Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάς

Ημέρα αφιερωμένη στην γεννήτρα της ζωής η σημερινή. «Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας» την ονόμασαν.

Ε, και; 

Μπορεί… έχει την δύναμη… είναι αρκετή μία (01) ημέρα από τις τριακόσιες εξήντα πέντε (365) μέρες του χρόνου να αποδώσει στη γυναίκα την αξία και την υπόληψη, που της πρέπει και την κοινωνική θέση, που της ταιριάζει; 

Είναι δυνατόν να της δώσει το ύψος και την δυνατότητα να κοιτάξει την ανδροκρατούμενη κοινωνία ίσια στα μάτια; 

Είναι δυνατόν, αυτή η «γιορτινή» μέρα, να την βγάλει από τα πορνεία και από τα καταγώγια της πληρωμένης ηδονής και να την απελευθερώσει από την εκμετάλλευση; 

Είναι δυνατόν να την φτάσει στον αστερισμό της ίσης μεταχείρισης και της αυτής αντιμετώπισης διώχνοντας από πάνω της τον άδικο… τον ανελέητο κοινωνικό ρατσισμό, που την χαρακτηρίζει, με την πρώτη ευκαιρία και κατά το δοκούν, «πουτάνα»; 

Είναι δυνατόν με μία «γιορτινή» μέρα να της αναγνωριστεί το μεγαλείο… η δυνατότητα… η αποστολή της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους και να απαλειφθεί από πάνω της η ευτελής… η αδόκιμη άποψη, που την θέλει να είναι «σκεύος ηδονής»; 

Είναι δυνατόν να την προστατεύσει από την καταδίκη σε «ακρωτηριασμό», για να μην γεύεται την ηδονή, αλλά να προσφέρει αδιαμαρτύρητα και χωρίς σταματημό την ηδονή; 

Είναι δυνατόν να πεταχτεί από πάνω της η μπούρκα και η υποχρέωση να υπακούει τυφλά και να υπηρετεί αδιαμαρτύρητα, σαν άβουλο ον, τον άντρα «αφέντη»; 

Είναι δυνατόν, αυτή η μοναδική γι’ αυτήν μέρα, να την τοποθετήσει στον μέσον του κήπου της ευοσμίας και της χαρμονής ως τον πλέον ευωδιαστό λουλούδι της γης; 

Αλήθεια, είναι δυνατόν; 

Γυναίκες –μητέρες, αγαπητικιές, ερωμένες, θυγατέρες και αδερφές –μακάρι να ’ρθει κάποτε ένας καιρός, που θα γιορτάζετε όλες τις μέρες του χρόνου, γιατί είσαστε η γιορτή, η ευοσμία και η χαρά της ζωής, όμως για την ώρα, χαρείτε ετούτη τη μέρα, που, κατ’ εμένα, αποτελεί την πιο μίζερη… την πιο καρμίρικη αναγνώριση της αξίας σας, της προσφοράς σας, των δυνατοτήτων σας, της αποστολής σας και του κοινωνικού σας ρόλου. 

Χρόνια σας Πολλά…