Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
“Η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο” είπε σε μια κρίση του ο Μεγάλος Καραμανλής. Τότε δεν το χώνεψα αλλά το κράτησα. Σήμερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να το χωνέψω με μια παραλλαγή: “Η Ελλάς είναι ένα απέραντο κυνοκομείο”, γιαυτό και φρενοκομείο.
Κάθε πόλις και κυνοκομείo κάθε χωριό και σκυλόστανη, όλων των βασικών χρωμάτων και αρωμάτων: παραδοσιακά και καλοθρεμμένα γαλαζόσκυλα ράτσας, ημίαιμα πρασινόσκυλα σαν τα 101 σκυλιά της Δαλματίας και κοκκινόσκυλα, που όλο γαυγίζουν νηστικά γύρω από το λιτσιάρι της Εξουσίας. Τελευταία εμφανίστηκαν τα ροζέ ημίαιμα, που κρυφοτρώνε, και πλήθηναν τα μαύρα, που πέταξαν τη μπλε τους προβιά και η μαυρίλα τους συσκότισε την ελλαδική οικουμένη. Κι άλλες μικροαγέλες ξεμπούκαραν από τα κλουβιά του Κυνοκομείου, κάποιες τις πήρε το Ποτάμι, άλλες πορεύονται Λεβέντικα το ιστορικό τους πεπρωμένο κι άλλες οχυρώνουν αφροδισιακά Μ(έτωπα) ΝΙ(κης).
Τα κομματόσκυλα διακρίνονται σε αυτά, που το κόμμα τους είναι στην Εξουσία και σ΄ αυτά, που είναι στην Αντιπολίτευση. Η συμπεριφορά τους είναι ίδια, ανεξαρτήτου θέσης και χρώματος. Για τους κυβερνόφιλους κυναλώπεκες η Κυβέρνηση είναι τέλεια και για τους αντιπολιτευόμενους κυνανθρώπους είναι άχρηστη κι επικίνδυνη. Ο αντιπολιτευτικός τους λόγος είναι ένας σκυλοκαυγάς, που μόνο στόχο έχει να αλληλοκαλύψει τις ρεμούλες τους.
Τα κομματόσκυλα της Εξουσίας διαχωρίζονται σε έμμισθα, που δαγκώνουν λυσσωδώς και σε άμισθα, που φρόνιμα και υποταχτικά περιμένουν τη σειρά τους. Οι κομματοκύνες της αντιπολίτευσης βαθμονομούνται σε πρωτοκλασάτα, που τρώγονται μεταξύ τους για την αρχηγία της αγέλης και σε υποκλασάτα, που λιγουρεύονται κόκκαλα για γλείψιμο.
Για όλα ανεξαιρέτως τα κομματόσκυλα πρώτη Αλήθεια είναι η θρυλική κομματική γραμμή. Για χάρη της μπορούν να ξεπουλήσουν όχι μόνο τη πατρίδα, αλλά και στην ίδια τους τη μάννα να ασελγήσουν. Κοκορεύονται ότι είναι σταθεροί και ιδεολόγοι και δεν αλλάζουν κόμματα. Κι έχουνε δίκιο. Είναι σταθεροί στην ιδιοτέλεια και τον κυνισμό τους, πάντα σε βάρος των συμπολιτών τους και των κανόνων Δικαίου, που γιαυτούς είναι κινέζικα του παλαιοζωικού αιώνος.
Αλυσίδα η πολιτική εξουσία, που αρχίζει από τα “σκοτεινά” κέντρα Εξουσίας των ολιγαρχών. Τον κυνούχο άλυσσο κρατούν οι κομματάρχες κυναγωγοί κι ο τελευταίος της κρίκος καταλήγει στη χανάκα των κομματόσκυλων. Βέβαια το πρώτο κόκκαλο των απόφαγων της κουζίνας των ολιγαρχών πάει κατ΄ ευθείαν στο σκυλόκορτο των κομματόσκυλων.
Ίσως καλά όλα κι άγια τα παραπάνω, όμως προβάλλει το επαναστατικό ερώτημα: «Τι να κάνουμε». Να πούμε: Όχι στα κόμματα και τον κομματισμό; ΟΧΙ! Αυτό μας το λέει ο φασισμός κι οι χούντες, όπως η Απριλιανή, την οποία εμείς ζήσαμε εξ απαλών ονύχων και οι περισσότεροι την αποκηρύξαμε μετά βδελυγμίας. Λέμε ΟΧΙ στην κυνική κομματοκρατορική δημοκρατία, στον κομματοσκυλισμό και την κυνοφροσύνη. Λέμε ΝΑΙ σε νέα κόμματα και κινήσεις, με νέους ανθρώπους και όχι δούλους, πονηρούς και δόλιους, της αβυσσαλέας κοιλίας των με την ατελεύτητη κυνορεξία της.
