Συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία από τον χαμό του Θοδωρή Τσώνη σε τροχαίο στην περιοχή του Προυσού Ευρυτανίας.

Ένα θρίλερ με τραγικό τέλος εκτυλίχτηκε από τις 2:00 περίπου τα ξημερώματα του Σαββάτου για τον εντοπισμό τραυματισμένου 47χρονου μοτοσυκλετιστή, εργαζομένου στο ΕΚΑΒ, ο οποίος κινούνταν στην ε.ο. Μονής Προυσσού - Αγρινίου, στο νομό Ευρυτανίας. 

Νωρίτερα, περίπου στη 1:40 τηλεφώνησε ο ίδιος στη γυναίκα του και ενημέρωσε ότι έχει φύγει με τη μηχανή του σε γκρεμό, χωρίς όμως να μπορέσει να δώσει την ακριβή θέση του,

Άμεσα, 17 πυροσβέστες με 7 οχήματα με την ορειβατική ομάδα της 7ης ΕΜΑΚ και ομάδα Σ.μη.Ε.Α. (drone), 9 αστυνομικοί με 3 οχήματα, αλλά και πολλοί εθελοντές «χτένισαν» όλο το δρόμο προκειμένου να εντοπίσουν τον 50χρονο. 

Λίγο πριν τις 08:00΄ το πρωί του Σαββάτου, ο 47χρονος εντοπίστηκε πεσμένος σε γκρεμό πολλών μέτρων, χωρίς να έχει τις αισθήσεις του.

Η κηδεία του Θόδωρου Τσώνη θα γίνει αύριο,  Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024, και ώρα 15:30 στον Ιερό Ναό Ευρυτάνων Αγίων Καρπενησίου. 

Πέρασε το ψήφισμα-κόλαφος που κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το κράτος δικαίου και την ελευθερία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα.

Με 330 ψήφους υπέρ, 254 κατά και 26 αποχές εγκρίθηκε σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το ψήφισμα που βασίζεται στην έκθεση της Ολλανδέζας ευρωβουλευτή των Φιλελευθέρων, Σοφί Ίνετ Βελτ, σύμφωνα με το οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει «αρκετές ανησυχητικές εξελίξεις στην Ελλάδα που απειλούν το κράτος δικαίου» και αναφέρεται στην ελευθερία του Τύπου, στα Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα, τις παράνομες παρακολουθήσεις και τις ατομικές ελευθερίες.

Ελευθερία των ΜΜΕ

Εξετάζοντας θέματα πολυφωνίας των μέσων ενημέρωσης και ασφάλειας των δημοσιογράφων, το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο διαμαρτύρεται για την έλλειψη προόδου στις έρευνες για την δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ τον Απρίλιο του 2021 και, όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι ευρωβουλευτές «εκφράζουν έντονη ανησυχία για το γεγονός ότι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν σωματικές απειλές και λεκτικές επιθέσεις (προερχόμενες μεταξύ άλλων και από υψηλόβαθμους πολιτικούς), παραβιάσεις της ιδιωτικής τους ζωής με κατασκοπευτικό λογισμικό και καταχρηστικές αγωγές - συμπεριλαμβανομένων αυτών που προέρχονται από ανθρώπους του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού», ενώ «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει επίσης ανησυχίες σχετικά με την ανεξαρτησία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, τη συγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια ολιγαρχών και την κατανομή των κρατικών επιδοτήσεων».

Επισημαίνεται επίσης με ανησυχία, η έλλειψη διαφάνειας στην κατανομή των κρατικών επιδοτήσεων στα μέσα ενημέρωσης, σημειώνοντας το συμπέρασμα της Επιτροπής ότι οι ρυθμιστικές αρχές των μέσων ενημέρωσης δεν διαθέτουν πόρους, ενώ αμφισβητείται η αντικειμενικότητα και η ανεξαρτησία του Ελληνικού Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης.

Παράλληλα, εκφράζεται μεγάλη ανησυχία για το γεγονός ότι «πολλοί δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν σωματικές απειλές, λεκτικές επιθέσεις», μεταξύ άλλων με παρακολουθήσεις (spyware) και στρατηγικές μηνύσεις (SLAPPs). Το ΕΚ ζητεί την άμεση κατάργηση αυτών των SLAPP, επιμένοντας ότι η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον για όλους τους δημοσιογράφους.

Κατασκοπευτικό λογισμικό

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει την «παράνομη εργαλειοποίηση του όρου "απειλή για την εθνική ασφάλεια" για τις απαράδεκτες υποκλοπές και την παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων, συμπεριλαμβανομένων μελών του ΕΚ», αναφέρεται στην ανακοίνωση. «Ως απάντηση στο σκάνδαλο "Predatorgate", οι ευρωβουλευτές ζητούν την ενίσχυση των δημοκρατικών μηχανισμών και αποτελεσματικές έρευνες με τη βοήθεια της Europol» και «ζητούν ακόμη να αντιστραφεί η νομοθεσία που έθεσε την ΕΥΠ υπό τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργού».

Το ψήφισμα εκφράζει «ανησυχίες σχετικά με τη μεταφορά της έρευνας για το σκάνδαλο σε διαφορετικό εισαγγελέα και την πολιτική πίεση, τον εκφοβισμό και την παρενόχληση αξιωματούχων που επικρίνουν την κυβέρνηση», σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τονίζει «την υπερβολική χρήση βίας από την αστυνομία και την ανεπαρκή ποιότητα των επακόλουθων ερευνών και δικαστικών αποφάσεων, τις καταγγελίες για διαφθορά, τη διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών και τις πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένης της διείσδυσης του οργανωμένου εγκλήματος στην αστυνομία», σημειώνεται στην ίδια ανακοίνωση.

«Η μεταχείριση των μεταναστών και οι συστηματικές επαναπροωθήσεις ανησυχούν τους ευρωβουλευτές», όπως και «οι επιθέσεις κατά της κοινωνίας των πολιτών, ιδίως οι εκστρατείες δυσφήμισης και η δικαστική παρενόχληση ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ενώ, όπως αναφέρεται, «δηλώνει ότι η κοινοβουλευτική έρευνα για την τραγωδία στα Τέμπη του Φεβρουαρίου του 2023 φαίνεται να στερείται πολιτικής αμεροληψίας και ανησυχεί για την άρνηση της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να διεξαγάγει έρευνα για δύο πρώην υπουργούς Μεταφορών, όπως ζητήθηκε από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία».

Με βάση τα ανωτέρω, καταλήγει η ανακοίνωση, «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να αξιοποιήσει όλα τα διαθέσιμα εργαλεία για την αντιμετώπιση των παραβιάσεων των αξιών της ΕΕ στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης αφενός της αξιολόγησης της χρήσης των κονδυλίων της ΕΕ στο πλαίσιο του κανονισμού περί κοινών διατάξεων σύμφωνα με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, αφετέρου σε σχέση με τη μη εφαρμογή των αποφάσεων των ευρωπαϊκών δικαστηρίων σύμφωνα με τον κανονισμό για την αιρεσιμότητα του κράτους δικαίου». Εξάλλου, το ΕΚ εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση και οι αστυνομικές αρχές αρνήθηκαν να συναντηθούν με εκπροσώπους του κατά την επίσημη αποστολή του τον Απρίλιο του 2022 και καλεί τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση να ξεκινήσει έναν εποικοδομητικό διάλογο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ασυνήθιστα για το «άγραφο» σύνταγμα της Βρετανίας, οι ρυθμίσεις για έναν άρρωστο μονάρχη μπορούν να βρεθούν μέσω μιας απλής αναζήτησης στο Google.

Ένα επίσημο σχέδιο καθορίζεται στο Regency Act 1937, μια πράξη του κοινοβουλίου που καλύπτει τέσσερα πιθανά σενάρια: ένας μονάρχης που «ανεβαίνει» στον θρόνο πριν από την ηλικία των 18 ετών, ένας μονάρχης που καθίσταται μόνιμα ανίκανος, προσωρινά ανίκανος ή απλώς απουσιάζει και δεν εκτελεί τα καθήκοντά του. 

Για τα δύο πρώτα σενάρια, θα δημιουργηθεί ένας «αντιβασιλέας», ο οποίος θα λειτουργεί ως μονάρχης μόνο κατ' όνομα. Για τα δύο τελευταία, διορίζονται σύμβουλοι του κράτους - συνταγματικοί βουλευτές - για να ενεργούν εκμέρους του βασιλιά.

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επέμβασης του βασιλιά Καρόλου στον προστάτη, και πάλι με την ανακοίνωση της διάγνωσης του καρκίνου του, το Παλάτι κατέστησε σαφές ότι ο Κάρολος δεν προτίθεται να διορίσει συμβούλους για να εκτελούν τα καθήκοντά του όσο αναρρώνει. Αυτοί θα ήταν ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπας Ουίλιαμ, η αδελφή του πριγκίπισσα Άννα ή ο αδελφός του πρίγκιπας Εδουάρδος. 

Όπως και με την αείμνηστη μητέρα του, ο Κάρολος φαίνεται να έχει μια σοβαρή αποστροφή στο να επιστρατεύει τους συγγενείς κατά τη διάρκεια μιας αναποδιάς… Η βασίλισσα Ελισάβετ Β' χρησιμοποίησε συμβούλους μόνο μία φορά σε αυτή τη βάση όταν ο Κάρολος, τότε πρίγκιπας της Ουαλίας, και ο Ουίλιαμ άνοιξαν το κοινοβούλιο εκ μέρους της τον Μάιο του 2022.

Η αγάπη της αείμνηστης βασίλισσας για τα ταξίδια σε όλο τον κόσμο σήμαινε ότι οι σύμβουλοι του κράτους, συνήθως η μητέρα της Ελισάβετ και η αδελφή της, πριγκίπισσα Μαργαρίτα, βρέθηκαν συχνά να παρέχουν τη βασιλική συγκατάθεση σε πράξεις του κοινοβουλίου - τη διαδικασία με την οποία ένας μονάρχης υπογράφει νέους νόμους - ή, περιστασιακά, ακόμη και να κηρύσσουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο ίδιος ο Κάρολος διόρισε συμβούλους του κράτους πέρυσι κατά τη διάρκεια ταξιδιών στη Γερμανία και τη Ρουμανία.

Παρόλο που ο Βρετανός μονάρχης έχει μικρή πολιτική εξουσία, εκτελεί πληθώρα συνταγματικών καθηκόντων, συμπεριλαμβανομένης της παροχής της υπογραφής του ή της προφορικής συναίνεσής του σε νομικά έγγραφα σε συνεδριάσεις ενός «σκοτεινού» συμβουλευτικού οργάνου, γνωστού ως «Privy Council».

Οι σύμβουλοι του κράτους μπορούν να ασκούν τα περισσότερα από τα ίδια καθήκοντα, αλλά με δύο εξαιρέσεις. Δεν μπορούν να διαλύσουν το κοινοβούλιο ή να διορίσουν νέα μέλη της Βουλής των Λόρδων. Και οι δύο πράξεις απαγορεύονται από τον νόμο. 

Εάν, ωστόσο, ένας μονάρχης χάσει την ικανότητα να κρατάει στυλό ή να μιλάει καθαρά, τότε είναι, σαφώς, καιρός για αντιβασιλεία.

Τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του, ο Γεώργιος Ε' - ο προπάππους του Καρόλου – ήταν ανήμπορος. Κάποια στιγμή, ο γιατρός του βασιλιά βοήθησε ακόμη και να καθοδηγήσει το χέρι του για να γράψει «GR» (Georgius Rex) σε ένα κρατικό έγγραφο. Ο γιος του βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ', τρομοκρατημένος, ζήτησε αργότερα από την κυβέρνηση να προβεί σε πιο αξιοπρεπείς ρυθμίσεις. Έτσι γεννήθηκε ο νόμος «Regency Act» του 1937.

Ωστόσο, ένας μονάρχης δεν μπορεί να δρομολογήσει ο ίδιος μια αντιβασιλεία. Αυτό τον άχαρο ρόλο τον αναλαμβάνουν άλλοι, για την ακρίβεια πέντε άνθρωποι, μεταξύ των οποίων, η σύζυγος του μονάρχη και ο πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων. Αυτοί «κηρύσσουν» τον μονάρχη ανήμπορο. 

Σε αυτό το σημείο, ο επόμενος στη σειρά διαδοχής του θρόνου -στην προκειμένη περίπτωση ο πρίγκιπας Ουίλιαμ- θα γίνει επίσημα αντιβασιλέας. Όπως και με τους συμβούλους του κράτους, ο αντιβασιλέας μπορεί να κάνει, σχεδόν, οτιδήποτε δεν μπορεί πλέον να κάνει ο ανήμπορος μονάρχης, εκτός από την παροχή βασιλικής συναίνεσης σε νομοθεσία που μεταβάλλει τη… «γραμμή διαδοχής».

Δεν ήταν πάντα όλα τόσο ξεκάθαρα και τακτοποιημένα… Το 1788 ο βασιλιάς Γεώργιος Γ΄ - διάσημος για την απώλεια των αμερικανικών αποικιών - υπέστη την πρώτη κρίση «τρέλας» και ήταν ανήμπορος να δώσει τη συγκατάθεσή του σε νομοθεσία που προέβλεπε αντιβασιλέα. Το Κοινοβούλιο ενέκρινε τους νέους νόμους ούτως ή άλλως,  αναμφισβήτητα μια αντισυνταγματική πράξη.

Στην αρρώστια και στην υγεία

Ο βασιλιάς Κάρολος δεν είναι ο πρώτος βρετανός μονάρχης που διαγνώστηκε με καρκίνο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Αλλά έχει τουλάχιστον την πολυτέλεια να έχει στην κατοχή του όλα τα στοιχεία της κατάστασής του.

Τον Σεπτέμβριο του 1951, οι γιατροί δεν είπαν καν στον Γεώργιο ΣΤ' -τον παππού του Καρόλου- ότι έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα. Ο Γεώργιος ΣΤ' χειρουργήθηκε στο παλάτι του Μπάκιγχαμ και η επέμβαση ήταν, σχετικά μιλώντας, επιτυχής. Μόλις τρεις ημέρες αργότερα ένας πολύ αδύναμος βασιλιάς διόρισε συμβούλους του κράτους. Λίγους μήνες αργότερα, πέθανε. Ήταν μόλις 56 ετών.

Ο τότε πρωθυπουργός Κλέμεντ Άτλι είχε προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, καθώς ο βασιλιάς ανάρρωνε από την εγχείρησή του. Όμως, βοηθητικά, το βρετανικό σύνταγμα έχει από καιρό προβλέψει ότι ο μονάρχης πεθαίνει μετά τη διάλυση του κοινοβουλίου, αλλά πριν από τις εκλογές.

Σε ένα τέτοιο σενάριο - και μην ξεχνάτε ότι οι εκλογές πρόκειται να διεξαχθούν αργότερα φέτος - τότε η ημέρα της ψηφοφορίας αναβάλλεται κατά ένα δεκαπενθήμερο, περίοδος που μπορεί να παραταθεί ή να μειωθεί έως και επτά ημέρες. Αυτό θα επέτρεπε όλες τις απαραίτητες τελετουργικές υποχρεώσεις που περιβάλλουν τον θάνατο ενός μονάρχη (μια διαδικασία με την οποία είμαστε πλέον όλοι εξοικειωμένοι) χωρίς να χαθούν ημέρες προεκλογικής εκστρατείας.

Υπάρχει μια άλλη επιλογή για έναν άρρωστο μονάρχη που δεν καλύπτεται από τη νομοθεσία: η παραίτηση. Αλλά κατά τη διάρκεια της μακράς βασιλείας της βασίλισσας Ελισάβετ Β' αυτή θεωρούνταν στο παλάτι ως «βρώμικη« λέξη». Ωστόσο, και ο βασιλιάς Κάρολος φαίνεται απίθανο να ακολουθήσει το παράδειγμα του μεγάλου θείου του, βασιλιά Εδουάρδου Η', και να παραδώσει οικειοθελώς τον θρόνο.

Σύμφωνα με το πρόσφατο βιβλίο του δημοσιογράφου Ρόμπερτ Χάρντμαν για τον βασιλιά, ο Κάρολος αντιπαθούσε κάθε συζήτηση για την εγκαθίδρυση αντιβασιλείας όσο η μητέρα του βρισκόταν ακόμη στη ζωή. Και ενώ ο νόμος του 1937 προοριζόταν να καλύψει κάθε ενδεχόμενο, από αυτή την άποψη απέτυχε. Το 1953 τροποποιήθηκε  έτσι ώστε ο πρίγκιπας Φίλιππος, ο σύζυγος της βασίλισσας, να αναλάβει αντιβασιλέας και όχι η αδελφή της βασίλισσας, πριγκίπισσα Μαργαρίτα, σε περίπτωση θανάτου της συζύγου του. Αυτό θεωρήθηκε δίκαιο, δεδομένου ότι ήταν πατέρας του διαδόχου του θρόνου.

Κοιτάζοντας μπροστά, μπορεί να προκύψει ένα άλλο, πιο δυσάρεστο σενάριο. Aν ο πρίγκιπας Ουίλιαμ γίνει βασιλιάς τα επόμενα χρόνια, τότε ο κατάλληλος αντιβασιλέας σε περίπτωση που ο ίδιος πεθάνει δεν θα είναι ο γιος του, ο πρίγκιπας Γεώργιος, ο οποίος δεν θα γίνει 18 ετών πριν από το 2031, αλλά ο… «εξόριστος» αδελφός του, ο πρίγκιπας Χάρι, ο οποίος συναντήθηκε με τον πατέρα του -για πρώτη φορά- μετά από σχεδόν ένα χρόνο.

Δεδομένων όλων όσων έχουν συμβεί, μήπως θα δούμε το κοινοβούλιο να νομοθετεί για να κάνει τη σύζυγο του Γουίλιαμ, Κέιτ, την πριγκίπισσα της Ουαλίας, τον μελλοντικό αντιβασιλέα στη θέση του Χάρι; Αλλά ας μην προτρέχουμε... 

Αν και η διάγνωση καρκίνου για κάθε 75χρονο είναι σοβαρή υπόθεση, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ο βασιλιάς Κάρολος Γ' θα μπορούσε να βασιλεύσει για άλλα 20 ή και περισσότερα χρόνια... ΑΠΕ