήθως συνταξιούχο, για να δώσει κάποιες γνώσεις στα παιδιά. Τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα σε μια ειδικά διαμορφωμένη καλύβα, το «δασκαλοκάλυβο». Είχαν όμως μια βαθιά αίσθηση του ελληνικού γλωσσικού οργάνου. Από τις αφηγήσεις τους διαπιστώνει κανείς μια λιτότητα και παραστατικότητα στην έκφραση, ενώ στα τραγούδια τους φαίνεται μια βαθιά αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου.
Οι Σαρακατσιάνοι ήταν πιστοί χριστιανοί, χωρίς μεγάλη θεωρητική κατάρτιση.
Τελούσαν όμως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και ένιωθαν δέος για τα μυστήρια, ειδικά του γάμου και της βάπτισης. Τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης και τις ονομαστικές γιορτές τις γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια, όπου κι αν βρίσκονταν. Γλεντούσαν συχνά με χορό και τραγούδια. Τα τραγούδια, προϊόν ιστορικής και συναισθηματικής εσωτερίκευσης γεγονότων και καταστάσεων, κατατάσσονται σε ενότητες: στα κλέφτικα, στα ποιμενικά, της Χαράς ( γάμου ) της αγάπης, του χωρισμού και της ξενητειάς. Οι χοροί τους λεβέντικοι, έχουν την καταγωγή τους στον αρχαίο ελληνικό ρυθμό. Το παίξιμο της φλογέρας - το κατεξοχήν μουσικό όργανο - για το Σαρακατσάνο τσοπάνη ήταν μια ιεροτελεστία. Ιδιαίτερα γλεντούσαν, όταν γίνονταν κάποιος γάμος στο τσελιγκάτο. Ο γάμος μαζί με τη γέννηση των παιδιών αποτελούσε τους δυο κύριους πόλους της Σαρακατσάνικης κοινωνίας. Ο γάμος ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο πολυδιάστατο, με ένα κύκλο πράξεων, στάσεων, συμβόλων και συμπεριφορών. Χαρακτηριστικό του ήταν η ενδογαμία. Κοινωνικός σκοπός του γάμου ήταν η αναπαραγωγή ( γέννηση και ανατροφή παιδιών ) και η κοινωνική κατανομή της εργασίας. Αλλά, και το θάνατο περιβάλουν με ένα κύκλο εκδηλώσεων και πράξεων που φανερώνει ότι ήταν προετοιμασμένοι για το αναπόφευκτο αυτό γεγονός. Στις μετακινήσεις τους, στο ξεκαλοκαιριό ή το χειμαδιό, είχαν πάντα μαζί τους τη νεκροαλλαξιά. Τα τσελιγκάτα συνέβαλαν αποφασιστικά στους αγώνες της ανεξαρτησίας. Στην επανάσταση του 1821 οι Σαρακατσιαναίοι ήταν τα στηρίγματα της κλεφτουριάς - όπως και όλοι οι άνθρωποι του βουνού - και της εξασφάλιζαν τα απαραίτητα. Κάθε οικογένεια είχε δώσει κι από έναν κλέφτη. Πολλοί ήταν και οι επώνυμοι Σαρακατσάνοι αγωνιστές ( αρματολοί και κλέφτες ) της προεπαναστατικής και της επαναστατικής περιόδου, όπως οι αρματολοί του Καρπενησίου Συκάδες, ο Β. Δίπλας, ο Χασιώτης και ο Λεπενιώτης ( αδέλφια του Κατσαντώνη ), ο Φαρμάκης, ο Γ. Τσόγκας, ο Αραπογιάννης, ο Λιάκος και κυρίως τα καμάρια των Σαρακατσαναίων, ο Κατσαντώνης και ο Καραϊσκάκης πολεμιστές και καπετάνιοι των Αγράφων, Τζουμέρκων και Ρούμελης. Στον Μακεδονικό Αγώνα βοήθησαν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα ως οδηγοί, αγγελιοφόροι, τροφοδότες και σύνδεσμοι. Περιέθαλψαν τραυματίες στις στάνες τους, διέθεσαν τρόφιμα, ιματισμό, μετέφεραν όπλα και συμμετείχαν οι ίδιοι στα αντάρτικα σώματα, όπως ο οπλαρχηγός Κ.
Γαρέφης κ. α. Ο Παύλος Μελάς συνεργάστηκε στενά με τους Σαρακατσάνους. Ανώνυμοι Σ. αγωνιστές επίσης αντιστάθηκαν σ' όλους τους κατακτητές...
Αυτό που άφησαν πίσω τους ως κληρονομιά οι Σαρακατσιαναίοι δεν είναι μαρμάρινα αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής, βιβλία προγονικά, αλλά μας κληροδότησαν υπέροχα ξυλόγλυπτα και όμορφα υφαντά, αντικείμενα που φιλοτέχνησαν για να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη. Η γυναίκα έφτιαχνε μόνη της τις αντρικές και γυναικείες φορεσιές. Μετά τον κούρο, το ξάσιμο του μαλλιού, το γνέσιμο, η ύφανση, το ράψιμο ήταν δικιά της δουλειά. Οι Σαρακατσαναίοι δε φόρεσαν ποτέ άλλο ξενικό ύφασμα, παρά μονάχα υφάσματα δικής τους κατασκευής. Η χαρακτηριστική σοβαρότητα των σκούρων χρωμάτων στις φορεσιές, τα υπέροχα χρώματα και σχέδια στις «παναούλες», τις μικρές ποδιές από χοντρό μάλλινο ύφασμα, ο ολοκέντητος κόκκινος φλάμπουρας του γάμου με θέματα αυστηρής συμμετρίας ανάμεσα και γύρω από τις τέσσερις γωνίες του σταυρού είναι μερικά από τα στοιχεία της Σαρακ. τέχνης.
Σήμερα η ποιοτική μεταβολή και ο κοινωνικός μετασχηματισμός των Σαρακατσαναίων είναι πραγματικότητα. Η κάθοδός τους από τα βουνά στις πεδιάδες, η εγκατάλειψη του πλάνητα βίου, η αγροτική διαβίωση ( ένα μικρό ποσοστό ασχολείται με την κτηνοτροφία ) αλλά και η ενασχόληση με ελεύθερα επαγγέλματα, η συμμετοχή τους στις μισθωτές υπηρεσίες, ιδιωτικές και δημόσιες, η ανάδειξή τους στην επιστήμη, τις τέχνες, τα γράμματα και την πολιτική διαμόρφωσαν μια Σαρακ. κοινωνία που συνδυάζει την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό. Ιδιαίτερα διέπρεψαν στις επιστήμες, αλλά δεν υπάρχει τομέας στον επαγγελματικό χώρο, στον οποίο να μην έχουν συμμετοχή οι Σαρακατσαναίοι Όμως οι αρχές τους και οι αξίες της ζωής δεν άλλαξαν, με μεγαλύτερη την αξία της πατρίδας και της οικογένειας. Φιλήσυχοι και φιλόξενοι, νομοταγείς και αξιόπιστοι, αξιοπρεπείς και εχέμυθοι, εργατικοί και αυτάρκεις διακρίνονται για το μαχητικό τους πνεύμα, το σφρίγος και την αγωνιστικότητά τους...
Από το 1960 και μετά, που οι Σαρακατσάνοι διασκορπίστηκαν στις πόλεις και τα χωριά, σαρανταπέντε πολιτιστικοί σύλλογοι και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων ( ΠΟΣΣ ) προσπαθούν να κρατήσουν και να συνεχίσουν τη Σ. παράδοση και να αντισταθούν στην αφομοιωτική και ισοπεδωτική τάση της εποχής μας, με το να συγκεντρώνουν και να καταγράφουν τα Σ. τραγούδια, να μαθαίνουν τους χορούς στους νέους, διατηρώντας δικά τους χορευτικά συγκροτήματα. Με τα τμήματα γερόντων αναπαράγουν το πλούσιο και ανεξάντλητο υλικό, αφού οι γέροντες είναι οι μοναδικοί αδιάψευστοι μάρτυρες της Σαρακ. ιστορίας. Μεγάλη είναι η προσφορά στη διάδοση του Σαρακατσάνικου τραγουδιού, των Σαρακατσάνων τραγουδιστών, επαγγελματιών και μη, που έχουν ηχογραφήσει σε δίσκους και κασέτες,CD,DVD τα τραγούδια τους.
Το Λαογραφικό Μουσείο Σαρακατσάνων στις Σέρρες, όπου εκτίθεται αυθεντικό υλικό απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας που έχει σχέση με τη ζωή και τη λαϊκή τέχνη των Σαρακατσάνων, έτυχε Ευρωπαϊκής αναγνώρισης και βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μουσείων. Υπάρχουν όμως μουσεία, μικρότερης ίσως εμβέλειας, και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας με υλικό από τη λαϊκή τέχνη και τη ζωή των Σαρακατσαναίων. Υπαίθριοι παραδοσιακοί οικισμοί ( Στάνες ) σε διάφορα μέρη της χώρας κατασκευάστηκαν από συλλόγους και αναβιώνουν σκηνές από την καθημερινή ζωή των Σαρακατσαναίων. Έντυπο υλικό κυκλοφορεί για ενημέρωση των απανταχού Σαρακατσαναίων, όπως η « Ηχώ των Σαρακατσαναίων» που εκδίδεται από την ΠΟΣΣ, το ετήσιο περιοδικό «Σαρακατσαναίοι» από την αδελφότητα Σαρακ. Ηπείρου, η εφημερίδα "Σαρακατσ. Χαιρετήματα" από των εν αθήναις Σαρακ. Ηπείρου, το περιοδικό «Τα Δέοντα των Σαρακατσαναίων» από το Σύνδεσμο Σαρακ. Φθιώτιδας. <Τα Δρώμενα των Σαρακατσ.Φοιτητών> κ.ά. Σε συνέδρια πανελλήνια και ημερίδες με εισηγητές διάφορους επιστήμονες συζητούνται ποικίλα θέματα σχετικά με τους Σαρακατσαναίους. Το Πανελλήνιο Αντάμωμα στο Περτούλι Τρικάλων την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου και άλλα τοπικά, σε θέσεις που συνήθως ξεκαλοκαίριαζαν οι Σαρακατσαναίοι., που γίνονται κάθε χρόνο καθώς επίσης, συνεστιάσεις, συνάξεις και χοροεσπερίδες βοηθούν στη διατήρηση της παράδοσης αλλά και στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Σαρακατσαναίων. Τέτοια τοπικά ανταμώματα οργανώνονται στο Βελούχι ( θέση Άγιοι Απόστολοι Μερκάδας ) την δεύτερη Κυριακή του Ιουλίου από το Σύνδεσμο Σαρακ. Φθιώτιδας, στην Πάρνηθα ( στη θέση Μόλα
) του Αγίου Πνεύματος από τους Συλλόγους Σαρακ. Αττικής, στο Γυφτόκαμπο ( κεντρικό Ζαγόρι Ηπείρου ) την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου από την Αδελφότητα Σαρακ. Ηπείρου, στην Ελατειά Δράμας ( θέση Μπουζάλα ) στις 20 Ιουλίου από τους Συλλόγους Σαρακ.Αν. Μακεδονίας και Θράκης,στο όρος Βόρας(Καϊμακτσαλάν) στις 22 Αυγούστου από τους Συλλ. Σαρακ.κεντρικής Μακεδονίας,καθώς και Βοιωτίας,Αιτωλοκαρνανίας,Πρέβεζας,Θεσπρωτίας,β.Πελοποννήσου κ. α. Επίσης στη Βουλγαρία στο όρος Καραντίλα ( Σλίβεν ) από την Ομοσπονδία Συλλ. Σαρακ., που έχουν μείνει εκεί μετά το κλείσιμο των συνόρων, αλλά διατηρούν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα της Σαρακ. παράδοσης...
Πολλοί είναι εκείνοι, Έλληνες και ξένοι, ερευνητές, λαογράφοι, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί,γλωσσολόγοι,ανθρωπολόγοι που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τη ζωή και τον πολιτισμό των Σαρακαταναίων, όπως η λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη που μελέτησε τον ποιμενικό βίο των Σαρακατσαναίων,.Π.Αραβαντινός,Δ. Γεωργακάς, Ν. Βέης, Ν.Μάτσας,Ε.Φιλιππίδη, οι Ε.Μακρής,Ι.Μποτός,Ν.Κατσαρός,Θ.Γιαννακός.Γ.Αγραφιώτης,Δ.Γαρούφας,Ν.Ζυγογιάννης, Μ.Πολυμεροπούλου,Θ. Καλοδήμος,Γ.Τσουμάνης, κ.α. Ο ανθρωπολόγος διδάκτωρ Άρης Πουλιανός που έδωσε νέα διάσταση στο θέμα της προέλευσης των Σαρακατσαναίων(οι Σαρακατσάνοι είναι ο αρχαιότερος λαός της Ευρώπης), οι καθηγητές κοινωνιολογίας Γ. Καββαδίας, Δ. Μαυρόγιαννης,και οι Garsten Hoeg,J.K.Campbell,Patrick leigh fermor, Glaube Fauriel. κ.α.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
Καθηγητής- Πρ.πρόεδρος Πανελλ.Σ.Σ.Σαρακατσαναίων
Η επανεκκίνηση χωρίς ευρεία μετατόπιση είναι ανέφικτη!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Αυτές τις μέρες ζούμε και πάλι έναν "πόλεμο" στα γνωστά: σκάνδαλα, σκανδαλολογία, σενάρια κα, σκουπίδια. Διερωτάται κανείς όταν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να λύσουμε το ζήτημα διαχείρισης των απορριμμάτων (αρκετά πρόστιμα έχουν πέσει) πως μπορούμε να ελπίζουμε σε νέο ξεκίνημα;
Σε λίγο ως χώρα φθηνού κόστους εργασίας θα είμαστε "ισοβαρείς" στην παραγωγή, παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα με την Αλβανία αν συνεχίσουμε χωρίς εστιασμένο σχέδιο και συντονισμό. Εάν εξαιτίας της πολύχρονης κρίσης μείνουμε δεκαετίες πίσω στην ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών και παράλληλα επιμείνουμε σε άκαμπτες νοοτροπίες, στάσεις και διαχειριστικές μεθοδολογίες πως μπορούμε να μιλάμε για αύριο;
Με ένα "πολιτικό, οικονομικό και εν μέρει και κοινωνικό οικοσύστημα" που στην πλειοψηφία του είναι κλειδωμένο σε παλιά μοντέλα και ένα πολιτικό σύστημα και προσωπικό που αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα συνεχίζουμε ως πολίτες και κοινωνία να βλέπουμε τα τραίνα να φεύγουν. Και γι αυτό έχουμε ευθύνη. Υπάρχουν αντικειμενικά εμπόδια; προφανώς και μεγάλα. Μπορούμε να τα υπερβούμε αυτόματα; αναμφίβολα όχι. Σίγουρα όμως είναι εφικτό να επανεκκινήσουμε με νέα όμως βάση και αφετηρία. Χρειάζεται δουλειά με αξία και κατεύθυνση.
Πρώτον: στις δημόσιες πολιτικές που πρέπει να πρωταγωνιστούν στην άντληση πρωτοποριακών αλλαγών και να αποδεικνύουν την χρησιμότητα και το όφελος. Αυτό σημαίνει μια ριζική τομή στο Κράτος και την διοίκηση. Κάτι που προϋποθέτει ένα πρόγραμμα αν όχι επταετίας -όπως συνέβη σε χώρες που τόλμησαν - σίγουρα περισσότερο από το χρόνο μιας κυβέρνησης. Δηλαδή προϋποθέτει ευρύτερη αποδοχή, συναίνεση, δέσμευση και συνεργασία στην πράξη για να μην ανακυκλωνόμαστε με τις ασυνέχειες, το ράβε - ξήλωνε, στα αδιέξοδα. Μπορεί η παρούσα διακυβέρνηση ή η ΝΔ, που διεκδικεί να την διαδεχτεί, να σταθούν στο ύψος της ανάγκης ενός τέτοιου προγράμματος; Με βεβαιότητα όχι, δεδομένου ότι όχι μόνο δεν διαθέτουν πρόταση προγράμματος αλλά ούτε καν αντιλαμβάνονται -γι αυτό δεν μιλούν επί της ουσίας- τι σημαίνει συντεταγμένη πορεία μεταβολής και φυγής από την πολυνομία, την γραφειοκρατία, την αδύναμη και αναποτελεσματική διοίκηση σε χρόνο με αρχή, μέση, τέλος.
Δεύτερον: επιχειρηματικότητα χωρίς σύγχρονη επιχειρηματική γνώση ούτε τις ευκαιρίες, ούτε τις καθημερινές προκλήσεις ή τα προβλήματα μπορεί να αντιληφθεί, να αξιοποιήσει, να αντιμετωπίσει. Σήμερα το μείζον είναι: πως δημιουργείς μεγαλύτερη αξία με λιγότερους πόρους. Η ανικανότητα διαχείρισης των αποβλήτων -σε άλλες χώρες έχουν μετατραπεί σε ενεργειακό και οικονομικό πόρο-αφενός και δυσχέρεια μείωσης του κόστους παραγωγής -πχ στα τρόφιμα- με ποιότητα, χαμηλότερες τιμές και με εφαρμογή μιας νέας Λιτής γραμμής παραγωγής και διανομής αφετέρου, καθώς και η παντελής έλλειψη όχι μόνο σχετικού σχεδιασμού αλλά και δομημένου διαλόγου περί αυτά, είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις του εθνικού δράματος που βιώνουμε. Αν τώρα έχει κανείς την τόλμη να μιλήσει και για την (αναγκαία) προσπάθεια "ελληνοποίησης" των προμηθειών του δημοσίου, ειδικά σε τομείς όπως η άμυνα ή η υγεία -και υπάρχουν τρόποι γι αυτό αλλά και χώρος για εγχώριες επιχειρηματικές παραγωγικές πρωτοβουλίες- "κινδυνεύει" με λιθοβολισμό.
Επομένως άνευ σοβαρών μεταστροφών, μετατοπίσεων πολιτισμού συνεργασιών καμμιά "ανάσα" δεν αρκεί για να δημιουργήσουμε παρόν και μέλλον με αξιοπρέπεια. Και το κλειδί είναι το ίδιο: η σοβαρή αλλαγή πρακτικών, γνώμης, επιλογών, κατευθύνσεων και πρώτα προτύπων !
Για τον Κώστα Λιάπη..
Του Σπύρου Πεταρούδη
Δεν το χωράει το μυαλό ..
Μακάρι νά'ταν ψέμα ...
Μαύρα μαντάτα ακούσαμε ...
μας πάγωσε το αίμα ...
Ενας λεβέντης χάθηκε ..
Μια καρδιά μεγάλη !
Ενα γλυκό χαμόγελο ...
δεν θα το δούμε πάλι ..
Η βουβαμάρα απλώθηκε
Η θλίψη ...και η οδύνη
Λεβέντες δεν θα έπρεπε
η γη να καταπίνει
Την ξαφνική απώλεια
ο νούς δεν την χωράει
Και η νοσταλγία βελονιά
Που την καρδιά τρυπάει
Πάει ο Κώστας...έφυγε ...
κανείς δεν το πιστέυει ...
-Σήκω ρε Κώστα ...μίλα μας ...
Ο κόσμος σε γυρέυει ...
Φύγε απ' τον χάρο μακρυά
...έχεις ζωή ακόμα ...
Ειναι νωρίς ρε φίλε μου
να σκεπαστείς με χώμα
-Ρε Κώστα πές... με τι καρδιά
αντίο να σου πούμε ..
αφού να το χωνέψουμε
ακόμα δεν μπορούμε ;
Καλό ταξίδι φίλε μου ...
Γαλήνη στην ψυχή σου...
Και δύναμη να αντέξουνε
τον πόνο οι δικοί σου ..
Eμμονές,αμφισημίες,αψιμαχίες:Ψευδαισθήσεις του παρόντος!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Πεζοπορώντας την επικαιρότητα, τις αναζητήσεις των πολιτικών, την πρόοδο, την καλύτερη ισορροπία "μακράν της ισορροπίας" σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, διαπιστώνει κανείς σε τρία σημεία που αποτελούν ολόκληρα κεφάλαια ιστορίας και "αυτοτελούς" πολιτικής να τα διαπερνά ένας πολύπλευρος αυτο- και αλληλο-εγκλωβισμός της εποχής στην αναπαραγωγή του παρελθόντος και των αδιεξόδων του.
Η κυβέρνηση εμμένει ρητορικά "μειώνει" το χρέος και η ΝΔ ότι την αντιπολιτεύεται, πελαγοδρομώντες απο την θέση του 2014 ότι είναι "βιώσιμο" και την άποψη του ΔΝΤ ότι "δεν είναι" -ενώ απόσταση κρατά από το αν το PSI ήταν "πετυχημένη" αναδιάρθρωση αφού νομίζει ότι έτσι παίζει στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ- και αμφότεροι επιχειρούν να μεταφράσουν κατά το δοκούν, να εντάξουν στον διπολισμό μια συμφωνία που πέρα από το παρόν ζήτημα, (δηλαδή την καταβολή της δόσης), δεν έχει κανένα καθαρό μέλλον σε ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πεδίο το οποίο είναι ρευστό, και όχι μόνο οικονομικά. Το 2018 από την αρχή -πόσο μάλλον στα μέσα που λήγει το ελληνικό πρόγραμμα ή το τέλος- προδιαγράφεται με άλλα δεδομένα. Άλλοι είναι αισιόδοξοι και άλλοι όχι. Επαμφοτερίζουσες και στενές σκοπιμότητες για τις εκλογές δηλ. στάση που οδηγεί στην μη συγκρότηση εθνικής γραμμής, σε κατώτερες επιδόσεις από τις αναγκαίες, σε συνέχεια της σχοινοτενούς πορείας -μεταξύ πτώσης ή όχι- της χώρας και διεύρυνση της φτώχειας.
Στις 24/12/2004 ο Ερντογάν, ως Πρωθυπουργός τότε, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες θεώρησε ότι εκπληρώνεται το όνειρο: η Τουρκία θα "θηλάζονταν" από την Συμφωνία της Άγκυρας (δηλ. την Συμφωνία Σύνδεσης της 12-9-1963). Ωστόσο η έκφραση του αποκάλυψε και την απογοήτευση: το πρόσθετο Πρωτόκολλο έκρυβε και την επέκταση για την Κυπριακή Δημοκρατία και άλλα εννέα κράτη που έγιναν μέλη της την 1-4-2004. Αυτή ήταν η προϋπόθεση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Από τότε μια πορεία αποκλίσεων -με ευθύνη της Τουρκίας- "παρανοήσεων και παρεξηγήσεων" έχει καταλήξει στην τεχνητή συντήρηση των όποιων διαπραγματεύσεων ως "εμπόδιο" στην παραπέρα διολίσθηση της γείτονος, στην "συγκράτηση" της αρνητικής κρίσης για την αξιοπιστία της στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και την αποφυγή νέων εντάσεων. Μπορεί να είναι μακρύς ο δρόμος για την επίλυση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις εδώ δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού, είναι όμως και μακρύς ο δρόμος της χώρας του στην νύχτα ώσπου να κυριαρχήσει ο λόγος της μέρας δηλ. των εποικοδομητικών και ελπιδοφόρων σχέσεων αντί των κινήσεων κατευνασμού.
Και άλλες τώρα αψιμαχίες: όπως η τελευταία της Γερμανίας που άνοιξε και "μάχη" για την ποντοπόρο ναυτιλία και αποδεικνύει ότι το ενδιαφέρον του Βερολίνου δεν είναι το πρόγραμμα "διάσωσης", τα δημοσιονομικά ή μακροοικονομικά, αλλά άλλα και διαφορετικά, στρατηγικά διακυβεύματα -γερμανικών και όχι ευρωπαικών -συμφερόντων. Σε μια στιγμή που λόγω Brexit διεκδικούμε την έδρα μεγάλων ναυτιλιακών εταιρειών, την ώρα που η Ευρώπη είναι σε "αδύναμη" θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό -δεδομένου ότι το κανονιστικό και φορολογικό πλαίσιο δεν κρίνεται ευέλικτο συγκριτικά με άλλα ναυτιλιακά κέντρα- τι εξυπηρετεί η μεταφορά του ανταγωνισμού εντός και όχι εκτός της ΕΕ;
Η "λοταρία" με το παρελθόν των ενφανιζόμενων ή κυρίαρχων σήμερα εναντίον του μέλλοντος: των υπόγειων διαδρομών με την διαφάνεια, του παρασκηνίου με το προσκήνιο, των ανομολόγητων σχεδίων με τα επίσημα, μπορεί να έχει με το παρόν μόνο σχέση ψευδαίσθησης, πλέον !
Περισσότερα...
Ο εορτασμός του Αϊ-Γιάννη στον Πρόδρομο Πρασιάς
Γράφει ο Ηλίας Προβόπουλος(actimon)
Ο μικρός συνοικισμός Πρόδρομος της Πρασιάς Ευρυτανίας οφείλει το όνομά του στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος τιμάτε μάλιστα με δυο εκκλησίες, την παλιά που είναι αφιερωμένη στην αποτομή της κεφαλής του και πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου και την νεώτερη αφιερωμένη στο γενέθλιόν του το οποίον εορτάζεται στις 24 Ιουνίου.
Το πανηγύρι του Αυγούστου στον Πρόδρομο θεωρείται από τα καλύτερα στην περιοχή και συρρέουν σε αυτό δεκάδες προσκυνητές, από όλον τον Απεράντιο, καθώς και από την Αργιθέα και τα χωριά της Άρτας απέναντι και τούτο είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών που κάνουν οι φίλοι Προδρομίτες οι οποίοι αγαπούν το χωριό τους και φροντίζουν να το κρατήσουν ζωντανό, δηλώνοντας με κάθε τρόπο την παρουσία τους εκεί πολλές φορές το χρόνο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι και βέβαια στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές τους.
Τούτο γεμίζει χαρά τους αποδήμους που επιστρέφουν για λίγο στη μικρή τους πατρίδα αλλά κυρίως τους λίγους που απόμειναν στο χωριό και περιμένουν αυτές τις ξεχωριστές ημέρες να το δουν να ζωντανεύει και τους συγχωριανούς που ζουν μακριά απ’ αυτό να δρασκελίζουν το κατώφλι των σπιτιών τους και να ανοίγουν τις πόρτες τους.
Έτσι έγινε και χθες στον Μικρό Πρόδρομο στη εορτή του Αϊ – Γιάννη που λειτούργησε η μικρή εκκλησία έδωσαν το παρόν τους αρκετοί Προδρομίτες από διάφορα μέρη ενώ όλοι σχεδόν οι ντόπιοι τους περίμεναν στην εκκλησία και στο τέλος της λειτουργίας έμειναν αρκετοί στο προαύλιο να κουβεντιάσουμε διάφορα πράγματα και μετά να πάμε στα σπίτια για καφέ, τσίπουρα και συνέχεια της κουβέντα που τόσο έχουν ανάγκη αυτοί οι άνθρωποι που έμειναν πίσω να φυλάνε τον τόπο και να κρατάνε ανοιχτά λίγα σπίτια!
ΦΩΤΟ-Από αριστερά: Μπίστας Κώστας, Κάκος Κώστας, Γιαννούλης Ηλίας, Στάθη Αριάδνη, Στάθη Κάκου Παναγιωτα, Κανέλλα Παπατζίμα, Μπίστα Αρετή, Μητραλής Αλέκος, Παπαδιάς Βασίλης, Τσιάμη Αικατερίνη, Ντασιώτης Θωμάς, Τσιάρα Ελένη, Παπαδιάς Βασίλης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Έφη Παπαδήμου, Μπίστας Κώστας, πάπα Χρήστος Τζίμας μετά το τέλος της λειτουργίας μπροστά την εκκλησία του Αϊ - Γιάννη.
Γεωπολιτικές εξελίξεις: πρόκληση αναβάθμισης και σημαντικού ρόλου για την χώρα!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Για όσους παρακολούθησαν την εξέλιξη του τελευταίου διαστήματος στις χώρες του Κόλπου δίνεται το έναυσμα για κάποιες σκέψεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και ειδικά την στρατηγική στην Ενέργεια που έχουμε -στο βαθμό που την έχουμε- ως χώρα.
Το Κατάρ διευθύνει σημαντικές επενδύσεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη, έχει πλούτο υδαγονανθράκων και -πέρα από το ζήτημα της Δύσης με την τρομοκρατία και το ισλαμικό κράτος- η στοχοποίησή του από τις άλλες χώρες του Κόλπου έχει, εκτός από το στόχο να αποκαθαρθούν οι ίδιες από πιθανές κατηγορίες ή σχέσεις, ξεχωριστό οικονομικό υπόβαθρο στο γεωπολιτικό σκηνικό, διεθνές "παίγνιο". Η "απομόνωση" του Κατάρ μπορεί να σημαίνει κάτι για τη χώρα μας; Πόσο μπορούμε να χτίσουμε στην επιτυχή κίνηση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών και του διπλωματικού δυναμικού του Υπουργείου να αναλάβουμε την εκπροσώπηση της Αιγύπτου στο Κατάρ και να αναβαθμίσουμε το ρόλο και τις σχέσεις μας στον Αραβικό κόσμο μετά από δεκαετίες; Και μην σπεύσουν κάποιοι μεμψίμοιρα να πούν ότι έχουμε παράδοση στήριξης ή ανάλογων διευκολύνσεων της Αιγύπτου σε θεσμούς γιατί οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και δεν δημιουργούν "ευκαιρίες" ευρύτερες από την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων.
Στη γεωπολιτική συγκυρία που αναδιαμορφώνεται μπορεί, αν η κυβέρνηση ξεπεράσει εκκρεμότητες, αμφιταλαντεύσεις, αντιφάσεις όπως εκφράζονται κυρίως απο τρείς πόλους στο εσωτερικό της; να επανακτήσουμε σοβαρή παρουσία με πολλαπλά οφέλη και να "βγούμε μπροστά" από την Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή. Αν μάλιστα η Τουρκία δεν καταφέρει -παρά την κινητικότητα και τον θόρυβο- να πείσει ότι είναι αξιόπιστη για διαμεσολάβηση -κάτι πολύ πιθανό αφού θεωρείται από πολλές πλευρές ότι είναι στοιχείο στο πρόβλημα και άρα δεν τυγχάνει εμπιστοσύνης- τότε η ευκαιρία για την χώρα μας γίνεται ακόμη πιο μεγάλη.
Χρειάζεται προσεκτική οικοδόμηση πρωτοβουλιών-όταν είναι ανοιχτό το Κυπριακό και τώρα το Σκοπιανό-τόσο στο διπλωματικό πεδίο όσο και στον συντονισμό της κυβέρνησης και την εθνική συνεννόηση που να περιλαμβάνει το σύνολο των πολυδιάστατων προκλήσεων.
Ειδικά στο ενεργειακό οι συμμαχίες και ισορροπίες ανάμεσα σε ΗΠΑ- ΕΕ- Ρωσία- Ισραήλ- Αίγυπτο-Κύπρο- Ελλάδα και Αραβικό κόσμο απαιτούν αποφασιστική στερεοποίηση, λεπτούς και αποτελεσματικούς χειρισμούς για την διασφάλιση σίγουρων ενεργειακών διαδρομών -ιδιαίτερα για την Ευρώπη- προκειμένου να αποκλειστεί σχεδόν ολοσχερώς ο κίνδυνος να αξιοποιείται η τροφοδοσία ως "πολιορκητικός μηχανισμός". Η ενεργειακή ασφάλεια με κόμβο την χώρα μας είναι αυτό που μπορεί να έχει την προστιθέμενη αξία, όχι μόνο στη ρητορική αλλά, στην πραγματικότητα περί του πιο σταθερού πόλου στην περιοχή. Κάτι βέβαια που δεν πρέπει να διαταραχτεί από καταστάσεις στο εσωτερικό τοπίο, που δίνουν την εικόνα της "αποσταθεροποίησης". Εμπειρίες από το πρόσφατο παρελθόν υπάρχουν.
Άλλωστε οι εκλογές στην Αγγλία και την Γαλλία στην σκιά των τελευταίων γεγονότων άλλαξαν τα δεδομένα για τους ψηφοφόρους. Ένας ενεργότερος ρόλος οφείλει να υπολογίζει τα μεταβαλλόμενα αισθήματα των πολιτών από πιθανά νέα επεισόδια που καθιστούν "εύθραυστη την συνοχή" των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών, μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης που έχει και σώρευση απογοήτευσης και ανασφάλειας.
Όμως με μεθοδικότητα και χωρίς πρόσκαιρες εντυπώσεις για εσωτερική κατανάλωση, απερίσκεπτες δηλώσεις και κομπασμούς -που δυστυχώς επιδίδεται μέρος των κυβερνητικών δυνάμεων- μπορούμε να προχωρήσουμε με τον κατάλληλο βηματισμό. Γιατί παρά τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα, εκτός από το αρνητικό και το "μαύρο" σε σημεία του ορίζοντα αχνοφαίνεται και το ξάστερο και μπορούμε να ανοίξουμε περισσότερο το χώρο του. Προϋπόθεση να μην κυριαρχεί η λογική του γκρίζου που θολώνει την ορατότητα!
Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά μας για μια απώλεια
Γράφει ο Ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας.
Πόσο θα ήθελα να απαντήσω στο παραπάνω ερώτημα λέγοντας μόνο τα εξής:
«Πολύ απλά, κοιτώντας στα μάτια και εξηγώντας τους την αλήθεια!»Πόσο θα ήθελα να μείνω μόνο σε αυτές τις λίγες λέξεις….
Πραγματικά πιστεύω ότι δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Οι αναλύσεις, οι δικαιολογίες, οι υπεκφυγές και πάνω από όλα τα ψέματα και η παραποίηση της αλήθειας, το μόνο που προσφέρουν είναι να δυσκολεύουν τα πράγματα. Και είναι μάλλον η δυσκολία των ενηλίκων να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, που περιπλέκει την κατάσταση. Φοβόμαστε πως θα αντιδράσουν τα παιδιά, μην φοβηθούν, μην στενοχωρηθούν, μην κάνουν πίσω… Όμως κάποια πράγματα, ας το πάρουμε απόφαση, δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε… Κάθε απώλεια, κάθε τέλος έχει πόνο. Αναπόφευκτα θα πονέσουμε,, θα πονέσουμε και εμείς και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να τα προστατέψουμε από την αλήθεια. Μπορούμε όμως να τα στηρίξουμε κρατώντας τους το χέρι και κοιτώντας μαζί τα γεγονότα… και τα συναισθήματα που αναβλύζουν..
Τα παιδιά καταλαβαίνουν… όλοι το ξέρουμε αυτό, όλοι το αποδεχόμαστε, όταν όμως οι καταστάσεις ζορίσουν, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε (…ότι καταλαβαίνουν)
Και το χειρότερο… Ακριβώς επειδή τα παιδιά καταλαβαίνουν με το να μην τους εξηγήσουμε πως έχουν τα πράγματα, τα αφήνουμε μόνα τους στις σκέψεις τους, χωρίς την δική μας στήριξη…. και τότε αναλαμβάνει η φαντασία. Και τότε φαντάζονται, μόνα τους, ό,τι θέλουν και συνήθως (σκεφτείτε απο τον εαυτό σας), βάζουν με το νου τους χειρότερα απ’ ότι είναι….
Καλύτερα να τους μιλήσουμε εμείς, οι γονείς τους. Και καλύτερα να τους πούμε την αλήθεια. Και για το καλό τους να αντέξουμε μαζί με τον δικό μας και τον δικό τους πόνο, θλίψη, κλάμα……
_______________________________________________________________________________
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπέυθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.paidi-efivos.gr
Καλό πιά δεν ακούς
Του Σπύρου Πεταρούδη
Πολλά ειναι τα δυσάρεστα
τις τελευταίες μέρες
Κατολισθήσεις και σεισμοί ...
Μα και βροχή απο σφαίρες
Βούλιαξε το Αμύνταιο
απ'τίς ανασκαφές
Ανυπολόγιστες ζημιές
και οι καταστροφές
Στην Μυτιλήνη ο σεισμός
αφάνισε χωριό ...!
Σταυροκοπιούνται οι άστεγοι
τώρα και με τα δυό !
Και μια ανθρώπινη ζωή
χάθηκε δυστυχώς ...
...η μοίρα του ...όπως λέγεται
οπου και ο φτωχός
Και στο Μενίδι πιστολιές !
Οι σφαίρες σαν βροχή !
Οι γύφτοι ξεφαντώνουνε
αυτή την εποχή !
Αν ξεπουλήσουν γρήγορα
κιλίμια και χαλιά ...
Απ'τήν χαρά τους ρίχνουνε
Και καμιά πιστολιά
Κανένας δεν τους ενοχλεί
οταν πυροβολούν
Φοβούνται απο τις γύφτισσες
μην τους καταραστούν
Και να τα αποτελέσματα ...
ενα νεκρό παιδί ! ...
Η σφαίρα ήρθε εξ ουρανού ...
Των γύφτων δηλαδή
Δεν πάμε φαίνεται καλά
Καλό πιά δεν ακούς
Συμβαίνουν κάποια πράματα
Που δεν χωράει ο νούς
Οι φυσικές καταστροφές
μοιάζουνε βιβλικές ..
Ομως και οι ανθρώπινες
ειναι τρομακτικές !
Μοιάζει σαν ανταγωνισμός ...
Είμαστε ...φίφτι-φίφτι ...
Μάθανε πως ...χανόμαστε ..
Πλακώσανε κι οι γύφτοι !
