Θετικός στον κορονοϊό είναι ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.Γεώργιος.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Μητρόπολης υποβλήθηκε σε rapid test, μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται τακτικά, και το τεστ ανίχνευσε τον ιό.

Δείτε αναλυτικά την ανακοίνωση:

Κατόπιν πυρετού που εμφάνισε τις πρωινές ώρες της Δευτέρας 12/4, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας υποβλήθηκε σε rapid test, το οποίο ήταν θετικό. Ως εκ τούτου, θα μείνει σε κατ’ οίκον περιορισμό για 14 ημέρες, ακολουθώντας τις υγειονομικές οδηγίες των θεραπόντων ιατρών. Το διάστημα αυτό το γραφείο του Σεβασμιωτάτου θα παραμείνει κλειστό.

Νέες χειροτονίες τελέστηκαν στην Ιερά Μητρόπολη Καρπενησίου το τελευταίο διάστημα όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της . 

Συγκεκριμένα στις 2 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε η εις διάκονον χειροτονία του Σταύρου Γκούρα, εκ Γρανίτσης καταγομένου, στον Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλία Καρπενησίου.

Ενώ στις 10 Φεβρουαρίου η εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου Χρήστου Κωνσταντίνου στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Ανατολικής Φραγκίστας Ευρυτανίας.

Και τις δύο χειροτονίες τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Γεώργιος ο οποίος ευχήθηκε και στους δύο: «Καλή δύναμη επί τη άρση του σταυρού της ιερωσύνης, την από Θεού ενίσχυση και σκέπη ώστε να ευαρεστήσουν «Θεό και ἀνθρώποις»».

Δείτε φωτογραφίες: 

Εορτάζει στις 23 Αυγούστου η Ιερά Μονή Προυσού. Όπως κάθε χρόνο πιστοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας μεταβαίνουν για να προσκυνήσουν την Παναγία την «εν τω Πυρσώ της Ευρυτανίας»

Η Ιερά Μονή Προυσού, γνωστή ως Παναγία Προυσιώτισσα, είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει στις 23 Αυγούστου, στην Απόδοση της Κοίμησης. Το ιστορικό μοναστήρι βρίσκεται στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 36 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι και είναι περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος που και μόνο τους ατενίζεις. Το μοναστήρι είναι ιστορικό, αγιασμένο που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στην χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. Όχι μόνο στις 23 Αυγούστου, ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά, γονείς με τα παιδιά τους… Όλοι προσμένουν καρτερικά στην σειρά, για να φτάσουν στο μικρό και σκοτεινό ναό, καθολικό της Ιεράς Μονής, για να φτάσουν στη Χάρη Της, να ακουμπήσουν τα γεμάτα πίστη χείλη τους στην σεβάσμια εικόνα της Παναγίας, να λάβουν τις δωρεές Της και τις ευλογίες Της. Όλους μας περιμένει η Παναγία, όλους ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, ανεξαρτήτως φύλου, γένους φυλής. Μια είναι η μεγάλη μας μάνα, η μάνα που στοργικά περιμένει τα παιδιά Της να έλθουν κοντά Της και να ζητήσουν τις μεσιτείες Της.

Στα νοτιοδυτικά της Ευρυτανίας, στις απολήξεις των βουνών Καλιακούδα και Χελιδώνα βρίσκεται από τον 9ο αιώνα η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας, στις νότιες κορυφογραμμές της Πίνδου, διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το σπίτι της, μακριά από πόλεις και θορύβους αλλά κοντά σε φτωχούς, άσημους βοσκούς και σε άγριους τόπους. Κοιτώντας από ψηλά το μοναστήρι θαρρείς που είσαι σε ουράνια κλίμακα, αισθάνεσαι την μηδαμινότητα του ανθρώπου αλλά παράλληλα αισθάνεσαι και την απεραντοσύνη του Δημιουργού που «τα πάντα εν σοφία εποίησε». Βλέπεις ολόκληρη της Ιερά Μονή από ψηλά και αισθάνεσαι το νοερό χέρι της Παναγίας να σε κρατεί, βλέπεις το καμπαναριό με τις μελωδικότατες καμπάνες, βλέπεις τα σήμαντρα, το τάλαντο, τα κελιά των φιλόξενων μοναχών, το Συνοδικό (χώρος για υψηλά προσκεκλημένα άτομα κατά την πανήγυρη της Μονής), το βαπτιστήριο με τον ιερό ναό των Αγίων Πάντων, το κοιμητήριο των πατέρων της Μονής, τους τριώροφους ξενώνες για τους προσκυνητές και το καθολικό όπου τελούνται οι ιερές ακολουθίες καθημερινά προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής, της Παναγίας Προυσιώτισσας.

Από που όμως ήρθε και με ποιο τρόπο η εικόνα της Παναγιάς

Τον καιρό που βασίλευε ο εικονομάχος Θεόφιλος στην Κωνσταντινούπολη, άρχισε μεγάλο διωγμό κατά των Αγίων εικόνων και έστειλε βασιλικές διαταγές σε κάθε πόλη και χώρα, διατάζοντας τους ορθόδοξους και απειλώντας τους με βασανιστήρια και εξορίες για να κατεβάσουν τις Αγίες εικόνες και να τις κάψουν ή να τις καταστρέψουν. Όσοι πείθονταν σε αυτή τη βασιλική διαταγή έπαιρναν αξιώματα και τιμές όσοι όμως αρνούνταν να καταστρέψουν τις Αγίες εικόνες τότε τους εκτελούσε είτε με απάνθρωπα βασανιστήρια είτε τους εξόριζε.

Εκείνη την εποχή το 829 μ.Χ η σεβάσμια εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε μια πόλη της Τουρκίας, στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Όπως τιμούσαν την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, έτσι ακριβώς οι πιστοί τιμούσαν τον ναό που βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας. Αφού έπεσε βασιλική διαταγή να καταστραφούν όλες οι ιερές εικόνες ένα αρχοντόπουλο, γιος ενός άρχοντα της βασιλικής αυλής, κινούμενος από θείο ζήλο και βλέποντας τα θαύματα που καθημερινά έκανε η εικόνα της Παναγίας δεν θέλησε να υπακούσει στην διαταγή αυτή και να καταστρέψει την θαυματουργή εικόνα . Αυτός λοιπόν ο ευσεβής νέος πήρε την εικόνα αυτή και κατέφυγε στα μέρη της Ελλάδας όπου θα μπορούσε να ησυχάσει από τους μανιώδους αιρετικούς.

Ενώ ο νέος αυτός είχε κατέβει με την ιερή εικόνα ως την Καλλίπολη της Θράκης άγνωστο πώς η εικόνα χάθηκε. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα δάκρυα και την πίκρα του αρχοντόπουλου, χτυπιόταν και οδυρόταν και αναστενάζοντας συνεχώς έκλεγε πιστεύοντας ότι η εικόνα εξαφανίστηκε λόγω της αμαρτωλότητάς του. Αφού έμεινε αρκετές μέρες κλαίγοντας είπε στον εαυτό του: « Παρόλο που η Κυρία μου Θεοτόκος θέλησε να φυλάξει μόνη Της την αγία Εικόνα, εγώ δεν γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου γιατί δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφουν τις Αγίες εικόνες και να καταπατούν τα Άγια σύμβολα της Εκκλησίας μου ». Με αυτούς τους λογισμούς ήρθε και κατοίκησε στην Υπάτη κοντά στη σημερινή Λαμία και έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι για να παρηγορηθεί για την ξενιτιά του.

Ένα παιδί από τους βοσκούς, φύλαγε τα γίδια του πατέρα του και μια νύχτα εκεί που κοιμόταν εκεί περίπου που είναι το σημερινό κοιμητήριο της Μονής, δίπλα από το κρυφό σχολειό, ακούει ξαφνικά πίσω του γλυκούς και απαλούς ύμνους. Από το φόβο του ξύπνησε και ενώ σκεφτόταν να βρει από πού έρχονται οι ύμνοι αυτοί βλέπει ξαφνικά ένα πύρινο στύλο, μια φωτεινή δέσμη που ξεκινούσε από μια σπηλιά και έφτανε ως τον ουρανό. Στην αρχή σκέφτηκε ότι ήταν ουράνιο τόξο, έπειτα πάλι μονολογούσε ότι το ουράνιο τόξο αφενός βγαίνει την ημέρα, αφετέρου είναι καμπυλωτό σε σχήμα, ενώ η φωτεινή αυτή στήλη ήταν κατακόρυφη ως τον ουρανό. Φεύγει λοιπόν κατατρομαγμένο στον πατέρα του και του αναφέρει το παράδοξο αυτό γεγονός. Ο πατέρας του αρχικά δεν το πίστεψε, αλλά παρ όλες τις επιμονές του παιδιού του, την άλλη νύχτα πηγαίνουν μαζί και ω του θαύματος!!! Οι γλυκειές μελωδίες συνεχιζόταν και ο πυρσός ξεκινούσε πάλι από το σπήλαιο και έφτανε σον ουρανό. Την άλλη μέρα το παιδί μαζί με τον πατέρα και μερικούς άλλους βοσκούς εξερευνούν το σπήλαιο και βλέπουν την Αγία εικόνα να φεγγοβολά και να αστράφτει. Αφού την προσκύνησαν και χάρηκαν που βρήκαν ένα τέτοιο θησαυρό, άνοιξαν μονοπάτι προς το σπήλαιο για να ανάβουν καθημερινά ένα καντηλάκι μπροστά στην Χάρη Της. Με ποιο όμως τρόπο ήρθε μόνο ο Θεός ξέρει.

Μετά από λίγες ημέρες το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στις γύρω πόλεις και περιοχές και έφτασε στα αυτιά του αρχοντόπουλου που την μετέφερε από την Προύσα. Χωρίς να χάσει καιρό πήρε μαζί του τους δούλους του και έτρεξε σε εκείνα τα μέρη αναζητώντας αυτό που επιζητούσε. Μετά από δυο μέρες έφτασε και μόλις την αντίκρισε, την αναγνώρισε αμέσως και έπεσε κάτω προσκυνώντας Την. Ποτάμι τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του, δάκρυα χαράς για την εύρεση του θησαυρού του. Έπειτα αφού φιλοδώρησε τους χωρικούς που την βρήκαν πήρε την εικόνα για να επιστρέψει στην Υπάτη λέγοντάς τους: «Αδελφοί μου μη διαμαρτύρεστε εναντίον μου διότι αφενός η εικόνα είναι δίκη μου και έπειτα ο τόπος αυτός δεν είναι κατάλληλος ούτε για χτίσιμο εκκλησίας ούτε για συνάξεις προσκυνητών».

Το φετινό πρόγραμμα

Στους φετινούς εορτασμούς ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.Γεώργιος έχει προσκαλέσει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, ο οποίος θα χοροστατήσει στον πανηγυρικό εσπερινό, το Σάββατο 22 Αυγούστου στις 22.00. Στη συνέχεια θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία από τους πατέρες της Μονής και την Κυριακή 23 Αυγούστου δυσαρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτου Λαρίσης και του σεπτού ποιμενάρχη της Ευρυτανίας

Η Ιερά Μητρόπολη Καρπενησίου μετά βαθυτάτης κατ’ άνθρωπον θλίψεως, αναγγέλλει  την προς Κύριον εκδημία του αιδεσιμωτάτου π. Γεωργίου Τσέκα του Ιωάννου.

Ο μακαριστός ιερέας γεννήθηκε στη Βούλπη Ευρυτανίας το 1933. Αφού αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο, παρακολούθησε ειδικό επιμορφωτικό φροντιστήριο στη Ναύπακτο για να ιερωθεί. Παντρεύτηκε με τη σύζυγό του Θεοδώρα Πάζιου, με την οποία απέκτησε τέσσερα τέκνα. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 4/4//1971 και πρεσβύτερος στις 23/4/1971 από το Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας κυρό Δαμασκηνό.

Διορίσθηκε ως τακτικός εφημέριος στη Βελαώρα. Στις 24/7/1979 ανέλαβε να αγιάζει και την ενορία των Χρυσόβων Ευρυτανίας. Για προσωπικούς του λόγους, ζήτησε και πήρε μετάθεση στις 15/7/1985 για τη Βούλπη Ευρυτανίας. Ταυτόχρονα με την ενορία της Βούλπης διακόνησε θεαρέστως στο Λημέρι (10/5/1995), και στο Λογγίτσι Ευρυτανίας (10/9/2002). Συνταξιοδοτήθηκε, έχοντας καλλίκαρπη διακονία, στις 1/6/2010.

Εκοιμήθη στις 29/6/2020 σε ηλικία 87 ετών, ενώ η εξόδιος ακολουθία του θα ψαλεί αύριο 1/7/2020 και ώρα 12:00, προεξάρχοντος του σεπτού ποιμενάρχου κ. Γεωργίου, στη γενέτειρά του και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλπης Ευρυτανίας, όπου διακόνησε για περισσότερα από 40 χρόνια!

Να ευχηθούμε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του εν χώρα ζώντων και να συνεχίσει να δέεται για την ενορία του και την επαρχία μας και στο υπερουράνιο θυσιαστήριο!!!

Ιερατική σύναξη, για τον μήνα Iούνιο , συνεκάλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.Γεώργιος, στο ΙΝ του Αγίου Δημητρίου Αγράφων.

Στην ανακοίνωσή της η Μητρόπολη αναφέρει:

Την Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020 στα δυσπρόσιτα μα πανέμορφα Άγραφα Ευρυτανίας, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη πλέον Ιερατική Σύναξη των διακονούντων ιερέων της Μητροπολιτικής μας περιφέρειας,υπό του σεπτού ποιμενάρχου μας.Η προγραμματισμένη σύναξη έγινε στο πάνσεπτο Ναό του Αγίου Δημητρίου Αγράφων, εκεί που η φύση οργιάζει και η θέα των βουνών σε γαληνεύει. Από νωρίς το πρωί άρχισαν να καταφθάνουν οι ιερείς μας και λίγο μετά τις 9:00 π.μ. με την άφιξη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας πραγματοποιήθηκε Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Στη συνέχεια,ο εφημέριος του ναού πρωτοπρ. Σωτήριος Σαλαμάρας,προσέφερε πρωινό κέρασμα σε όλους τους αδερφούς- ιερείς μας,σε παρακείμενο κατάστημα,αγναντεύοντας το καταπράσινο ειδυλλιακό τοπίο. Κατόπιν ο ποιμενάρχης μας κήρυξε την έναρξη της ημερίδας. Ως πνευματικός πατέρας ενημέρωσε ενδελεχώς τους συνεργάτες ιερείς για την πρωτόγνωρη εμπειρία της πανδημίας που βιώσαμε και παρακάλεσε όλους να βρίσκονται σε επαγρύπνηση εντείνοντας τον πνευματικό τους αγώνα, λειτουργώντας ως αληθινοί ποιμένες του πιστού λαού μας.

Σύμφωνα με την πατερική παράδοση, κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται είναι απόρροια της απομακρύνσεως του ανθρώπου από το Θεό, ο οποίος είναι πηγή μόνο καλών. Τα όπλα των κληρικών είναι η προσευχή,η πίστη και η μετάνοια για τα λάθη μας τόνισε εύστοχα ο Μητροπολίτης μας. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο θέμα που προέκυψε του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.Η ενότητα της Εκκλησίας εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ένας από αυτούς είναι και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η Εκκλησία ενώνει και δεν διχάζει. Όσα συμβαίνουν και ακούγονται σήμερα θυμίζουν άλλη εποχή. Αν δε δούμε το πρόβλημα στη σωστή του βάση, θα συνεχίσουμε να εγκλωβιζόμαστε σε αρρωστημένες λογικές, σε υποθετικά σενάρια, στην αναζήτηση εχθρών, στο φανατισμό, άρα στην πλάνη.

Στη συνέχεια ενημέρωσε τους ιερείς για τη λειτουργία εργαστηρίου συντήρησης εικόνων στην περιοχή μας, αλλά και για την αναστολή της λειτουργίας των Κατασκηνώσεων και του Γενικού Φιλόπτωχου Ταμείου της Μητροπόλεως. Τέλος αναφέρθηκε στην έκδοση τόμου Πρακτικών για τις επετειακές εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα πέρυσι, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 40 χρόνων προσφοράς της Μητροπόλεως Καρπενησίου.

Στη συνέχεια ο πρωτοπρ. Ευστάθιος Τριβυζάς ενημέρωσε τους σεβαστούς πατέρες για τα πορίσματα του συνεδρίου επί των αιρέσεων,που έλαβε χώρα στο Άργος και επισήμανε τα νέα δεδομένα που προκύπτουν στη Νέα Εποχή.Επακολούθησε γόνιμος εποικοδομητικός διάλογος και κάποιοι πρεσβύτεροι έλαβαν το λόγο απευθύνοντας ερωτήσεις και απορίες στο ποιμενάρχη μας για το τι μέλει γενέσθαι. Τέλος, ο Σεβασμιώτατος παρέθεσε γεύμα σε όλους τους Συνέδρους με την ευκαιρία της ονομαστικής του εορτής. Κλείνοντας ο ποιμενάρχης μας διαβεβαίωσε τους συνεργάτες του πως “Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών“.

Κεκλεισμένων των θυρών, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο του Λαζάρου, αλλά κυρίως την Κυριακή των Βαΐων, οι θρησκευτικές τελετές της 194ης Επετείου της Εξόδου της Ηρωικής Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων (1826), λόγω των εκτάκτων μέτρων για τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, στο τέλος της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση «υπέρ αναπαύσεως των αειμνήστων αγωνιστών και προμάχων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, Ιωσήφ και Πορφυρίου των Αρχιερέων και πάντων των μετ’ αυτών πατέρων και αδελφών». Στη συνέχεια της Θ. Λειτουργίας, ώρα 10:30΄, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τη Δοξολογία για την 194ην Επέτειο της Εξόδου, με τη συμμετοχή μόνο των Κληρικών της Ιεράς Πόλεως.

Επισημαίνεται ότι, κατά την ώρα που γίνεται συνήθως η λιτάνευση της Εικόνας της Εξόδου, οι καμπάνες όλων των Ιερών Ναών της Ιεράς Πόλεως, την 20:00΄ ώρα του Σαββάτου σήμαναν πένθιμα, ενώ πανηγυρικά την 11:00΄ της Κυριακής, αποδίδοντας έτσι, λόγω των σημερινών συνθηκών, έστω και την ελάχιστη τιμή προς τους Ήρωες της Πατρίδος μας.

Αναφερόμενος στην απόδοση Τιμής προς τους Ήρωες που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Κοσμάς, τόνισε ότι «η ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου μας υπαγορεύει το δικό μας καθήκον, την ευγνωμοσύνη την οποία οφείλουμε στον Κύριο και Θεό μας, στην αγάπη Του, στην προστασία Του, στη βοήθειά Του. Ευγνωμοσύνη η οποία οφείλει να μας δυναμώσει την πίστη, την καθαρή και συνειδητή πίστη στη Θεότητα, στην Παντοδυναμία, στην Αγάπη του Χριστού μας».

Ο Σεβασμιώτατος, είπε ότι «οι προπάτορες αγωνιστές της Εξόδου του Μεσολογγίου αγωνίστηκαν με αγάπη και θυσιάστηκαν με τη φλογερή πίστη τους στο Χριστό μας». Επισημαίνοντας την ετοιμασία των αγωνιστών για την Έξοδο, τόνισε τα εξής: «Εκείνη την ημέρα, τελέσθηκε η τελευταία Θεία Λειτουργία, την οποία ετέλεσε ο ιερομάρτυρας και εθνομάρτυρας επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ και οι κληρικοί του. Από τα μισογκρεμισμένα αρχοντικά, από τις καλύβες έτρεξαν γέροι και παιδιά, από τις ντάπιες οι αρματωμένοι, όσοι μπορούσαν έτρεξαν και έφτασαν στον Ιερό Ναό. Γονάτισαν, προσευχήθηκαν, κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, ενώθηκαν με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας και ετοιμάσθηκαν για την Έξοδο. Απέθαναν βέβαια, ενίκησαν όμως! Στεφάνωσαν την Ελλάδα με το πολυτιμότερο στεφάνι που λέγεται «Έξοδος Μεσολογγίου!».

Συνδέοντας τα ιστορικά γεγονότα με την σημερινή δύσκολη κατάσταση που ζούμε, ο Μητροπολίτης κ. Κοσμάς, είπε πως «οι αγωνιστές άφησαν σε όλους εμάς μια αλήθεια: Η Ελλάδα πάντοτε αγωνίσθηκε με τη βοήθεια και τη σκέπη του Χριστού μας, της Παναγίας μας και τις πρεσβείες των Αγίων, σε κάθε δυσκολία. Οι Έλληνες αυτοί, οι ηρωικοί, οι γενναίοι, με τη θερμή πίστη τους και με την προστασία του Τριαδικού Θεού μας και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων, ξεπέρασαν κάθε δυσκολία…

Είναι φοβερά, αγαπητοί, τα γεγονότα που ζούμε σήμερα. Ναι, υπάρχει και σήμερα ένας μεγάλος πειρασμός, μια δοκιμασία, μια επιδημία. Πώς όμως αντιμετωπίζουμε εμείς τον κίνδυνο; Πώς αντιμετώπισαν τον κίνδυνο εκείνοι οι γενναίοι, οι μαρτυρικοί πρόμαχοι, οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι;; Την ημέρα των Βαΐων δεν ελησμόνησαν την αγάπη του Θεού μας. Δεν λησμόνησαν την Θεότητά Του, την Παντοδυναμία Του. Έστω κι αν κινδύνευαν, στο Χριστό μας κατέφυγαν! Ούτε αποθαρρύνθηκαν, ούτε ολιγοψύχησαν, ούτε πρόδωσαν Χριστό και Πατρίδα. Εδόξασαν και τον Λυτρωτή τους, αλλά και την Ελλάδα!

Πόσο διαφέρουμε εμείς σήμερα, αγαπητοί. Τη δοκιμασία μας την αντιμετωπίζουμε μόνο με ανθρώπινα κριτήρια, με εγωισμό και περιφρόνηση στο Χριστό. Φοβόμαστε μήπως ο Χριστός μας μεταδώσει ασθένειες! Αποφεύγουμε τη Θεία Κοινωνία, δεν ασπαζόμαστε εικόνες, μάλιστα μας προέτρεψαν μερικοί να μην ασπασθούμε τον Επιτάφιο, τον Εσταυρωμένο, το Ευαγγέλιο! Αγαπητοί, δεν φοβόμαστε καθόλου; ..είμαστε παντοδύναμοι; Τόση ασέβεια; Τόση απιστία; Ξεχνάμε τις θεραπείες που μας χάρισε η Παναγία μας και τόσα άλλα θαύματα;

Ας γονατίσουμε όλοι μας σήμερα, αγαπητοί. Ας ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Ας δυναμώσουμε την πίστη μας. Ας μιμηθούμε τους προμάχους του Μεσολογγίου. Όχι άλλη απιστία! Όχι άλλος πόλεμος κατά της Εκκλησίας του Χριστού μας και των Αχράντων Μυστηρίων. Ας συνέλθουμε! Έρχεται Μεγάλη Εβδομάδα».

Σε αγώνα πίστης και προσευχής, κάλεσε τους πιστούς χριστιανούς της Μητροπόλεως  , ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Γεώργιος, ο οποίος χοροστάτησε στην ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Καρπενησίου.

«Ελάτε, αγαπητοί, να γονατίσουμε αυτές τις δύσκολες ημέρες… Να προσευχηθούμε στην Παναγία μας, την Προυσιώτισσα, την Ταταρνιώτισσα, της Βράχας, της Στάνας, της Μαυρομάτας, των Δομιανών και των Βλαχερνών, να άρει, εκείνη που ξέρει πώς, αυτή την επιδημία, την δοκιμασία. ….Μην παρασύρεστε αδιάκριτα από όλα όσα ακούγονται και λέγονται από τα Μ.Μ.Ε. που πολλές φορές στο βωμό της τηλεθέασης, τραγικοποιούν τα πράγματα. Σας προτρέπω πατρικά, να παραμείνετε πιστοί στην ορθόδοξη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, να προσεύχεστε στο μοναδικό και λαοφιλές πρόσωπο της Παναγίας μας και να διαβάζεται βιβλία ωφέλιμα, ώστε μέσα από αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε, να βγούμε νικητές», είπε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης, απευθυνόμενος στους πιστούς που άκουγαν από το ραδιόφωνο.

“Εύχομαι να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές, να τελούμε ακολουθίες κεκλεισμένων των θυρών. Είθε η Παναγία να είναι βοηθός στη ζωή μας” κατέληξε ο σεπτός ποιμενάρχης της Ευρυτανίας.

 "Κατόπιν του υπ’ αριθμ. 62139/338 εγγράφου της Περιφερειακής Ενότητας Ευρυτανίας και όπως σωστά αναφέρει “ως ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής“, παρακαλώ κι εγώ για τα περαιτέρω.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής του Ευαγγελισμού και της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και περί ώρα 10η πρωινή καθώς θα τελώ μόνος, με έναν ακόμη ιερέα, την δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας, να σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες όλων των Ιερών Ναών του Καρπενησίου. Επιπλέον παρακαλώ όλους τους πιστούς κάθε ημέρα, μα ιδιαιτέρως την ημέρα της μεγάλης Θεομητορικής εορτής του Ευαγγελισμού, να απευθύνουν θερμή προσευχή στην Παναγία μας, ούτως ώστε για μια ακόμη φορά να γίνει προστάτιδα και σκέπη του Έθνους μας, μα και όλων των ανθρώπων στα μήκη και πλάτη του κόσμου" αναφέρει ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κκ.Γεώργιος σε μήνυμά του.

"Μακάρι η εορτή του Ευαγγελισμού να γίνει η απαρχή ευχάριστων αγγελιών-ειδήσεων και να σημάνει την αρχή του τέλους αυτής της δοκιμασίας. Είθε η δεξαμένη το πλήρωμα της χαράς, να απαλύνει τον πόνο μας και να πλημμυρίσει με χαρά τις ψυχές όλων ημών των πονεμένων ανθρώπων".

Κατὰ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1918, ἡ ἰσπανικὴ γρίπη θέριζε ὅλη τὴν εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο. Στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀγρινίου, οἱ περισσότεροι οἰκισμοὶ θρηνοῦσαν καθημερινὰ ἀρκετοὺς νεκρούς. Στὴν πόλη τοῦ Ἀγρινίου, ποὺ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἀριθμοῦσε περίπου 15.000 πληθυσμό, οἱ θάνατοι πλησίαζαν ἢ ἔφταναν τοὺς πενήντα, κάθε μέρα. Μάλιστα, ἀπὸ τὸν φόβο τῆς μετάδοσης τῆς ἀσθένειας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ πλῆθος τους, συχνὰ οἱ νεκροὶ μεταφέρονταν μὲ κάρα καὶ θάπτονταν ἀκόμα καὶ χωρὶς παρουσία ἱερέως…

Μιὰς καὶ ἡ ἐπιστήμη ἦταν ἀδύναμη νὰ προσφέρει, κατὰ τὴν συγκεκριμμένη στιγμή, σωτηρία, ὁ νοῦς τῶν Αἰτωλῶν πῆγε στὴν θαυματουργὸ Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιώτισσας. Ἄλλως τε, ὅλη ἡ περιοχὴ τῆς Εὐρυτανίας καὶ τῆς Αἰτωλοακαρνανίας, τὴν Εἰκόνα αὐτὴ εἶχε σὰν ἀποκούμπι σωτηρίας, τόσο σὲ ἀσθένειες, ὅσο καὶ σὲ ἐπιδρομὴ ἀκρίδας. Κοντὰ ἦταν τὸ 1854, τότε ποὺ ἡ περιοχὴ τοῦ Ἀγρινίου εἶχε ἀποδεκατιστεῖ ἀπὸ τὴν χολέρα καὶ εἶχε σωθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ θαυματουργοῦ Εἰκονίσματος. Ἔτσι, ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων στράφηκε πάλι πρὸς τὴν Θεοτόκο.

Μετὰ ἀπὸ ἔγκριση τοῦ Μητροπολίτη Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας Ἀμβροσίου, στὴν δικαιοδοσία τοῦ ὁποίου ὑπαγόταν τότε ἡ ἱερὰ μονή, τριμελὴς ἐπιτροπὴ μετέβη στὸν Προυσό, κατὰ τὸ ἀπόγευμα τῆς 22ας Ὀκτωβρίου1918. Τὸ πρωὶ τῆς 4ης τοῦ μηνός, μετὰ τὴν ὀρθρινὴ ἀκολουθία, ξεκίνησε ἡ πομπὴ μὲ τὴν Εἰκόνα. Στὰ ὄρια τῶν δύο μητροπόλεων, στὴν περιοχὴ Ἀραποκέφαλα, εἶχε συγκεντρωθεῖ πλῆθος κόσμου (κατὰ τὶς περιγραφές, περίπου 5.000), καὶ ἔγινε ἡ πρώτη δέηση. Τὸ ἄλλο πρωί, φτάνει στὴν Καλλιθέα, ὅπου ψέλνεται Παράκληση, καὶ τὸ ἴδιο βράδυ φτάνει ἔξω ἀπὸ τὸ Ἀγρίνιο.

Ἡ πλειονότητα τοῦ πληθυσμοῦ τῆς πόλης περίμενε τὴν ἱερὰ Εἰκόνα στὰ πρῶτα σπίτια τοῦ Ἀγρινίου. Οἱ καμπάνες τῆς πόλεως ἐσήμαναν χαρμόσυνα. Στὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος, γιὰ ἕνα εἰκοσιτετράωρο ἡ ἀκολουθία ἦταν ἀσταμάτητη. Ὅλοι προσκυνοῦσαν τὴν Κυρὰ τῆς Ῥούμελης καὶ πλῆθος κόσμου κοινωνοῦσε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Μὲ τὴν ἄφιξη τῆς Παναγίας, τὸ θανατικὸ σταμάτησε στὴν πόλη τοῦ Ἀγρινίου. Οἱ πρώην ἄῤῥωστοι τρέχουν ὑγιεῖς νὰ προσκυνήσουν. Στὶς 27 τοῦ Ὀκτώβρη, ἡ Εἰκόνα μεταφέρεται στὸν ναὸ τοῦ πολιούχου ἁγίου Χριστοφόρου καὶ τὶς ἐπόμενες ἡμέρες στοὺς ναοὺς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καὶ τοῦ ἁγίου Δημητρίου. Σύσσωμος ὁ λαὸς συμμετέχει μὲ ἐξομολόγηση καὶ θεία κοινωνία, εὐχαριστῶντας τὸν Θεὸ ποὺ δὲν ὑπάρχει πλέον θανατικὸ στὴν πόλη τους.

Κατὰ τὴν 1η Νοεμβρίου, ἡ Εἰκόνα φτάνει στὸν σιδηροδρομικὸ σταθμὸ Μεσολογγίου, συνοδευόμενη ἀπὸ καταῤῥακτώδη βροχή. Μάλιστα, οἱ γιατροὶ τῆς ἐποχῆς σχολίαζαν ἀρνητικὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ πλῆθος αὐτὸ ἀνέμενε ὧρες (ἀπὸ τὴν νύχτα, στὴν θέση Φοινίκια) γιὰ τὴν προϋπάντηση, ἐν μέσῳ γρίπης. Ὑπῆρχε φόβος μετάδοσης τῆς ἀσθενείας λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ καὶ ἡ βροχὴ ἐπιδείνωνε τὴν κατάσταση.

Οἱ χριστιανοί, ὅμως, ἐμπιστεύτηκαν περισσότερο τὴν Παναγία. Παρέμειναν μὲ πίστη, ὑποδέχτηκαν τὴν Παναγία, ἔψαλαν Παράκληση καὶ τὴν ὁδήγησαν στὴν ἱερὰ πόλη, λιτανεύοντάς την μέσα στοὺς δρόμους τῆς πόλης. Τὸ ἴδιο βράδυ, ἐν ᾧ οἱ πιστοὶ προσεύχονταν, ἰσχυρὸς ἀέρας χτύπησε τὴν περιοχή. Ἀπὸ τὸ πρωὶ τῆς 2ας Νοεμβρίου1918, κανένας θάνατος δὲν σημειώθηκε στὸ Μεσολόγγι ἀπὸ τὴν γρίπη. Στὴν συνέχεια, ἡ Εἰκόνα μεταφέρθηκε στὸ Αἰτωλικὸ καὶ ἀλλοῦ, σώζοντας κὶ ἐκεῖ τὸν πιστὸ λαό. Μάλιστα, ὅταν ἡ Εἰκόνα μεταφερόταν, μὲ τὰ πόδια, πρὸς τὸ Παναιτώλιο, στὰ σημεῖα ποὺ γινόταν στάση, ὁ κόσμος ἀργότερα κατασκεύασε εἰκονίσματα.

Σὲ ὅσες περιοχὲς παρέμεινε ἡ θαυματουργὸς Εἰκόνα, ὁ κόσμος συμμετεῖχε ὁμαδικὰ μὲ προσευχὴ καὶ συμμετοχὴ στὴν θεία κοινωνία. Ἔνοιωθε καὶ ἦταν ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Παναγιᾶς μας, ὁπότε δὲν εἶχε τὸν παραμικρὸ φόβο νὰ ἀῤῥωστήσει, ένοιωθε τὴν σιγουριὰ πώς θά γιατρευθεῖ αὐτὸς ἢ οἱ οἰκείοι του. Ἔβλεπε τὸ μεγάλο θαῦμα (τῆς ἰάσεως), ἀλλὰ καὶ πολλὰ μικρότερα.

Μετὰ ἀπὸ ἕνα αἰῶνα, ἡ περιοχὴ τοῦ Ἀγρινίου θυμᾶται ζωντανὰ τὴν εὐεργεσία τῆς Θεοτόκου. Ἡ κεντρικὴ κανδήλα τῆς Προυσιωτίσσης εἶναι ἀφιέρωμα τῶν κατοίκων τοῦ Ἀγρινίου, ὡς εὐχαριστήριο γιὰ τὴν ἴαση ἀπὸ τὴν γρίπη τοῦ 1918. Ἕνα ἑπτάφωτο πολυκάνδηλο εἶναι ἀφιέρωμα τῶν Μεσολογγιτῶν, ποὺ τὸ προσέφεραν μὲ χρήματα ποὺ συγκέντρωσαν ἀπὸ ἔρανο. Ἀντίγραφα τῆς κοσμοσώτηρος Θεοτόκου Προυσιωτίσσης ἔγιναν σὲ πολλοὺς ναοὺς ποὺ ἔκανε στάση τὸ Εἰκόνισμα. Τέλος, σὲ πολλὰ χωριὰ τοῦ αἰτωλικοῦ κάμπου, κάθε χρόνο ἑορτάζουν τὴν ἀνάμνηση τοῦ γενομένου θαύματος (Λ.χ., στὰ Καλύβια (α΄ Κυριακὴ τοῦ Νοεμβρίου) καὶ στὸ Παναιτώλιο (25 Νεομβρίου).αρχιμ. Γεράσιμος (Τσιρώνης)

Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως 

Στον Παναγιώτη Καραγιάννη και το "Συμβαίνει τώρα" μίλησε ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.Γεώργιος , με αφορμή τα όσα ακούγονται σχετικά με τη Θεία Κοινωνία και τον κοροναϊό.

Μεταξύ άλλων, ο Μητροπολίτης τόνισε ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι μέσο διάδοσης ασθενειών, ενώ για τον κοροναιό υπογράμμισε πως όλοι πρέπει να προσέχουμε και ειδικά οι ευπαθείς ομάδες.

 Δείτε παρακάτω τι αναφέρει: