Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Η εξέλιξη προς την ψηφιακή οικονομία έχει και επιπτώσεις στην εργασία. Ένα νέο ζήτημα που ακόμη δεν έχει την εκτεταμένη διερεύνηση που απαιτείται.
Οι μακροοικονομικές πτυχές όπως η περιφερειακή επίδραση στην ζήτηση εργασίας, την σταθερότητα της ή την κατανάλωση, η διάσταση του φύλου στην ψηφιοποίηση και η αντιμετώπιση της εισαγωγής των νέων τεχνολογιών, είναι τα κρίσιμα που προβάλλουν πλέον για εργαζόμενους, συνδικάτα, κοινωνικούς εταίρους.
Ήδη οι διαφορές των μισθών μεταξύ των κρατών μελών αποτελούν τη βασική πηγή ανισότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεταξύ δυτικής και ανατολικής ή βορειο-κεντρικής και νότιας. Ωστόσο οι ανισότητες δεν φαίνεται να αντιστοιχούν στις διαφορές στα επίπεδα παραγωγικότητας. Παράδειγμα η προστιθέμενη αξία που παράγεται από μια μονάδα κόστους εργασίας στον τομέα της μεταποίησης είναι πολύ μεγαλύτερη στις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες από ότι στην Γερμανία. Στο έδαφος αυτό εάν προστεθεί, στο άμεσο μέλλον, και ψηφιακό χάσμα ή μεγάλες διαφορές στις δεξιότητες των εργαζομένων, την χρησιμοποιούμενη τεχνολογία, την αποτελεσματικότητα των διοικητικών στελεχών, την ποιότητα υποδομών κά, τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο αγεφύρωτα στο πεδίο παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας. Κάτι που μπορεί να αυξήσει την πόλωση και να υπονομεύσει ακόμη πιο πολύ την συνοχή της ΕΕ προοπτικά.
Προφανώς και η κρίση και η στάση στα εργασιακά δικαιώματα δεν είναι αποσυνδεδεμένη από το αύριο της ψηφιακής παραγωγής υπηρεσιών και προϊόντων. Αντίθετα αντικατοπτρίζει την μάχη για το τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς, την κοινωνική ασφάλιση. Μπορεί από την Γερμανία έως την Σουηδία ή από την Μολδαβία μέχρι την Νότιο Κορέα κυβερνήσεις, εργοδότες και συνδικάτα μέσα από την ποικιλομορφία των εθνικών και κλαδικών υποθέσεων να προσπαθούν να δημιουργήσουν το νέο εργασιακό, μισθολογικό, κοινωνικό τοπίο αλλά εδώ "δεκάρικοι" και κατά "παραγγελία" δάκρυ. ΝΔ και δυστυχώς και ορισμένοι υποψήφιοι "ηγέτες" της συμπαράταξης κάνουν "πολιτική μπουγάδα" την περιστροφή - και του ήλιου, του τροχού της τύχης ή της ρόδας του λούνα πάρκ που δεν γύρισε στο Σύνταγμα- με τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες και "επενδυτές" που "τρομάζουν". Η αναδυόμενη νέα οικονομία έχει προς το παρόν επιπρόσθετους οδηγούς - κλειδιά για το μέλλον της εργασίας: τις εμπορικές και επενδυτικές συμφωνίες.
Επομένως και ανεξάρτητα από το τι αντιλαμβάνεται ή όχι και τι επιδιώκει η κυβέρνηση - και κάθε που για να συντηρηθεί θέλει ναφθαλίνη παρελθόντος- οφείλουμε ως κοινωνία να απαιτούμε διαφάνεια και έλεγχο σε κάθε συμφωνία, να διευρύνουμε τους όρους, να μην παρασυρθούμε από την ύστερη και ξεπεσμένη νεοφιλεύθερη φιλολογία. Χρειάζεται περίσκεψη και βάθος για να πορευτούμε στην πολυπλοκότητα των προκλήσεων, με αλυσίδα αξίας και όχι απαξίας. Κυρίως μακριά από τους μύθους για "μπούμ επενδύσεων ή απο-επενδύσεων" δηλ. φθηνές παραστάσεις μικροδιπολισμού. Γιατί άλλο πραγματικοί επενδυτές που θέλουν καθαρούς κανόνες και σχέσεις, που βλέπουν το μέλλον -που δεν περνά από καζίνα στην παραλιακή- και άλλο αετονύχηδες που πάντα προτιμούν την σύγχυση, τα αδιευκρίνιστα συμφωνιών, τα υπόγεια, το τζόγο για γρήγορο και υψηλό κέρδος αδιαφορώντας για το γενικό όφελος και την πρόοδο!
Γιατί η αξιοπρέπεια της εργασίας, ο πολιτισμός της χώρας -που βέβαια οι δεξιοί της "τσιμεντοποίησης" της ζωής μας σαρκάζουν- είναι σημαντικά και πολύτιμα κεφάλαια, εφόδια, διακυβεύματα για να αφήνονται στην τύχη ή στον ρηχό σχεδιασμό και πρωτίστως άλλων.
