Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

 Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει… Κώστας Ουράνης

 Καίρια, καιρικά και επίκαιρα…

  Πού να φανταζόταν ο Αισχύλος, ο τραγικός ποιητής, ότι το «χρη λέγειν τα καίρια» που έγραψε στην τραγωδία του «Επτά επί Θήβας» θα το έπαιρνε δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα ένας… τραγικός καφετζής, για να το κάνει τίτλο στο εβδομήντα επτά Καφενείο του… κι ότι η τραγωδία μπορεί να γίνεται με την επανάληψή της φάρσα και κωμωδία…

  Ο Αισχύλος, βέβαια, ήξερε ότι αυτά που έγραφε τότε πήγαιναν στον βρόντο. Εκείνο που δεν ήξερε είναι ότι και επί είκοσι πέντε αιώνες αργότερα συνέχεια στον βρόντο θα πήγαιναν… Την ίδια άποψη έχει κι ο καφετζής, ο οποίος διαπιστώνει ότι και εβδομηκοντάκις επτά να γράψεις τη γνώμη σου για ένα θέμα, εβδομηκοντάκις επτά θα σε… γράψουν, δηλαδή θα σε αγνοήσουν… 

  Ποια είναι τα καίρια; Είναι αυτά που χρειάζονται κάθε φορά για να τοποθετούμαστε με σύνεση την κατάλληλη στιγμή, όταν επισυμβαίνουν καθοριστικά ή κρίσιμης σημασίας γεγονότα στον παρόντα χρόνο και καιρό. Ζούμε τα επίκαιρα ως ευκαιρίες, ως προκλήσεις, ως ανάγκες,  ως κινδύνους… Κάθε φορά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διαβάζουμε καλά τις συνθήκες, ώστε να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις…

  Κάθε άνθρωπος που μιλάει ή γράφει, στων καίριων την αναζήτηση βρίσκεται, για να επιτύχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Το καταφέρνει πάντοτε; Όχι, σίγουρα όχι!... Ίσως, γιατί δεν αναζητεί όσο πρέπει τις απαντήσεις στην ήδη συσσωρευμένη γνώση. Ίσως, γιατί ολοένα και περισσότερο, από εγωισμό, αποφεύγει να ακούει τους άλλους.

  Επομένως, δε φτάνει μόνο το «χρη λέγειν τα καίρια», χρειάζεται να συμπληρωθεί και με το χρη ακούειν τα καίρια…   

  Είναι φανερό πόσο, απείρως, σπουδαιότερο είναι να γνωρίζουν τα καίρια εκείνοι που κρατούν το τιμόνι και κυβερνούν μια χώρα. Κι αυτό ο Αισχύλος το λέει, για να μην κάνετε σε μένα τα παράπονα. 

  Όταν, λοιπόν, σας λένε ότι η ψήφος σας θα έχει καίριο ρόλο και συμβολή σε ό,τι θα γίνει στη χώρα σας και στο χωριό σας, μην το παίρνετε αψήφιστα, διότι εσείς έχετε την ευθύνη να επιλέγετε εκείνους που λεν τα καίρια…

  Πάντοτε τα αποτελέσματα δίνουν την απάντηση αν κάναμε την καλύτερη επιλογή, αν ακολουθήσαμε την καταλληλότερη πορεία κι αν καταβάλαμε την απαραίτητη προσπάθεια. Φυσικά, εκτός αυτών, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που εμπλέκονται. 

  Πολλές φορές δεν θα γίνεται αυτό που επιθυμούμε. Κάθε φορά θα το προσπερνάμε και θα πηγαίνουμε για το επόμενο. Ποτέ δεν μπορούμε να τα προβλέπουμε όλα ούτε όλα εξαρτώνται από μας. Δεν πειράζει!... Εμείς θα κάνουμε αυτό που μπορούμε και στη συνέχεια, αφήνοντας τον Αισχύλο και πιάνοντας τον Ουράνη θα λέμε: «Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει…», έχοντας μόνιμα στο μυαλό μας ότι οι χαμένες ευκαιρίες δεν είναι ποτέ οι τελευταίες… 

Ψάρια!... Ψάρια!...

  Όλοι γνωρίζετε την κινέζικη παροιμία που λέει: «Αν δώσεις ένα ψάρι σ’ έναν άνθρωπο, θα φάει μια φορά. Αν τον μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει σ' όλη του τη ζωή». Όμως, μπορεί και να μην είναι παροιμία αλλά στίχοι ενός Κινέζου ποιητή, του Κουάνγκ - Τσέου (τι, δεν ξέρετε τον Κουάγκ; Απορώ με το επίπεδό σας!...). Δε θα μαλώσουμε γι’ αυτό… Άλλωστε και τις κινέζικες παροιμίες Κινέζοι τις μαστορέψανε. Μην κοιτάτε που σήμερα άφησαν τις παροιμίες και μαστορεύουν όλα σχεδόν τα προϊόντα τεχνολογίας που κυκλοφορούν στον πλανήτη!... 

  Τώρα, για την κινέζικη τεχνολογία δε θέλω να τα πω και πολύ αναλυτικά, επειδή θα δυσαρεστήσω το 1/5 του πληθυσμού της Γης κι επειδή τα ξέρετε και μόνοι σας. Οι Κινέζοι το μόνο ανθεκτικό πράγμα που κατάφεραν ήταν ο κορονοϊός!... Α, και το Σινικό Τείχος παλιότερα… Ευτυχώς, που δεν το γνωρίζουν ο Φίλης κι ο Βαρουφάκης να τους κράξουν τους κιτρινιάρηδες για το τείχος αυτό του… μίσους και δε θα είχαν άδικο. Για να το χτίσουν αυτό το ντουβάρι, περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από όσους υποτίθεται ότι προστάτεψε. Τελευταία, έφκιασαν κι ένα διαστημόπλοιο να κάνουν βόλτες στο διάστημα, αλλά χάλασε στον αέρα (κινέζικο, τι περιμένεις…) και δεν ξέραμε πού θα πέσει. Εδώ στην Ελλάδα είχαμε κι έναν αυξημένο φόβο, επειδή με τον Κυριάκο πρωθυπουργό μόνο διαστημόπλοιο στα κεφάλια μας δεν έπεσε ακόμη. Αφού περπατούσαμε και κοιτάζαμε προς τα πάνω, όπως οι Αθηναίοι που προσπαθούν να δουν ουρανό. Κόντεψε να κοπεί ο σβέρκος μας, μέχρι να λήξει ο συναγερμός…

  Ένας λαός δε γίνεται να κάνει σκάρτες τεχνολογίες και να έχει σοφές παροιμίες. Γι’ αυτό σας λέω μη δίνετε εμπιστοσύνη σε οποιαδήποτε κινεζοκατασκευή!... Ούτε στις παροιμίες τους!... Έχετε καμιά αμφιβολία, ας πούμε, τι θα συμβεί αν μάθετε κάποιον να ψαρεύει; Θα πιάνει αυτός τα ψάρια κι εσείς δεν ξαναβλέπετε ούτε λέπι. Και δεν πρόκειται να σας δώσει ποτέ ψάρι, διότι θα θεωρεί ότι εσείς, ως έμπειρος ψαράς, δεν έχετε τέτοια ανάγκη.  Καλύτερα, λοιπόν, να δίνετε κάνα ψάρι και κρατήστε μακριά από τις ακτές και τις τεχνικές ψαρέματος κάθε άσχετο ή ατζαμή περί την ψαρικήν… 

  Μόνο στους Στεφανιώτες μπορείτε να διδάσκετε το ψάρεμα χωρίς τον παραπάνω κίνδυνο. Αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθούν μ’ αυτό το εργόχειρο. Κρίμα στη λίμνη που έχουν!... Η σκέψη τους βρίσκεται στα πουρναρόψαρα κι αν τους ακούσετε ποτέ να λένε «ψαριά», για κάποια ψαριά γίδα (το πολύ στειροπούλα, ηλικιακά) πρόκειται… Πού και πού, για να στρώνει το στομάχι από τα ψημένα κοψίδια, τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα, τρώνε και καμιά γίδα βραστή… 

  Σε αντίθεση με τους Κινέζους, εμείς οι Έλληνες είμαστε ακόμη πολύ μπροστά απ’ αυτούς, διότι μπορεί να μην παράγουμε τίποτε, αλλά περνάμε καλύτερα από τους δικούς τους βιομήχανους και το ρύζι το έχουμε  μόνο  για να το πετάμε στους γάμους.

Πολλά προϊόντα (ιδίως διατροφής) τα βαφτίζουμε ελληνικά κι ας μην είναι. Ως πρόχειρο παράδειγμα θα αναφέρω (καφετζής γαρ) τον ελληνικό καφέ Βραζιλίας…

  Ειδικά, από τότε που αποκτήσαμε ως πρωθυπουργό τον «Κινέζο» η διαφορά μας αυξήθηκε… Ξέρετε εσείς ποιος είναι, ας μη λέμε ονόματα κι ας αρκεστούμε σε επώνυμα, Σημίτη τον έλεγαν… Θα πεις, τι φταίει κι αυτός; Τοματόζουμο μας πρότεινε ο ίδιος, ουίσκια πίναμε  εμείς κι όλοι μαζί τα τρώγαμε… (ρωτάτε και τον Πάγκαλο, αν δε με πιστεύετε!...)

  Αμ, στις παροιμίες; Πολύ προσεγμένες οι δικές μας, για όλα τα γούστα και για όλες τις περιστάσεις. Από το αρχαιοελληνικόν «σπεύδε βραδέως!» το προχωρήσαμε ως «το γοργόν και χάριν έχειν», αλλά κρατάμε και μια πατινή με το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Τις ακούς και δεν ξέρεις τι να κάνεις απ’ αυτά που προτείνουν κι επειδή

 δεν ξέρεις τι να κάνεις, δεν κάνεις τίποτε…

    Βλέπετε ότι έχουν αντίφαση μεταξύ τους. Γι’ αυτό, όποτε βλέπετε αντιφάσεις σ’ αυτά που γράφω να δείχνετε κατανόηση. Τόσο μου κόβει, τόσο γράφω… Τώρα ξέρετε έναν ακόμη λόγο. Από τις παροιμίες το έπαθα…

    Κι άλλα ψάρια…

  Τελείωσαν και οι πανελλήνιες εξετάσεις. Να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε, λένε οι υποψήφιοι…   

  Παιδιά, να είστε πάντα καλά και να περάσετε ή να μην περάσετε, αν είναι για το καλό σας!… Μετά από λίγα χρόνια θα θυμάστε την αγωνία των εξετάσεων και θα γελάτε… Ακόμη και η επιτυχία μπορεί να σου κόβει άλλον δρόμο ή να σε ξεστρατίζει από άλλη επιτυχία. Επίσης, καμιά αποτυχία δεν είναι διαρκής…

  Όλοι ξέρουν με τι συνθήκες πήγατε φέτος στις εξετάσεις. Μόνο άλμα επί κοντώ χωρίς κοντάρι δε σας έβαλαν να κάνετε…

  Το θετικό είναι ότι η υπουργός παιδείας εργάζεται, πυρετωδώς, την επί της παιδείας μεταρρύθμισιν… Θα βάλει, λέει, τα Αγγλικά στο νηπιαγωγείο. Εύγε! Βρήκε την καλύτερη ηλικία! Ακριβώς τότε που μαθαίνουν τα παιδιά τη μητρική τους γλώσσα. Κάπου θα παράπεσαν τα σχέδια της Διαμαντοπούλου και τα τσάκωσε η Κεραμέως. Κι εμείς τσακώσαμε πολλούς μπελάδες (belades, ας προσαρμόζομαι κι εγώ σιγά σιγά!… Χρη αρχίζειν να χαζογράφειν την αγγλικήν…).

«Ποιος είδε ψάρι στο βουνό

και θάλασσα σπαρμένη;

 Αρκαδιανή, καημένη…»  (δημοτικό)

  Άσε μας, κυρία Αρκαδιανή!... Εδώ είδαμε τον Κυριάκο πρωθυπουργό, τον Σύριζα κυβέρνηση, τον Φίλη υπουργό (της παιδείας κι αυτός) και τον Ψαριανό βουλευτή, το ψάρι στο βουνό είναι το παράξενο;… Πέστροφα, ασπρίτσα και μπριάνι, δε σου φτάνουν; Κι όλα του βουνού, για να ξέρεις!...

Τα μεγάλα ψάρια τρώνε τα μικρά

κι οι μεγαλοκαρχαρίες τα ρημάζουν τα βουνά.  (άλλα ψάρια αυτοί, σκυλόψαρα…)

Πάνε σκάβουν τα πληγώνουν, 

στήνουνε αιολικά…

  Το καλό είναι που έρχεται η ανάπτυξη… Την καταλαβαίνεις από μακριά, επειδή βρωμάει σαν ψάρι… Λένε, μάλιστα, ότι το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι…

−Λάθος!... Δεν έρχεται έτσι η ανάπτυξη. Ούτε αυτό που βρωμάει είναι ψάρι…

−Πώς έρχεται, ορέ; Κι η βρώμα από τι είναι;

−Προηγούνται τα ΜΑΤ, ρίχνουν δακρυγόνα (ελπίζω να κατάλαβες πια για τη βρώμα)  κι έπεται η ανάπτυξη…  

Συμπέρασμα: Πίσω από τα ισχυρά ΜΑΤ κρύβονται οι ισχυρές εταιρίες…

 Δακρυγόνα στον Τύμπανο!...

Καλοσκαιρίσαμε κι εμείς δακρυγόνα. Επιτέλους, δακρυγόνα και στην Αργιθέα. Ήρθε ο τρόπος των πολιτισμένων στον τόπο μας!... Δακρύσαμε από συγκίνηση. Ζήσαμε μεγάλες, ιστορικές στιγμές και υποσχόμαστε να μην τις ξεχάσουμε…

  Δεν έχουμε ανάγκη τα δακρυγόνα σας, κύριοι…  Δακρύζουμε και μόνοι μας από την 

καταστροφή των βουνών μας. Τα δακρυγόνα σας τα πήρε και τα σκόρπισε ο αέρας του Τυμπάνου… Και θα πάρει πολλούς αυτός ο αέρας… Τ’ ακούτε, «κύριοι»;…

 Σιγή ιχθύος από τους βουλευτές και πολιτευτές του νομού. Κάποιοι αρθρογραφούν να αφουγκραστούμε τα μηνύματα της φύσης, κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα, κάποιοι δεν κοτάνε να πούνε τίποτε μη χάσουν τη θεσούλα τους (ή την προοπτική πιθανής θεσούλας τους) και κάποιοι μας ψήνουν το ψάρι στα χείλη. Κάπως θα τους ανταποδώσουμε το γεύμα και θα τους  κάνουμε κι εμείς το τραπέζι με άνεμο τηγανισμένο, χιόνι στο σουφλί…

 Σταματάτι λίγου τ’ς μπουλτόζις κι τα μηχανήματα, αρέ πιδιά, ν’ αφουγκραστούμι κι ν’ ακουρμαστούμι τα μηνύματα τ’ς φύσης!…

  Πουλλοί βιότουποι καταστρέφουντι, πουλλά κλαριά, π’λιά κι ζ’λάπια τείνουν να ξιπατουθούν. Μέχρι κι ένας βουλιφτής του κατάλαβι κι το ’γραψι. Κι ιγώ θα του καταλάβινα, αλλά μι μπιρδεύει ικειό του «τείνουν». Ξέρει κάνας τι είν’ του «τείνουν»; Είπε ακόμη ότι πρέπει να διατηρήσουμε τα οικοσυστήματά μας καθαρά. (Σ’ ιμάς του λέει;… Τι του λέει κι δεν του κάνει; Ποιος τουν αμπουδάει;…)

 Προς απάσας τας αρχάς του νομού 

και εξάπαντος προς άπαντας και απάσας που φιλοδοξούν να γίνουν αρχές του νομού.

  «Αμήν αμήν λέγω υμίν» (που σημαίνει αληθινά σας διαβεβαιώνω, για να μην ψάχνετε να εξηγήσετε ευαγγελικές φράσεις και για να έχετε τον χρόνο να εξηγείτε τα ανεξήγητα), επειδή με φέρατε στο… αμήν, γνωστοποιώ υμίν ότι: όποτε και να γίνουν οι εκλογές, να έχετε κατά νουν πως δεν πρόκειται να ψηφίσω κάποιον που δεν έχει πάρει καθαρή θέση εναντίον των αιολικών στην Αργιθέα και τα Άγραφα. Θα κάνω κι ό,τι καλύτερο μπορώ, για να σας κόψω το ψάρεμα… σε θολά νερά.

  «Ω γέγραφα, γέγραφα!» 

 Ο ψαράς!...  Περνάει ο ψαράς στη γειτονιά σας!… Ψάρια έχω, ψάρια πουλάω!… Έχω σαρδέλες, έχω γαύρους (βαζέλες δεν έχω), έχω μπακαλιαράκια, έχω κουτσομούρες (έχω κι ασχημομούρες…), έχω ψάρια χωρίς ψαροκόκαλα!... 

«Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα;» 

Το αλιεύσαμε κι αυτό από την επικαιρότητα. Στη χώρα της ανεργίας ψήφισαν άλλο ένα εργατικό νομοσχέδιο… (πώς λέμε, ασκήσεις επί χάρτου…). Ο επί της εργασίας Χατζηδάκης ενομοθέτησεν… Η αντιπολίτευση αντιστάθηκε σθεναρά. Ο σύριζας (απ’ την πολλή αντίσταση) ψήφισε σχεδόν τα μισά άρθρα του. Άπαντες θεωρούν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου…

Να σου ζήσει, Κωστή, το νομοσχέδιον και εις άλλα με υγείαν!... Με την ευκαιρία να σου θυμίσει κι ο καφετζής κάτι: «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών…». Κι αυτό, Κωστή, και κάποια ακόμη δεν τα λέει ο καφετζής, τα λέει το Σύνταγμα…  

Πολύ ψάρι σήμερα!... Καφενείο είναι αυτό ή ψαροταβέρνα; (δεν ξέρω, δεν απαντώ)

Καφετζή, βάλε μας τσίπουρα  μια στράτα κι αυτά τα ψάρια που ’χεις, πέτα τα στη γάτα!...  Μπορεί να μη γνωρίζουμε την τσιπούρα, αλλά στα τσίπουρα δε μας γελάς… 

Κόμματα…

  Συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας είναι τα κόμματα… Δίπλα, σας δείχνω μια δημοκρατία: , , , , , , , Πώς δεν τη βλέπετε; Τα κόμματα είναι, πάλι θα το πούμε;…

  Τώρα σας δείχνω την ελληνική δημοκρατία:  , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , 

, , , , , , , , , , , , , Σαράντα πέντε κόμματα!  Μετράτε τα, αν δεν πιστεύετε!  Έχει ακόμη 

άλλα τόσα αποκόμματα, τάσεις, κινήσεις, πρωτοβουλίες (υστεροβουλίες…), ομίλους προβληματισμού και διάφορους προβληματικούς…

  Τελευταία, ακούγεται ότι θα γίνουν κι άλλα!...

Σαράντα πέντε κόμματα κι εξήντα δυο κινήσεις 

κράτος εθεμελιώνανε στην έρμη την Ελλάδα…

Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν…

 Κόμμα, λέει, θα φκιάσει κι ο Τράγκας!... Επιτέλους!... Να και κάτι που έλειπε στη χώρα μας. Ένας πιθανός τίτλος του νέου κόμματος είναι το: Ντρίγκι – Ντράγκα. 

  Θα συνεργαστεί και με το κόμμα της Ραχήλ Μακρή. Είναι φανερό ότι κάτι σοβαρό ξεκινάει. Η Ραχήλ θα κόψει άλλα εκατό δισεκατομμύρια ευρώ για τα πρώτα έξοδα…

  Ας τραγουδήσω ένα τραγούδι πολιτικοεπαναστατικό, για να μου ανέβει το ηθικό!...

Ντρίγκι ντράγκα, ντρίγκι ντράγκα, όλο δίφραγκα και φράγκα

Ντρίγκι ντράγκα, ντρίγκι ντράγκα, γειά σου Γιώργο Τράγκα, μάγκα!...

−Γεια σου, Καραγκιόζη μάγκα, λέει το τραγούδι…

−Του ίδιου είνι… Μη μι κόβ’ς απάν’ στα μιράκια μ’ κι χάσου τ’ς νότις!... κι απάν’ στα σικλέτια μ’ π’ θ’μήθ’κα ότι μ’ τσάκ’σαν κι του μπαγλαμά… Διότι ο μπαγλαμάς:

Ντρίγκι ντράγκα, μου ’διωχνε τον πόνο,

ντρίγκι ντράγκα και κυλούσε η παλιοζωή.

Ντρίγκι ντράγκα, τώρα θα μας σώσει, 

ντρίγκι ντράγκα, Τράγκας και Ραχήλ Μακρή…  

  Συνιχάου του πρώτου τραγούδι: (ψάξτε εσείς τους δημιουργούς!...)

«Τω Μακρή Μακρή μου χαίρει ψάχνη μαίσα στω παναίρει,

ψάχνυ μαισοιμαίρη βράδει γεια καναίνα παξυμάδει…

Να ’χα δοιο τσουβάλεια μύλα, μεια τιγανιτί γκαμύύλα (μαι δηο καμπούραις)

κάνα δυιο αιλαιφαντάκεια να τα αίκανα σουβλάκεια…»

  Ναι, οι ανορθογραφίες σας πείραξαν!...

 Τελικά, το κόμμα αυτό ονομάστηκε «Κίνημα Ελεύθεροι άνθρωποι» κι άρχισε την απελευθέρωση κάποιων ανθρώπων, δηλαδή τους διέγραψε πριν ακόμη τους εγγράψει. 

Αυτό είναι το νέο που φέρνει το νέο κόμμα! Αντί εγγραφών, ξεκινάει ανάποδα με διαγραφές. Αν συνεχίσει έτσι, θα απομείνει μονομελές…

Κόμμα για τα ζώα…

  Έγινε κι αυτό. Όπως το ακούτε… Σαν την κιβωτό του Νώε… Όλα τα ζώα μέσα!... Αυτή είναι η νέα τάση στα κόμματα… Δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες… Τώρα, μόνο ιδεολογήματα, αφηγήματα και… πυροτεχνήματα. Περάσαμε από την ιστορία στη μεταϊστορία και από την εποχή της σαχλαμάρας στην εποχή της μετασαχλαμάρας. 

 Συνεδρίασε, λέει, το συντονιστικό και οι επικεφαλής του κόμματος για τα ζώα (πόσα κεφάλια είναι οι επικεφαλής; Τη Λερναία Ύδρα έχουν επικεφαλής;) και αποφασίστηκε ομόφωνα (μία η γνώμη παρά τα πολλά κεφάλια!...) να δημοσιοποιηθεί ανακοίνωσή τους  σχετικά με τον νέο νόμο για τα ζώα συντροφιάς…

  Για τον νέο εργατικό νόμο ουδεμία θέση. Φαίνεται ότι ο νέος νόμος δεν αφορά την εργασία των γαϊδάρων ούτε θίγει τα δικαιώματα της κουτσοκέρας γίδας… 

  Α, γι’ αυτό ο Κυριάκος έσπευσε να υιοθετήσει το αδέσποτο σκυλί; 

«Πίσω από κάθε επικοινωνιακή κίνηση πολιτικού κρύβεται η αγωνία για τα ψήφια». (νεορητόν άρρητον…)

  Το σκυλί, βέβαια, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο με την τύχη του κι όταν γαβγίζει λέει: «Καλύτερα αδέσποτο παρά να γίνω ο Ρανταπλάν του Μητσοτάκη!...»

 Το κόμμα για τα ζώα θα συνεργαστεί προεκλογικά και μετεκλογικά με το κόμμα των κυνηγών και των ψαράδων, μέχρι να επιτύχουν έναν ακόμη εμφύλιο (από την πολλή φιλία). Να μου το θυμηθείτε! Αυτοί θα προσπαθήσουν να μας βάλουν να τρώμε πλαστικό κρέας… Για κιμά θα τρίβουμε άσπρο φελιζόλ...

 Θα φυτρώσουν κι άλλα παρόμοια κόμματα. Κόμμα των ραδικιών, κόμμα των οσπρίων (με ειδική συνιστώσα τα γυφτοφάσουλα), κόμμα της αγγουροντομάτας, κόμμα του… Φκιάσε κι εσύ ένα κόμμα, από μένα περιμένεις να στα φκιάσω όλα;

 Δεν έχει πια μεγάλη σημασία το όνομα και οι θέσεις ενός κόμματος. Σημασία έχει πόσα λαμπερά πρόσωπα το ακολουθούν. Γέμισαν τα κόμματα και τυφλωθήκαμε απ’ τα λαμπερά πρόσωπα, ώστε δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποια απ’ αυτά είναι το… απόλυτο σκοτάδι…

 Ο κάθε ψηφοφόρος πάντοτε ψηφίζει το καλύτερο κόμμα, θεωρώντας ότι όλοι οι άλλοι ψηφίζουν σαν πρόβατα. Είμαστε το κράτος  των αλάνθαστων ψηφοφόρων…

  Μπεεεεε!... Αφού οι άνθρωποι ψηφίζουν σαν πρόβατα, γιατί να μην ψηφίζουν και τα πρόβατα; Παλιότερα, λένε, ψήφισαν και τα δέντρα με μεγάλη επιτυχία. Ζήτω τα ζώα! Ζήτω το κόμμα των ζώων!... Ζήτω τα γυφτοφάσουλα!... Ζήτω τα ζήτω!...

 «Είναι πιο εύκολο να ξεγελάσετε τους ανθρώπους από ό,τι να τους πείσετε ότι έχουν ξεγελαστεί», λέει ο Μάρκ Τουέιν (για να μην έχει τσ, μάλλον, δεν είναι Κινέζος…)

  Τούτων δοθέντων, κακώς έκανα αυτές τις παρουσιάσεις κομμάτων…

Καίρια και καλοκαίρια

Καλά είναι τα καίρια, αλλά να μη χάνουμε και τα καλοκαίρια!... 

  Το καλοκαίρι είναι πάλι εδώ. Ας αφήσουμε, για όσες μέρες μπορεί ο καθένας, τις  έγνοιες, τις φροντίδες και τους συνηθισμένους ρυθμούς της ζωής μας. Τώρα, διακοπές!... 

  Όλοι έχουν την ανάγκη να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, να αλλάξουν παραστάσεις, να ξεκουραστούν… Οι άνθρωποι των πόλεων να ξαναβρεθούν και πάλι στη φύση, στους προορισμούς που επιλέγουν, στα χωριά καταγωγής τους… 

  Καλό καλοκαίρι!...

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας(Καταφύλλι Αργιθέας)

Καλά ξεμπερδέματα!...

Πολύ το βασάνισα, μέχρι να καταλήξω στον σημερινό τίτλο. Δεν ήξερα αν είναι σωστό το «επέτειαι» ή δεν είναι… Αν είναι, υποθέτω ότι συναντάται πολύ σπάνια, παρότι από επετείους έχουμε… μπερεκέτια. Αφού παίδεψα κάμποσο το μυαλό μου, σκέφτηκα: Γιάννη, λέω, εσύ θα κριθείς ως καφετζής δεν θα κριθείς ως φιλόλογος, οπότε κοπάνα το όπως σου ήρθε! Ήθελα, ντε και καλά, έναν τίτλο στην καθαρεύουσα, για να παρουσιάσω καθαρά και περιεκτικά τα διαλαμβανόμενα θέματα, μήπως καθαρίσουμε το συντομότερο απ’ αυτά που μπλέξαμε και να τον ταιριάσω με την Καθαρά Δευτέρα που έρχεται… Γνωρίζετε ότι φέτος θα μας απασχολούν αι εορταστικαί εκδηλώσεις των διακοσίων ετών (από την επανάσταση του 1821) και μας απασχολεί να μην μας πιάσουν και πληρώσουμε το πρόστιμο των τριακοσίων ευρών…

Στις 26 Φεβρουαρίου είχαμε την… επέτειο ενός χρόνου από το πρώτο κρούσμα του κορονοϊού. Μακάρι του χρόνου να μην χρειαστεί να αναφερθούμε ξανά στην πανδημία, να μας μείνουν μόνον αι εορταί και να τελειώσουν αυταί αι περιπέτειαι!... Επί των δύο ως άνω επετείων στήνω αυτό το Καφενείον… Καλή ακρόαση! (αν το διαβάζετε δυνατά, θα έχετε και ακρόαση…) Διαβάστε το όπως θέλετε και άφοβα!... Κανένας δεν έχει τρομοκρατηθεί (ακόμα) από το Καφενείο… Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει κι ο Δρίτσας… Μπήκαμε στον μήνα της Γιάννας κι η Γιάννα μπήκε στον μήνα της. (ζήτω ο μήνας!) Μάρτιος του 21 και λογικά θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται το έργο της γιαννοεπιτροπής και της γιαννοπατριδογνωσίας…

Μάρτιος!... Γιάννα!... Όπως ο Μάρτιος δεν λείπει απ’ την σαρακοστή έτσι κι η Γιάννα δεν λείπει από καμιά γιορτή και τελετή εως συντέλειας του κόσμου… (ως καταλληλοτέρα…). Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή, αφού δεν μας αφήνουν να πάμε καμιά εκδρομή… (α, ρε έρμο τρακοσάρι, τι μας κάνεις!...) Μια φορά κι έναν καιρό, καλά μου παιδάκια… είχαν μαζευτεί στην αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής ο Προκόπης, ο Κυριάκος, η Φώφη και άλλα παιδιά (ο Αλέξης, πονηρός, έστριψε διακριτικά κι έστειλε την Γεροβασίλη αντ’ αυτού), σταύρωσαν τα χεράκια τους πάνω στα έδρανα και με απόλυτη ησυχία περίμεναν, κοιτάζοντας προς την μεγάλη πόρτα… (μην χαζογελάς, άκου πρώτα το παραμύθι!...).

Σε λίγο εμφανίστηκε η Γιάννα, την οποία συνόδευε ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας απ’ τα Γιάννενα (τα πρώτα στ’ άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα), ενώ στα μεγάφωνα ακουγόταν το συγκλονιστικό τραγούδι:

«Mοδίστρες και κομμώτριες θα ’ρθουν να σε στολίσουν πρόεδρο της επιτροπής σε λίγο θα σε ορίσουν…

Με χορό και με τραγούδια θα το ξημερώσουμε… Έμπα πρώτη να χορέψεις να σε καμαρώσουμε!...»

 Και μ’ αυτά και μ’ αυτά, έγινε η Γιάννα πρόεδρος και χάρηκαν όλοι που έγινε η Γιάννα πρόεδρος κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς τη βγάζουμε δεν τη βγάζουμε… – Τι έγινε το πρωτόκολλον; Που πήγε το πρωτόκολλον; Στο Κατάκολον πήγε; – Ποιο πρωτόκολλον; Ποιο Κατάκολον; Τι εννοείς; – Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πηγαίνει τελευταίος, δεν κάθεται να περιμένει καμιά Γιάννα… Παραβιάστηκαν οι κανόνες εθιμοτυπίας. Λίγο το έχεις; – Σιγά το πρόβλημα, καημένε! – Εσύ το λες… Για ρώτα κι εμάς από το Μαρκελέσι που μαθαίναμε το σαβουάρ βιβρ προτού να πάμε στο σχολείο!... Για ένα σαβουάρ βιβρ ζούμε!... Για μια σαβουροζωή αγωνιζόμεθα!… Η Γιάννα, αφού έγινε πρόεδρος, έπρεπε και κάπου να προεδρεύει... Βρήκαν, λοιπόν, (δεν ξέρουμε πώς, αλλά έχουμε δικαίωμα να υποψιαζόμαστε) και άλλα πρόσωπα, με τα οποία συγκρότησαν επιτροπή, η οποία εβαπτίσθη – εμυρώθη ως «Ελλάδα 2021». Δεν ενθυμούμαι αν έγινε η επιτροπή με διακομματική (ως ώφειλε…) συννενόηση, αλλά θ’μάμι γίν’κι μι κουμματική αναπαούρα, δηλαδή ησυχία ή αφωνία… Τα πρόσωπα αυτά (τριάκοντα και εν) κατέλαβαν ως μέλη τις έδρες της επιτροπής… Κάποιοι λένε ότι τα μέλη κατάλαβαν μέλι κι όρμησαν, αλλά αυτό να μην σας μέλει!... Έχουμε μάθει να ζούμε με τις φυσικές καταστροφές, με την κλιματική αλλαγή (και την αλλαγή του Πασόκ), με τη δεξιά, με την αριστερά, με την πανδημία, με την οικονομική κρίση…

Επομένως, είμαστε σε θέση να ζήσουμε για άλλη μια φορά και με την Γιάννα… Το καλοκαίρι που πέρασε και παρά την ανομβρίαν εφύτρωσαν και άλλαι επί τούτου επιτροπαί εις την ελληνικήν επικράτειαν. Κάθε δήμος και επιτροπή!... Κάθε φορέας και επιτροπή!... Επιτροπές να δουν τα μάτια σας!... Κι εδώ οι επιτροπές συνεκροτήθησαν άνευ κρότου. Ο κρότος πάντα έρχεται αργότερα… Έτσι εκτός της Γιάννας γέμισε η χώρα και με Γιαννάκια… Οι επιτροπάριοι του ιδίου τροπαρίου ξεπερνούν τη στρατιά του Δράμαλη. Ας ευχηθούμε να έχουν, τουλάχιστον, καλύτερα από τον Δράμαλη αποτελέσματα… Αυτά με τις επιτροπές!... Εμείς θα γιορτάσουμε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, την εθνική μας γιορτή, με τους τρόπους που επέλεξε ως τώρα η συλλογική μας συμπεριφορά.

Καθένας, βέβαια, έχει την ελευθερία της προσωπικής του προσέγγισης και έκφρασης, αρκεί να μην επιχειρεί να την επιβάλει. Ευτυχώς, υπάρχουν σύλλογοι ή και μεμονωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι με την ευκαιρία των 200 ετών παίρνουν πρωτοβουλίες, κάνουν ειδικά αφιερώματα, αναζητούν, βρίσκουν και αναδεικνύουν λεπτομέρειες και άγνωστα γεγονότα της επανάστασης των Ελλήνων, προχωρούν σε εκδόσεις επετειακών ημερολογίων, βιβλίων τοπικής ιστορίας και σε διάφορες άλλες καταγραφές. Αυτά θα είναι τα σημαντικά και χρήσιμα απ’ όλη αυτή την ιστορία… >

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο

Γράφει ο Δημήτρης Θ.Μακρής

[Επί τάπητος οι μεγάλες παθογένειες που μαστίζουν ένα λαό]

1.-Δημοσίευσα κατά καιρούς άρθρα μου, αλλά και από βήματος Γεν. Συνελεύσεων Πολυτέκνων δια ζώσης,αυθόρμητα ανέδειξα υφιστάμενες αδικίες σε βάρος του Αγρινίου, που αντιμετωπίζεται από την πολιτεία με περιφρόνηση στο να του δοθούν αυτά που του αναλογούν, σαν τον πιο αδικημένο Δήμο (των 106.056 κατοίκωνΦΕΚ 697/20-3-14 τελικά στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ απογραφή 2011)της Ελλάδας. Είναι ο μεγαλύτερος όλων των Δήμων της Στερεάς Ελλάδας, με δεύτερο το Δήμο Λαμιέων (71.007). Επίσης είναι στους πέντε πρώτους από τους Δήμους εκτός Αττικής ξεπερνώντας και τον Δήμο Ιωαννιτών(83.904). Χρειάζεται αυτό το μέτρο σύγκρισης για να αποδεικνύουμε τον ολοφάνερο παραγκωνισμό του Αγρινίου, στον οποίο πρέπει να εστιάσουμε.

2.-Η Ελλάδα έχει 81 Μητροπόλεις, πολλές απ’ αυτές εδρεύουν σε κωμοπόλεις, που είναι έως και 20 φορές μικρότερες από το Αγρίνιο. Μητρόπολη σημαίνει μητέρα πόλη με πνευματική οντότητα που προάγει σε πρόοδο και ανάπτυξη πνευματική και όχι μόνο. Η Ελλάδα έχει 34 σωφρονιστικά καταστήματα. Στο Αγρίνιο δεν δόθηκε ένα. Η Ελλάδαέχει πάμπολλες στρατιωτικές, αστυνομικές, πυροσβεστικές κλπ σχολές. Στο Αγρίνιο δεν δόθηκε καμία. Ενδεικτικά σημειώνω από 8 τμήματα της σχολής αστυφυλάκων που είναι διάσπαρτα από Σητεία μέχρι Διδυμότειχο, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ένα στο Αγρίνιο, όπως δόθηκε στην Καρδίτσα. Η Ελλάδα έχει στρατιωτικές μονάδες κατάταξης και θητείας. Το Αγρίνιο είχε πολιτικό και στρατιωτικό αεροδρόμιο. Τώρα τίποτε δεν υπάρχει σε λειτουργία απ αυτά. Από το Αγρίνιο και την ενδοχώρα του εισάγεταιστα ΑΕΙ και εξακοντίζεται για σπουδές σε άλλες πόλεις, δυσανάλογα μεγαλύτερος αριθμός φοιτητών από αυτούς που έρχονται εδώ να σπουδάσουν, αφού φρόντισε η Πάτρα να του πάρει την Οικονομική σχολή,και δεν δόθηκαν αξιόλογα τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δικαιούται,(αυτά που δόθηκαν είναι από τα μη έχοντα μεγάλη ζήτηση και απορρόφησηστην αγορά εργασίας,χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και προοπτικές)με αποτέλεσμα το Αγρίνιο να υποφέρει από οικονομική αιμορραγία για να ανεβάσει το ύψος των ενοικίων άλλων πόλεων ξοδεύοντας τα χρήματα της κάθε οικογένειας εκτός Αιτωλ/νίας. Σας παρακαλώ συγκρίνετε αν έχετε το Θεό σας. Το Αγρίνιο έχει μόνο δυο τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ Λαμία και Μεσολόγγι έχουν υπερτριπλάσια δηλ.από επτά τμήματα. Κοιτάξτε το Δήμο Ιωαννιτών με λιγότερο πληθυσμό κατά22.152 κατοίκους να είναι υπερκορεσμένο με υπηρεσίες και δείτε από την άλλη το ξεγυμνωμένο από υπηρεσίες Αγρίνιο. Είναι ν’ αναρωτιέται κανείς γιατί δεν ξεσηκώθηκε ο λαός και γιατί δεν οργανώνονται οι φορείς να υπερασπισθούν τα καταπατημένα δικαιώματα του λαού που πένεται και χειμάζεται.Και ο μεν λαός είτε έχει άγνοια, είτε συγκινείται μόνο από κομματικές οργανωτικές κινητοποιήσεις, είτε μοιρολατρικά επαφίεται στους πολιτικούς οι οποίοι ενδεχομένως βολεύονται να τον έχουν ψεκασμένο με ψέματα, κοιμισμένο και με σφιγμένο το ζωνάρι. Γιατί δεν κινητοποιούνται οι φορείς της πόλης όπως είναι τα ΜΜΕ, οι Σύλλογοι όπως των εμπόρων, των πάσης φύσεως καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος καθώς και των ιδιοκτητών ακινήτων που έχουν συμφέρον να είναι το Αγρίνιο ολοζώντανο;H κατάφωρη αδικία αφορά μόνο κάποιους φορείς ή μήπως όλη την κοινωνία και την κάθε οικογένεια; Ας προβληματισθούν κάποιοι.

3.-Συνεχίζω.Κάποτε είχαμε σιδηρόδρομο, τώρα όχι.Είχαμε την προσοδοφόρα καλλιέργεια των καπνών, η οποία τεχνηέντως καταργήθηκε. Είχαμε την καπνοβιομηχανία ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, είχαμε την βιοτεχνία ΔΟΥΡΙΔΑη οποία, ήταν επιφορτισμένη με την ένδυση του Ελληνικού στρατού. Τώρα κάποιοι επέλεξαν ο στρατός μας να καταθέτει τα λεφτά του Έλληνα φορολογουμένου, σε τουρκικές βιοτεχνίες.Το Αγρίνιο επί Τουρκοκρατίας ήταν Διοικητικό κέντρο της Δυτικής Ρούμεληςακριβώς λόγω της καίριας θέσης του ως κομβικό σημείο και πέρασμα προς και από Ήπειρο, Ξηρόμερο,Βάλτο, Άγραφα και Καρπενήσι. Ήλθε ακολούθως ο νεοελληνικός τοπικισμόςμε κριτήρια που βόλευαν τις πολιτικές ηγεσίεςεκείνης της εποχής και υποβάθμισαν το Αγρίνιο σε έδρα της επαρχίας με το όνομα ΤΡΙΧΩΝΙΑ. Σήμερα η Ελλάδα έχει 13 έδρες Περιφερειών, 51 πρωτεύουσες Νομών και 74 Περιφερειακές Ενότητες. Το Αγρίνιο δεν είναι ούτε έδρα Περιφερειακής Ενότητας αν και τόσο εμπορικά πρωτοπορεί, αλλά και γεωγραφικάδεσπόζει σε καίρια κεντρικό σημείο στον αχανέστερο όλων των Νομών της Ελλάδας. Είναι δε η απεραντοσύνη του τόσο μεγάλη που στην έκτασή του χωράνε 4 και 5 Νομοί άλλων Περιφερειών. Υπάρχουν κι αλλού πρωτεύουσες που δεν είναι οι μεγαλύτερες πόλεις στο Νομό, αλλά γεωγραφικά βρίσκονται σε κομβικό σημείο και πληθυσμιακά δεν έχουν μεγάλη διαφορά με την άλλη πόλη, όπως συμβαίνει με Αγρίνιο και Μεσολόγγι. Οαποκεντρωτισμόςτου Αγρινίου και η αποστέρηση υπηρεσιώνεπιφέρει τον οικονομικό μαρασμό όλης της επαρχίας Τριχωνίδας και της ευρύτερης ενδοχώρας του. Κάθε φορά που η πολιτεία ιδρύει υπηρεσίες ή άλλες υποδομές σε έδρες Νομών και λοιπών Περιφερειακών Ενοτήτων το Αγρίνιο μένει απ έξω. Τώρα με το σχέδιο ΠΙΣΣΑΡΙΔΗ απειλούνται με κατάργηση το Πρωτοδικείο και το Εφετείο.

4.-Οι πολιτικοί μας δεν καταπιάνονται με επιμονή σε αυτές τις αδικίες και τη σωρεία παθογενειών που συμπιέζουν την ανάπτυξη της Αιτωλ/νίας. Κατανοώ ότι δεν ρισκάρουν σε κάτι που φοβούνται μην αποτύχουν, κυρίως γιατί τα προβλήματα αυτά είναιάγνωστα ή θεωρούνται ασήμαντα και αφήνονται εκτός ατζέντας των κομμάτων.Αντιλαμβάνονται νομίζω οι πολιτικοί της Βουλής και της Αυτοδιοίκησης ότι η ενασχόληση τους με αυτά σε περίπτωση αποτυχίας εκτίθεταιτο μέλλον της πολιτικής τους καριέρας.Σκεπάζεται έτσι σωρεία παθογενειών και προβλημάτων κάτω από το χαλί. Εξάλλου κάποιοι εύλογα θα ρωτήσουν.Τι ζητάς, να καταργήσουμε την πρωτεύουσα Μεσολογγίου; Αυτό ακόμα κι αν μας το προτείνουν το απορρίπτουμε. Μακριά απόεμάς ο ρεβανσισμός, η μισαλλοδοξία και η ζηλοφθονία.Αγαπάμε το Μεσολόγγι, ζητάμε και απ αυτό συμπάθεια, κατανόηση και συναίνεση για διαίρεση της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλ/νίας,ώστε να υπάρξουν η ΠΕ Μεσολογγίου και η ΠΕ Αγρινίου, οι οποίες μετά τη διαίρεση, θα ισχύει το ρητό “Εν τη ενώσει η ισχύς”, προκειμένου να συνεργασθούν συναδελφικά για την απαγκίστρωση της Αιτωλ/νίαςαπό την Πάτρα και γιατί όχι να διεκδικήσουν, ώστε μία από τις δυο να γίνει έδρα ξεχωριστής Περιφέρειας μαζί με Ευρυτανία ή Φωκίδα ή Λευκάδα. Αν η Πάτρα χρειάζεται ένα Νομό για να είναι πρωτεύουσα περιφέρειας, ας πάρει την Μεσσηνία ή την Κορινθία ή την Ζάκυνθο και όχι τηνΑιτωλ/νία, την οποία υπήγαγε στην Πάτρα κυβερνητική εξουσίαμε Ν.1622/86του αλήστου μνήμηςπρωτοκορυφαίουΑχαιού Υπουργού ΕσωτερικώνΜένιουΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΑ. Δεν είδα και δεν άκουσα τότε να αντιδρά κανείς από τους φορείς του Νομού, ούτε πολιτικοί, ούτε κομματικές οργανώσεις, στη θέα του έφιππου σερίφη – καουμπόι να ρίχνει λάσο και πιάνοντας τη μάνα μας από το λαιμό, να την βουτάει από τα μαλλιά και σηκωτή να την ανεβάζει στο άλογό του για να την παραδώσει στην μεγαλοκυρά του καπετάν Μωρέα.

5.-Το μεγάλο θύμα είναι τoαπροστάτευτο Αγρίνιο,το οποίο βλέπωσαν ορφανό από μάνα(Αιτωλ/νία) ευρισκόμενη σε ομηρία, με πατέρα (Κράτος) που δεν αναγνωρίζει το παιδί του,δεν σκύβει στα προβλήματά του, αφού δεν υπάρχουν κάποιοι να επισημάνουν σθεναράτις υπάρχουσες αδικίες και παθογένειες. Επομένως ο πατέρας δεν αναγνωρίζει το παιδί του και το αφήνει εκτεθειμένο σαν απόπαιδο ναδέρνεται ανελέητα απόεγκάθετη γυναίκα (νοητή ενσάρκωση παθογενειών) η οποία το ξεγυμνώνει, το μαστιγώνεικαι το πετάει στο αγιάζι του βοριά. Ακούω τη γνώριμη φωνή της αλυσοδεμένης μάνας με τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά της με θρήνους και κραυγές.”Ώχπουπούι τι τραβάου η κακουμοίρα. Βουήθεια κόσμε. Δεν γλέπετε το παιδί μ; Τοαλεμούριασε η κακούργα, τοπάτσεκαταή, το γουρνομύτιασε, το αρδέλεψε, το συντέλεψε, το μακέλεψε και το πετάει στο δρόμοξεζάρκωτο.Χουιάζω δεν κρένει κανένας; Ακουρμαίνεται κανένας; Πού’στεεε δεν σας γλέπω εσάς καμάρια μ΄πουπστεύετε κι ξουσιάζετε στο κράτος δικαίου να γλυτώστε το παιδί μ;Ε π κακό χρόνο να’χτε”. Κατάλαβα ότι αναφερότανστο παρομοιαζόμενο Αγρίνιο σανκατατρεγμένο παιδί κατώτερου θεού που βιώνει τις τελευταίες ιδιαίτερα 10ετίες, την υποβάθμιση, την υπανάπτυξη, και τον άδικο παραγκωνισμό.Αυτή την κατάσταση, βλέποντας, ευθυγραμμίστηκα με την ψυχολογία της μάνας, εξοργίζομαι και φωνάζω όσο δυνατά μπορώ με τη δύναμη της γραφίδας.ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ.Φωνή βοώντος εν Αγρινίω. Το Αγρίνιο περιφρονείται,κατατρέχεται,βασανίζεται, γονατίζει, στενάζει, βογγάει και κλαίει.Ιδρώνει κανενός τ’ αυτί;Aν ακούει, ας κάνει ό,τι μπορεί για να ιδρυθεί Περιφερειακή Ενότητα Αγρινίου.

6.-Μια τροπολογία διαίρεσης της αχανούς Αιτωλ/νίας, θα ελαφρύνει το Αγρίνιο από σωρεία αδικιών και θα ανοίξουν οι ορίζοντες προς ευοίωνο μέλλον ολόκληρης της Δυτικής Στερεάς.Το αίτημα πρέπει να τεθεί υπόψη του Πρωθυπουργού από επιτροπή ευρέος φάσματος διακεκριμένων προσωπικοτήτων, περιωπής και αποδοχής από Μεσολόγγι και Αγρίνιο. Τα ΜΜΕ των δυο πόλεων ας πρωταγωνιστήσουν στο άνοιγμα ουσιαστικού διαλόγου με αποκλειστικό θέμα πώς θα αντιμετωπισθούν οι παθογένειες, που φρενάρουν την ανάπτυξη της Αιτωλ/νίας, για να κατατεθούν στρατηγικές και ελπιδοφόρες προτάσεις, που σίγουρα θα υπάρξουν, παραμερίζοντας μικροκομματισμούς και τοπικιστικές αγκυλώσεις.Η Αιτωλ/νία με τις κόντρες μεταξύ Μεσολογγίου και Αγρινίου για πολλές 10ετίες τρώει τις σάρκες της.

7.-Δεν ταιριάζει νομίζωστο Ιερό Μεσολόγγι σαν χαϊδεμένο παιδί που θέλει όλα τα παιχνίδια δικά του, να μάχεται το βασανιζόμενο και σε δυσμένεια ευρισκόμενο μεγάλο αδέρφι με το όνομα Αγρίνιο, λες και εχθρεύεται τον βάρβαρολαθρομεταναστευτικότουρκομαχαλά(απόγονοι ηρώων είμαστε κι εμείς, υπερασπιστών του Μεσολογγίου που ήταν Μακρύνειοι, ήταν αυτόχθονες και Σαρακατσαναίοι των Αγράφων, του Βάλτου και του Ξηρομέρου) αλλάπρέπει να αφήσει πίσω τις αντιπαραθέσεις, κοιτάζοντας μπροστά να συναινέσει με την αναγκαία υπέρβαση και γενναιότητα αρχικά στη διαίρεση σε 2 ΠΕ και ακολούθως να συμμαχήσουν από κοινού οι δυο πόλεις για την απελευθέρωσητης βίαια προσδεμένης,(της θεωρούμενης ως υποδεέστερης, της υποτελούς, της μοιρολατρικής, της απεγνωσμένης, της αθώας και απονήρευτης γυναικούλας) Αιτωλοακαρνανίας,στο άρμα της Μωραϊτικηςμεγαλοαρχόντισσας,της κυρα-Πάτραςγια να την έχει στην υπηρεσία των συμφερόντων της.

8.-Ευελπιστώ οι Πανεπιστημιακοί των δυο Αιτωλικών πόλεων να ευαισθητοποιηθούν από τα εκτιθέμενά μου και να θελήσουν να ασχοληθούν και να πάρουν πρωτοβουλίες. Εννοείται ότι είμαι στη διάθεσή τους με τεκμηριώσεις, με επιχειρήματα, με ιδέες, και με ζήλο για επίτευξη αποτελεσμάτων. Χρειάζεται ομοψυχίααρετή και τόλμη Μεσολογγιτών και Αγρινιωτών με επιτροπή, χωρίς μικροψυχίες να συλλογιέται ελεύθερα και καλάγια την απελευθέρωση της Αιτωλ/νίας με θάρρος, παρρησία και επιχειρήματα, αντιμετωπίζοντας τις αντιδράσεις που ενδεχόμενα θα υπάρξουν από Αχαϊκούς παράγοντες. Ας γίνει κατανοητό και από την Ιερή πόλη ότι η φαγωμάρατης με το Αγρίνιο μόνο την Πάτρα ευνοεί καιείναι βλαπτικές για την Αιτωλ/νίαστο σύνολό της.Εξάλλου το Μεσολόγγι θα ωφεληθεί τα μέγιστα από τη διαίρεση αφού θα αναδεικνύει Αντιπεριφερειάρχη Μεσολογγίτη και όχι Αγρινιώτη ή Αμφιλόχιο, θα μπορεί να διαχειρισθεί και να νοικοκυρέψει καλύτερα την συμμαζεμένη Περιφερειακή Ενότητά του και θα έχει ανοικτό το πεδίο να αναδειχθεί έδρα Περιφέρειας. Φτάνει πια. Όχι άλλη μοιρολατρία στον παραγκωνισμό του Αγρινίου το οποίο ακόμα κι αν δεν πάρει τη συναίνεση της Ιερής πόλης, (είναι δικαίωμά τους να επιλέξουν να παραμείνουν κολλημένοι σε ανίερες μικροψυχίεςτοπικιστικορατσιστικού, αντικοινωνικού αυτοματισμού) πρέπει να βγούμε θαρραλέα μπροστά και να απαιτήσουμε έδρα Π.Ε. Αν σιωπούμε στο ολοφάνερο δίκιο μας δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά μοιραίοι και άβουλοι που θα κριθούμε από τη συνείδησή μας, από την Ιστορία και τον Δίκαιο Θεό μας.Αλλοίμονο σ όποιον στο κάλεσμα των καιρών, ακούει το κλάμα και δεν λέει παρών.

9.- Κύριε Δήμαρχε Αγρινίου τολμήστε να ξηλώσετε (νομότυπα) την ψευδεπίγραφη πινακίδα Δημόσιας Υπηρεσίας που δεν έχει το όνομα του Αγρινίου, υπηρεσία την οποία ο υποφαινόμενος υπηρέτησα για 10ετίες αξιωματικά και ευδόκιμα, πλην όμως η ονομασία της είναι παρμένη από την ιστορία της αρχαιοελληνικής ανθρωπογεωγραφίας, ονομασία που δεν σχετίζεται άμεσα με την πόλη του Αγρινίου, ούτε καν με την επαρχία Τριχωνίδας. Έχετε θεσμικό ρόλο να υπερασπισθείτε το όνομα του Αγρινίου και τα συμφέροντα του.Το δερνόμενο και οδυρόμενο Αγρίνιο βλέποντας κινήσεις σου για προστασία του, θα χαμογελάσει αισιόδοξα και θα οφείλει σύσσωμο να σε χειροκροτήσει. Μπορείτε και αξίζετε να πρωταγωνιστήσετε, να γράψετε ιστορία για ένα καλύτερο μέλλον στις επερχόμενες γενιές της πολύπαθης και πολυβασανισμένης Δυτικής Στερεάς, η οποία δικαιούται να γίνει ξεχωριστή Περιφέρεια για να ισορροπηθεί κάπως το μπατάρισμα της Στερεάς Ελλάδας ανατολικά με αποφάσεις που πάρθηκαν ετσιθελικά.

10.-Ακόμα κι αν αποτύχουμε να κάνουμε ΠεριφέρειαΔυτ. Στερεάς, απώτερο στόχο τον οποίο επίμονα, απαιτητικά και ασυμβίβαστα πρέπει να επιδιώξουμε την κατάλληλη στιγμή, η διαίρεση της Αιτωλ/νίας συμφέρει επί πλέον για να μπορούμε να σταθούμε 2 ΠΕ απέναντι στις 2 Πελοποννησιακές ΠΕ με αποτελεσματικότερες αξιώσεις και διεκδικήσεις σε ό,τι αφορά κονδύλια, υποδομές κλπ. Επίσης συμφέρει γιατί θα υπάρξουν υπηρεσίες της ΠΕ Αγρινίου οι οποίες θα στελεχωθούν και από Μεσολογγίτες. Το σπουδαιότερο είναι ότι αυτό ασφαλώς θα βοηθήσει και θα ωθήσει στην αναβάθμιση και την ανάπτυξη της απαχθείσας και χωροταξικάβιαζόμενης Δυτικής Ρούμελης.-

Καραντίνα σημαίνει εγκλεισμός και περιορισμός των άσκοπων μετακινήσεων. Σημαίνει όμως και περισσότερες ώρες μέσα στο σπίτι και κατά συνέπεια… κοντά σε πειρασμούς του ψυγείου ή της κατσαρόλας. Όσο περισσότερο μένουμε σπίτι είναι πολύ πιθανό να μας ανοίξει η όρεξη ή να επιδοθούμε σε διατροφικές ατασθαλίες θέλοντας να μας ανεβάσουμε λίγο τη διάθεση και να μας φτιάξουμε το κέφι. Ποιος μπορεί άλλωστε να πει όχι σε μια λαχταριστή πίτσα ενόσω παρακολουθεί μια ταινία στην τηλεόραση ή πόσο εύκολο είναι να σταματήσουμε να “τσιμπολογάμε”, ανοίγοντας κάθε τόσο το ψυγείο. 

Για όσο διάστημα και εάν διαρκεί μια καραντίνα και αναγκάζεσαι να μένεις σπίτι υπάρχει μερικά χρήσιμα tips και μυστικά τα οποία μπορείς να ακολουθήσεις με κλειστά μάτια για να διατηρήσεις το σωματικό σου βάρος, να μην “τσιμπήσεις” 5-6 κιλάκια και φυσικά να μην καταλήξεις κάνοντας υπερβολές. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι την περίοδο της καραντίνας είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε μια ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή η οποία θα μας βοηθήσει να θωρακίσουμε τον ανοσοποιητικό μας σύστημα και θα μας δώσει ενέργεια για να παραμείνουμε δραστήριοι και παραγωγικοί. Αυτό άλλωστε επισημαίνει και ο ΕΟΔΥ που διευκρινίζει πως μένουμε σπίτι αλλά μένουμε σωματικά δραστήριοι και τρεφόμαστε σωστά για να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας στη μάχη απέναντι στον Covid-19. 

Ας δούμε όμως 4 μυστικά που θα μας διατηρήσουν στα κιλά μας: 

1. Υγιεινά σνακ

Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε τη διατροφική κραιπάλη είναι το να αποφύγουμε τα “τσιμπολογήματα”. Δεν είναι εύκολο! Ειδικά όσο είσαι μέσα στο σπίτι οι πειρασμοί τριγύρω είναι πολλοί, ωστόσο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σίγουρα είναι να ξεγελάσουμε τον οργανισμό μας και να στραφούμε στα υγιεινά σνακ. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει αρχικά να αλλάξουμε τον τρόπο που ψωνίζουμε στο σούπερ μάρκετ: αντί για σοκολάτες, ανθυγιεινά σνακ, συσκευασμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα μπορούμε να επιλέξουμε φρέσκα φρούτα και λαχανικά και να γεμίσουμε το καρότσι μας με αυτά καθώς και με ξηρούς καρπούς ή αποξηραμένα φρούτα. 

Ένας πρακτικός τρόπος για να μείνουμε συγκεντρωμένοι σε έναν τέτοιο στόχο και να αποφύγουμε τους πειρασμούς στα ράφια του σούπερ μάρκετ είναι το να προετοιμάσουμε λίστα με τα ψώνια μας. Μπορείτε να εντοπίσετε στο φυλλάδιο ΑΒ, στον κατάλογο προσφορών των Lidl ή στην ιστοσελίδα του Μασούτη, τα υγιεινά σνακ που σας ενδιαφέρουν, να κάνετε μια λίστα με αυτά και στη συνέχεια να επισκεφθείτε το σούπερ μάρκετ της αρεσκείας σας και να προμηθευτείτε μόνο ότι γράφει η λίστα σας. Έτσι, όταν σας πιάσει η… λιγούρα στο σπίτι και θα θέλετε κάποιο γλυκό, αντί για σοκολάτες θα έχετε γιαούρτι με μέλι, φρέσκα φρούτα και ξηρούς καρπούς που αποτελεί ένα άκρως υγιεινό σνακ. 

Πηγή: I E - Unsplash 

2. Μην ξεχνάτε τη γυμναστική

Το ότι μένουμε σπίτι περισσότερες ώρες της ημέρας δεν σημαίνει ότι χάνουμε τη φόρμα μας ή ότι δεν μπορούμε να εντάξουμε τη γυμναστική στην καθημερινότητά μας. Εάν μπορείτε να βγείτε σε κάποιο ανοιχτό σημείο δίπλα στη φύση για ένα σύντομο περπάτημα ή λίγο τρέξιμο τότε κάντε το χωρίς δεύτερη σκέψη. Τόσο το περπάτημα όσο και το τρέξιμο θα σας βοηθήσουν ιδιαίτερα στο να παραμείνετε υγιείς και σε καλή φυσική κατάσταση. 

Εναλλακτικά μπορείτε να κατεβάσετε κάποιο app ή να παρακολουθήσετε βίντεο στο YouTube με συμβουλές για γυμναστική στο σπίτι και να αθληθείτε μέσα στο σαλόνι ή στο υπνοδωμάτιο σας. Φτιάξτε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα γυμναστικής και αφιερώστε λίγο χρόνο μέσα στην ημέρα για να άθληση. Ο μεταβολισμός σας θα παραμείνει “ξύπνιος” και ο οργανισμός σας υγιής και ισορροπημένος. 

3. Πιείτε νερό!

Πηγή: Johnny McClung - Unsplash 

αντάζει απλό ωστόσο οι περισσότεροι το ξεχνάμε. Το νερό είναι ένα πολύτιμο συστατικό για κάθε οργανισμό και δεν πρέπει να λείπει από την καθημερινότητά μας. Μπορεί να μην μας βοηθάει να αδυνατίσουμε, ωστόσο το νερό μας προσφέρει το αίσθημα του κορεσμού και εκτός του ότι συμβάλει στην ενυδάτωση του οργανισμού μας, μας επιτρέπει να τρώμε λιγότερο ή πιο απλά να… ξεγελάμε την πείνα μας. Γεμίστε δύο μικρά μπουκαλάκια νερό και καταναλώστε τα σε καθημερινή βάση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Καταναλώστε έξτρα νερό όταν γυμνάζεστε, καθώς ο οργανισμός μας χάνει υγρά και βοηθήστε με αυτό τον τρόπο το σώμα σας να παραμείνει σε καλή φυσική κατάσταση. 

4. Αποφύγετε το γρήγορο φαγητό

Περισσότερες ώρες μέσα στο σπίτι πολλές φορές σημαίνει και περισσότερο… fast food. Δεν είναι λίγοι αυτοί που απολαμβάνοντας μια ταινία ή παρακολουθώντας μια σειρά, στρέφονται στην εύκολη λύση του έτοιμου φαγητού για να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Καταναλώνοντας όμως fast food αυξάνεται ο κίνδυνος να πάρουμε έξτρα βάρος, ειδικά την περίοδο της καραντίνας που κινούμαστε λιγότερο. Συνεπώς το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αποφύγετε την κατανάλωση τέτοιων τροφών και να στραφείτε στα σπιτικά γεύματα και στα υγιεινά σνακ. Μπορείτε να προετοιμάσετε το φαγητό σας για μερικές ημέρες και να το τοποθετήσετε στο ψυγείο, εάν δεν θέλετε να μαγειρεύετε σε καθημερινή βάση ή διαφορετικά μπορείτε να δείτε το μαγείρεμα σαν μια παραγωγική, ευχάριστη και δημιουργική ασχολία για να περάσετε την καραντίνα σας! 

Η υγιεινή διατροφή, η αποφυγή αγοράς λιπαρών και επεξεργασμένων τροφών αλλά και το “άκυρο” στο delivery σε συνδυασμό με την καθημερινή γυμναστική μπορούν να μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε το σωματικό μας βάρος κατά την περίοδο της καραντίνας. Για όσο διάστημα μένουμε σπίτι πρέπει να φροντίσουμε τον οργανισμό μας και να θωρακίσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Η σωστή και ισορροπημένη διατροφή την περίοδο της καραντίνας δεν απομακρύνει απλά το ενδεχόμενο να παχύνουμε, αλλά αποτελεί και την άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στην πανδημία

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς

Η αθάνατη φυλή μας και η απέθαντη πίστη μας, εσχάτως βάλλονται και προσβάλλονται πανταχόθεν και βάναυσα. Εξ ευωνύμων μαίνεται η επιδρομή των αλλοφύλων βαρβάρων λαθρομεταναστών και εκ δεξιών θριαμβεύει η πετυχημένη καταδρομή του πεπολιτισμένου κορονοϊού.

Η εθνικιστική …τιλα και …ριλα όζει κρώζουσα: Στα όπλα ακρίτες! Το αιθέριο ιχώρ της φυλής μας θα μαγαρίσει από το μιαρόν σπέρμα και αίμα των μελαίνων υποσαχαρίων και υπομέλανων απωανατολιτών.

Η θρησκόληπτοι (…ρίλες και …τίλες) προσέρχονται στα μετερίζια της πίστης ως νέοι σταυροφόροι και προσεύχονται υπέρ της ορθής ημών Ορθοδοξίας, που απειλείται από τους άπιστους του Μουχαμέτη.

Άλλοι υπό του κράτος του βέρντιγκο της Εξουσίας, σε μια κρίση ανεκλάλητου ουμανισμού και πειθαρχούντες στο μοναδικό σχέδιο ανάπτυξης του τόπου, που επόνησαν, διακηρύττουν: «Σε κάθε πόλη αποικία λαθρομεταναστών και σε κάθε χωριό μπουλούκι υποσαχάριων».

Άλλοι παλαιορθόδοξοι της πολιτικής, δεν βρίσκουν κάτι στα τσιτάτα τους και ψελλίζουν: «ίκινι μίκινι κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα».

Και άλλοι αγγελοκρουόμενοι του πολιτικού ρινγκ λένε: “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”.

Η κυβέρνηση υπό το κράτος των πολυεπίπεδων συμπληγάδων ακροβατεί.

Για την αναχαίτιση της καταδρομής του κορονοϊού, ο οποίος βρήκε ανοιχτή κεκρόπορτα και εισήλθε στο Βασίλειό μας αποφάσισε: Παντού όπου εμφανίζεται «κλειστές δομές» και όλοι πειθάρχησαν. Κλειστά σχολεία, Υπηρεσίες, καφέ σαντάν, καφέ αμάν, μασατζίδικα και μπουρδέλα. Καμένη γη στον κορονοϊό και να πάει: «στ΄ άγρια βουνά, στα μαύρα τα λαγκάδια, που δε λαλεί ο κόκκορας, κότα δεν κακαριέται, μικρού παιδιού κ΄λούρα δεν ψένεται…» (από ξόρκι του πατέρα μου).

Ενάντια στην επιδρομή των αλλόφυλων λαθρομεταναστών, οι οποίοι από τα ευάλωτα θαλάσσια σύνορά μας εισήλθαν στο Βασίλειό μας αποφάσισε: «κλειστές δομές» και όλοι απειθάρχησαν.

Ο κορονοϊός βρήκε το δάσκαλό του και τον εξορκιστή του και θα πάει: “στα άρατα και στα πύλατα” (πάλι από πατρικό ξόρκι), οι λαθρομετανάστες όμως λόγω του απίθανου αχταρμά των πολιτικών απόψεων, μένουν και θα παραμένουν ασύδοτοι.

Η Κυβέρνηση, σαν άλλος Γκιωνάκης, λέει στους καθολικώς εθνοορθόδοξους, στους διαμαρτυρόμενους ουμανιστές και στους λοιπούς χαλκοηχούντες και κυμβαλαλάζοντες: Κλειστές δομές δε θέτε, ανοιχτές δε θέτε, διασπορά στην ενδοχώρα δε θέτε, τι θέτε τέλος πάντων; Και στο τέλος τα ψιλοπαρατάει λέγοντας: “τι θέλω κι ανακατεύομαι;”

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς

Ο Αύγουστος έγινε ο μήνας των κατακλυσμών. Η Ευρυτανία μας κατακλύστηκε από φουστανέλα, φούντα και φέσι και οι τλήμονες Ευρυτάνες εμπλήσθησαν δια μίαν εισέτι φοράν με εθνικό μεγαλείο και συντόνισαν το βήμα τους στην οδό των πεπρωμένων της φυλής μας. 

Εις τον ημέτερον δήμον Καρπενησίου κυριάρχησε η σεπτή μορφή του Σουλιώτη, του Μάρκου Μπότσαρη. Αναμενόμενον άλλωστε, καθ΄ ότι οι περισσότεροι από μας κρύβουμε μέσα μας έναν ανυπότακτο και θρασαλέο Ηπειρώτη. Χορτάσαμε φουστανέλα, παρελάσεις, λιτανείες και λάιτ εθνικοφρονικά λογίδρια. 

Εις τον έτερον, τον των Αγράφων δήμον, οι δημότες δεν έμειναν παραπονεμένοι. Κυριάρχησε η αγιοποιημένη μορφή του Σαρακατσάνου λησταντάρτη Κατσαντώνη και οι Αγραφιώτες απόλαυσαν φουστανέλα με την ψυχή τους. 

Με ποδεσιά το φουντωτό τσαρούχι, ντυμασιά την ανοικονόμητη φουστανέλα και μ΄ ένα φέσι στο κεφάλι, μπαίνουμε με τα τσαρούχια μας στη χορεία των αναπτυγμένων χωρών της Δύσης, που μας υποδέχονται όπως ο Πασάς τον Καραγκιόζη στο σαράι. 

Από μία άποψη ο Μπότσαρης κι ο Κατσαντώνης είναι προπομποί της κοτζαμπασίδικης μεταοθωμανικής Ελλάδας, αυτής που επιβλήθηκε με το μαχαίρι των οπλαρχηγών της Μάνης, θανατώνοντας τον Καποδίστρια, που σκέφτηκε να εξευρωπαΐσει λίγο την Γραικία. 

Ο επαναστατικός αέρας του ΄21 ξεφυσούσε από τα καπάκια των γραικών με τους Τούρκους, και ξεφούκωνε στα οφίτσια των κλεφταρματωλών. Τούτος ο άνεμος από μόνος του ήταν αδύνατο ν΄ ανατρέψει την κραταιά Οθωμανική αυτοκρατορία. Αν δεν φυσούσαν οι δυνατοί αγέρηδες της ραγδαία ανερχόμενης βιομηχανικής Δύσης θα είχαμε ακόμα τους Τούρκους στο σβέρκο μας.

Έτσι κουτσά στραβά τη βολέψαμε μέχρι σήμερα. 

Στις πρόσφατες εκλογές πολιτικά αισθάνθηκα μια Δεξιά, που προσπαθεί να συντονίσει το βήμα της με την αναπτυγμένη Δύση και νομίζω ότι αυτό εκτίμησε ο κυρίαρχος και περήφανος ελληνικός λαός και την έβαλε σταυρό στη σκούφια του. Πολιτιστικά όμως είναι πολύ πίσω. Είναι ακόμα λασπωμένη με το μεγαλοϊδεάτικο βούρκο και βρομισμένη από την εμφυλιοπολεμική δυσωδία, γι΄ αυτό και ακόμα βυζαίνει στο μεταξικό βυζί και πίνει χουντικό καλιμαρμάρειο ξινόγαλο. 

Σε τοπικό επίπεδο υποπτεύομαι ότι όλα τούτα είναι κι ένα προπέτασμα καπνού, μπροστά στο πολιτικό πρόγραμμα της ερήμωσης, που έχουν εξυφάνει για την Ευρυτανία όλα τα κόμματα, από την φαιοκόκκινη Αριστερά ως την φαιογάλαζη Δεξιά. Τι να πουν στον τάλαινα ευρυτανικό λαό: “Σας στρώνουμε το δρόμο της οριστικής εγκατάλειψης των πατρογονικών σας βωμών και εστιών και σας επιφυλάσσουμε ένα μέλλον με λίγους διορισμούς και πολύ πείνα και εξαθλίωση;” Δεν το λένε καθαρά. Λένε όμως πανηγυρικά μπουκώστε τώρα φουστανέλα, φούντα, φέσι και τσαρούχι κι έχει ο Θεός! Κι ο Λαός βουλιμικά τα καταπίνει. 

Και εν τέλει.

Εθνικό δεν είναι η φουστανέλα, το φέσι και το γιαταγάνι. Η πρώτη ήταν παλιά γαμήλια φορεσιά και αντρικό ένδυμα χορού και τίποτα παραπάνω. Το φέσι είναι διαχρονικό αξεσουάρ των απανταχού μπαταχτσήδων και το γιαταγάνι το καλύτερο διακοσμητικό τζακιών. 

Εθνικό είναι ο διαχρονικός μας πολιτισμός και τα συγκριτικά παραγωγικά πλεονεκτήματα, που προσφέρει ο τόπος μας. 

Εθνικοτοπικό, και πάλι δεν είναι οι φουστανέλες και οι πατριδοκάπηλες ελαφρότητες, παρά είναι τα βουνά μας, σαν εικόνα και σαν αίσθηση, και γενικά ο τόπος μας με τις παραγωγικές του ιδιαιτερότητες και οι άνθρωποί του με τον τοπικό μας πολιτισμό.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς

Χαίρομαι πραγματικά για τον υψηλό πατριωτισμό και την ευθυκρισία, τούτης της συντροφιάς στο φ-μπ. Πολλοί λοιδορούν και χλευάζουν τα σαράντα κόκκινα μικρά ανδράποδα, που ήπιαν νερό απ΄ το ποτάμι κι έπαθαν γαστρεντερίτιδα. Τούτα τα κνώδαλα μύτη δεν είχαν να μυριστούν τη μπόχα, μάτια δεν είχαν να δουν ότι το νερό είναι σαν απόβλητα βυρσοδεψίου; Και αποφαίνονται δικαιοκρατικά δεν φταίει το νερό αυτά φταίνε που ήπιαν.

Πάντως ευτυχώς που υπάρχουν τόσοι υπερασπιστές του ποταμού και της εργώδους τοπικής μας εξουσίας, η οποία τώρα βρίσκεται σε οίστρο καλλιτεχνικό και πατριωτικό ετοιμάζοντας τις στρατιές του Μάρκου Μπότσαρη, για την αναπαράσταση της θρυλικής μάχης του Κεφαλόβρυσου, που σε μας τους γεροντότερους ανασύρει μνήμες εθνικοχουντικής μπόχας, σε ανάλογες εκδηλώσεις στο Καλλιμάρμαρο της Αθήνας και στους λίγους εναπομείναντες της γενιάς του μεσοπολέμου ανακαλεί ανάλογες συγκινήσεις του μεταξικού θαύματος. 

Αφήνω την πολιτιστική μπόχα και έρχομαι στη μπόχα των βοθρολυμάτων του Καρπενησιώτη και στην ανάλογη ψυχο-ιδεολογική και πολιτική τοιαύτη μιας μεγάλης μερίδας εκλεκτών συμπατριωτών μου. 

Σαράντα παιδιά, παρασυρμένα από την ψεύτικη προπαγάνδα των ταγών μας, περί του μόνου αμόλυντου νομού στην Ευρώπη, περί μοναδικής καθαρότητας και μηδενικής ρύπανσης των ποταμών μας και περί της παρθενικής αγνότητας της φύσης μας, εκμαυλισμένα από τα ανάλογα λογοτεχνήματα όπως: «Τρανά πλατάνια ξεδιψούν στις βρύσες με το κρύο νερό / σαρακατσάνα ροβολάει και πάει για να γεμίσει. / Νερά βροντούνε στους γκρεμούς και πάνε προς τους ουρανούς / ίσια κι ορθά, σαν την ψυχή της Ρούμελης, τα ελάτια» και τέλος ανατροφοδοτούμενα από τους αγώνες των ανταρτών για λευτεριά και προκοπή, δεν πήραν μαζί τους εμφιαλωμένα νερά, αλλά ήπιαν από κει που έπινε ο Κατσαντώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Άρης, καθώς επίσης αμέτρητες χιλιάδες τσοπάνων και χωραφιάρηδων, κυνηγών και ξωμάχων. 

Για όλα τούτα αντί να κοκκινίσουν πολλοί ευυπόληπτοι συμπολίτες μας, ξεθηκαρώνουν το μαύρο τους μαχαίρι και λασπολογούν τα παιδιά με ηλίθια επιχειρήματα και ηλιθιοδέστερες απόψεις. Αντί να πιέσουν την Εξουσία, τοπική και εθνική, να επιληφθούν και να επιλυθεί το τεράστιο αυτό θέμα της μόλυνσης των ποταμών μας την αφήνουν στο απυρόβλητο και στρουθοκαμηλίζουν, μόνο που δε βάζουν το κεφάλι τους στο νερό του ποταμού, αλλά στα βοθρολύματα της ιδιοτέλειάς τους και ίσως και της άγνοιάς τους. 

Ως ασχοληθείς με τους βιολογικούς καθαρισμούς, στη μαχόμενη επαγγελματική μου πορεία, γνωρίζω κάπως το θέμα, όσο δηλαδή μου επέτρεψε η πανταχού παρούσα καρπενησιώτικη ομερτά. Όμως δεν θα αναφερθώ σ΄ αυτά παρά θα αναρτήσω, για τους «τα τ᾽ ὦτα, τόν τε νοῦν και τά τ᾽ ὄμματα τυφλούς» μια φωτογραφία της συμβολής του Κρικελλοπόταμου με τον Καρπενησιώτη, που φαίνονται ευκρινώς τα γάργαρα νερά του πρώτου και τα βοθρολύματα του δεύτερου.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς

Τον τελευταίο καιρό τα πολιτικά πράγματα βρίσκονται σ΄ έναν επιφανειακό και εν πολλοίς πολιτικάντικο αναβρασμό. Οι διάφοροι εθνικομανείς στη μορφή, όμως ως προς το περιεχόμενο λιγούρηδες της εξουσίας, εθνομαζοχίζονται με το Μακεδονικό και όλοι βουρλίζονται για την Εξουσία. Άλλοι κάνουν σαν τη χήρα στο κρεβάτι, άλλοι διαμαρτύρονται σαν απατημένοι σύζυγοι, γιατί η καλή τους Εξουσία κάνει χαρτί με άλλο μάγκα, άλλοι αγγελοκρούονται σ΄ έναν επιθανάτιο ρόγχο κι άλλοι… ο καθένας με τον πόνο του. 

Τον πόνο μου θέλω κι εγώ να καταθέσω, που αφορά τον τρόπο λειτουργίας του Δημοσίου. Επί τριάντα πέντε χρόνια θήλαζα το Δημόσιο κι αυτό με τη σειρά του με βασάνιζε. Όμως το δικαιολογώ γιατί πάσχει από τη φοβερή αρρώστια της Κομματοκρατίασης, μια ανίατη εκτεταμένη νεοπλασία, από την οποία ούτε πεθαίνει αλλά ούτε και ζει. 

Για τη θεραπεία της αρρώστιας η ΠΡΩΤΗ και αναγκαιότερη επέμβαση, που απαιτείται, είναι η απαγόρευση στους Δημόσιους Υπαλλήλους να ασκούν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, για πολιτικά αξιώματα, και μη μου πουν οι κρατικοθρεμμένοι κομματάνθρωποι περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί πρώτοι αυτοί τα έχουν γραμμένα, εκεί που δε θάπρεπε... και παραπέρα όταν πλήττεται θανάσιμα το Δημόσιο συμφέρον, τα όποια δικαιώματα πάνε περίπατο. Όλοι ξέρουμε πως οι διάφοροι κομματάνθρωποι, πριν αρπάξουν τη μεγάλη ή μικρή κουτάλα της Εξουσίας, για τα μεγάλα φαγοπότια τους, έχουν χρησιμοποιήσει ιδιοτελώς και παράνομα, προς ψηφοθηρία και όχι μόνο, τη Δημόσια θέση που τους εμπιστεύθηκε η Πατρίδα. 

ΔΕΥΤΕΡΗ σοβαρή επέμβαση είναι να καταργηθούν οι ρουσφετολογικές προσλήψεις. Ο κάθε ποταπός κομματαρχίσκος έχει κάποιους στρατιώτες του στις Υπηρεσίες, πιασμένους από τη μύτη, για να κάνει τις δουλειές του. Το φάρμακο γι΄ αυτήν την περίπτωση είναι έτοιμο. Όλοι οι υπάλληλοι να είναι μόνιμοι και να προσλαμβάνονται μόνο μέσω ΑΣΕΠ. 

ΤΡΙΤΗ επέμβαση, που πρέπει να γίνει, είναι η αξιοκρατική επιλογή των Προϊσταμένων και των Διευθυντών, με συνέπεια την σωστή αξιολόγηση, αλλά και τη αμερόληπτη και δίκαιη διοίκηση των Υπαλλήλων. Το φάρμακο και δω υπάρχει. Όλοι οι Προϊστάμενοι και οι Διευθυντές να διορίζονται από επετηρίδα, που θα εγγράφονται, αφού πρώτα αποφοιτήσουν από τη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. 

Αφού εφαρμοστούν όλα αυτά, σε μια μεταβατική φάση, θα πρότεινα -προαιρετικά- μια κατηχητική επιμόρφωση όλων των νυν υπηρετούντων υπαλλήλων, γιατί οι περισσότεροι απ΄ αυτούς έχουν πάθει ανήκεστο βλάβη της ηθικής τους υγείας, μέσα στο αμοραλιστικό χάος, που επί χρόνια λειτουργούνταν και λειτουργούσαν. 

Μια και της μόδας είναι οι χωρισμοί και τα διαζύγια, θαρρώ ότι πρέπει να χωρίσει από το Κράτος πρώτα η Κομματοκρατία και μετά η Εκκλησία. Τώρα που οι πολιτικοί μας μάχονται σθεναρώς για την Κουτάλα, θα τους έλεγα δια στόματος Βάρναλη: «Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν» και αυτός από το σύνθρονο των αθανάτων, όπου βρίσκεται, θα μου απαντούσε: «αθάνατη λεξούλα του Καμπρόν!»

Υ/Γ. Μετά τη συντριβή στο Βατερλώ ένας στρατηγός του Ναπολέοντα, ο Καμπρόν, με ελάχιστους άντρες πρόβαλλε απέλπιδα αντίσταση, οπότε ο Άγγλος στρατηγός του διαμήνυσε:

-Γενναίοι Γάλλοι παραδοθείτε. Kαι ο Καμπρόν του αποκρίθηκε: 

-Merde (=σκατά).

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα

 Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος

Εδώ μπορεί να συζητείται ο προϋπολογισμός με βουτιά στην απομόνωση της μικροπολιτικής, αλλά -μας συμβαίνει με τα περισσότερα θέματα στο παρακμιακό στάδιο που διανύουμε-ο κόσμος, το περιβάλλον, κάθε άλλο παρά αποσυνδεδεμένα είναι. Αρκετές συνδεδεμένες απειλές σμίγουν και πάλι στις προβλέψεις για τις προοπτικές της λπαγκόσμιας οικονομίας. Η κίνηση και υλοποίηση μιας από αυτές μπορεί να ενισχύσει τις άλλες και να μεγεθύνει την αβεβαιότητα. Η συνάντηση των G20 είχε άδοξο τέλος.

Η υπερθέρμανση της οικονομίας των ΗΠΑ μπορεί να αυξήσει τα επιτόκια ταχύτερα ααπό το αναμενόμενο. Αυτό οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες για τις αναδυόμενες αγορές. “Πρώτη” ευάλωτη η Κίνα εξαιτίας του ύψους του εταιρικού χρέους και οι ευπαθείς αγορές σε τέτοιου τύπου αναταραχές. Περισσότερη ένταση στις εμπορικές σχέσεις θα έπληττε την ΕΕ αφού ο αρνητικός αντίκτυπος στην εμπιστοσύνη θέτει σε κίνδυνο τις επενδύσεις.

Παράλληλα, στο εσωτερικό της ΕΕ, οι αμφιβολίες για τη διατηρησιμότητα των δημόσιων οικονομικών στα υπερχρεωμένα κράτη μέλη ίσως να μεταφερθούν στην χρηματοπιστωτική σταθερότητα, βαρύνοντας το κλίμα και την οικονομική δραστηριότητα. Εξαιρετική σημασία έχει και η τύχη της συμφωνίας για το Brexit. Η συνέχεια και η έκβαση έχει επιπτώσεις στις εμπορικές συναλλαγές της ΕΕ 27 με το Ην. Βασίλειο, αφού οι τρέχουσες εκτιμήσεις βασίζονται σε μια καθαρά τεχνική παραδοχή του status quo.

Η πιθανότητα σεναρίων προς τα κάτω διαφαίνεται και σε τοποθετήσεις όπως του Valdis Dombrovskis, Αντιπροέδρου για το Ευρώ και τον Κοινωνικό Διάλογο (μεταξύ άλλων) της Ένωσης, όταν τονίζει :”Όλες οι οικονομίες της ΕΕ προβλέπεται ότι θα αυξηθούν αυτό το έτος και το επόμενο, το οποίο θα φέρει περισσότερες θέσεις εργασίας Ωστόσο, η αβεβαιότητα και οι κίνδυνοι, τόσο εξωτερικοί όσο και εσωτερικοί, αυξάνονται και αρχίζουν να επιβαρύνουν τον ρυθμό της οικονομικής δραστηριότητας Πρέπει να μείνουμε σε επαγρύπνηση και να εργαστούμε σκληρότερα για να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα των οικονομικών μας αποφάσεων για την περαιτέρω ενίσχυση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης μας. Σε εθνικό επίπεδο, υπάρχει ακόμη μια ισχυρότερη περίπτωση για τη δημιουργία δημοσιονομικών αποθεμάτων και για τη μείωση του χρέους, μεριμνώντας παράλληλα να γίνουν αισθητά τα οφέλη της ανάπτυξης και από τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας”. Οι μοχλοί ανάπτυξης γίνονται πιο εγχώριοι και επομένως η αύξηση των μισθών, οι αλλαγές στην φορολογία και η ιδιωτική κατανάλωση αποκτούν καθοριστικό ρόλο για να αντισταθμίσουν τους όποιους βαθμούς “ψύξης” της οικονομίας και το κυριότερο να διατηρηθούν οι ρυθμοί δημιουργίας θέσεων απασχόλησης.

Βέβαια αυτά βασίζονται σε παραδοχές για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, τα επιτόκια και τις τιμές των βασικών εμπορευμάτων. Προβλέψεις που πρόκειται να επικαιροποιηθούν στις αρχές του ´19 και μετά το καλοκαίρι στο επίπεδο της ΕΕ.

Ενδιάμεσα οι ευρωεκλογές εκ των πραγμάτων -με τον φόβο να καταλάβουν ακροδεξιοί το 1/3 του ευρωκοινοβουλίου- μεγαλώνουν τις ανησυχίες για τις εξελίξεις αφού ο “λόγος” της πεταλούδας στην διαμόρφωση της των οικονομικών δεδομένων της παγκοσμιοποίησης μπορεί να επηρεάσει την αξιολόγηση των Ευρωπαίων πολιτών. Κάτι που κάνει τις δηλώσεις αξιωματούχων των Βρυξελλών πιο περίτεχνη υπόθεση και πιο δύσκολη την ανάγνωση για τους απλούς ανθρώπους. Ωστόσο η σύγκρουση για τον προϋπολογισμό της Ιταλίας καθώς και η εκλογή ηγεσίας στους Γερμανούς χριστιανοδημοκράτες μπορεί να αποδειχθούν οι αστάθμητοι παράγοντες και οι μεταβλητές ή το “άλλοθι” για πιο “άμεση” χαλάρωση της ανάπτυξης και επιβράδυνση!

Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος

Η μετάφραση της πολιτικής αντιπαράθεσης “κορυφής” στην κοινωνική βάση αναβιώνει βήμα βήμα μια στάση προσδιορισμού που έχει πρώτα το “αντι” και όχι επιχειρήματα. Όταν κάποια ακολουθούν είναι μικρής δύναμης και επιρροής στις “συζητήσεις” σε παρέες και στέκια αφού η ένταση έχει ήδη ανέβει με τα κατά-Τσίπρα, αντι-ΣΥΡΙΖΑ ή κατά-Μητσοτάκη, αντι-νεοδημοκρατικά. Δηλαδή “οπαδική διαίρεση” που αποτελεί το θερμοκήπιο του διπολισμού χωρίς να προσθέτει και μεταθέτει ακόμη μια φορά την σύνθεση, την συννενόηση, την πολιτική συναίνεση και το σημαντικότερο την κοινωνική ενότητα.

Οι εμπρόσθετες προθέσεις (μήνες μακριά από τις εκλογές και χωρίς να έχουμε τελικά προγράμματα ή όλα τα στοιχεία για αξιολόγηση) με εύκολες, λίγες λέξεις, με επιθετικά ευφυολογήματα ή χαρακτηρισμούς είναι υπέρ του κατεστημένου πολιτικού και οικονομικού. Οδηγεί στην απορρόφηση της δυναμικής των πολιτών σε επιδερμική “πολιτικοποίηση” και όχι συνειδητοποιημένη συμπεριφορά. Αυτό το φροντίζει και μέρος των μίντια και έτσι αναπαράγεται από το “αντι” στο “μετά” η απογοήτευση και η αποστροφή των πολιτών, “κατά” της πολιτικής. Και κάποιος έμπειρος ίσως αντιτείνει: “πρώτα συγκροτείται ο σκληρός πυρήνας και κοντά στην προεκλογική περίοδο η διεύρυνση και οι σκεπτόμενοι” άλλωστε οι τελευταίοι είναι μειοψηφία για αρκετούς “ειδικούς” των μηχανισμών. Στην χώρα που δεν ξέρεις ποιοί ήταν μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί κοκ πως τώρα να διακρίνεις μεταμνημονιακούς και μη ή τις πολιτικές αφού ο καθένας αν δεν πιστεύει στον δικό του θεό ή δεν τον παριστάνει, ή ερμηνεύει τον λόγο του ή προφητεύει τον ερχομό του.

Το “πόπολο αρκεί να σημαδεύει το ψηφοδέλτιο” και ο χορός να συμπληρώνει το έργο. Στον τόπο αυτό έχουμε ζήσει τον εκχυδαϊσμό από όλες τις πλευρές για όλες και δεν το λέω ισοπεδωτιικά αλλά δεν έχει σημασία η κλεψύδρα χρόνου ή το μέτρημα σε οκάδες ή το αν κάποια πλευρά το έκανε “λιγάκι, όσο πατάει ένα γατάκι”. Τώρα ο “τυμπανισμός” του φανατισμού με τα μέτρα ή τα αντίμετρα, τις συντάξεις, την συμφωνία με την εκκλησία ή μή, ή το βορειομακεδονικό, τους λογαριασμούς, τα σκάνδαλα και την σκανδαλολογία, την πραγματικότητα ή την φαντασία, την ασφάλεια, τα πανεπιστήμια, το μέρισμα κά. Ώσπου να ξεμπερδεύουμε με τις μονοσύλλαβες, δισύλλαβες κλπ προθέσεις τα “πριν, μετά, εναντίον, εξαιτίας, προς” τα επίθετα χωρίς τεκμηρίωση ας αφήσουμε κοινό χώρο για ορισμένα ζητήματα. Όπως τα εθνικά όπου ανεξάρτητα από τι αναγνωρίζει κανείς στην κυβέρνηση ως στρατηγική ή “τύχη” διαφαίνεται μια ιστορική ευκαιρία η χώρα να έρθει σε πρώτο πλάνο και η Τουρκία σε δεύτερο. Ας είναι αυτό ένα σημείο δοκιμής του πολλαπλασιαστή της συναίνεσης.

Στα υπόλοιπα νοιώθω την ανάγκη να μοιραστώ κάτι που μου είπε ένας πολιτικός που υπήρξε κεντρικό-ηγετικό πρόσωπο στην εποχή του : “στην κυβέρνηση το κακό πρέπει να το κάνεις γρήγορα, όλο μαζί στην αρχή για να ξεχνιέται, το καλό λίγο, λίγο να μην ξεχνιέται”. Το τελευταίο μνημόνιο (το κακό) έχει την ψήφο όλων, η έξοδος και οι επιστροφές ή τα νομοσχέδια μέχρι τις εκλογές με πλειονότητα θετικών ρυθμίσεων (το καλό) είναι πρωτοβουλία κυβερνητική. Που άραγε θα (αν) πιστωθούν ;  Οι δημοσκοπήσεις δεν το προβλέπουν ακόμη και ο νοών, νοείτω !