Τις σκοτεινές πτυχές των φονικών πυρκαγιών του 2007 αναδεικνύουν, ύστερα από πολυετή έρευνά τους, δύο επιφανή στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος.

Παραθέτοντας γνωστά αλλά και άγνωστα στοιχεία από τα πορίσματα της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού, ο Ιωάννης Π. Σταμούλης και ο Νικόλαος Γ. Διαμαντής, πρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος, αντίστοιχα, της Ενωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 δεν ήταν μια τυχαία σύμπτωση, αλλά ένα οργανωμένο σχέδιο με πολλούς εκτελεστές. 

''Οι ασύμμετρες απειλές του 2007 στην Ελλάδα''

Οι συγγραφείς, εννέα χρόνια μετά τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα, προσπαθούν  να απαντήσουν στα ερωτήματα που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της δραματικής αυτής κρίσης, να φωτίσουν λίγο τα τραγικά εκείνα γεγονότα, να παραθέσουν μέσα από την «πυροσβεστική ματιά και σκέψη» μια σύνοψη γεγονότων και απόψεων.Σήμερα, χρόνια μετά, ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά τι συνολικά συνέβη το 2007 στις καταστροφικές πυρκαγιές. Σίγουρο είναι ότι στο σύνολό τους οι πυρκαγιές είχαν ως αφορμή το ανθρώπινο χέρι. Που το οδήγησαν πιθανόν και άλλες αιτίες, πέρα από την μέχρι σήμερα γνωστή αμέλεια ή πρόθεση. 

Η διαπίστωση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι στις χιλιάδες αυτές δασικές πυρκαγιές ένα πολύ μεγάλο ποσοστό έχουν άγνωστη αιτία και είναι "ορφανές" από δράστη.

Προς αυτή την κατεύθυνση, στο βιβλίο, αποτυπώνονται  όλα τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να βοηθήσουν στην προσέγγιση της ανεύρεσης των αιτιών και υπαίτιων των φονικών πυρκαγιών του 2007, συμπεριλαμβάνοντας και του κρίσιμου παράγοντα των ασύμμετρων απειλών, όπως αυτές σκιαγραφούνται στο φαινόμενο των εμπρησμών ως μορφή τρομοκρατίας.Στη συγκεκριμένη έκδοση συλλέχθηκαν  και επεξεργάσθηκαν  κυρίως «ανοικτά δημόσια στοιχεία», πραγματικά γεγονότα και αληθινές μαρτυρίες.Αυτά τα στοιχεία τα αξιολογήθηκαν  συνολικά και συγκριτικά, για να φανεί η μεγάλη εικόνα και όχι το κάθε συμβάν από μόνο του, που ουσιαστικά  απομακρύνει από τους πραγματικούς «ενόχους».

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρατίθεται  το «καυτό ημερολόγιο» των φονικών πυρκαγιών του καλοκαιριού του 2007, όπου με μια απλή ανάγνωση φαίνεται ξεκάθαρα το πρωτόγνωρο του φαινομένου εμφάνισης και διασποράς των εστιών σε όλη την χώρα. 

Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται οι απόψεις και τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, τόσο τις μέρες εκείνες, όσο και μετά, προσπαθώντας να εξηγήσουν το φαινόμενο και να προσεγγίσουν τις αιτίες και τους υπαίτιους.

Επίσης το στέλεχος των Ε.Δ. της χώρας μας και Διδάκτωρ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στην τρομοκρατία και τις ασύμμετρες απειλές, Ν. Γιαννόπουλος σε ειδικό κεφάλαιο αναλύει υπό το πρίσμα της ειδίκευσής του, τα πραγματικά στοιχεία του εφιάλτη που κτύπησε την πατρίδα μας, εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 2007.Το βιβλίο σαφώς και δεν μπορεί να πάρει  θέση, άλλωστε το σύνολο των κομματιών του πάζλ ακόμα δεν έχει συντεθεί για να δοθεί η εικόνα του συνόλου των αιτιών και των υπαιτίων της καταστροφής.

Άλλωστε και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζει το φαινόμενο των καταστρεπτικών πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι, συνεχίζει το φαινόμενο του απεχθέστατου εμπρησμού από ανθρώπινο χέρι εγκληματικής πρόθεσης ή και εξίσου εγκληματικής αμέλειας.Εμπρηστές της διπλανής πόρτας, άνθρωποι υπεράνω υποψίας που γίνονται σύγχρονοι «Νέρωνες» ψυχασθενείς, πυρομανείς, ερωτικοί αντίζηλοι, οικοπεδοφάγοι καταπατητές, αμελείς επαγγελματίες, πυροτρομοκράτες, ξένοι πράκτορες, ένας μακρύς κατάλογος βάσιμων και αβάσιμων υπόπτων.

Το βιβλίο διατίθεται από την ΑΛΕΞΙΠΥΡΟ (τηλ.210 2116606  και  e-mail   Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς

“Πασών των τεχνών αναγκαιοτέρα η γεωργική” έγραφε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Στον Ευρυτάνα τούτο επέβαλλε η πενία κι η πείνα και το ένστικτο της επιβίωσης.Ο παλιός γεωργός δεν ήταν σαν το σημερινό εργαζόμενο. Στο χωράφι “στουμπιόταν” από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός και για το χωράφι προσευχόταν “υπέρ ευφορίας των καρπών της γης”.

Ο ηρωισμός του Ευρυτάνα δεν αναδεικνυόταν, όταν πολεμούσε τον κατακτητή, που επιβουλευόταν την ελευθερία του, αλλά όταν ξεχέρσωνε (ξεστρεμάτιζε, όπως έλεγε) τα κράκουρα για να τα κάνει χωράφια. Όπου υπήρχαν βράχοι και χώμα, ξερίζωνε τις πέτρες κι έμενε το χώμα. Όπου όμως υπήρχε καθαρός βράχος και χρειαζόταν οπωσδήποτε χωράφι ή κήπο, τότε κουβαλούσε το χώμα από αλλού.Προϊόν του ξεχερσώματος ήταν οι μεγάλες πέτρες, που τις έφτιαχνε πεζούλια αντιστήριξης του χωραφιού του και ισοπέδωσης του επικλινούς εδάφους και υποπροϊόν μεγάλοι σωροί από πέτρες, διαστάσεων χούφτας, οι λεγόμενοι αρμακάδες (από το αρχ. έρμαξ) ή οβολοί, που ήταν βιότοπος ποντικιών φιδιών και άλλων σαυροειδών. Ο γεωργός εφάρμοζε ένα αυστηρό σύστημα διαχείρισης του χώματος.

Οι κατηγορίες των χωραφιών ήταν πάρα πολλές. Σε πλαγιές και σε γούπατα, σε λογγιές και σε διάσελα, όπου υπήρχε λίγο χώμα, παχύ ή μελίστα, γλινότοπος ή βελαώρα, κρητσίπια ή ξηριάδες, ο Ευρυτάνας έφτιαχνε τα χωράφια του. Ήταν μικρές πεζούλες, που καλλιεργημένες και περιποιημένες φάνταζαν στις πλαγιές των βουνών σαν ένα απίθανο μωσαϊκό. Τα ξερικά και τα ποτιστικά ήταν η πιο ουσιαστική διάκριση των χωραφιών. Η γη και το ύδωρ είναι δυο πανάρχαιες και διαχρονικές αξίες, τις οποίες σε κανέναν κατακτητή κανένας δεν χάριζε.

Τούτη τη γη ποτέ δεν διαφέντεψε τσιφλικάς ή άλλος αφέντης, έχοντας τον Ευρυτάνα γεωργό δούλο, κολλήγο ή δουλοπάροικο. Ο ίδιος ήταν αφέντης και δούλος της γης του και τα συμβόλαια του ήταν σφραγισμένα με τον ιδρώτα του κι επισφραγισμένα από τους κανόνες της κοινότητας που ζούσε. Ο παραδοσιακός νοικοκύρης εξαντλούσε τον Έρωτα στη γη του και στη γυναίκα του. Χωρίς να το ξέρει πειθαρχούσε στο σοφό Κοράνι που διδάσκει: “η γυναίκα είναι σαν το χωράφι σου, μπες μέσα και όργωσε κατά βούληση” και όχι μόνο κάθε 14 Φλεβάρη!

Γράφει η Χαρά-Χαρίλεια Βλαχάκη

Δεν ξέρω αν το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο και αν έχει φάει άλλο παιδί από τους γονείς του τόσο όσο έφαγα εγώ.....αλλά μάλλον έχω την πρωτιά... όποιος ήταν εύκαιρος με τουλούμιαζε, την πρώτη και την τελευταία μετρούσα ....αλλά κι εγώ πολύ << καλό >> παιδί, έκανα ό,τι μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νούς για να τους προκαλέσω..... Τη φράση που πάντα άκουγαν από μένα και την θυμάται ακόμα η οικογένειά μου όταν με ρωτούσαν γιατί το έκανες? ήταν '' έτσι μ' θέλω καλά κάνω''...όσο έφαγαν τ' άλλα αδέλφια μου σε όλη της τη ζωή εγώ το έτρωγα σε μια εβδομάδα................ 

Μου είχε γίνει τρόπος ζωής και δεν με ένοιαζε .....δεν ξέρω αν αφήνει παιδικά τραύματα, δεν σπούδασα ψυχολογία και προς το παρόν δεν πήγα ακόμα σε ψυχίατρο η ψυχολόγο.....ίσως όμως για τα κουσούρια που έχω να είναι το άλλοθί μου. Την εβδομάδα τουλάχιστον μια βραδιά κοιμόμουν έξω, όχι γιατί με κλείδωναν αλλά γιατί όταν έκανα κάτι χοντρό κατά την γνώμη τους, με έδερναν μέχρι να κουραστούν και το να μπώ μέσα ήταν σαν να έμπαινα στο λάκκο με τα φίδια..... ενώ έξω έτρεχα και την σκαπουλάριζα πολλές φορές.... 

Όταν λοιπόν τους έκανα κάτι, ανάλογα με την εποχή έψαχνα και *γιατάκι* για το βραδύ, άλλωστε η μάννα μου ήταν σαφής: ''βρές *γιατάκι* να κοιμηθείς απόψε ....ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια της ...ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν καλός άνθρωπος, αλλά του έβαζε λόγια η μάννα μου, αυτή ήταν και είναι σκληρή γυναίκα! Με τα τόσα που τους έκανα και πιστεύω ήταν όλα από αντίδραση. δεν μπορώ να θυμηθώ τι τους έκανα την συγκεκριμένη φορά και το βράδυ έπρεπε να βρώ κατάλυμα .....ήταν χειμώνας και η μάνα πιθανόν έτσι θέλω να πιστεύω άφηνε επίτηδες ξεκλείδωτη την παράγκα που είχαμε αποθήκη τις βραδιές που είχα ...έξοδο!!!!!!!

Όταν γινόταν οι σεισμοί στο χωριό μου, μας είχε δώσει το κράτος νομίζω παράγκες για να μένουμε γιατί τα σπίτια μας ήταν μισογκρεμισμένα και επικίνδυνα.Ευτυχώς αν και παιδάκι του Δημοτικού με τον τρόπο που ζούσα δεν φοβόμουν...αφού νύχτωσε καλά άνοιξα την παράγκα και μπήκα μέσα, ήξερα τα κατατόπια γιατί φώς δεν υπήρχε (αν και αργότερα είχα προνοήσει και έβαλα μια παλιόλαμπα)...ήξερα ότι αριστερά κοντά στο παράθυρο κρεμόταν μια παλιά χλαίνη, την βρήκα και ανέβηκα πάνω στα τσουβάλια που είχαμε εκεί με αλεύρι, καλαμπόκι,σιτάρι και κουκουλώθηκα με την χλαίνη να ξενυχτίσω. 

Τώρα το πως μπορούσαν αυτοί και κοιμόταν μέσα ήσυχοι.....αυτό είναι άλλη ιστορία.....έπρεπε να βάλω μυαλό και κατά την γνώμη τους αυτή ήταν η λύση...δεν κατάλαβαν ποτέ ότι εγώ συνήθιζα, δυνάμωνα και γινόμουν πιο αντιδραστική.... Δεν ξέρω τι ώρα κοιμήθηκα και πόσο.....ξύπνησα γιατί ένιωσα τα δάκτυλα των ποδιών μου στην μούρη μου....δεν μπορούσα να καταλάβω που ήμουν, έκανα τον σταυρό μου και στα τυφλά βρήκα τα τσουβάλια και την χλαίνη και την έπεσα ξανά για ύπνο..... .......Ξύπνησα από τις φωνές της μάνας μου, κατάλαβα ότι τα είχε μαζί μου....χαλούσε τον κόσμο και δεν ήξερα γιατί, την στην ευχή έκανε έτσι και πως θα ξεφύγω από την παράγκα μην με πιάσει, με τα νεύρα που είχε θα με σκότωνε, ήξερα ο πατέρας μου έφευγε πολύ πρωί για να πάει τα ζώα ..... 

Η παράγκα ήταν λίγο υπερυψωμένη από την μία πλευρά και την ακούω να είναι από κάτω και να μουρμουράει όπως πάντα, οπότε ανοίγω την πόρτα και τρέχω......την ακούω να μου λέει ''το βράδυ βρες αλλού *γιατάκι*. Στα δέκα μέτρα περίπου γυρίζω να δω τι έγινε και την βλέπω να μαζεύει από κάτω καλαμπόκι ........ Δεν ξέρω πως έγινε, μάλλον δεν ήταν καλά το τσουβάλι κλεισμένο,ή ήταν σχισμένο και με το που ανέβηκα άρχισε να αδειάζει και πέρασε ανάμεσα από τις αραιές τάβλες που είχαν για πάτωμα ....πάντως οι κότες κάνανε πάρτι το πρωί... τότε κατάλαβα γιατί διπλώθηκα την νύχτα. Μπήκα βιαστικά στο σπίτι ετοιμάστηκα και φεύγοντας για το σχολείο πήγα κοντά της στα δύο μέτρα και έβαλα τα γέλια για να της την σπάσω, έτσι και αλλιώς το βράδυ πάλι έξω θα την έβγαζα και να με πιάσει από κει που ήταν χωμένη δεν μπορούσε .....δεν το έκανα επίτηδες αλλά το χάρηκε η ψυχή μου, το ίδιο και οι κότες, μια εβδομάδα τρώγανε!!!!!!!!!!!!!!!!! 

Του Σπύρου Πεταρούδη

Άνοιξε το Τριώδιο ...

Κι εχει σχεδόν φλεβίσει ...

Μα η αξιολόγηση 

ακόμα για να κλείσει 

Με πίεση απ' τους δανειστές 

Κι απο την ευρωζώνη 

Κανείς δε ξέρει αύριο 

το τι του ξημερώνει

Άραγε μένουμε στο ευρώ 

παίρνοντας  μέτρα κι άλλα

ή πάμε υποχρεωτικά 

για τη δραχμή τρεχάλα 

Ομως αναγκαστήκαμε 

για να τα σιχαθούμε ..

Ουτε ευρώ ..ουτε δραχμή ...

δεν θελουμε να ακούμε 

Να πάμε στο δολάριο 

έφτασε πιά η ώρα  ...

Εξαργυρώνοντας απλά 

Τα ομόλογα του Σώρρα 

Δικά μας τα δολάρια 

πού χουν οι αμερικάνοι

Να τα σηκώσουμε ο Τραμπ

να τρέχει και μη φτάνει 

Έχουν τα λεφτουδάκια μας

κι αυτοί  καλοπερνάνε ....

Ακόμα και οι Γερμανοί 

μηπως δεν μας χρωστάνε ;

Αυτά ομως τα ανέλαβε 

ο Αλέξης να τα φέρει ..

Μάλιστα ατσαλάκωτα 

και μετρητά στο χέρι 

Αυτό σημαίνει στη ζωή

νά'χει κανένας πλάτες ....

Με αυτούς τους δυό θα έχουμε 

τις τσέπες μας γεμάτες

Μιλάμε για πολλά λεφτά 

να φάνε και οι κότες ...

Τα περιμένουν με χαρά 

στα μπλόκα οι αγρότες 

Πρώτοι θα πάρουν ποιό  πολλά

σύμφωνα με τον νόμο ..

Για αυτό αν δεν έχουν όργωμα 

πετάγονται στο δρόμο 

Ζούμε στην ευπορότερη

εκ των χωρών τη χώρα ...

Κι είμαστε όλοι ευτυχείς ...

Με Τσίπρα ...και με Σώρρα !