Εκοιμήθη χθες η Μοναχή Μελάνη του Αγίου Νεκταρίου της Ιεράς Μονής Τατάρνης μετά απο πολύχρονη ασθένεια.
Λίγες μέρες πριν,το απόγευμα της 20ης Ιανουαρίου, έφυγε απο την ζωή και η Μοναχή Ανυσία η οποία για 30 περίπου χρόνια υπηρετούσε την τοπική κοινωνία της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου. Και οι δύο Μοναχές κηδεύτηκαν και ενταφιάστηκαν στο χώρο του Ιερού Μετοχίου ενώ στην Εξόδιο Ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Γεώργιος.
Περί της βιοτής των δύο μοναχών παραθέτουμε το κάτωθι κείμενο του π. Γερμανού, μοναχού της Ιεράς Μονής Τατάρνης και της ΙΜ Καρπενησίου.
Ἡ μακαριστὴ ἀδελφή Μελάνη , κατὰ κόσμον Δήμητρα Κοκκάλα, ἐγεννήθη ἐν Μικρῷ Χωρίῳ, ἐν ἔτει 1930ῷ. Μικρὰ ἔτι οὖσα, χάριν σπουδῶν, μετεκόμισε καὶ διέμεινεν εἰς Θεσσαλονίκην. Ἐκεῖ ἐσπούδασεν εἰς τὴν Οἰκοκυρικὴν Σχολήν, ἔπειτα εἰς τὴν Ἀνωτάτην Βιομηχανικήν, καὶ ἀκολούθως εἰς τὴν Νομικήν· εἰς δὲ τὰς τρεῖς ταύτας Σχολὰς ἔλαβε πτυχίον ἀριστεύσασα. Ταὐτοχρόνως μὲ τὰς σπουδὰς αὐτῆς, ἠργάζετο ἀδιαλείπτως εἰς τὸ Πρατήριον ἀντιπροσωπείας σιγαρέττων ποὺ διετήρει ὁ πατὴρ αὐτῆς· τὸ ὁποῖον Πρατήριον καὶ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πατρός, μόνη ἐσυντήρησεν ἕως οὗ ἐσυνταξιοδοτήθη.
Ἡ μακαριστὴ Μελάνη, ὑπηρέτησε μὲ αὐταπάρνησιν τὴν μὲ εἰδικὰς ἀνάγκας κατὰ σάρκα μεγαλυτέραν αὐτῆς ἀδελφήν. Εἰς δὲ τὸ νοσοκομεῖον ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, ὅπου ἐσύχναζε χάριν τῆς ἐν λόγῳ πασχούσης αὐτῆς ἀδελφῆς, ἐγνώρισε καὶ τὴν κατόπιν μοναχὴν Ἀνυσίαν, ἥτις τότε ἠργάζετο ἐκεῖ ὡς νοσηλεύτρια. Ἔκτοτε συνεδέθησαν διὰ ἰσχυρᾶς πνευματικῆς φιλίας, καὶ οὐδέποτε ἐχωρίσθησαν.
Θεοῦ εὐδοκίᾳ, κατόπιν μοναχικῆς ὑποταγῆς εἰς τὸν γέροντα Δοσίθεον, κατῆλθεν εἰς Καρπενήσιον, καὶ καρεῖσα μοναχὴ ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1991ῳ, διηκόνησεν ὁμοῦ μετὰ τῆς Ἀνυσίας, ἐν αὐτοθυσίᾳ πολλῇ εἰς τὸ Ἱερὸν Μετόχιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἡ μοναχὴ Μελάνη διεκρίθη διὰ τὴν ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν αὐτῆς πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν κλίσιν πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ σοφίαν, τὴν ἀδιάκριτον ὑπακοήν, τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν προσευχήν, τὴν ἄσκησιν καὶ τὴν εὔτακτον λατρείαν, τὴν φιλαδελφίαν, τὴν φιλοξενίαν πρὸς τοὺς προσκυνητὰς τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου, τὸν φλογερὸν ἀγωνιστικὸν ζῆλον πρὸς ἐκπλήρωσιν ἁπάντων τῶν μοναχικῶν αὐτῆς καθηκόντων, καὶ ἐθαυμάσθη διὰ τὴν εὑρύτητα τῶν πολλῶν γνώσεων αὐτῆς. Τελευταίως ὅμως, πάσχουσα ἐξ ἀνοίας, ἰδιαζόντως ἐπειράσθη κειμένη ἐπὶ κλίνης ὀδύνης καὶ στρωμνῆς κακώσεως.
Ἡ μακαριστὴ ἀδελφή Ἀνυσία κατὰ κόσμον Εὐτυχία Ναγοπούλου, ἐγεννήθη ἐν Θεσσαλονίκῃ. Ἠργάσθη διὰ περίπου 28-30 ἔτη εἰς τὸ νοσοκομεῖον ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης ὡς νοσηλεύτρια, ἐπιδείξασα διαγωγὴν ἀρίστην καὶ γνώσεις θαυμαστάς· παροιμιώδης ἔμεινεν ἡ ἀγάπη καὶ φροντίδα αὐτῆς πρὸς τὴν διακονίαν τῶν τρυφερῶν παιδικῶν βλαστῶν, τῶν νοσηλευομένων εἰς τὸ Παιδιατρικὸν Τμῆμα τοῦ ἐν λόγῳ νοσοκομείου. Ἐκεῖθεν δὲ ἐσυνταξιοδοτήθη. Ἐν Θεσσαλονίκῃ ἐγνώρισε καὶ συνεδέθη πνευματικῶς μὲ τὴν ἐκ Μικροῦ Χωρίου Εὐρυτανίας Δήμητραν Κοκκάλα, τὴν ἐσύστερον διὰ τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος μετονομασθεῖσαν εἰς Μελάνην μοναχήν.
Θεοῦ εὐδοκίᾳ ἐγνώρισαν ἀμφότεραι τὸν γέροντα Δοσίθεον, τὸν ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τατάρνης, ἐν ᾧ καὶ ὑποταχθεῖσαι, κατόπιν προτροπῆς αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐκφρασθείσης παρ’ αὐτῶν ἐπιθυμίας, κατῆλθον εἰς Καρπενήσιον. Ἐνταῦθα καρεῖσαι μοναχαὶ ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1991ῳ, διηκόνησαν ἐν αὐτοθυσίᾳ οὐ τῇ τυχούσῃ εἰς τὸ Ἱερὸν Μετόχιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἄχρι τοῦ νῦν. Ἡ μοναχὴ Ἀνυσία διεκρίθη διὰ τὴν πρὸς τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν παιδιόθεν ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν αὐτῆς, τὴν ἀνυπόκριτον ὑπακοήν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, τὴν φιλαδελφίαν, τὴν φιλοξενίαν πρὸς τοὺς προσκυνητάς, τὴν ἀφειδώλευτον ἐλεημοσύνην καὶ τὸ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον πρὸς πάντας· διὸ καὶ ἔχαιρε μετὰ χαιρόντων καὶ ἔκλαιε μετὰ κλαιόντων. Τὰ δὲ τελευταία ἔτη, καίτοι ἡ ἰδία ἀσθενής, μὲ αὐταπάρνησιν καὶ ἄπειρον ὑπομονὴν περιεποιήθη τὴν ὡσαύτως ἀσθενοῦσαν πνευματικὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Μελάνην.
Ἄξιον ἰδιαιτέρας μνείας ὑπάρχει τὸ γεγονός, ὅτι εἶχε πρὸ πολλοῦ καιροῦ μεριμνήσει περὶ πάντων τῶν ἀπαραιτήτων διὰ τὴν κηδείαν αὐτῆς, μέχρι καὶ τελευταίας λεπτομερείας.
