Γιορτάζει αύριο ο Πολιούχος του Αγρινίου, ο Άγιος Χριστόφορος και ήδη απο σήμερα το απόγευμα κάτοικοι και επισκέπτες της πόλης κατέκλυσαν τους δύο Ιερούς Ναούς που διαθέτει η πόλη προς τιμήν του Αγίου (Παλαιός και Νέος Άγιος Χριστόφορος).
Ανήμερα της εορτής η πόλη είναι εντελώς έρημη και τα καταστήματα είναι κλειστά, ενώ το απόγευμα οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν με την λιτάνευση της εικόνας. Το απόγευμα είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί ο μεθεόρτιος αρχιερατικός εσπερινός, ενώ μετα θα ξεκινήσει η λιτάνευση της εικόνας από τον Νέο Άγιο Χριστόφορο.
Ο απόμακρος και παλαιός ναός του Αγίου Χριστοφόρου
Ο Παλαιός Ναός του Αγίου κτίστηκε το 1847 και βρίσκεται στο άλσος, βόρεια της πόλης.Φαίνεται ότι ιδρύθηκε αρχικά ως μετόχιο της Μονής Προυσού, πιθανότατα σε συνεργασία και με τη συμπαράσταση των χριστιανών κατοίκων του Βραχωρίου, σε μια απόμακρη από τους κατακτητές θέση. Η ίδρυση του μπορεί να τοποθετηθεί ίσως στο τέλος του 18ου αιώνα, στην εποχή του Αλή πασά, κατά την οποία παρατηρείται εντονότατη ναοδομική δραστηριότητα λόγω της ανεκτικής θρησκευτικής πολιτικής του τελευταίου.
Η νομική υπόσταση του μετοχίου εξασφάλιζε τόσο την έννομο προστασία όσο και τη φορολογική ασυλία από τις τουρκικές αρχές, όπως γνωρίζουμε ότι συνέβαινε και με το ναό της Αγίας Τριάδας, μετόχιο της Μονής Τατάρνας. Παράλληλα εξυπηρετούσε τόσο τα συμφέροντα της Μονής του Προυσού στο Βραχώρι όσο και τους χριστιανούς κατοίκους του Βραχωρίου.
Σύμφωνα με την παράδοση που αναφέρει ο Πορφύριος Παπαγιάννης, στο δυτικό τμήμα της αυλής σώζονταν στο παρελθόν δύο κελιά, στα οποία τελευταίοι μοναστές ήταν δύο αδέλφια, τα οποία με μια κλίμακα κατέβαιναν στη φυσική πηγή που υπήρχε στη δυτική πλευρά του περιβόλου. Ίσως τα κελιά ήταν υπολείμματα της παλαιότερης πτέρυγας ή νεότερα πρώιμα προσκτίσματα.
Ως το πρόσφατο παρελθόν, στη δυτική πλευρά του ναού σχηματιζόταν ξύλινο υπερώο-γυναικωνίτης, το οποίο ξηλώθηκε κατά την ανακαίνιση του. Με βάση την κάτοψη του ναού και τις προφορικές μαρτυρίες, φαίνεται ότι ο γυναικωνίτης σχημάτιζε ένα Π στη δυτική πλευρά του κτιρίου. Τα ίχνη της πάκτωσης των δοκών του δαπέδου του γυναικωνίτη διακρίνονται σήμερα στους εσωτερικούς τοίχους του ναού, σε ύφος 2,60 μ. από το σημερινό δάπεδο. Η στήριξη του υπερώου στο εσωτερικό της εκκλησίας επιτυγχανόταν με τη Βοήθεια των κιόνων των δυο εσωτερικών κιονοστοιχιών. Ως ανατολικό όριο του γυναικωνίτη, στις πλάγιες πτέρυγες του, πρέπει να ορίσουμε τους δεύτερους από δυτικά κίονες, όπως υποδηλώνουν τα ίχνη της σΰμφυσής του στους τοίχους, οι οποίοι σταματούν ακριβώς σε αυτό το σημείο. Η άνοδος στο γυναικωνίτη γινόταν με ξύλινη σκάλα στη νοτιοδυτική γωνία του ναού.
