Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Το θέμα “Μετανάστευση” είναι ήδη κεντρικό στην ευρωπαϊκή ατζέντα και σε αρκετές χώρες. Εδώ οι επισκέψεις προσφυγικούς καταυλισμούς μαρτυρούν τις προθέσεις της αντιπολίτευσης να το καταστήσει ζήτημα στην προεκλογική αντιπαράθεση. Τόσο για να ψαρέψει ψήφους στα νησιά, και σε γειτονιές μερικών αστικών κέντρων, όσο και για να αφαιρέσει από την Ακροδεξιά. Σε χώρες εισόδου όμως η “ανεξέλεγκτη” αύξηση υπονομεύει και διαλύει τις ευρωπαϊκές ρυθμίσεις και προσθέτει εμπόδια στα προγράμματα ένταξης και τις αποφάσεις κατανομής. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν επιθυμεί να αυξηθεί ο αριθμός των μεταναστών. Αντίθετα σκέπτονται πως μπορούν πιο αποτελεσματικά να τον εμποδίσουν και να…
 Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Στοιχειώνουν ξανά τα μισαλλόδοξα, εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Και σε αυτό το περιβάλλον και η δική μας χώρα δίνει το θλιβερό παρόν. Και το μέλλον σκοτεινιάζει. Εδώ, όπου η δημόσια σφαίρα κατακλύζεται από εικόνες “αυτοδικίας” απο την απόπειρα ληστείας στο κοσμηματοπωλείο με τον θάνατο του νεαρού και τις συνθήκες στον καταυλισμό της Μόρια, η αντίστοιχη έκφραση παρακμής της πολιτικής -παρά το αποκρουστικό προφίλ, την αραχνιασμένη γλώσσα και το θλιβερό πήγαινε έλα από τα έδρανα στο εδώλιο- φλερτάρει με την τρίτη θέση. Η αποδοχή εκ μέρους αυτών των κομμάτων του οικονομικού νεο-φιλελευθερισμού και το σάρωμα των δικαιωμάτων…
 Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Οι αλλαγές στην εργασία και πιο συγκεκριμένα στην σύνθεση και την μορφή της εργατικής τάξης -με την μείωση των χειρωνακτών- έφερε τις σύγχρονες πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις και καταστάσεις έξω από τις παραδοσιακές προσεγγίσεις, αναλύσεις και προβλέψεις. Ο Μαρξ διείδε μεγάλα “ταξικά κόμματα” σε ένα στάδιο ανάπτυξης της εκβιομηχάνισης -αν και αυτά λειτουργούσαν πιο πολυσυλλεκτικά και εκτός των περιορισμών μιας τάξης- που καταγράφηκαν τον 20 αιώνα ως λαϊκά και συνέβαλλαν στην διεύρυνση κατακτήσεων υπέρ της εργασίας. Συνδέθηκαν με την παράδοση των εργατικών αγώνων και μαζικές παρεμβάσεις της εποχής τους: Εργατικό κόμμα Βρετανίας, Αριστερά στην Γαλλία, Ιταλία, την…
Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς Το φθινόπωρο για μας τους ταχέως βαίνοντες στην τρίτη ηλικία είναι συνυφασμένο με μια συγκομιδική αφθονία, που γνωρίσαμε στην πρώτη μας ηλικία. Οι καρποί βρίσκονταν στο ζενίθ της ωριμότητάς τους, τα χωράφια, συγκομισμένα ή όχι, ήταν μια όαση ευδαιμονίας και το ζωικό μας κεφάλαιο σε πλήρη ετοιμότητα να ξεκινήσει τον επόμενο κύκλο του. Τα ζώα ήταν όλα καλοθρεμμένα και γκαστρωμένα, μηδέ εξαιρουμένων και των γυναικών! Οι καιροί άλλαξαν τα δέντρα μας ξεράθηκαν, τα χωράφια μας κατέληξαν βορά της άγριας φύσης, τα ζώα μας μπήκαν στο μουσείο της Φυσικής ιστορίας και οι όποιες γυναίκες μας …γκαστρώνονται αν…
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Ατελείωτη ακόμη η τραγωδία. Από τους πολλούς που μιλούν και συμμετέχουν σε τηλεοπτικούς διαλόγους χωρίς ή με μερική πληροφόρηση ή με σκοπιμότητα, με δυσκολία μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια στα αποκαΐδια. Το σύγγραμμα του Ιπποκράτη “περί ανέμων και υδάτων”: “Αν μια πόλη είναι εκτεθειμένη στους θερμούς ανέμους...”. Εδώ ας μου επιτραπεί η ασέβεια της παράφρασης για τα “κεφάλια αρκετών -υπεύθυνο-ειδικών και μη δημοσιολογούντων και συντακτών δελτίων,- αλλά όχι των κατοίκων (όπως αναφέρει το αρχαίο κείμενο) “είναι υγρά και γεμάτα φλέγμα”. Απο την αρχαιότητα στην σύγχρονη νοηματοδότηση- “παρακάμπτοντας” την κυβερνητική περιδίνηση ή το κομματικό γαιτανάκι της “στάχτης”-…
Ο Αγρινιώτης σκιτσογράφος Χρήστος Παπανίκος «καυτηριάζει» μέσα από τρια νέα σκίτσα την επικαιρότητα που δεν είναι άλλη απο την τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς απο την πύρινη λαίλαπα της Αττικής
Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάς Ντροπή στους σύγχρονες Νέρωνες, στους ανελέητους πυρομανείς, όποιοι κι αν είναι, απ’ όπου κι αν προέρχονται, όπου κι αν στόχευαν, όπου κι αν βρίσκονται… Ντροπή στην ξεδοντιασμένη, στην απαρχαιωμένη, στην σκουριασμένη, στην κολλημένη, στην σαραβαλιασμένη κρατική μηχανή… Ντροπή στους αδέξιους, στους ημιμαθής, στους επικινδύνους χειριστές της… Ντροπή στους ανεύθυνους, που υποδύονται τους υπεύθυνους… Ντροπή στους ασυντόνιστους συντονιστές… Ντροπή σε όλους εκείνους, που ετούτος ο λαός τους ανέθεσε ρόλο πρωταγωνιστικό, ενώ δεν τους ταιριάζει ούτε ο ρόλος του συμπαθητικού κομπάρσου… Ντροπή σε όλους όσοι θα ’πρεπε να αισχύνονται για τα λάθη τους και από την ανεπάρκειά τους…
Γράφει ο Γιάννης Γιαννακόπουλος Τα Δολιανά η Σουρνάρα της Ευρυτανίας είναι ένα μικρό χωριό στη νότια πλαγιά του όρους Καλιακούδα. Βρίσκεται στην κυριολεξία στην αγκαλιά της καταπράσινης Ευρυτανικής γης. Η πρόσβαση στο Δολιανά είναι πολύ δύσκολη με ευκολότερη αυτή μέσω του Μεγάλου Χωριού. Οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν από πολλά χρόνια και οι περισσότεροι ξενητεύτηκαν στα πέρατα της γης για μία καλύτερη ζωή. Όμως δεν ξέχασαν ποτέ το χωριό τους και κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου δίνουν εδώ το ραντεβού τους στο πανηγύρι του Αϊ-Λια ου το χαρακτηρίζουν διεθνές επειδή προσέρχονται από όλα τα μέρη του κόσμου.Εντύπωση προκαλούν στον επισκέπτη δύο…

Αυτή η λέξη από «Δ» !

22 Ιουλ. 2018 / 09:41
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Δημοκρατία: 44 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας. Από τα συνθετικά “δήμος” και “κράτος” δηλ. συνέλευση και κυριαρχία. Επινοήθηκε τον 5ο πχ αιώνα στην αρχαία Αθήνα σε αντιδιαστολή με την μοναρχία, την αριστοκρατία και την ολιγαρχία. Στο έδαφος αυτής της κληρονομιάς και των σκληρών εμπειριών δικτατοριών και ξενόφερτων παρεμβάσεων άρχισε η μεταπολίτευση. Με οργάνωση, μαθητικό και φοιτητικό κίνημα, ΔΑΠίτες, ΚΝίτες, ΠΑΣΠίτες, Ρηγάδες, Β' Πανελλαδικάριους, ΠΠΣΠίδες, σε όλα τα χρώματα και όλους όσους πιστεύαμε στον ορισμό ότι “πηγή κάθε εξουσίας είναι ο λαός” -καταγράφεται ως μακροβιότερη περίοδος αποδοτικής δημοκρατίας- με αναζητήσεις και μάχες ιδεών σε ατέλειωτες συνελεύσεις,…
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας* Το τελευταίο διάστημα, η καθημερινότητα όλων μας έχει κατακλυστεί από έννοιες, λέξεις κι εντέλει μια πραγματικότητα δυσοίωνη και απειλητική: Μνημόνια, κρίση, ανεργία, αβεβαιότητα, έλλειψη κοινωνικής συνοχής και ομόνοιας. Σε ατομικό επίπεδο οι παραπάνω συνθήκες φυσικά και δεν ευνοούν την αισιοδοξία, ένα αίσθημα ψυχικής ανάτασης τόσο απαραίτητο για την δημιουργικότητα και την ευτυχία. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: Νοιώθουμε απειλή και αναστάτωση σε ένα περιβάλλον χωρίς σιγουριά, σε μια κοινωνία που δονείται αδέξια και χωρίς σαφή προσανατολισμό. Σε μια προσπάθεια να βρούμε κάποιες σταθερές θα μπορούσαμε ίσως να ανατρέξουμε σε αξίες που να αντέχουν στο χρόνο, για…

Επικοινωνήστε μαζί μας στο vimapoliti@gmail.com ή απευθείας στην φόρμα επικοινωνίας

Please, enter your name
Please, enter your e-mail address Mail address is not not valid
Please, enter your message