Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
Στον αιώνα που μας πέρασε θεοί και δαίμονες επιτέθηκαν στο βίο και στο βιός των Ευρυτάνων. Από τη δικτατορία του Μεταξά μέχρι τη σημερινή δημοκρατία συνεχής και αδιάλειπτος ήταν ο αγώνας της κάθε εξουσίας να ερημώσει τα βουνά μας. Ο Μεταξάς απαγόρεψε τη βοσκή και επιδότησε το σφάξιμο των γιδιών κι έκλεισε ο κύκλος με το, αδρά “επιδοτούμενο”, ξερίζωμα και σφάξιμο των ανθρώπων στον Εμφύλιο. Τη δεκαετία του 1960 ως αυτόχθων Ευρυτάν έζησα στο πετσί μου τις σατανικές μεθοδεύσεις της ξεπουλημένης πολιτικής εξουσίας, ώστε να κάνει τον κάθε γοητευμένο με τη γη του Ευρυτάνα να απογοητευτεί και να την μισήσει και να μισεύσει από τον τόπο του. Ένας απ΄ αυτός ήμουνα και γω.
Μετά από δυο δεκαετίες επέστρεψα ως παλινοστών εραστής αυτής της γης. Άνεμος αλλαγής είπα. Αλλά φευ έφυγε ο δεξιός Βοριάς, που έσπαγε κλωνάρια και ξερίζωνε δέντρα και φύσηξε Νοτιάς, που μούχλιασε και σάπισε ότι γερό άφησε ο βορινός τυφώνας. Μια ξεφτισμένη και ξεφωνημένη εξουσία, από τα ρετιρέ των ταγών κομματανθρώπων μέχρι τα υπόγεια της ξεφτιλισμένης κομματοκρατίας κι ένας σατανικός –και πάλι- μηχανισμός από αρπακτικά και τρωκτικά, από αυλοκόλακες και κομματόσκυλους από διαβρωμένες Δημόσιες Υπηρεσίες και διεφθαρμένες Αναπτυξιακές Εταιρίες, επιστρατεύτηκαν και στρατεύτηκαν σ΄ ένα στόχο: πώς να αγαναχτήσει και να προγκήξει ο όποιος αιθεροβάμων ήθελε να επενδύσει και να δουλέψει τίμια τη γη του, την ποτισμένη με ιδρώτα και σφραγισμένη με το αίμα χιλιάδων προγόνων του.
Τελευταία έπεσε στην αντίληψή μου και το κερασάκι της τούρτας.
Διάβασα και απόλαυσα τον Kανονισμό 2078/92 της (τότε) ΕΟΚ, όπου στο άρθρο 2 πρόβλεπε παροχή ενισχύσεων (δηλ. επιδοτήσεις) στους κατόχους γεωργικών εκμεταλλεύσεων οι οποίοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση…να προβούν στην παύση της καλλιέργειας των γεωργικών εκτάσεων για περίοδο τουλάχιστον είκοσι ετών. Μάλιστα πήρε μπροστά η ελληνική μηχανή και κάποια λαμόγια συστήσανε την “Aγροοικοσυστήματα ΕΠΕ” με σκοπό να νοικιάζουν τέτοιες εκτάσεις και να εισπράττουν τις επιδοτήσεις.Τέτοια φιρμάνια γνώριζε και εφάρμοζε όλος ο μηχανισμός της γκιαούρικης εξουσίας (από τα ρετιρέ μέχρι τα καταγώγια), αλλά κανένας δε το μαρτύραγε.
Αν δεν αλλάξει μυαλά και πολιτική το Διευθυντήριο της ΕΟΚ (όπως έλεγε ο αλείμνηστος Αντρέας) ή ο “λάκκος των λεόντων” (όπως έλεγε ο αείμνηστος Ηλιού) θα μας σώσουν μόνο: το προηγούμενο BREXIT, το χτεσινό φερετζωμένο… ΙTALEXIT και τ΄ άλλα …EXIT που θαρθούνε.
