Eμμονές,αμφισημίες,αψιμαχίες:Ψευδαισθήσεις του παρόντος!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Πεζοπορώντας την επικαιρότητα, τις αναζητήσεις των πολιτικών, την πρόοδο, την καλύτερη ισορροπία "μακράν της ισορροπίας" σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, διαπιστώνει κανείς σε τρία σημεία που αποτελούν ολόκληρα κεφάλαια ιστορίας και "αυτοτελούς" πολιτικής να τα διαπερνά ένας πολύπλευρος αυτο- και αλληλο-εγκλωβισμός της εποχής στην αναπαραγωγή του παρελθόντος και των αδιεξόδων του.
Η κυβέρνηση εμμένει ρητορικά "μειώνει" το χρέος και η ΝΔ ότι την αντιπολιτεύεται, πελαγοδρομώντες απο την θέση του 2014 ότι είναι "βιώσιμο" και την άποψη του ΔΝΤ ότι "δεν είναι" -ενώ απόσταση κρατά από το αν το PSI ήταν "πετυχημένη" αναδιάρθρωση αφού νομίζει ότι έτσι παίζει στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ- και αμφότεροι επιχειρούν να μεταφράσουν κατά το δοκούν, να εντάξουν στον διπολισμό μια συμφωνία που πέρα από το παρόν ζήτημα, (δηλαδή την καταβολή της δόσης), δεν έχει κανένα καθαρό μέλλον σε ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πεδίο το οποίο είναι ρευστό, και όχι μόνο οικονομικά. Το 2018 από την αρχή -πόσο μάλλον στα μέσα που λήγει το ελληνικό πρόγραμμα ή το τέλος- προδιαγράφεται με άλλα δεδομένα. Άλλοι είναι αισιόδοξοι και άλλοι όχι. Επαμφοτερίζουσες και στενές σκοπιμότητες για τις εκλογές δηλ. στάση που οδηγεί στην μη συγκρότηση εθνικής γραμμής, σε κατώτερες επιδόσεις από τις αναγκαίες, σε συνέχεια της σχοινοτενούς πορείας -μεταξύ πτώσης ή όχι- της χώρας και διεύρυνση της φτώχειας.
Στις 24/12/2004 ο Ερντογάν, ως Πρωθυπουργός τότε, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες θεώρησε ότι εκπληρώνεται το όνειρο: η Τουρκία θα "θηλάζονταν" από την Συμφωνία της Άγκυρας (δηλ. την Συμφωνία Σύνδεσης της 12-9-1963). Ωστόσο η έκφραση του αποκάλυψε και την απογοήτευση: το πρόσθετο Πρωτόκολλο έκρυβε και την επέκταση για την Κυπριακή Δημοκρατία και άλλα εννέα κράτη που έγιναν μέλη της την 1-4-2004. Αυτή ήταν η προϋπόθεση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Από τότε μια πορεία αποκλίσεων -με ευθύνη της Τουρκίας- "παρανοήσεων και παρεξηγήσεων" έχει καταλήξει στην τεχνητή συντήρηση των όποιων διαπραγματεύσεων ως "εμπόδιο" στην παραπέρα διολίσθηση της γείτονος, στην "συγκράτηση" της αρνητικής κρίσης για την αξιοπιστία της στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και την αποφυγή νέων εντάσεων. Μπορεί να είναι μακρύς ο δρόμος για την επίλυση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις εδώ δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού, είναι όμως και μακρύς ο δρόμος της χώρας του στην νύχτα ώσπου να κυριαρχήσει ο λόγος της μέρας δηλ. των εποικοδομητικών και ελπιδοφόρων σχέσεων αντί των κινήσεων κατευνασμού.
Και άλλες τώρα αψιμαχίες: όπως η τελευταία της Γερμανίας που άνοιξε και "μάχη" για την ποντοπόρο ναυτιλία και αποδεικνύει ότι το ενδιαφέρον του Βερολίνου δεν είναι το πρόγραμμα "διάσωσης", τα δημοσιονομικά ή μακροοικονομικά, αλλά άλλα και διαφορετικά, στρατηγικά διακυβεύματα -γερμανικών και όχι ευρωπαικών -συμφερόντων. Σε μια στιγμή που λόγω Brexit διεκδικούμε την έδρα μεγάλων ναυτιλιακών εταιρειών, την ώρα που η Ευρώπη είναι σε "αδύναμη" θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό -δεδομένου ότι το κανονιστικό και φορολογικό πλαίσιο δεν κρίνεται ευέλικτο συγκριτικά με άλλα ναυτιλιακά κέντρα- τι εξυπηρετεί η μεταφορά του ανταγωνισμού εντός και όχι εκτός της ΕΕ;
Η "λοταρία" με το παρελθόν των ενφανιζόμενων ή κυρίαρχων σήμερα εναντίον του μέλλοντος: των υπόγειων διαδρομών με την διαφάνεια, του παρασκηνίου με το προσκήνιο, των ανομολόγητων σχεδίων με τα επίσημα, μπορεί να έχει με το παρόν μόνο σχέση ψευδαίσθησης, πλέον !
Ο εορτασμός του Αϊ-Γιάννη στον Πρόδρομο Πρασιάς
Γράφει ο Ηλίας Προβόπουλος(actimon)
Ο μικρός συνοικισμός Πρόδρομος της Πρασιάς Ευρυτανίας οφείλει το όνομά του στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος τιμάτε μάλιστα με δυο εκκλησίες, την παλιά που είναι αφιερωμένη στην αποτομή της κεφαλής του και πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου και την νεώτερη αφιερωμένη στο γενέθλιόν του το οποίον εορτάζεται στις 24 Ιουνίου.
Το πανηγύρι του Αυγούστου στον Πρόδρομο θεωρείται από τα καλύτερα στην περιοχή και συρρέουν σε αυτό δεκάδες προσκυνητές, από όλον τον Απεράντιο, καθώς και από την Αργιθέα και τα χωριά της Άρτας απέναντι και τούτο είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών που κάνουν οι φίλοι Προδρομίτες οι οποίοι αγαπούν το χωριό τους και φροντίζουν να το κρατήσουν ζωντανό, δηλώνοντας με κάθε τρόπο την παρουσία τους εκεί πολλές φορές το χρόνο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι και βέβαια στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές τους.
Τούτο γεμίζει χαρά τους αποδήμους που επιστρέφουν για λίγο στη μικρή τους πατρίδα αλλά κυρίως τους λίγους που απόμειναν στο χωριό και περιμένουν αυτές τις ξεχωριστές ημέρες να το δουν να ζωντανεύει και τους συγχωριανούς που ζουν μακριά απ’ αυτό να δρασκελίζουν το κατώφλι των σπιτιών τους και να ανοίγουν τις πόρτες τους.
Έτσι έγινε και χθες στον Μικρό Πρόδρομο στη εορτή του Αϊ – Γιάννη που λειτούργησε η μικρή εκκλησία έδωσαν το παρόν τους αρκετοί Προδρομίτες από διάφορα μέρη ενώ όλοι σχεδόν οι ντόπιοι τους περίμεναν στην εκκλησία και στο τέλος της λειτουργίας έμειναν αρκετοί στο προαύλιο να κουβεντιάσουμε διάφορα πράγματα και μετά να πάμε στα σπίτια για καφέ, τσίπουρα και συνέχεια της κουβέντα που τόσο έχουν ανάγκη αυτοί οι άνθρωποι που έμειναν πίσω να φυλάνε τον τόπο και να κρατάνε ανοιχτά λίγα σπίτια!
ΦΩΤΟ-Από αριστερά: Μπίστας Κώστας, Κάκος Κώστας, Γιαννούλης Ηλίας, Στάθη Αριάδνη, Στάθη Κάκου Παναγιωτα, Κανέλλα Παπατζίμα, Μπίστα Αρετή, Μητραλής Αλέκος, Παπαδιάς Βασίλης, Τσιάμη Αικατερίνη, Ντασιώτης Θωμάς, Τσιάρα Ελένη, Παπαδιάς Βασίλης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Έφη Παπαδήμου, Μπίστας Κώστας, πάπα Χρήστος Τζίμας μετά το τέλος της λειτουργίας μπροστά την εκκλησία του Αϊ - Γιάννη.
Γεωπολιτικές εξελίξεις: πρόκληση αναβάθμισης και σημαντικού ρόλου για την χώρα!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Για όσους παρακολούθησαν την εξέλιξη του τελευταίου διαστήματος στις χώρες του Κόλπου δίνεται το έναυσμα για κάποιες σκέψεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και ειδικά την στρατηγική στην Ενέργεια που έχουμε -στο βαθμό που την έχουμε- ως χώρα.
Το Κατάρ διευθύνει σημαντικές επενδύσεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη, έχει πλούτο υδαγονανθράκων και -πέρα από το ζήτημα της Δύσης με την τρομοκρατία και το ισλαμικό κράτος- η στοχοποίησή του από τις άλλες χώρες του Κόλπου έχει, εκτός από το στόχο να αποκαθαρθούν οι ίδιες από πιθανές κατηγορίες ή σχέσεις, ξεχωριστό οικονομικό υπόβαθρο στο γεωπολιτικό σκηνικό, διεθνές "παίγνιο". Η "απομόνωση" του Κατάρ μπορεί να σημαίνει κάτι για τη χώρα μας; Πόσο μπορούμε να χτίσουμε στην επιτυχή κίνηση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών και του διπλωματικού δυναμικού του Υπουργείου να αναλάβουμε την εκπροσώπηση της Αιγύπτου στο Κατάρ και να αναβαθμίσουμε το ρόλο και τις σχέσεις μας στον Αραβικό κόσμο μετά από δεκαετίες; Και μην σπεύσουν κάποιοι μεμψίμοιρα να πούν ότι έχουμε παράδοση στήριξης ή ανάλογων διευκολύνσεων της Αιγύπτου σε θεσμούς γιατί οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και δεν δημιουργούν "ευκαιρίες" ευρύτερες από την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων.
Στη γεωπολιτική συγκυρία που αναδιαμορφώνεται μπορεί, αν η κυβέρνηση ξεπεράσει εκκρεμότητες, αμφιταλαντεύσεις, αντιφάσεις όπως εκφράζονται κυρίως απο τρείς πόλους στο εσωτερικό της; να επανακτήσουμε σοβαρή παρουσία με πολλαπλά οφέλη και να "βγούμε μπροστά" από την Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή. Αν μάλιστα η Τουρκία δεν καταφέρει -παρά την κινητικότητα και τον θόρυβο- να πείσει ότι είναι αξιόπιστη για διαμεσολάβηση -κάτι πολύ πιθανό αφού θεωρείται από πολλές πλευρές ότι είναι στοιχείο στο πρόβλημα και άρα δεν τυγχάνει εμπιστοσύνης- τότε η ευκαιρία για την χώρα μας γίνεται ακόμη πιο μεγάλη.
Χρειάζεται προσεκτική οικοδόμηση πρωτοβουλιών-όταν είναι ανοιχτό το Κυπριακό και τώρα το Σκοπιανό-τόσο στο διπλωματικό πεδίο όσο και στον συντονισμό της κυβέρνησης και την εθνική συνεννόηση που να περιλαμβάνει το σύνολο των πολυδιάστατων προκλήσεων.
Ειδικά στο ενεργειακό οι συμμαχίες και ισορροπίες ανάμεσα σε ΗΠΑ- ΕΕ- Ρωσία- Ισραήλ- Αίγυπτο-Κύπρο- Ελλάδα και Αραβικό κόσμο απαιτούν αποφασιστική στερεοποίηση, λεπτούς και αποτελεσματικούς χειρισμούς για την διασφάλιση σίγουρων ενεργειακών διαδρομών -ιδιαίτερα για την Ευρώπη- προκειμένου να αποκλειστεί σχεδόν ολοσχερώς ο κίνδυνος να αξιοποιείται η τροφοδοσία ως "πολιορκητικός μηχανισμός". Η ενεργειακή ασφάλεια με κόμβο την χώρα μας είναι αυτό που μπορεί να έχει την προστιθέμενη αξία, όχι μόνο στη ρητορική αλλά, στην πραγματικότητα περί του πιο σταθερού πόλου στην περιοχή. Κάτι βέβαια που δεν πρέπει να διαταραχτεί από καταστάσεις στο εσωτερικό τοπίο, που δίνουν την εικόνα της "αποσταθεροποίησης". Εμπειρίες από το πρόσφατο παρελθόν υπάρχουν.
Άλλωστε οι εκλογές στην Αγγλία και την Γαλλία στην σκιά των τελευταίων γεγονότων άλλαξαν τα δεδομένα για τους ψηφοφόρους. Ένας ενεργότερος ρόλος οφείλει να υπολογίζει τα μεταβαλλόμενα αισθήματα των πολιτών από πιθανά νέα επεισόδια που καθιστούν "εύθραυστη την συνοχή" των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών, μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης που έχει και σώρευση απογοήτευσης και ανασφάλειας.
Όμως με μεθοδικότητα και χωρίς πρόσκαιρες εντυπώσεις για εσωτερική κατανάλωση, απερίσκεπτες δηλώσεις και κομπασμούς -που δυστυχώς επιδίδεται μέρος των κυβερνητικών δυνάμεων- μπορούμε να προχωρήσουμε με τον κατάλληλο βηματισμό. Γιατί παρά τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα, εκτός από το αρνητικό και το "μαύρο" σε σημεία του ορίζοντα αχνοφαίνεται και το ξάστερο και μπορούμε να ανοίξουμε περισσότερο το χώρο του. Προϋπόθεση να μην κυριαρχεί η λογική του γκρίζου που θολώνει την ορατότητα!
Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά μας για μια απώλεια
Γράφει ο Ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας.
Πόσο θα ήθελα να απαντήσω στο παραπάνω ερώτημα λέγοντας μόνο τα εξής:
«Πολύ απλά, κοιτώντας στα μάτια και εξηγώντας τους την αλήθεια!»Πόσο θα ήθελα να μείνω μόνο σε αυτές τις λίγες λέξεις….
Πραγματικά πιστεύω ότι δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Οι αναλύσεις, οι δικαιολογίες, οι υπεκφυγές και πάνω από όλα τα ψέματα και η παραποίηση της αλήθειας, το μόνο που προσφέρουν είναι να δυσκολεύουν τα πράγματα. Και είναι μάλλον η δυσκολία των ενηλίκων να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, που περιπλέκει την κατάσταση. Φοβόμαστε πως θα αντιδράσουν τα παιδιά, μην φοβηθούν, μην στενοχωρηθούν, μην κάνουν πίσω… Όμως κάποια πράγματα, ας το πάρουμε απόφαση, δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε… Κάθε απώλεια, κάθε τέλος έχει πόνο. Αναπόφευκτα θα πονέσουμε,, θα πονέσουμε και εμείς και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να τα προστατέψουμε από την αλήθεια. Μπορούμε όμως να τα στηρίξουμε κρατώντας τους το χέρι και κοιτώντας μαζί τα γεγονότα… και τα συναισθήματα που αναβλύζουν..
Τα παιδιά καταλαβαίνουν… όλοι το ξέρουμε αυτό, όλοι το αποδεχόμαστε, όταν όμως οι καταστάσεις ζορίσουν, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε (…ότι καταλαβαίνουν)
Και το χειρότερο… Ακριβώς επειδή τα παιδιά καταλαβαίνουν με το να μην τους εξηγήσουμε πως έχουν τα πράγματα, τα αφήνουμε μόνα τους στις σκέψεις τους, χωρίς την δική μας στήριξη…. και τότε αναλαμβάνει η φαντασία. Και τότε φαντάζονται, μόνα τους, ό,τι θέλουν και συνήθως (σκεφτείτε απο τον εαυτό σας), βάζουν με το νου τους χειρότερα απ’ ότι είναι….
Καλύτερα να τους μιλήσουμε εμείς, οι γονείς τους. Και καλύτερα να τους πούμε την αλήθεια. Και για το καλό τους να αντέξουμε μαζί με τον δικό μας και τον δικό τους πόνο, θλίψη, κλάμα……
_______________________________________________________________________________
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπέυθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.paidi-efivos.gr
Καλό πιά δεν ακούς
Του Σπύρου Πεταρούδη
Πολλά ειναι τα δυσάρεστα
τις τελευταίες μέρες
Κατολισθήσεις και σεισμοί ...
Μα και βροχή απο σφαίρες
Βούλιαξε το Αμύνταιο
απ'τίς ανασκαφές
Ανυπολόγιστες ζημιές
και οι καταστροφές
Στην Μυτιλήνη ο σεισμός
αφάνισε χωριό ...!
Σταυροκοπιούνται οι άστεγοι
τώρα και με τα δυό !
Και μια ανθρώπινη ζωή
χάθηκε δυστυχώς ...
...η μοίρα του ...όπως λέγεται
οπου και ο φτωχός
Και στο Μενίδι πιστολιές !
Οι σφαίρες σαν βροχή !
Οι γύφτοι ξεφαντώνουνε
αυτή την εποχή !
Αν ξεπουλήσουν γρήγορα
κιλίμια και χαλιά ...
Απ'τήν χαρά τους ρίχνουνε
Και καμιά πιστολιά
Κανένας δεν τους ενοχλεί
οταν πυροβολούν
Φοβούνται απο τις γύφτισσες
μην τους καταραστούν
Και να τα αποτελέσματα ...
ενα νεκρό παιδί ! ...
Η σφαίρα ήρθε εξ ουρανού ...
Των γύφτων δηλαδή
Δεν πάμε φαίνεται καλά
Καλό πιά δεν ακούς
Συμβαίνουν κάποια πράματα
Που δεν χωράει ο νούς
Οι φυσικές καταστροφές
μοιάζουνε βιβλικές ..
Ομως και οι ανθρώπινες
ειναι τρομακτικές !
Μοιάζει σαν ανταγωνισμός ...
Είμαστε ...φίφτι-φίφτι ...
Μάθανε πως ...χανόμαστε ..
Πλακώσανε κι οι γύφτοι !
Κλιματική αλλαγή,οικονομία, μέλλον !
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Από την ρήση του Αριστοτέλη: "ουδέν άτακτον των φύσει"-τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη- στον Τράμπ και την παγκόσμια ανισορροπία σε βάρος του μέλλοντος της ανθρωπότητας.
Ένα πολυδιάστατο θέμα που θεωρούμε ότι είναι μακριά από εμάς. Όμως από την βιοποικιλότητα έως το οικονομία διαμορφώνεται το αυριανό τοπίο ζωής. Ο 20ος αιώνας χαρακτηρίζεται από τον "ανταγωνισμό" του ανθρώπου με το περιβάλλον αφού απέκτησε την δύναμη για την προστασία ή την καταστροφή του. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η κλιματική αλλαγή που εξελίσσεται- όχι ως μία γραμμική ή νοητή ευθεία με μία κατεύθυνση-ο αντίκτυπος της από τις καλλιέργειες, από τα δάση έως την φτώχεια, την παιδεία, τον τρόπο ζωής είναι ένα επίμαχο κεφάλαιο -οι επιστήμονες το προεξοφλούν ως εφιαλτικό- αν δεν δούμε και δεν διορθωθούμε με ότι κάνουμε εδώ και πενήντα χρόνια.
Η βιομηχανική ανάπτυξη ανεξάρτητα από την άγνοια, τα συμφέροντα ή την υποτίμηση των επιπτώσεων, έχει το μερίδιό της στην διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας. Η αλματώδης αύξηση του πληθυσμού, της αστυφιλίας, η άνοδος της στάθμης των υδάτων, η ποιότητα του αέρα, η κατανάλωση δυσθεώρητου μεγέθους ενέργειας οι μεταβολές στον υδροφόρο κύκλο, δείχνουν ένα πλανήτη σε "εξάντληση". Η λειψυδρία, η μείωση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, των τροφίμων, των αλιευμάτων, είναι έντονα. Η μέση άνοδος στην παγκόσμια θερμοκρασία -της τάξεως των 2,6 βαθμών Κελσίου ως το 2040- φέρνει φαινόμενα που η αλληλεπίδρασή τους μπορεί να οδηγήσει σε συγκρούσεις, μετανάστευση για πρόσβαση σε αγαθά και το προοίμιο ήδη το βιώνουμε. Μπορεί οι συμφωνίες για την μείωση των εκπομπών αερίων να υπογράφονται, ίσως να μην επαρκούν και οι αμφισβητήσεις να απειλούν την άμυνα της ανθρωπότητας, η εφαρμογή όμως αποτελεί βήμα προόδου. Μπορεί ο Τράμπ να έλεγε προεκλογικά για "κινέζικο κόλπο αποδυνάμωσης της αμερικάνικης οικονομίας" ή να δηλώνει αποχώρηση από την συμφωνία του Παρισιού ωστόσο μετά την κατακραυγή αναζητεί πιο μετριοπαθή στάση.
Η "συσπείρωση" των κρίσιμων πόλων: Κίνας, ΕΕ κα, αυξάνουν την ευαισθητοποίηση, αποτελούν ευκαιρία για αποφασιστική κινητοποίηση. Η ανάδυση μιας νέας κυκλικής - οικολογικής οικονομίας: από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αντί συμβατικά με καύσιμα δηλ. μια νέα επανάσταση στην αυτοκινητοβιομηχανία και τις μεταφορές, την αναβάθμιση της φροντίδας των δασών που παρέχουν ζωτικές υπηρεσίες: καθαρό αέρα, καθαρό νερό, φυσικούς μηχανισμούς αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακα έως την ανακύκλωση, την διαχείριση των αποβλήτων, των απορριμμάτων και την καθαρή ενέργεια, τις ανανεώσιμες πηγές, ο ολικός ανασχεδιασμός είναι προ των πυλών του κόσμου. Η έρευνα, οι επενδύσεις, η καινοτομία, τα επιχειρηματικά μοντέλα και πλάνα, οι μηχανισμοί χρηματοδότησης αλλάζουν και σχεδιάζουν την μετάβαση σε μια νέα εποχή οργάνωσης της παραγωγής τροφίμων, προϊόντων, της αλυσίδας εφοδιασμού, επάρκειας και κατανάλωσης των σύγχρονων κοινωνιών. Η χώρα μας διαθέτει όχι μόνο φυσικά πλεονεκτήματα αλλά και δυναμικό στους τομείς αυτούς. Το ζήτημα είναι οι δημόσιες πολιτικές, η ανακατεύθυνση και αποδοτικότητα. Οι δυνατότητες υπάρχουν αλλά απαιτούν σκέψη, δράση, πολιτική βούληση πέρα από μνημονιακούς εγκλωβισμούς στην παραγωγή πολιτικών, σχεδίων και στόχων.
Το διακύβευμα είναι να τα καταφέρουμε πριν το 2025 γιατί οι νέοι πόροι της χώρας σε ενέργεια, κοιτάσματα κλπ κινδυνεύουν να παραχωρηθούν ολοσχερώς για το χρέος δηλ να αφελληνιστεί πλήρως η εκμετάλλευσή τους -που αν δεν είναι η μόνη ταμπακιέρα των μεθοδεύσεων για πολυετές μνημόνιο- είναι κύρια επιδίωξη των ισχυρών παικτών των δανειστών.
Το χρέος ..
Του Σπύρου Πεταρούδη
Ιούνη μήνα έχουμε !
Δύσκολο καλοκαίρι !
Κι είναι σε διαλογισμό
ταμείο και εταίροι !
Δεν ξέρουν τι να κάνουνε
με το δικό μας χρέος ...
Επικρατεί εκνευρισμός ..
Και μάλιστα δικαίως
Θέλουν να κάνουν το σωστό
Εξάλλου έτσι πρέπει ...
Να προσεγγίσουν μαλακά
του Έλληνα την τσέπη
Και με μεράκι κλείνοντας
τις αξιολογήσεις ....
Γύρω απ'το χρέος γίνονται
πλέον οι συζητήσεις ...
Αν το κουρέψουν ελαφρώς
άρα θα μας αρέσει ;
Κι αν το επιμηκύνουνε
πόσο θα μας ...πονέσει ;
Αν μας το διαγράψουνε
θα βάλουμε γραβάτες ;....
Πάνω σ'αυτό ανησυχούν
μην έχουν αυταπάτες
Ο Αλέξης ξέρει βέβαια
πως να τους εκβιάζει
Το χρέος αν δεν σβήσουνε
γραβάτα λέει δε βάζει
Έμαθε πως να πολεμάει
για να σβηστεί το χρέος ...
Για την γραβάτα από καιρό
τους απειλεί ευθέως
Βρήκε ο αθεόφοβος
το ευαίσθητο σημείο ....
Γιά να πιέζει αλύπητα
εταίρους και ταμείο
Κι εκείνοι επιμενουνε
και τον παρακαλάνε ..
Κάποιες φορές με δάκρυα
τον σβέρκοτου κοιτάνε
Γιά τον Αλέξη η έγνοιατους
ειναι πολυ μεγάλη ..
Θα πέσουν σε κατάθλιψη
γραβάτα αν δεν βάλει
Στις δεκαπέντε του μηνός
ο κόσμος να χαλάσει
προσέρχεται το Γιούρογκρούπ
για να συνεδριάσει
Και εκεί βεβαίως θα παρθούν
μεγάλες αποφάσεις ...
Επικρατώντας φυσικά
του Ευκλείδη οι προτάσεις
Ίσως να μας ρουφήξουνε
μέχρι και το μεδούλι
Την δόση για να πάρουμε
στα μέσα του Ιούλη
Για του Αλέξη υπάρχουνε
ράμματα για τη γούνα ....
Και η γραβάτα ειναι καλή ..
όπως και η ...κουδούνα !
Να τρέξουμε διαφορετικά!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Αν δούμε το σήμερα και κυρίως το μέλλον, με αφετηρία την παραδοχή ότι οι χθεσινές πραγματικότητες πέθαναν ή είναι ζήτημα χρόνου να φύγουν, τότε πρέπει από την "άμυνα" στα μνημόνια και την κρίση να περάσουμε στην "επίθεση", δηλαδή από την Αντίθεση να περάσουμε στην Θέση και να προχωρήσουμε με την δύναμη των δικών μας ποδιών.
Πιο συγκεκριμένα να σταθούμε σε καλές πρακτικές που αποδίδουν σε άλλες χώρες και να δημιουργήσουμε τις δικές μας, με αντίστοιχες βεβαίως προσαρμογές, δηλαδή συμβατές με τις δυνατότητές μας. Οι πόλοι για μια νέα μέθοδο να τρέξουμε το μέλλον είναι: αυτοδιοίκηση, επαγγελματικοί, συνδικαλιστικοί, επιστημονικοί φορείς. Το δίλλημα ένα και οριζόντιο για όλους: συντονισμός για κοινές, συνεργατικές πρακτικές. Μπορούν οι υφιστάμενες ηγεσίες να υπερβούν τις δυσκολίες συνεννόησης; τις μικρο-παραταξιακές τρικλοποδιές, τους εγωισμούς και τις κλειστές πρακτικές, με άλλα λόγια να ξεκολλήσουν από ότι τους τραβά κάτω, πίσω και στο περιθώριο;
Ας τολμήσουν, λοιπόν, να δούν την πρόκληση και την άμεση διεκδίκηση τουλάχιστον δύο ενδεικτικών και εφικτών στόχων, που αποτελούν καλές πρακτικές και αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και όχι επιμέρους ομάδες της:
Πρώτη πρακτική: η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης για ένα εθνικό δίκτυο ανοιχτών χώρων εργασίας -με την κατάλληλη και σωστή νομοθέτηση, χωρίς αποκλεισμούς και μη ελεγχόμενη από μικρές ή στενές σκέψεις και επιδιώξεις- όπου η σύνδεση νέων επιχειρηματιών και επιχειρήσεων, μικροεμπόρων, καθώς και η ανάπτυξη θέσεων εργασίας, ενδιάμεσων χώρων, χώρων συνεργασίας, θα λειτουργήσουν ως εκκολαπτήρια και επιταχυντές σε πολλούς τομείς. Η τεχνολογική καινοτομία με έξυπνες λύσεις και νέα συστήματα παραγωγής εξατομικευμένων παραγωγής προιόντων, η πρόληψη της υγείας, τα αειφόρα γεωργικά συστήματα, η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, η βιώσιμη διαβίωση, τα ευφυή συστήματα, η ενεργειακή μετάβαση και άλλοι είναι ορισμένοι απο αυτούς. Το δίκτυο αυτό μπορεί να παρέχει προσωρινά και μόνιμα καταλύματα - υποστήριξη για τις νεοϊδρυόμενες εταιρείες και αναβαθμίσεις με μικρό κόστος. Τα παραδείγματα και τα υποδείγματα πολλά από την Σουηδία μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο (στο Λονδίνο παράδειγμα: ο πρώτος χώρος συνεργασίας ήταν ο Hub στο Islington που άνοιξε το 2005. Τώρα περιλαμβάνει περισσότερους από 400 διαφορετικούς χώρους και μια πρόσφατη έκθεση “Start Me Up”). Αυτοί οι χώροι μπορούν να δημιουργηθούν και να δώσουν σκοπό σε εγκαταλελειμμένα ή αναξιοποίητα δημόσια κτίρια και εγκαταστάσεις, για να μετατραπούν σε φυτώρια καινοτομίας από μικρές κοινότητες λαϊκής βάσης έως μεγάλες εταιρείες και εκπαιδευτικά ιδρύματα έρευνας. Έτσι μπορεί να βοηθηθούν άνθρωποι και κοινότητες να παλέψουν τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες και την παρακμή, ανοίγοντας πόρτα στους νέους, με την δημιουργία κυψελών βιώσιμων, συνεργατικών σχέσεων και πόλεων.
Δεύτερη πρακτική: η ανάπτυξη "αγορών αγροτών -Farmer’s Market- ή παραγωγών" χωρίς μεσάζοντες. Αυτές οι αγορές διαφέρουν από τις γνωστές Λαϊκές αφού προσφέρουν μόνο εγχώριας παραγωγής προϊόντα από τρόφιμα έως ένδυση, υπόδηση, είδη οικιακής χρήσης, κλπ.. Έτσι μπορούμε να διασφαλίσουμε το εγχείρημα από τις υπόγειες πρακτικές κάθε λογής χόνδρο ή μικρο-κερδοσκόπων. Οι αγορές αυτές μπορούν να χωροθετηθούν με τρόπο που να συνδυάζονται και με δημοσίους ή ελεύθερους σε πρόσβαση χώρους αναψυχής. Υποδείγματα σχεδιασμού, πλαισίου, όρων, προϋποθέσεων, νομοθεσίας, εποπτείας κα μπορούμε να βρούμε σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Καναδά.
Λύσεις και δρόμοι υπάρχουν. Τόλμη και αποφασιστικότητα, πολιτική και πραγματικές ηγεσίες χρειάζονται. Και για την ακρίβεια "νέες ή παλιές" ιδέες, με καινούρια οράματα, με νέο ανοιχτό βλέμμα και συν-δημιουργική λογική. Και χώρος, περιθώριο, χρόνος υπάρχουν ακόμη -αλλά δεν είναι ανεξάντλητα- για όλους και πρωτίστως για την χώρα. Καιρός όμως -όσο υπάρχουν-να τρέξουμε διαφορετικά!
Η τεχνολογία αλλάξει τον κόσμο όχι όμως την "εθνική παθοκρατία και χαρακίρι"!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Ο τεχνολογικός μετασχηματισμός είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που (δεν) αντιμετωπίζει η χώρα, (ενώ απουσιάζει σχεδόν παντελώς η δημόσια συζήτηση), στην πραγματικότητα πορεύομαστε άνευ στόχων σε ένα κόσμο που ανταγωνίζεται για την θέση του στις επερχόμενες αλλαγές.Οι υπολογιστές είναι τώρα τόσο γρήγοροι και τόσο διαδεδομένοι, η αυτοματοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη τρέχουν με νέα επιτάχυνση το χρονοδιάγραμμα.
Τα ζητήματα μετατόπισης αντικειμένων εργασίας είναι τεράστια και κάνουν λάθος όσοι θεωρούν ότι κινδυνεύουν οι θέσεις χαμηλών δεξιοτήτων. Οι τελευταίες προβολές προβλέψεων εκτιμούν ότι: το 2037 στις ΗΠΑ θα είναι αυτοματοποιημένο -τουλάχιστον- το 47% των θέσεων εργασίας -και δεν εκτοπίζει μόνο εργάτες από θέσεις αλλά και δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς, πιλότους κά αφού ήδη η ευφυΐα των μηχανών άρχισε να γράφει κώδικα. Δηλ. η νέα οικονομία και ανάπτυξη έρχεται από την τεχνολογική καινοτομία αλλά εδώ επικεντρωνόμαστε σε παραστάσεις κοινοβουλευτικές όπου περισσεύει ο εγωισμός των "πολιτικών της παρακμής" με "ταλέντο" στο γκρίζο δηλ. στην δημιουργία εικόνων ώστε να μην διακρίνουν οι πολίτες το μαύρο/ άσπρο, την αλήθεια/ το ψέμα, το χρήσιμο και μή, το εφικτό, το δυνατό, το επιδιωκόμενο. Έτσι πάμε απο εμπλοκή σε εμπλοκή της ποσοτικής χαλάρωσης και εξόδου στις αγορές, με την συμμετοχή του ΔΝΤ απειλεί το πρόγραμμα. Ένα ομως απο τα κλειδιά για να βγούμε απο την κρίση είναι η έγκαιρη στροφή σε δημόσιες πολιτικές διαρκούς -δια βίου- εξοπλισμού και ανανέωσης των γνώσεων, ικανοτήτων, δεξιοτήτων.
Αυτό σημαίνει συντονισμό και δυναμική πολιτική εκπαίδευσης αλλά και συνεργασιών με επιχειρήσεις για την προετοιμασία από το δημοτικό για υψηλή επένδυση στην υψηλή τεχνολογία των μελλοντικών φοιτητών και εργαζόμενων. Αυτό ποιό μνημόνιο το εμποδίζει; Πώς όμως μπορεί να γίνει με ένα "πολιτικό" προσωπικό που ακόμη και την αιγίδα του Υπ. "Παιδείας" σε ένα διαγωνισμό ρομποτικής -που δεν καταβάλλει ούτε ένα ευρώ για την οργάνωσή του-την εξαρτά από άλλα κριτήρια μικροεντολών για κομματικές εξυπηρετήσεις σε προσκείμενους ή μικροσυμφέροντα ορισμένων δηλ. την γνωστή "παθοκρατία" που οδηγεί κάθε φορά και σε νέο χαρακίρι πλήν όμως τώρα είμαστε σε δεδομένα για εθνικό και όχι μόνο μιας συλλογικότητας ή ατομικό!
Μπορεί η τεχνολογία να χτίζεται στην επιστημονική φαντασία αλλά από το ´90 και μετά ο κλάδος χαρακτηρίζεται από έκρηξη επενδύσεων και βρίσκεται στην κορυφή κερδών, δημιουργίας νέου πλούτου. Στην Ινδία μέσα σε ένα χρόνο άνοιξαν τραπεζικό λογιαριασμό 220 εκ. άνθρωποι. Τα ηθικά και τα νέα προβλήματα ρύπανσης κλπ δεδομένα είναι μεγάλα μαζί με τα πολιτικά: αν η αύξηση της παραγωγικότητας μπορεί να μειώσει ή να αυξήσει τις ανισότητες και επομένως το σωστό πλαίσιο και η κατεύθυνση είναι κρίσιμο στοιχείο από τώρα για το μέλλον.Εδώ ποιοί θα ενώσουν τις τελείες του παρελθόντος με το μέλλον ως φωτεινά σημεία; Όταν την προηγούμενη εβδομάδα στην Βουλή δεν κατάφεραν να μας διαφωτίσουν ούτε για την επόμενη;
Ηεπειδή δεν πήραμε ανταλλάγματα για την συνέχεια των μνημονίων οπως λέει η ΝΔ; εκεί είναι η διαφορά; Άντε τώρα να δούμε τι θα συμβεί άν "πετάξουν τα ταξί στον ουρανό" με τους οδηγούς ή όταν ο τρόπος ζωής μας μεταβληθεί συγκλονιστικά -όπως αναμένεται- την επόμενη δεκαετία. Τι προσδοκάμε άν και όταν αρχίσουμε να βγαίνουμε από την βρώμικη κατάσταση και σταθεροποιηθούμε μεσο-μακροπρόθεσμα όταν δεν προετοιμαζόμαστε στοιχειωδώς;
Μήπως και εμείς αργούμε να σκεφτούμε το μέλλον, οικονομικό, τεχνολογικό και κοινωνικό, χωρίς όλους όσους θέτουν ως μόνο διακύβευμα: ποιός μπορεί καλύτερα να κάνει τον "διεθνή παρία" για την αποικία χρέους !
Ο ετεροχρονισμός της "κοινωνικής άνοιξης"!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Η "συμφωνία" ή το νέο μνημόνιο δείχνουν ότι σελίδα αλλάζει όχι όμως και εποχή για την πολυαναμενόμενη κοινωνική άνοιξη. Η φυγή από τον φονταμελισμό της λιτότητας θέλει άνεμο άλλης εποχής σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η εμμονή με συνυπογραφή της ΕΕ και κυβέρνησης στην επιμήκυνση των μνημονιακών πολιτικών ετεροχρονίζει την άνοιξη. Ένα ηχηρό μήνυμα παράλληλα με τις εκλογές στις Κάτω χώρες ή την Γαλλία : άλλο η ανακοπή του ακροδεξιού λαϊκισμού και άλλο ένα νέο θετικό κύμα δημοκρατίας και ευημερίας. Διανύουμε διάσταση μίνι μεσαίωνα (επί της ουσίας) και βέβαια η αναγέννηση "έρχεται" σε άγνωστο ιστορικό χρόνο και ίσως με περισσότερα κοινωνικά ερείπια. Με μισθούς, συντάξεις, κοινωνική προστασία σε διαρκή πτώση, από το 2008, αποδομείται το δυτικοευρωπαϊκό όραμα σύγκλισης, κορυφώνεται η αγωνία, ο φόβος για το τι μπορεί να συμβεί αύριο. Στοιχείο που την ανακοπή του εθνικισμού την καθιστά προσωρινή και σπρώχνει στον λαϊκισμό δεξιές και συντηρητικές δυνάμεις. Οι μύθοι όπως η "απελευθέρωση της αγοράς εργασίας" με μείωση της προστασίας της απασχόλησης για την αντιμετώπιση της ανεργίας -τώρα από μια νέα γενιά μελετών- συμπεραίνεται ότι δεν αποδίδει, ενώ αντίθετα ο κατακερματισμός αυξάνει την επισφάλεια των θέσεων εργασίας σε πολλές χώρες.
Από την άποψη αυτή είναι απογοητευτική η απορρύθμιση του κοινωνικού δικαίου με τα μέτρα που αποδέχτηκε η κυβέρνηση χωρίς μάλιστα να εισάγει νέο -καλό ή κακό- δίκαιο αλλά μόνο την επιτάχυνση προλεταριοποίησης και περιθωριοποίησης μεσαίων στρωμάτων. Τα δε "αντίμετρα" αν τα δούμε θετικά -και όχι ως όχημα για τα μέτρα- δεν έχουν μορφή ή πλαίσιο κοινωνικής πολιτικής αλλά εμπεριέχουν μια αρνητική και επικίνδυνη ρήτρα: την περιπτωσιολογική και συγκυριακή μορφή κρατικής φιλανθρωπίας αντί για κοινωνική πολιτική. Ακόμη και η διαβούλευση για περιφερειακά και εθνικό σχέδιο είναι έωλο αφήγημα ανάπτυξης γιατί: στερείται νέου ή δεσμευτικού χαρακτήρα και είναι κολλημένο επί του ΕΣΠΑ, δηλαδή αμφίβολης αποτελεσματικότητας στην κρίση αφού, ακόμη και με τον καλύτερο σχεδιασμό και απορροφητικότητα, δεν είναι ικανό για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου.
Το μόνο που απομένει είναι μια σοβαρή πρόταση αλλαγής στις διαδικασίες χάραξης πολιτικής για με θέσπιση κριτηρίων ισορροπίας και αναφοράς μεταξύ οικονομικού και κοινωνικού. Αλλά από ποιούς στην Ευρώπη ή εδώ; όταν η σοσιαλδημοκρατία είναι άνευ πυξίδας ανάμεσα στην αγορά, το κράτος, την κοινωνία και εδώ αδυνατεί ακόμη στην αυτόνομη πορεία έξω από το πλέγμα πιέσεων για ρόλο συμπληρώματος προς τα δεξιά ή αλλού.
Ζούμε τον μεγαλύτερο ανασχηματισμό εισοδημάτων από τη βιομηχανική επανάσταση με την παγκοσμιοποίηση και τις κατανομές εισοδημάτων, απασχόλησης. Από το 1988 έως το 2008 μεγάλα κέρδη έχουν πραγματοποιηθεί από τους ανθρώπους του 1% να απολαμβάνει το 48% του παγκόσμιου πλούτου. Ανάλογες οι επιπτώσεις του εμπορίου ή γενικότερα στα εισοδήματα και τη διανομή ή την εργασία και τις θέσεις εργασίας στην μεσαία τάξη μεταξύ των κυρίαρχων χωρών και μή.
Οι πολιτικές συνέπειες ενός παγκόσμιου «γραφήματος ελέφαντα» και η κοινωνική μόχλευση συντελούνται σε εθνικούς πολιτικούς χώρους. Και ήδη είμαστε σε διάστημα, όπου οι αυξανόμενες εθνικές ανισότητες, πέρα από την παγκόσμια φτώχεια, μπορεί να αποδειχθούν δύσκολα διαχειρίσιμες πολιτικά και αυτό είναι το στοίχημα -λίγων πιθανοτήτων- για την παρούσα διακυβέρνηση όχι μόνο για τον χρόνο των εκλογών αλλά κυρίως για την τύχη ή ακριβέστερα τα γεγονότα και τις κοινωνικές συνθήκες που μπορεί να συνοδεύουν την ολοκλήρωση του κύκλου της!
Περισσότερα...
Καταγγέλλουν παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων των συλληφθέντων της σπείρας ναρκωτικών στο Καρπενήσι
Το γύρο του διαδικτύου κάνει ανώνυμη επιστολή που δημοσιεύτηκε στην γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου athens.indymedia.org και αφορά καταγγελίες σχετικά με την εξάρθρωσης σπείρας ναρκωτικών στο Καρπενήσι .
Δείτε τι αναφέρουν..
Την τετάρτη 10/5/2017 και όπως διαμηνύουν οι αστυνομικές αρχές ότι δήθεν πραγματοποίησαν την μεγαλύτερη επιτυχία στην εξάρθρωση κυκλώματος ναρκωτικών.Θα σας αναφέρω ότι η <<εγκληματική συμμορία >> που λένε είναι ελληνοπούλα παιδιά της διπλανής πόρτας σε ηλικία από 18 έως 24 το πολύ( δεν το αναφέρουν επιμελώς πουθενά) όλοι με καθαρό ποινικό μητρώο οι περισσότεροι φοιτητές που κάπνιζαν κανα < μπάφο > η το έδινε ο ένας στο άλλο όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή στην περισσότερη νεολαία της χώρας που έχει απογοητευτεί από την κατάσταση που βρισκόμαστε όλοι. Την τετάρτη το βράδυ συνέλαβαν αυτά τα 25 παιδιά τα κράτησαν μέχρι την πέμπτη το βράδυ δεν ειδοποίησαν κανένα γονέα είναι ακόμη στα κρατητήρια και θα είναι μέχρι την Κυριακή (όλοι ξέρουμε σε τι κατάσταση βρίσκονται τα κρατητήρια ) προσπαθούν να τους φορτώσουν την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης και να τα προφυλακίσουν προς τέρψη της<< μεγάλης δήθεν επιτυχίας της ασφάλειας>> ,
Nα σημειώσω ότι τα περισσότερα παιδιά είναι από φτωχές οικογένειες και είχαν λιγοστά χρήματα επάνω τους και ούτε λογαριασμούς σε τράπεζες το μόνο έγκλημά που είχαν κάνει ήταν που είχαν ‘κανα δυο τσιγάρα , που την είδαν την εγκληματική οργάνωσή και την μεγάλη επιτυχία των τελευταίων ετών? δεν έχουν συλλάβει κανέναν μεγάλο ούτε κατάσχεσαν καμία μεγάλη ποσότητα χασίς .έβαλαν τα παιδιά χωρίς να το ξέρουν να υπογράψουν ότι ανήκουν σε εγκληματική οργάνωση, χθες το βράδυ για το θέμα αυτό έγινε χαμός στον εισαγγελέα από τις φωνές γνωστού δικηγόρου από την λάμια τους ξευτίλισε .Δείτε παρακαλώ και την φωτογραφία με αυτά που τους κατάσχεσαν, τα κινητά τους τηλέφωνα ,πάνω κάτω 50 γραμμάρια χόρτο ένα στυλό λασερ που πουλάνε στο μοναστηράκι ένα ραβδί επίσης από μοναστηράκι ένα παλιό λαπτοπ κάτι σακουλάκια πλαστικά τις δεκάρας με υπολείμματα ΛΕΝΕ! ολόκληρη <<εγκληματική οργάνωση>> δεν είχε 2 ευρώ να πάρει σακουλάκια τα φέρνανε τα τους τα ξαναγεμίσουν !!! μην γελάτε παρακαλώ !! το γράφουν κιόλας σα δεν ντρέπονται ,ένα ψεύτικο μπιστόλι κάτι κομπιουτεράκια μια σφαίρα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου διάφορα μικροπράγματα και ΕΛΕΟΣ !! περίπου 250 ευρώ από 25 άτομα
Τους πήραν και τα χρήματα που είχαν στείλει οι γονείς τους για να φάνεΤα δεματά δεν υπάρχουν δεν έχουν πιάσει κανένα και πιθανών είναι δέματα που στέλνανε οι γονείς τους Ακόμη η κατηγορίες βασιστήκαν σε τηλέφωνα που μιλούσαν μεταξύ τους και στο fakebook,
Αν είναι δυνατόν εγκληματική οργάνωση να κάνει αναρτήσεις και στο fakebook για να πάνε να τους πιάσουν .Ακόμη έχω να σας πω ότι από την πέμπτη είναι 25 άτομα σε ένα μικρό δωμάτιο σαν ζώα με μια άθλια τουαλέτα δεν έχουν ούτε σκεπάσματα και παρανόμως δεν τους δίνουν ούτε φαγητό κάποιοι γονείς κατάφεραν να πάνε μερικά ρούχα και φαγητά σημειώστε ότι εκεί έχουν σπεύσει και περίπου 20 γονείς έξω από το αστυνομικό τμήμα και η ασφάλεια Καρπενησιού τους φέρεται εντελώς ανάγωγα
Αν ψάξουν το fakebook τα κινητά θα πρέπει να συλλάβουν τα 2/3 των φοιτητώνΌλοι έχουν κάνει ένα τσιγάρο Σας παρακαλώ αφυπνιστείτε και καταγγείλτε τους ΚΑΛΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 14/5/2017.
Το παρών έγγραφο θα κοινοποιηθεί στο υπουργείο εσωτερικών στο υπουργείο δικαιοσύνης Και ανθρώπινων δικαιωμάτων, Στην ευρωπαϊκή ένωση (Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων FRA),σε όλες τις κυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις και στα ελληνικά και ξένα μέσα ενημέρωσης. Ακόμη θα απευθύνω δημόσιο κάλεσμα σε όλα τα κοινωνικά δίκτια Επιφυλάσσομε να παρουσιάσω μαρτυρίες φωτογραφίες και βίντεο με συνθήκες ανάκρισης και κράτησης των παιδιών".
"Δόξα τω Θεώ"...
Ο Σπύρος Πεταρούδης σατιρίζει με τον δικό του μοναδικό ποιητικό τρόπο την ειδησεογραφία των ημερών
Έβρεξε ! Δοξα τω Θεώ !
Να κατακάτσει η σκόνη ...
Που προκαλεί αλλεργικό
και βλάπτει στο πνευμόνι
Έφυγε αυτό το σύννεφο
με την πολλή θολούρα ...
Που έφερε απο μακρυά
λογής - λογής σαβούρα
Η σκόνη απο την Αφρική
που φάγαμε στη μάπα
μπορει κι από ρινόκερο
να περιείχε ...κάκα !
Ίσως κι από ελέφαντα
Ίσως κι από..λιοντάρι ...
Παίρναμε γεύση απο σκατά
βγαίνοντας γιά...σαφάρι
Μιά γεύση κι απο την Βουλή
έχουμε πάρει ακόμα ...
Και μείναμε άλλη μια φορά
με ανοιχτό το στόμα
Την ωρα πού'λειπε η φρουρά
και έτρωγε στο ...σαφάρι ...
Ο Δένδιας τις άρπαξε
απο τον Κασιδιάρη !....
Ο Νίκος σουλατσάριζε
για να περνάει η ωρα
Κι ο Λιάς συλογιζότανε
πως θα σωθεί η χώρα
Την ώρα που αγόρευε
και σχέδιο εκπονούσε
ο Νίκος περνώ διάβαινε ...
Και τον παρενοχλούσε !
Διέκοπτε την σκέψη του ...
Του προκαλούσε ζάλη ...
Την ευφυΐα μείωνε
στου Ηλία το κεφάλι !
Κι ο Ηλίας αναγκάστηκε
για να χειροδικήσει ...
Πιάνει τον Νίκο απ'το μαλλί
για να του το μαδήσει !
Κι άμα δεν ήτανε η φρουρά
να τρέξει να τον βγάλει
Ο Νικος σήμερα μαλλιά
δεν θάχε στο κεφάλι !
Γλίτωσε ! Δόξα τω Θεώ !
Τι άλλο πια να πούμε ....
Κι όσο οι ζέστες σφίγγουνε
ας τον ...δοξολογούμε !
"Δεξιά", "Αριστερά"!
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Είναι απλά "ταμπέλες" για την συστηματοποίηση της πολιτικής δράσης; Από την Γαλλική Επανάσταση αυτός ο "διαχωρισμός" κυριαρχούσε και οργάνωνε την πολιτική αντιπαράθεση. Σήμερα πολλά θέματα: περιβάλλον, κλιματική αλλαγή, μετανάστευση, ποιότητα δημόσιων και ιδιωτικών, πολιτικών και κοινωνικών υποσυστημάτων, τρομοκρατία κλπ τέμνουν και διαμορφώνουν οριζόντια στάσεις ο "κανόνας" αυτός μοιάζει με "κέλυφος χωρίς ύλη" ή "μακριά" από την ζωή των ανθρώπων.
Η δια-τομεακή φύση των αδιεξόδων και των λύσεων στην ασκούμενη ή εξαγγελλόμενη ή διεκδικούμενη πολιτική, η απόσταση λόγων και πράξεων έχει φθείρει τις ετικέτες και σε μεγάλο βαθμό την πολιτική όπως την γνώρισαν πολλές γενεές. Στις πρόσφατες εκλογές στην Ευρώπη αλλά και στις επερχόμενες με χαρακτηριστική την περίπτωση της Γαλλία, μια χώρα μήτρα ετικετών, όλο και αρκετοί-πάλι- βλέπουν την αποδόμηση τους. Ισχυρίζονται ότι έχουν περιορισμένη χρησιμότητα και αμφίβολη επιρροή πέρα από την πρακτική περιχαράκωσης ενός μικρού πυρήνα οπαδών. Από τα λαϊκίστικα άκρα ή τις συντηρητικές όψεις και των δύο πλευρών είτε στηρίζουν τις φιλελεύθερες ιδέες αλλά με δικαιώματα στα ανώτερα - και επιλεκτικά στα μεσαία -στρώματα, είτε την εργατική τάξη με ακίνητα τα πόδια σε σπηλαιώδη εδάφη. Παράλληλα και οι υποστηρικτές του κράτους ή της αγοράς έχουν πλέον εκτεθεί για την υποκριτική τεχνική στην διακυβέρνηση ή τις διακηρύξεις αφού στο δημόσιο ή γενικό συμφέρον δεν τα καταφέρνουν οι ή δεν πείθουν στην "ελευθερία" των αγορών υπέρ της ευημερίας των ανθρώπων οι δε.
Διανύουμε μεταβατικό (τελικό;) στάδιο με ολοκλήρωση των σχηματοποιήσεων αυτών από την Γαλλία; Το αποτέλεσμα θέτει σε εξέλιξη ένα-απο καιρό επιδιώκομενο απο κυρίαρχες ελίτ- εγχείρημα: "νέο κέντρο" με προσέγγιση δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων. Άν είναι συγκυριακό και οριακό-πιθανό-ίσως λειτουργήσει ως προοίμιο νέας σύγκρουσης με σύγχρονο ανασχηματισμό δυνάμεων, αποσαφήνιση συμμαχιών και κοινωνικών αναφορών του δίπολου, με επικαιροποίηση του προοδευτικού και συντηρητικού, της ανοικτής και κλειστής κοινωνίας, φόβου και τόλμης για αλλαγές. Ανεξάρτητα από την τύχη που μπορεί να έχει (όσοι εδώ "σφάζονται" στην ποδιά του ας κρατηθούν γιατι υπάρχει και η επόμενη της επομένης) στην αναμόρφωση του γεωγραφικού πολιτικού χάρτη ή την ανανέωση της Ευρώπης (και προς τα πού;) είναι ενδιαφέρον. Επομένως ψυχραιμία και υπομονή να αποδειχτούν οι αντοχές της ρίζας του στην κοινωνία ή τι μπορεί στο πολύπλοκο τοπίο των εθνικών, ευρωπαϊκών προσδοκιών των πολιτών ή στο πλαίσιο της διεθνούς πολιτικής.
Η έκθεση eupinions ειδικότερα για την Γαλλία δείχνει ορισμένα στοιχεία που απαιτούν προσοχή: στους Γάλλους μόνο το 36% κατηγοριοποιείται ως κεντρώο, το 21% αυτό-προσδιορίζεται ως κεντροαριστερά και 15% ως κεντροδεξιά. Επιπλέον, το μερίδιο όσων θεωρούν τους εαυτούς τους στα άκρα -αριστερά ή δεξιά- είναι σχεδόν τριπλάσιο μεταξύ των Γάλλων σε σύγκριση με την ΕΕ ως σύνολο. Οι δεξιόστροφοι ψηφοφόροι είναι πιο αρνητικοί και δύσπιστοι στην πολιτική σε σύγκριση με τους αριστερούς ψηφοφόρους. Μόνο το 4% δηλώνει ότι εγκρίνει την κατεύθυνση της χώρας του (22% στην ΕΕ). Και μόνο το 33% είναι θετικό για το προσωπικό του μέλλον (42% στην ΕΕ). Το 37% των ερωτηθέντων στην Γαλλία επιθυμεί να παραμείνει στην ΕΕ (47% στην ΕΕ), με το 65% ή και 81% της αριστεράς και της κεντροαριστεράς και 70% Κεντροδεξιούς. Το 42% τάσσεται υπέρ του Ευρώ. Η πλειοψηφία των δεξιόστροφων επιθυμεί λιγότερη ολοκλήρωση (53%), ενώ η πλειοψηφία της αριστεράς, κεντροαριστεράς, κεντροδεξιάς το αντίθετο.
Αυτά μαζί με την χαρτογράφηση των τάσεων σε θέματα διεθνούς πολιτικής, τρομοκρατίας, ηγεσίας ή βαθμολογίας των δεξιών ηγετών: Τράμπ, Μέρκελ, Πούτιν ή των πολιτικών της ΕΕ στην άμυνα κλπ και την ηλικιακή, κοινωνική διαστρωμάτωση των ψήφων στον πρώτο και δεύτερο γύρο συγκροτούν την αντιφατικότητα και δυσκολία κλίμακας στο πείραμα Μακρόν, στις πολιτικοκοινωνικές διεργασίες στην Ευρώπη με "πτώση" του παλιού μοτίβου της πολιτικής!
Στα πούπουλα ..
Γράφει ο Σπύρος Πεταρούδης
Καλό παιδάκι ο Μακρόν
Τον αγαπούν οι Γάλλοι ....
Και οι γαλοπούλες ποιό πολύ
τον αγαπάνε πάλι ...
Όλες τονέ θαυμάζουνε
κι όλες τον αγαπάνε ...
Θέλουν να τον κοιτάζουνε
χωρίς να τον τσιμπάνε !
Γιά αυτό και τον εκλέξανε
για πρόεδρο της Γαλλίας
Κρατώντας απο την Λεπέν
απόσταση ασφαλείας
Και η Μαρία η Λεπέν
ειναι καλή κοπέλα ...
Και κάποιοι Γάλλοι μάλιστα
την αγαπούν με τρέλα
Κι ο Γάλος πούχει δυνατά
αισθήματα κρυμμένα ..
-Μαριώ ...της λέει ...σ'αγαπώ !
Τρελένομαι για σένα !
Κι αυτή με το γλυκόπικρο
χαμόγελο στό στόμα ..
Λέει στον Μακρόν ...για πρόεδρος
είσαι μικρός ακόμα ...
-Και τι μ'αυτό ...λέει ο Μακρόν
και της χαμογελάει ...
Εχω και την γυναίκα μου
που θα συγκυβερνάει !
Την εχει απο μικρό παιδί
που πήγαινε σχολείο ...
Αυτη δασκάλα ήτανε
πού σμίξανε τα ...δύο !
Η γαλοπούλα αγάπησε
παράφορα τον Γάλλο ..
-Γαλόπουλο στα πούπουλα ...
τού 'λεγε ...θα σε βάλω !
Κι αυτός την ξεπουπούλιαζε
ώσπου να μεγαλώσει ...
Ομως κι αυτη μεγάλωνε
και λίγο εχει.. σκεβρώσει....
Ας ειναι στην υγεία της
καλά η γυναικούλα ...
Και το ζουμί τόχει η γριά
λένε...η γαλοπούλα !!
