Τα «αιώνια» απωθημένα!
18 Φεβ. 2018 / 11:10
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Μπορεί τα μνημονιακά πρέπει που γονάτισαν την χώρα, κατέστρεψαν όνειρα γενιών και ιδιαίτερα των νέων, να αποκτούν “ευρωζωνικό” κέλυφος αλλά ο πόθος των πολιτών και της κοινωνίας για αλήθεια και ακριβοδίκαιο καταλογισμό ευθυνών παραμένει ανεκπλήρωτος. Μία “ατελείωτη διαχείριση απωθημένων” συσκοτίζει τον ορίζοντα. Απωθούν επιθυμίες, στόχους, πλευρές των βιωμάτων ζωής στο υποσυνείδητο και συσσωρεύουν αισθήματα καταπίεσης. Τώρα το άγχος για το στίγμα όσων είναι αθώοι και ο φόβος των ενόχων να μην αποκαλυφθούν, η διαδικαστική «σπουδή» της κυβέρνησης να μην χάσει χρόνο για να “δικαιώσει” επιλογές στο δίπτυχο: “τέλος” τα μνημόνια και “τσάκισμα” της διαπλοκής, “τυφλώνουν” τους…
Το καρναβάλι του χωριού μου..
17 Φεβ. 2018 / 07:33
Γράφει η Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη Όσο πλησίαζαν οι αποκριές άρχιζαν και οι προετοιμασίες από την ομάδα που θα ντυνόταν μασκαράδες.....τότε δεν υπήρχαν περούκες, έτοιμες μάσκες και στολές... οι ενδιαφερόμενοι έπρεπε να κάνουν κουμάντο για τα απαραίτητα υλικά που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και το κυριότερο ήταν τα χαρτόκουτα..... Κόβανε τις χαρτόκουτες τις βάφανε με κάρβουνα και ξυλομπογιές και έφτιαχναν τις προσωπίδες (μάσκες)......για τον αρχηγό του καρναβαλιού τον Αράπη χρειαζόταν οπωσδήποτε μαύρο γουρουνοτόμαρο, το κάνανε σε σχήμα κώνου βάζανε μια μεγάλη μύτη και γύρω-γύρω από τα μάτια το έβαφαν κατακόκκινο ...σκέτος βρυκόλακας ... Ο Αράπης έπρεπε να ήταν νέος, δυνατός και άτομο αντοχής...κουβαλούσε…
Εν ονόματι της «γεωμετρίας του τετραγωνικού»!
15 Φεβ. 2018 / 11:10
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Μετά την μάχη του Καντές (1274 π.Χ., 14η δυναστεία) οι Φαραώ της Αιγύπτου και οι ηγεμόνες των Χετταίων συμφώνησαν μία από τις πρώτες διεθνείς συνθήκες ειρήνης, που επιβιώνει μέχρι τώρα. Στη συνθήκη αυτή, ανάλογα έπρατταν και οι Ελληνικές πόλεις -κράτη, με αντιπροσώπους διαπραγματεύονταν ζητήματα πολέμου και ειρήνης, εμπορικές συνεργασίες ενώ τοποθετούσαν και εκπροσώπους (διπλωμάτες), έτσι γεννήθηκε η διπλωματία. Στον ίδιο τόπο τώρα αναζητείται η ικανότητα -η τέχνη της διπλωματίας- στο σύγχρονο πολυμέτωπο πεδίο προβλημάτων. Πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό και επί των προκαταρτικών (δηλ. των πρώτων επαφών για τον ορισμό ατζέντας, μεθοδολογίας κ.α. που…
Αλαλούμ!..
06 Φεβ. 2018 / 12:29
Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς Δεν ήθελα να ασχοληθώ άλλο με την γραικοελληνο-σλαβική υπόθεση. Όμως το γενικό αλαλούμ δεν με αφήνει να ησυχάσω. Έτσι θα βγάλω την οργή μου για άλλη μια φορά. Η ιδεοληψία των λαών είναι ακατανίκητη. Αυτήν την περίοδο συγκρούονται δυο εθνικές ιδεοληψίες. Θα νικήσει όποιος έχει την υποστήριξη των ιεράκων της Παγκόσμιας Εξουσίας. Παίζοντας ΠΡΟΠΟ –που ποτέ δεν έπαιξα στη ζωή μου- στο ματς Σλαβοσκοπιανοί – Ελληνογραικοί γράψτε ένα. Ο διαιτητής είναι φιλοσκοπιανός του κιαρατά και μεις κράζουμε: “Βουντού βουντού και μια καρφίτσα μαύρη στον π@@τσο μας εκάθησαν μία ντουζίνα Σλάβοι”. Πριν είκοσι πέντε χρόνια οι Σκοπιανοί…
Στην «Οδύσσεια» των χαρταετών!
05 Φεβ. 2018 / 11:48
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Στην χώρα των «χαρταετών» έληξε το θρίλερ των χαμένων χαρταετών. Είναι πραγματικότητα η εξυγίανση του δημόσιου βίου. Η πολιτική βγήκε από τον Γαλαξία των μικρό-σκοπιμοτήτων και των ισχυρών συμφερόντων. Η φυγή συνοδεύτηκε με λαμπρές τελετές. Ένα ουράνιο τόξο δημιουργήθηκε με την ανακοίνωση επιστροφής των αποταμιεύσεων, των «μαύρων» με τον νέο, διαφανή, δίκαιο τρόπο νομιμοποίησης. Οι παπαγάλοι φώναζαν την διαλεύκανση όλων των σκανδάλων: των μεγάλων «ολυμπιακών διαστάσεων δουλειών» έως την Ζήμενς. Ελέφαντες τραβούσαν πακέτα δώρων από τις λίστες. Η διαπλοκή τελείωσε. Οι χοίροι δεν γρυλλίζουν πιά. Τα «λυγρά ή κακά φάρμακα», που προκαλούσαν συγκυριακά παραληρήματα και μετά…
«Το πάσο τρώει λουκούμι»!
28 Ιαν. 2018 / 12:16
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Ο τίτλος είναι μια προσφιλής έκφραση στην πρέφα -είτε παίζεται με τρείς είτε και με τον τεμπέλη- και σημαίνει ότι «όποιος παίζει συνετά κερδίζει». Στα παιχνίδια υπάρχει στρατηγική. Από το πιο πνευματικό, το σκάκι, που όλοι: βασιλείς και Πάπες, ευγενείς και μή σέβονται κύρια ότι: «στόχος δεν είναι η νίκη αλλά η ποιότητα της νίκης» μέχρι το κλασσικό, απλό στην τεχνική και ανταγωνιστικό, την «Ξερή». Την χρονιά που νέο κύμα προόδου -ειδικά στην τεχνητή νοημοσύνη, επικοινωνία, τα ρομπότ, τα αυτόνομα αυτοκίνητα κλπ.- διευρύνει την παρουσία του, οι ανθρώπινες κοινωνίες, το μέλλον τους δηλ. οι νέες γενιές…
Το «βιολί» και οι βαλίτσες!
21 Ιαν. 2018 / 07:55
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Μια παλιά λαϊκή έκφραση, που έγινε και τραγούδι: «είναι άσχημο πολύ το δικό σου το βιολί...», ίσως δεν αρκεί να περιγράψει τους «διακομματικούς καυγάδες». Οι βαλίτσες όμως των πολιτών έχουν φόρους, περικοπές, σκληρή καθημερινή δοκιμασία από την πολύχρονη ακραία λιτότητα με μείωση των κοινωνικών παροχών. Η γενιά των 400, μισθός στα δύο, μισή δουλειά, «κομμένη» ζωή, σύνταξη στο 1/3, οι νέες οριοθετήσεις ζωής που μετατοπίζουν διαρκώς τις γραμμές και τα «σύνορα» όλο και πιο κάτω. Από την άλλη πλευρά, οι «πολιτικές» αποσκευές και το ημερολόγιο του «πολιτικού» παιχνιδιού κουβαλάει από τις πρώτες μέρες του χρόνου «πόλωση…
Επί ενός σχολίου!
16 Ιαν. 2018 / 08:35
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Ο φίλος Γιάννης Κ., άνθρωπος «φτασμένος» που θα έλεγαν οι παλιοί (δηλαδή πετυχημένος και αυτοδημιούργητος), για το άρθρο «Στους καιρούς των βαρελιών» και με αφορμή μία έρευνα για 1 εκ. αναποφάσιστους μου έγραψε: «Αντί να δουν πόσος δρόμος απαιτείται και με ποιο τρόπο θα καλύψουν τη διαδρομή από το πάτο του βαρελιού στην επιφάνεια, αυτοί κοιτάνε τον αντικατοπτρισμό του περιεχομένου του βαρελιού για να αποφασίσουν αν θα βγούν ή θα βουλιάξουν πιο βαθειά ...!». Μαζί με την ανάγνωση έτρεχα ένα αρχείο σε κάποια στοιχεία για τον αγροτο-διατροφικό τομέα και άκουγα ένα ρεπορτάζ για τους τόνους των…
Στο φώς της «κληρονομιάς» σπασμένων ιστοριών!
06 Ιαν. 2018 / 07:58
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Εκεί, δυό βήματα από το 20ο Γυμν., στην Στοά Μπρόντγουεη, που από τα μαθητικά χρόνια συναντιόμασταν, συνδέεται η ακμή και η παρακμή της πόλης και της σύγχρονης ζωής. Διάβασα ότι στολίστηκε και φωτίστηκε τα Χριστούγεννα και έσπευσα. Λιγοστή η κίνηση και εκτός από την ταμπέλα το φώς της τότε «νέας γενιάς» χάθηκε στην διαδρομή του χρόνου. Η προσπάθεια αναβίωσης είναι δυνατή και συμβολική για μια κοινωνία, δημοκρατία και χώρα που προσδοκούν να βγούν από το τέλμα, να πάρουν και πάλι την πάνω την βόλτα. Δηλαδή να μαζέψουμε κομμάτι - κομμάτι τα κομμάτια μας, όσα έχουν απομείνει.…
Την αυγή του χρόνου και πριν το ταξίδι!
02 Ιαν. 2018 / 08:35
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος Με τις εικόνες, τις εμπειρίες, την γνώση, τους προβληματισμούς των έως τώρα γεγονότων και βιωμάτων στην αυγή του νέου χρόνου ίσως πρέπει να κοιτάξουμε πιο βαθειά την πορεία της ανθρωπότητας, την στάση και το νόημα, την αξία που δημιουργούμε στην ζωή. Μπορεί τις μέρες αυτές επί του «συνολικού» απολογισμού της χώρας, της Ευρώπης, του κόσμου να παρακολουθήσαμε ή να ακούσαμε πολλά. Ωστόσο δύσκολα αναγνωρίζονται στην πραγματικότητα και αντικειμενικά θετικά βήματα. Από την οικονομική κρίση, την διακυβέρνηση, τον πόλεμο, την τρομοκρατία, την κλιματική αλλαγή και τις φυσικές καταστροφές, την ύπαρξη ανελεύθερων και σκοταδιστικών καθεστώτων μέχρι τις πλαστικές…
