Χθες (προχθές 26/7)ο όμορφος συνοικισμός των Μεταξάδων, έζησε μια από τα πιο ζωντανά και συγκινητικά πρωινά  του καλοκαιριού.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, όλοι οι Πρασιώτες.τίμησαν με βαθιά πίστη και μεγάλη χαρά τη χάρη της Αγίας Παρασκευής, προστάτιδας του τόπου μας.

Μετά την θεία λειτουργία στην εκκλησία μας, στήθηκε το καθιερωμένο πανηγυράκι στην πλατεία του χωριού. Μικροί και μεγάλοι, ντόπιοι και επισκέπτες, όλοι γίναμε μια μεγάλη παρέα κάτω από τον έναστρο ουρανό και τα πλατάνια...τονίζουν σε μηνυμά τους στα κοινωνικά δίκτυα οι κάτοικοι της Πρασιάς

Και συνεχίζουν:

"Η παραδοσιακή ορχήστρα ήταν εξαιρετική και το κέφι δεν άργησε να ανέβει. Ο αγαπημένος μας Πάνος Κουτσοκώστας τραγούδησε με την ψυχή του, ενώ ο υπέροχος δεξιοτέχνης του κλαρίνου Κώστας  Καλαμίδας ξεσήκωσε τον κόσμο με τους ήχους του. Τα τραπέζια γέμισαν, τα ποτήρια σηκώθηκαν ψηλά και οι χοροί καλά κρατούσαν ... 

Μια εκδήλωση που μας γέμισε χαμόγελα και υπερηφάνεια για τον τόπο μας. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους όσοι βοήθησαν για να γίνει αυτό το πανηγύρι πραγματικότητα. Και του χρόνου με υγεία – και πάντα παραδοσιακά και μερακλίδικα"!

Ένα απίστευτο περιστατικό συνέβη στα ορεινά Άγραφα Ευρυτανίας όταν νεκροφόρα χάθηκε λόγω του gps και κόλησε στις λάσπες στο χωριό Βασιλέσι.

Διαβάστε  τι αναφέρουν οι κάτοικοι στα κοινωνικά δίκτυα:

"Ένα απίστευτο περιστατικόπου αναστάτωσε τους κατοίκους της Πρασιάς και όχι  μόνο,συνέβη την περασμένη Κυριακή.

Νεκροφόρα με φέρετρο και όλα τα ...παρελκόμενα πέρασε πρωινές ώρες απο τα Φουσιανά και το Βασιλέσι με κατευθυνση στου Καραμπεσίνη.

Οπως αναμένονταν κάτοικοι βγήκαν στους δρόμους ,τα τηλέφωνα ..άναψαν ώστε να μάθουν ποιος έχει πεθάνει και δεν μαθεύτηκε καθόλου στο χωριό.Η νεκροφόρα συνέχιζε τον δρόμο της  προς τους κακοτράχαλους δρόμους στα πλατάνια προς το υδραγωγείο στο Βασιλέσι.Τα ερωτήματα πολλά και οι τηλεφωνικές συνομιλίες σε Αργιθέα,Ασπροπόταμο ,Πρασιά,Ραπτόπουλο ...πήραν φωτιά ώστε να λυθεί το μυστήριο!!!

Δύο ...ατρόμητοι ???????? κάτοικοι του Βασιλεσίου ανέβηκαν προς τα πλατάνια στο υδραγωγείο για να δουν τι γίνεται...και δεν πιστευαν στα μάτια τους αυτο που αντίκρυσαν..

Μεσα στο πουθενά,μια ...φορτωμένη νεκροφόρα εγκλωβισμένη στις λάσπες,και δύο κοστουμαρισμένα εξίσου λασπωμένα  άτομα ..αφηνιασμένα να μην ξέρουν που βρίσκονται και να τα βάζουν με την τύχη τους!!

Τελικά το μυστήριο λύθηκε..

Η νεκροφόρα ήταν απο γραφειο τελετών του Πειραιά και μετέφερε την εκλιπούσα σε χωριό της 'Αρτας.Ο οδηγός της μπερδευτηκε με το gps ,χάθηκε στους δρόμους του ορεινού βάλτου και του Ασπροποτάμου και βρέθηκε στο Βασιλέσι!!!Η κηδεία θα γίνονταν κανονικά εκεινη την ώρα(γυρω στις 11)...

Η νεκροφόρα ,με πολλή προσοχή για να μην υπάρξουνε και  άλλα ντράβαλα με το ...φορτίο,τελικά απεγκλωβίστηκε  απο το jeep του κατοίκου και πήρε τον σωστό δρόμο προς τον κάμπο της Αρτας!

Αυτο και αν είναι απ τα Αγραφα!!!????

Γράφει ο πρώην δάσκαλος κ.Λάμπρος Μπαλτάς

 Στο Βασίλεσι Πρασιάς, το 1965 ανέλαβα υπηρεσία, ως πρωτοδιόριστος δάσκαλος, στο Σχολείο με τις πλέον αντίξοες στεγαστικές συνθήκες.Αυτό το σχολείο, πρωτοστεγάστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, εκτός οικισμού και πολύ αργότερα μεταφέρθηκε σ’ ένα πολύ μικρό σπιτάκι, μέσα στο χωριό, με παράθυρα πολεμίστρες και φωτισμό… κρυφού Σχολειού.Σ’ αυτό το προπολεμικό πέτρινο οίκημα, ο συνάδελφος τότε Χρήστος Γείτονας, ο σημερινός ιδρυτής και Διευθυντής του σχολικού συγκροτήματος «Εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα» στην Αθήνα, μου παρέδωσε με πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής τη Δ/νση του Σχολείου, ενώπιον των μελών της Σχολικής Εφορείας.

Η τριμελής Σχολική Εφορεία, είχε την ευθύνη διαχείρισης των πενιχρών οικονομικών και πρωτίστως τη στέγαση του Σχολείου, τη θέρμανση, τα συσσίτια και άλλες τρέχουσες ανάγκες.Πρόεδρος της Σ.Ε. ήταν ο αείμνηστος Γεώργιος Ζηνέλης, αδιαφιλονίκητος πρώτος πολίτης, αρχηγός των Βασιλεσιάνων. Η γνώμη του μετρούσε και ο λόγος του δεν έπαιρνε αντιρρήσεις. Στη Σχολική Εφορεία, διαχειριστής-ταμίας, ήταν ο Λάζαρος Σοφουλάκης, αξιοπρεπής οικογενειάρχης, πανέξυπνος, τολμηρός, επίμονος και αποτελεσματικός, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του.Γραμματέας της (Σ.Ε.) ήταν ο εκάστοτε δάσκαλος. 

Από πενταετίας εκκρεμούσε ανάλογη πίστωση ανέγερσης Διδακτηρίου και απανωτές, άκαρπες δημοπρασίες ανάδειξης εργολάβου, έπεφταν στο κενό, γιατί δεν υπήρξε εργολαβικό ενδιαφέρον. Κάθε χρόνο ο επιθεωρητής, μετά τον έλεγχο της προόδου των μαθητών και τη βαθμολογία της εργασίας του δασκάλου, κατέληγε στο παρακείμενο καφενείο του Δημοσθένη Ζευγουλά, όπου τον περίμεναν οι γονείς, ανυποχώρητοι στην πάγια αξίωσή τους, να κτιστεί το Σχολείο.Ο επιθεωρητής, με τη γνωστή υπεκφυγή της αναρμοδιότητας, πάντα ισχυριζόταν:

Δεν είναι στο χέρι μου, να επηρεάσω τη Δημοπρασία, ήταν η μόνιμη επωδός, κάθε χρόνο. Αυτή τη φορά, Άνοιξη του 1966, η παρουσία του Επιθεωρητού δοκιμάστηκε από επιθετική λογομαχία με τον ταμία Λ.Σ. Το περιεχόμενο, αυτής της έντονης παρέμβασης λεκτικού διαπληκτισμού, θα προσπαθήσω να μεταφέρω "περίπου˶ στους αναγνώστες.Κύριε Επιθεωρητά, εσείς, ένας τόσο σημαντικός αξιωματούχος της Εκπ/σης, πως καταδέχεστε να τρεμοκουκουρίζουν τα παιδιά σ’ αυτό το κοτέτσι-χαρτοκούτι; (παράγκα σεισμοπλήκτων). Εγώ ντρέπομαι, που έχω για τα πρόβατά μου καλύτερη καλύβα, από αυτό το κουτί, όπου μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά μου. Ο επιθεωρητής περιορίστηκε να δηλώσει αναρμοδιότητα και, όπως πάντα, παρέπεμψε στο Νομάρχη και την Τεχν. Υπηρεσία. Εκεί πρέπει να παραπονεθείτε…

Ο Ταμίας Λ.Σ. επιμένει:Εμάς κύριε Επιθωρητά, δεν μας χαμπαριάζονται αυτοί οι μεγάλοι.Εσείς να πάτε στους αρμόδιους και να τους μιλήστε γι’ αυτήν εδώ την κατάσταση.Ο επιθεωρητής, μη έχοντας άλλη επιλογή, δήλωσε ότι θα εξαντλήσει όλες τις προσπάθειές του σχετικά. Αναγνώρισε τη σημερινή προβληματική στέγαση στο παράπηγμα και ανακοίνωσε έξτρα χρηματοδότηση ανακατασκευής του παραπήγματος. Σύντομα υλοποιήθηκε η ανακατασκευή και στεγάστηκε εκεί το Σχολείο μέχρι να ολοκληρωθεί το νέο διδακτήριο. Ο ταμίας τον ευχαρίστησε και τον αποχαιρέτησε λέγοντας: Να μας στείλεις σύντομα τον εργολάβο.

Λίγες μέρες, πριν γίνει η Δημοπρασία, τηλεφώνησε ο εργολάβος Δημοσίων Έργων Καρακωνσταντής, να τον παραλάβουμε στα Φουσιανά και να τον οδηγήσουμε στο χώρο ανέγερσης του Σχολείου. Ήθελε να διαπιστώσει την κατάσταση της αλογόστρατας Φουσιανών-Βασιλεσίου από το Διακόπι, για να εκτιμήσει τη δυνατότητα μεταφοράς των οικοδομικών υλικών (άμμος-τσιμέντα-ασβέστης-γαρμπίλι-μωσαϊκών-τούβλα-κεραμίδια-ξυλεία κ.τ.λ.) στο χώρο ανέγερσης. Έφθασε ο εργολάβος στο Βασιλέσι. Μετά από επιτόπια αυτοψία στο χώρο ανέγερσης, πολλοί Βασιλεσιάνοι, τον υποδεχτήκαμε στο Καφενείο του Δήμου Ζευγουλά. Ο εργολάβος, μας είπε περίπου: 

Δυστυχώς ο δρόμος (αλογόστρατα) για κατσικομούλαρα είναι ακατάλληλος. Έχει απότομα κλειστά ζικ-ζακ (καγκέλια) και υπερβολική κλίση, από το Μεντζίσι ως το Διακόπι και η μεταφορά των υλικών είναι αδύνατη…Χρειάζεται πολυδάπανη νέα χάραξη δρόμου και αυτό δεν γίνεται με τίποτε.Κάνετε υπομονή και σε λίγα χρόνια (3 ως 5), θα’ ρθει αυτοκινητόδρομος και θα γίνει και το Σχολείο καθώς πρέπει.Έχω την καλή διάθεση, είπε, να δουλέψω χωρίς να βγάλω δραχμή κέρδος, ακόμα και να ζημιωθώ εύλογο ποσό, αλλά εδώ η χρεωκοπία είναι δεδομένη. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Λυπάμαι, δεν γίνεται!...

Σιγή στο Καφενείο.Ο ανυποχώρητος ταμίας Λ.Σ. δεν παραιτείται και παίρνει το λόγο:Αφού έχεις την καλή διάθεση να δουλέψεις χωρίς κέρδος, κι εμείς έχουμε την ακόμα καλύτερη διάθεση, αφού πάρεις τη Δημοπρασία, θα μεταφέρουμε τα υλικά δωρεάν.Έμεινε ο εργολάβος. Ρωτάει, πώς θα γίνει αυτό; Εγώ, συνέχισε ο Λάζαρος, διαθέτω τη «σίβα» μου, το μουλάρι μου εντελώς δωρεάν, και πριν ολοκληρώσει ακούγονται: Κι εγώ το δικό μου, λέει ο Δήμος Ζευγουλάς, κι εγώ, παρεμβαίνει ο Θωμούλας-Πατούλας, κι εγώ, συμπληρώνει ο Γιώργος Μπαλτάς, διαθέτω για το Σχολείο το μουλάρι μου.

Κι εμείς, είπαν οι λίγοι θαμώνες, θα κουβαλήσουμε ό,τι μπορούμε ζαλίκα και στον ώμο.Τά’χασε ο εργολάβος. Δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη και με ρωτάει:Τι λένε αυτοί, δάσκαλε;Ότι λένε το κάνουν. Ο λόγος τους είναι συμβόλαιο. Να τους εμπιστευτείς, απαντώ.Ο Λάζαρος επεμβαίνει:

Να πάρεις τη Δημοπρασία κ. Εργολάβε και να στείλεις με το φορτηγό σου τα πρώτα υλικά στα Φουσιανά. Εμείς πολύ σύντομα θα τα μεταφέρουμε εδώ στο χώρο του Σχολείου. Εσύ, με το αυτόκινητο θα κουβαλάς υλικά Καρπενήσι Φουσιανά και εμείς θα τα μεταφέρουμε στο Σχολείο με τα μουλάρια.Τρεις μήνες τα 4 μουλάρια με φορτοεκφορτωτή τον ακαταπόνητο, αείμνηστο Κώστα Μπαλτά (έφυγε πρόσφατα 15-12-2020) ξημερώνονται στα Φουσιανά, φορτώνονται τα υλικά και κάνουν 3 δρομολόγια καθημερινά πήγαινε-έλα, ως το Βασιλέσι. Δώδεκα ως δεκαπέντε ώρες καθημερινής εξοντωτικής εργασίας και μεταφέρθηκαν τα υλικά στο εργοτάξιο.

Οι απλοί συμπολίτες μου, άνδρες και γυναίκες, κουβάλησαν ξυλεία, τζάμια και άλλα εύθραυστα και ευπαθή υλικά, που δεν φορτώνονταν στα ζώα. Σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο, ολοκληρώθηκε ένα σύγχρονο για την εποχή και την περιοχή εκείνη Διδακτήριο, με αίθουσα, γραφείο, αποθήκη, κατοικία δασκάλου, διαμόρφωση προαυλίου, τουαλέτες, κ.α.

Προγραμματίστηκαν τα εγκαίνια και ετοιμάστηκαν τα σχετικά παραστατικά. Η παράδοση του Διδακτηρίου από το εργολάβο και η παραλαβή από τη Σχολική Εφορεία, με την παρουσία του Νομάρχη Ευρυτανίας, του Επιθεωρητού Δημοτικών σχολείων, των υπαλλήλων τεχνικής Υπηρεσίας και της Δασικής Υπηρεσίας (δασικός δρόμος) και άλλων αξιωματούχων, προέδρων κοινοτήτων, ιερέων, αστυνομικών…Πλήθος κόσμου από την Πρασιά και τα περίχωρα συνέρρευσε στη γιορτή. Οι Βασιλεσιάνοι επί ποδός για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Να μη λείψει τίποτε από κανέναν. Αξίζει όμως να αναφερθεί ακόμη ένα γεγονός. Όταν ο αυτοκινητόδρομος έφθασε στον οικισμό, οι χειριστές ζήτησαν άδεια διέλευσης του δρόμου, από τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων.

Όταν έφθασαν στο Άνοιγμα, ένα γόνιμο χωράφι στο κέντρο του οικισμού, ιδιοκτησίας Λάζαρου Σοφουλάκη, ο αρμόδιος του ζήτησε συγκατάθεση να μπει στο κτήμα – το χωματουργικό μηχάνημα.Ο Λάζαρος απάντησε: Περάστε απ’ όπου σας βολεύει. Περάστε πατωσιά, περάστε κορφωσιά, περάστε από τη μέση, απ’ όπου είναι καλύτερα.Αυτή η γενναιόψυχη και αυθόρμητη παραχώρηση, αποτέλεσε το καλό παράδειγμα για τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες, ώστε ο δρόμος να φθάσει χωρίς εμπόδια στο Σχολείο. Την ίδια μέρα εγκαινιάστηκε και ο αποπερατωθείς δασικός αυτοκινητόδρομος από Σταυρό Λιθοχωρίου, Κρεβάτια, Βαγένι, Τραμπάλα – Σχολείο. Εκείνη την ημέρα των εγκαινίων του δρόμου, οι παρευρεθέντες έμειναν έκπληκτοι. 

Την ώρα που ένα υπερσύγχρονο, για την εποχή, πούλμαν έμπαινε, κορνάροντας, στο συνοικισμό, οι άνθρωποι τά’ χασαν.Το πρώτο λεωφορείο, το οποίο διέσχισε πρώτη φορά τον Δήμο Απεραντίων. Έφθασε πού; στο Βασιλέσι, με οδηγό τον αείμνηστο Δημήτρη Χρυσαφογιώργο και επιβάτες εκλεκτά τέκνα του Συλλόγου Πρασιωτών Αθήνας. Πρωτοεμφανίστηκε Πούλμαν στο Βασιλέσι… «εντυπωσιακό θέαμα για ένα μικρό χωριό πίσω από τον άλλο κόσμο!». Η τελετή των εγκαινίων άρχισε με τον Αγιασμό και τα καθιερωμένα λογίδρια των επισήμων. Είχαν στρωθεί τα τραπέζια για όλους και απλώθηκαν επάνω τα αγαθά του Αβραάμ και οι επισκέπτες πήραν θέση.

Ξαφνικά ήρθε η Έκπληξη των Εκπλήξεων!.Φουστανελοφόροι εμφανίστηκαν στο πλατύσκαλο και τα μάτια όλων καρφώνονται επάνω τους. Οι καλύτεροι χορευτές της Πρασιάς, με το εντυπωσιακό παράστημά τους και την απερίγραπτη γοητεία, τους ντυμένοι την τιμημένη εθνική φορεσιά, ετοιμάζονται για το υπερθέαμα της εκδήλωσης.

Χορευτές ήταν:

Γεώργιος Πότσιος, περιζήτητος βιολιτζής στους γάμους και στα πανηγύρια.Ο Δημοσθένης Μυρισιώτης, αριστοτέχνης, λαξευτής, ασύγκριτος κτίστης.Ο Κωτσιούλας Ζηνέλης και ο Ανδρέας Κουκουράβας, λεβεντόκορμοι τσελιγκάδες, μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές και ήρωες του Ιταλικού πολέμου 1940, καταξιωμένοι, γνήσιοι απόγονοι των αγωνιστών του 1821.

Αυτοί αποτέλεσαν το πρώτο χορευτικό, των φουστανελοφόρων, ίσως το μοναδικό στην Ευρυτανία, ως εκείνη την εποχή.Με αυθόρμητα και παρατεταμένα χειροκροτήματα ξεκίνησε ο χορός.Ο Νομάρχης όρθιος, χειροκροτούσε αδιάκοπα, συγκινημένος μέχρι δακρύων. Με φώναξε κοντά του και μου είπε: Δάσκαλε, περιμένω την αναφορά σου για την οργάνωση των εγκαινίων.Για όλη αυτή τη μεγαλειώδη εκδήλωση, το μεγαλύτερο φορτίο της οργάνωσης, σήκωσε ο ταμίας Λ.Σ. και το υπόλοιπο, σύσσωμο το Βασιλέσι. Ανταποκρίθηκαν όλοι στο κάλεσμα του προέδρου της Σ.Ε. Γεωργίου Ζηνέλη:

Μεθαύριο, στα εγκαίνια του Σχολείου, να φέρουμε όλοι μας το κανίσκι μας, όπως θα κάναμε αν παντρευόταν ο δάσκαλος.Γέμισε το Γραφείο, η αποθήκη και η κατοικία Δασκάλου με κρέατα-μπακλαβάδες-κουλούρες-τυριά-γιαούρτια-τσαλαφούτια…Πόσο πλούσια καρδιά, πόσο μεγάλη ψυχή διέθεταν εκείνοι οι απλοϊκοί Βασιλεσιάνοι!Με πόσο ευγενικά και υπέροχα συναισθήματα ήταν προικισμένοι! Πόσο φιλότιμο κουβαλούσαν! Πόση καλοσύνη! Πόση ανθρωπιά! Η ωραιότερη ανάμνηση της ζωής μου, ήταν αυτή η πηγαία εκδήλωση των κατοίκων.Οργανωτής, παραλήπτης για τα κανίσκια, επιτηρητής διανομής και σερβιρίσματος, σε όλα μπροστά ήταν πάντα ο ταμίας Λάζαρος Σοφουλάκης.

Ο χορός των φουστανελοφόρων συνεχίζεται με εναλλαγή των χορευτών. Η επιδεξιότητά τους, το ταλέντο τους, τα τσακίσματα και τα γυρίσματα, τα τσαλίμια, οι τούμπες και οι γυροβολιές δίνουν αέρα στη φουστανέλα. Όλοι παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα. Πώς όμως βρέθηκαν τόσο πανάκριβες παραδοσιακές στολές σ’ αυτή την άγνωστη περιοχή, το μικρό Βασιλέσι; Γι’ αυτό το υπερθέαμα πρωταγωνίστησε ο αείμνηστος Πρασιώτης Νίκος Χαλαστάνης, ο καφέμπορος της Λαμίας, ο προστάτης των κατατρεγμένων, αυτός, που όποιος χτυπούσε την πόρτα του, είχε την προστασία του, έλυνε το πρόβλημά του. Ο Νίκος Χαλαστάνης, με την ευγένειά του και τη διπλωματία του, κρατούσε πάντα ανοιχτές τις πόρτες της εξουσίας. Αυτός ζήτησε και του παραχώρησε αναντίρρητα η Νομαρχία Φθιώτιδος, τις φαντασμαγορικές στολές. Αυτές τις στολές, διαχειρίστηκε ο ταμίας της Σ.Ε. Λάζαρος Σοφουλάκης. Αυτός αρχικά τις κατένειμε στους χορευτές. Τις ξαναδίπλωσε και τις συσκεύασε. Φρόντισε ύστερα για την ασφαλή επιστροφή στη Λαμία.

Μία λέξη είναι η οργάνωση. Να μπουν όμως τραπέζια και πάγκοι, να βρεθούν μαχαίρια, πιρούνια, πιάτα, ποτήρια, να βρεθούν σερβιτόροι, εθελοντές. Χρειάζεται μυαλό και ο Λάζαρος είχε κοφτερό μυαλό. Πήρε στους ώμους του την όλη υπόθεση και τα κατάφερε. Ακόμη και τις ανθισμένες γλάστρες του σπιτιού του έφερε και στόλισε το τραπέζι των επισήμων.Στη βοήθειά του Λ.Σ. χρωστάω τη φήμη του καλού δασκάλου εκείνης της ημέρας, η οποία μου χρειάστηκε στην μετέπειτα εκπαιδευτική μου διαδρομή. Παρακαλώ το Θεό, τον αείμνηστο Λάζαρο Σοφουλάκη, αυτόν τον άρχοντα της ζωής, να τον κάνει αρχάγγελο στον Παράδεισο.

Το χώμα της Αιτωλοακαρνανίας, που τον σκεπάζει, να είναι ελαφρό και η ψυχή του ελεύθερη, να φτερουγίζει πάνω από το Βασιλέσι, πάνω από τα βοσκοτόπια, όπου τριγύριζε το καλοκαίρι με το κοπάδι του. Να βλέπει από εκεί ψηλά, που είναι, την αξιοζήλευτη οικογένειά του, τη γυναίκα του Χρυσάνθη και τους γιούς του Λάμπρο και Κώστα. Αυτοί κληρονόμησαν από τους γονείς τους αρετές, αξίες και το πνεύμα της προκοπής. Μπράβο στο Λάζαρο και τη Χρυσάνθη για τα παιδιά που παρέδωσαν στην κοινωνία!

Το μικρό και άγνωστο Βασιλέσι, περικυκλωμένο από πανύψηλα Αγραφιώτικα βουνά, γέννησε τα άξια τέκνα, τους αδελφούς Σοφουλάκη, τους αθόρυβους υψηλόβαθμους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι εξελίχτηκαν ως την κορυφή της Πυραμίδας της Δικαιοσύνης. Με πανελλήνια φήμη, σεβασμό και εκτίμηση όλων των Ελλήνων πορεύονται στον δρόμο της αδιαμφισβήτητης κοινωνικής καταξίωσης με ορόσημο το: Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων!

Πάνω απο 25 χρόνια πέρασαν που ο αείμνηστος ιερέας Σπυρίδων Γεωργαλής απ'τα Λεπιανά είχε γράψει ένα εξαιρετικό ποίημα για το  ιστορικό "Κυπαρίσσι της Πρασιάς" ,στα ορεινά Άγραφα, όπου και άνηκε στην ποιητική του συλλογή «Πνευματικός Θησαυρός».

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για τέτοιους σπουδαίους ανθρώπους που προσπαθούσαν με ιδία μέσα την ανάδειξη των ιστορικών μνημείων  και της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας,είναι να προβάλλουμε τα συγγράμματά τους.

Διαβάστε παρακάτω το ποίημα που είχε γράψει ο αείμνηστος ιερέας Σπυρίδων Γεωργαλής που παρόλο που δεν είναι πια στη ζωή, τα συγγράμματά του όμως θα μας συντροφεύουν αιωνίως

--- Έχω δυο λόγια να σας πω, δύο να σας μιλήσω

γιατί πολύ σας αγαπώ, διαθήκη θα τ' αφήσω .

--- Σ' ένα χωριό που φαίνεται το  Μαύρο κυπαρίσσι

σε πράσινη πλαγιά, δίπλα σε μία βρύση.

--- Καμάρι είναι της Πρασιάς, τη λεν και Ζελενίτσα

όπου φυλάγουν πρόβατα, οι βλάχοι με την γκλίτσα

--- Ξένοι διαβάτες που περνούν, τους πιάνει η τρομάρα

τα αγριοβούνια τα ψηλά  τα βλέπουν σαν κατάρα .

--- Ο Πάτερ Κοσμάς τα ευλόγησε μ' αυτό το κυπαρίσσι,

ορόσημο το έβαλε τους Τούρκους να ξορκίσει.

--- Τα λόγια που του χάρισε, στα φύλλα είναι πλεγμένα

σωστή η προφητεία του και είναι δοξασμένα.

--- Αν ξεραθεί απ' την κορφή αυτό το κυπαρίσσι

τότε ο Τούρκος θα χαθεί και γρήγορα θα σβήσει.

--- Αν ξεραθεί απ' τηρίζα του, εμένα να θυμάστε

οι Τούρκοι δε θα φύγουνε και σκλαβωμένοι θα' στε.

--- Ευθύς τα λόγια πιάστηκαν, ψηλά στο κυπαρίσσι

η λυγερή του η κορφή δε θέλει για να ανθήσει.

--- Ξεράθηκαν οι κλώνοι του, από την κορφή στη μέση

τα λόγια του Πάτερ Κοσμά, τα έβαλε σε θέση.

--- Τη λευτεριά στους Έλληνες την έκαμε χαΐρι

τα καρυοφύλλια ανάψανε, ωσάν σε πανηγύρι.

--- Το κυπαρίσσι στέκεται, ολόρθο ευλογημένο

στέκεται ολομόναχο και είναι ξεχασμένο.

--- Σήμερα όποιος περνά δεν δίνει σημασία

ούτε Σταυρό στη ρίζα του, ούτε και εκκλησία

--- Για να θυμίζει του Κοσμά, αυτή την προφητεία

σ' όλη την Ελλάδα μας και στην  Απεραντία.

Κυπαρίσσι 1500 χρονών-Πρώτο σε μέγεθος στην Ελλάδα, από τα πρώτα στα Βαλκάνια

Της Ζελενίτσας(Πρασιά)  το κυπαρίσσι, είναι, και στις μέρες μας, στη ζωή! 

Οι διαστάσεις του, χωρίς υπερβολή, είναι τεράστιες. Η διάμετρός του αγγίζει τα δύο μέτρα (1,94 μέτρα), δεν το αγκαλιάζουν τρεις ψηλοί άνδρες, αφού η περίμετρός του ξεπερνάει τα έξι μέτρα (6,08 μέτρα), το ύψος του είναι πολλές δεκάδες μέτρα και η φήμη του ξεπέρασε της Ζελενίτσας και της Ευρυτανίας μας τα όρια τα στενά! 

Για το κυπαρίσσι της Ζελενίτσας λέγονται πολλά.

Απάνω του, πλάστηκαν ιστορίες τέτοιες που άντεξαν στο χρόνο. Η μια γενιά τις φέρνει και η άλλη τις πηγαίνει. Μέσα στα δασιά κλαριά του κρύφτηκαν, ζητώντας προστασία, καλοί και κακοί, νοικοκυραίοι και φτωχοί, σκλάβοι και κατακτητές, κλέφτες και αρματολοί (κάποια φορά σαράντα όλοι μαζί)…! 

Κι αυτό –αγέρωχο, είναι στην άκρη του χωριού και χαίρεται τη ζωή. Τη χαίρεται και την απολαμβάνει περισσότερο από 1.500 χρόνια! Υπολογίζεται, ότι κουβαλάει στην «πλάτη» του τόσα χρόνια, γιατί το φύτεμά του χάνεται στο διάβα των καιρών, οι ρίζες του στα βάθη της γης, ενώ οι κορφές του αγγίζουν τα σύννεφα».

Δείτε βίντεο με το  πράσινο υπεραιωνόβιο γίγαντα των Αγράφων,το καμάρι των Πρασιωτών!!

Κίνηση Πολιτών Πρασιάς Ευρυτανίας

 Συγκίνηση, κατάνυξη και δέος πλημμύρισαν του παρευρισκόμενους στην πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα που τελέστηκε το Σάββατο στο ιστορικό και φυσικό μνημείο της Δυτικής Ευρυτανίας ,το “Κυπαρίσσι της Πρασιάς”, τον πράσινο υπεραιωνόβιο γίγαντα των Αγράφων.

Στην εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στους " Αγίους των Αγράφων ' , ελαβε χώρα στο όμορφο χωριό της Πρασιάς,όπου για πρώτη φορά υπήρξε υπαίθρια λειτουργία παρουσία του Μητροπολίτη Καρπενησίου κ.Γεώργιο.
Πλήθος πιστών κάτω απο το ιστορικό Κυπαρίσσι που προφήτευσε  ο Πατρο- Κοσμάς ο Αιτωλός  το 1770 την απελευθέρωση  της Ελλάδας από τον τουρκικό  ζυγό, προσκύνησαν τμήματα των ιερών λειψάνων του Αγίου και άκουσαν κηρύγματά του .
Ακολούθησε ομιλία απο τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη για την ζωή του Αγίου αλλά και ομιλίες για τους  Αγίους των Αγράφων  και  την συνεισφορά  τους στην απελευθέρωση  του Έθνους.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία πλήθος πιστών,ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κκ.Γεώργιος ,δεκάδες ιερείς,η Βουλευτής Ευρυτανίας κ. Οικονόμου ,ο δήμαρχος Αγράφων κ.Καρδαμπίκης, κ. Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί-τοπικοί  σύμβουλοι

H προφητεία του Πατρο-Κοσμά
Σύμφωνα με την ιστορία ο Κοσμάς ο Αιτωλός, άμα τελείωσε το κήρυγμά του απάνω στο πλάτωμα, μπροστά απ’ το μοναστήρι του Αϊ –Λια, κίνησε να πάει στο χωριό. Βλέπετε, ήθελε και το δικό του το ντελικάτο το κορμί λίγο ξαπόστιο, λιγάκι νερό και μια μπουκιά φαΐ. Μαζί του κίνησε και το πλήθος, που, κατά πως λένε, ξεπέρναγε τις δυο χιλιάδες (2.000) κόσμο…!

Τραβούσαν όλοι μαζί για το χωριό. Σε λίγο, μπροστά τους, απάνω από τα σπίτια, πρόβαλε επιβλητικό και πανώριο ένα κυπαρίσσι. Ένα κυπαρίσσι που πριν από πολλά χρόνια κάποια χέρια το ’φεραν από της Παναγιάς την Πόλη, από τη Βασιλεύουσα, και το φύτεψαν εδώ. Το φύτεψαν σε τούτα τα απόμερα τα μέρη, μακριά απ’ τον Τούρκο και μέσα στης Ρωμιοσύνης την καρδιά. Όταν έφτασαν σιμά του, σταμάτησαν και ορισμένοι ρώτησαν τον Άγιο: «Παππούλη, πότε θα ’ρθει το ποθούμενο;»
-Το βλέπετε αυτό το κυπαρίσσι; Τους ρώτησε.
-Ναι, παππούλη… Το βλέπουμε…
-Αν το κυπαρίσσι που βλέπετε ξεραθεί απ’ την κορυφή, η Ελλάδα μας θα λευτερωθεί. Αν ξεραθεί απ’ τον πάτο, τότε, δυστυχώς, θα μείνει σκλάβα. Δε θα λευτερωθεί.
Κατ’ άλλους, τους είπε: «Κοιτάξτε αυτό το κυπαρίσσι καλά… Έχει τρεις κορφές… Αν ιδείτε και ξεραθεί η μια του η κορφή, θα ελευθερωθείτε. Οι άλλες οι δυο κορφές του δε θα ξεραθούν, γιατί δε θα λευτερωθεί ολόκληρη η Ελλάδα». Πέρασαν τα χρόνια και ζύγωσε του ξεσηκωμού η μέρα. Πράγματι, στην ανατολή του ’21, το κυπαρίσσι, ξεράθηκε κατάκορφα!

Κυπαρίσσι 1500 χρονών-Πρώτο σε μέγεθος στην Ελλάδα, από τα πρώτα στα Βαλκάνια

Της Ζελενίτσας το κυπαρίσσι, είναι, και στις μέρες μας, στη ζωή! Οι διαστάσεις του, χωρίς υπερβολή, είναι τεράστιες. Η διάμετρός του αγγίζει τα δύο μέτρα (1,94 μέτρα), δεν το αγκαλιάζουν τρεις ψηλοί άνδρες, αφού η περίμετρός του ξεπερνάει τα έξι μέτρα (6,08 μέτρα), το ύψος του είναι πολλές δεκάδες μέτρα και η φήμη του ξεπέρασε της Ζελενίτσας και της Ευρυτανίας μας τα όρια τα στενά! Για το κυπαρίσσι της Ζελενίτσας λέγονται πολλά.

Απάνω του, πλάστηκαν ιστορίες τέτοιες που άντεξαν στο χρόνο. Η μια γενιά τις φέρνει και η άλλη τις πηγαίνει. Μέσα στα δασιά κλαριά του κρύφτηκαν, ζητώντας προστασία, καλοί και κακοί, νοικοκυραίοι και φτωχοί, σκλάβοι και κατακτητές, κλέφτες και αρματολοί (κάποια φορά σαράντα όλοι μαζί)…! Κι αυτό –αγέρωχο, είναι στην άκρη του χωριού και χαίρεται τη ζωή. Τη χαίρεται και την απολαμβάνει περισσότερο από 1.500 χρόνια! Υπολογίζεται, ότι κουβαλάει στην «πλάτη» του τόσα χρόνια, γιατί το φύτεμά του χάνεται στο διάβα των καιρών, οι ρίζες του στα βάθη της γης, ενώ οι κορφές του αγγίζουν τα σύννεφα».

"Ζητούμε για άλλη μια φορά να σκύψετε στα προβλήματα των Πρασιωτών με όλες σας τις δυνάμεις και να βρεθούν πόροι και άμεσες λύσεις"

Aγανακτισμένοι δηλώνουν οι κάτοικοι της Πρασιάς Ευρυτανίας στα ορεινά Άγραφα .

Με ανάρτησή τους στα κοινωνικά δίκτυα επισημαίνουν τα χρονίζοντα  προβλήματα που μένουν άλυτα τόσο απο την  δημοτική αρχή Αγράφων όσο και απο την Αντιπεριφέρεια Ευρυτανίας.

Διαβάστε αναλυτικά το σχόλιο της Κίνησης Πολιτών Πρασιάς Ευρυτανίας ΚΙ.ΠΟ.Π.Ε παρακάτω:

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα πως η Πρασιά(απο τα μεγαλύτερα σε έκταση χωριά της Ευρυτανίας) είναι ο φτωχός συγγενής όχι μόνο του δήμου μας,όχι μόνο του νομού μας αλλά ίσως και όλης της χώρας μας!

Δεκάδες χρονίζοντα  προβλήματα μένουν άλυτα τόσο απο την  δημοτική αρχή Αγράφων όσο και απο την Αντιπεριφέρεια Ευρυτανίας.

Επικίνδυνο και άθλιο δημοτικό και περιφερειακό οδικό δίκτυο,μπαζωμένα ρέματα,ανυπαρκτες αθλητικές εγκαταστάσεις, ελλιπείς και ανύπαρκτοι χώροι συνάθροισης  ,χωριά χωρις τηλεόραση ,τηλέφωνο και ίντερνετ,κτηνοτρόφοι χωρίς πρόσβαση   όλο το χρόνο στα μαντριά και στα λιβάδια τους,προβλήματα στην ύδρευση των χωριών, ελλιπείς νυχτερινός φωτισμός και πολλά άλλα δευτερεύοντα προβλήματα (διάσωση μνημείων, έλλειψη πινακίδων κ.α)είναι αυτά που κάνουν τους κατοίκους της Πρασιάς  καθημερινά να ζουν το δικό τους δράμα βλέποντας την ποιότητα ζωής τους να υποβαθμίζεται με γεωμετρική πρόοδο...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα όλης αυτης της ανεπάρκειας και της κοροϊδίας απέναντι στους κατοίκους είναι το παλιό δημοτικό σχολείο στο Βασιλέσι που εδώ και χρόνια περιμένει τις υπεύθυνες ενέργειες του δημάρχου και των Αντιδημάρχων(νέων & παλιών) (που το τάξιμο το παίζουν κομπολόι..) ,ωστε να χρησιμοποιηθεί ως χώρος συνάθροισης των κατοίκων.

Συνέπεια αυτής της ανεπάρκειας ,της ολιγωρίας ,της  κωλυσιεργίας και της ανευθυνότητας (να μην πούμε κάτι χειρότερο) ,είναι το κτίριο να είναι έτοιμο να καταρρεύσει.Άραγε πόσο θα στοίχιζαν τα παράθυρα και 2-3 παγκάκια ώστε να καταστεί λειτουργικό;

Τόσο οι προηγούμενες δημοτικές αρχές όσο και η τωρινή έχουν να επιδείξουν αν όχι ..ανικανότητα οπωσδήποτε αναποφασιστικότητα και πλήρη αδιαφορία για την επίλυση χρονιζόντων σοβαρών προβλημάτων της Πρασιάς, διακτινίζοντας» τα προβλήματα στο θλιβερό μέλλον.

Ζητούμε για άλλη μια φορά να σκύψετε στα προβλήματα των Πρασιωτών με όλες σας τις δυνάμεις και να βρεθούν πόροι και άμεσες λύσεις.Οι Πρασιώτες κύριοι και μνήμη έχουν και επικροτούν ότι καλό γίνετε για τον τόπο τους. Ωστόσο δεν τρώνε κουτόχορτο!!

Αν δεν υπάρξουν ενέργειες με όλες τις δυνατές λύσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των Πρασιωτων είμαστε αποφασισμένοι να ζητήσουμε τη διερεύνηση από τη Δικαιοσύνη τυχόν ποινικών ευθυνών παντός ολιγωρίσαντος ως προς την άσκηση των καθηκόντων του.

Κίνηση Πολιτών Πρασιάς Ευρυτανίας

Αντιδράσεις απο κατοίκους φέρνει η σε εξέλιξη κατασκευή του υδροηλεκτρικού στο ρέμα Πλατανιά  στις κοινότητες Πρασιάς-Κέδρων στα Άγραφα Ευρυτανίας.

 Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα κατά τη διάρκεια της κατασκευής έχουν προκληθεί τεράστιες ζημιές στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής με δεκάδες πλατάνια και έλατα να έχουν κοπεί.

Δείτε παρακάτω το βίντεο που ανέβασαν οι κάτοικοι της περιοχής και μιλούν για μεγάλη καταστροφή..

Με μια συγκινητική και σεμνή τελετή ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις τιμής στο ιστορικό "Κυπαρίσσι του Πατρο Κοσμά".

Απο νωρίς το πρωί  ,στην Πρασιά Αγράφων Ευρυτανίας ,πλήθος πιστών υποδέχθηκαν και προσκύνησαν τμήμα των ιερών λειψάνων  του Εθνομάρτυρα και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, και στην συνέχεια τελέστηκε θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος  .

Μετά ακολούθησε  λιτάνευση των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ως το ιστορικό Κυπαρίσσι,τον πράσινο υπεραιωνόβιο γίγαντα των Αγράφων.

Η εκδήλωση  συνεχίστηκε  με  ομιλίες από τον ιστορικό κ.Γεώργιο Αθανασιά και την δασολόγο κα.Χριστίνα Κάππα .

Στην εισήγησή του ο κύριος Αθανασιάς αναφέρθηκε στη ζωή του Αγίου,στο έργο του, στην έλευσή του, στα θαύματά του, στα κηρύγματά του και στη διαμονή του στη Ζελενίτσα (έμεινε τρεις μέρες και διέμενε, ως φιλοξενούμενος, στο σπίτι κάποιου Ζαχάκη), στις προφητείες του (αυτές, που έκανε ο Άγιος στη Ζελενίτσα), ακροθιγώς στο Κυπαρίσσι, στη φιλική σχέση του Αγίου με τον Αλή Πασά και στον απαγχονισμό του από τους στρατιώτες του φιλοχρήματου Κουρτ Πασά κοντά στο χωριό Κολλικόντασι της Βορείου Ηπείρου.  

Η εισήγηση της κ. Κάππα είχε ως θέμα της το δένδρο κυπαρίσσι, αλλά και το Κυπαρίσσι της Πρασιάς (Ζελενίτσας)

Ευχαριστούμε θερμά τον δήμο Αγράφων για την άψογη διοργάνωση,τους κυρίους και κυρίες που παρέστησαν στην εκδήλωση  καθώς και τα μέσα επικοινωνίας της Ευρυτανίας-Αιτωλ/νίας και Φθιώτιδας που πρόβαλλαν με κάθε τρόπο την ημερίδα.  

Δημήτρης Κουκουράβας

Eκπρόσωπος ΚΙ.ΠΟ.Π.Ε

Γράφει ο συγγραφέας Βασίλης Χαλαστάνης 

Οι Αποκριές συνδέονται με τη Μεγάλη Τεσαρακοστή, κατά την οποία τα παλιά χρόνια νήστευαν, όσοι μπορούσαν, σε κάθε οικογένεια. Την Κυριακή το βράδυ συγκεντρωνόταν η οικογένεια γύρω από την τάβλα, το χαμηλό τραπέζι, καθισμένοι άλλοι σταυροπόδι κι άλλοι σε μικρά καρεκλάκια και έτρωγαν για τελευταία φορά αρτύσιμα φαγητά. Από την επομένη, την Καθαρά Δευτέρα, άρχιζε η νηστεία. Με τις Αποκριές ήταν συνδεμένα και τα μασκαρέματα, οι αμφιέσεις δηλαδή νέων κυρίως ανδρών αλλά και κοριτσιών.

Αγαπημένο θέμα της μεταμφίεσης ήταν οι νιόγαμπροι και οι συμπεθέροι. Στο κεφάλι φορούσαν πρόχειρες μάσκες φτιαγμένες από πανιά ή κατέβαζαν το μαντήλι χαμηλά για να κρύβεται το πρόσωπό τους και από τη μύτη και κάτω είχαν ένα άλλο μαντηλάκι. Μουντζούρωναν το πρόσωπο και τα χέρια με κάρβουνο, στο κορμί έβαζαν μακριά φουστάνια, στα πόδια παλιοπάπουτσα και σγαρόνια, παράλλαζαν τον τόνο της φωνής και ξεκινούσαν. Ήταν παρέα μεγάλη που μπορεί να έφτανε και τα 20 άτομα. Κάποιοι κρεμούσαν στη μέση κύπρους και κουδούνια, φώναζαν και χοροπηδούσαν ολόγυρα, εκστόμιζαν βωμολοχίες (μασκαρόλογα) και προκαλούσαν θόρυβο και φασαρία. Κεντρικό πρόσωπο της παρέας των μασκαράδων αυτών ήταν η νύφη. Φορούσε άσπρα ρούχα, στον ώμο έφερε κόκκινη τσάντα και στα πόδια παπούτσια με τακούνια.

 Φιλούσε το χέρι των ηλικιωμένων του σπιτιού και φερόταν τάχα με ευγένεια και αυτοσυγκράτηση. Στην κόκκινη τσάντα έβαζε τα χρήματα που της πρόσφεραν οι νοικοκυραίοι. Άλλη χαρακτηριστική φιγούρα ήταν η γριά που παρίστανε την πεθερά. Κρατούσε ρόκα και έγνεθε στο χέρι, ενώ στην πλάτη έφερνε μια σακκούλα γεμάτη στάχτη που την έριχνε πάνω σε όσους επιχειρούσαν να πειράξουν τη νύφη ή να της ξεσκεπάσουν το πρόσωπο. Κάποιος μπορεί να παρίστανε το γιατρό. Φορούσε κοστούμι, στρογγυλό καπέλο στο κεφάλι, κρατούσε βαλιτσάκι στο χέρι και ψεύτικα γυαλιά στα μάτια. Όταν ένας από τους μασκαράδες έκανε τον άρρωστο, τότε ο γιατρός άνοιγε τη βαλίτσα και έκανε τάχα πως τον αφουκραζόταν με ένα άντερο ή ένα λάστιχο που χρησιμοποιούσε σαν ακουστικό. Ο δήθεν άρρωστος σηκωνόταν όρθιος και όλοι η συντροφιά ξεσπούσε σε φωνές και χειροκροτήματα.

Ονομαστή έμεινε η μασκαράτα που οργάνωσε ο Λαμπράκης Καραγκούνης από το Βασιλέσι το έτος 1937. Με άλλους ενήλικες του συνοικισμού ντύθηκαν νιόγαμπροι και συμπεθέροι. Κίνησαν στη συνέχεια μεταμφιεσμένοι έφθασαν στα Φουσιανά και χόρεψαν στην πλατεία. Από εκεί κινήθηκαν προς το συνοικισμό της Πρασιάς που είναι το κέντρο του χωριού μας. Πίσω τους ακολουθούσαν κι άλλοι κάτοικοι και έγινε μεγάλη γιορτή και διασκέδαση. Οι μασκαράδες συχνά έκαναν διάφορα πειράγματα στους περαστικούς ή έλεγαν σατυρικά τραγούδια σε μορφή διαλόγου, δηλαδή ρωτούσαν κάποιοι και άλλοι της ίδιας συντροφιάς αποκρίνονταν, όπως φανερώνουν τα ακόλουθα τέσσερα δίστιχα: -Πώς χορεύουν οι γερόντοι; -Σαν παλιάλογα στ’ αλώνι. -Πώς χορεύουν οι γριές; -Σαν τομάρια, σαν προβιές. -Πώς χορεύουν τα παιδιά; -Σαν κριάρια, σαν τραγιά. -Πώς χορεύουν τα κορίτσια; -Σαν πανώρια κυπαρίσια! Καθαρά Δευτέρα.

Οι ανύπαντροι έμεναν νηστικοί όλη την ημέρα. Το βράδυ μόνο έτρωγαν την αρμυροκουλούρα, γιατί πίστευαν ότι το πρόσωπο που θα έβλεπαν τη νύχτα να τους δίνει κάτι, συνήθως νερό, θα ήταν ο μελλοντικός τους σύζυγος. Οι νοικοκυρές έπλεναν όλα τα οικιακά σκεύη από τα αρτύσιμα φαγητά, γιατί άρχιζε η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής.

Για τους κτηνοτρόφους η λέξη «καθημερινότητα» έχει την πλήρη σημασία της.

Δεν γνωρίζουν την έννοια του «ρεπό», δεν παίρνουν άδειες και στην περίοδο των εορτών δεν αλλάζει κάτι ιδιαίτερο γι’ αυτούς. Χριστούγεννα, Πάσχα, κατακαλόκαιρο ή καταχείμωνο, βρίσκονται εκεί, 365 ημέρες το χρόνο. Όπως οι άνθρωποι έχουμε καθημερινές ανάγκες έτσι και τα ζώα το ίδιο. Αλλά τα ζώα περιμένουν τον κτηνοτρόφο. Κάθε μέρα, κάθε πρωί, κάθε απόγευμα και βράδυ.

 Αρκετά μέτρα πάνω από το ύψος των πόλεων, στο Κυπαρίσσι Πρασιάς στα ορεινά Άγραφα Ευρυτανίας,ο κτηνοτρόφος Μπάμπης Μαραγκούλας αγαπά την δουλειά του παρά τις δυσκολίες της. Είναι η ζωή του. Μεγάλωσε μέσα στα ζώα, και έμαθε να τα καταλαβαίνει, να τα αγαπά και  να επικοινωνεί μαζί τους.

Χωρίς να υπολογίζει τον καιρό ή την ώρα, με κρύο ή με ζέστη, με χιόνι ή ξηρασία, στις τρείς το μεσημέρι ή στις τρείς τα χαράματα, Χειμώνα-Καλοκαίρι συνεχίζει ένα επάγγελμα που τους κληροδοτήθηκε από γενιά σε γενιά.

 Δείτε το βίντεο με την καθημερινή δραστηριότητα του  Μπάμπη από το κανάλι Greek Village Life: