Η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως έχει γενέθλια και το gazzetta.gr υποκλίνεται με σεβασμό και με ένα αφιέρωμα όπως αρμόζει στο μεγαλείο της...

Το μεγαλείο σου δεν τελειώνει, ποτέ, ΑΕΚ ιδέα μοναδική! Συνιστά ένα στίχο από ένα εξαιρετικό σύνθημα των φίλων της Ένωσης για την αγαπημένη τους ομάδα, ένα τραγούδι που μιλά για τις ρίζες της και τι οφείλει να υπηρετεί από τη δημιουργία της αυτή η ομάδα, η μοναχοκόρη της Προσφυγιάς... Είναι και η πραγματικότητα, επιβεβαιωμένη, όντως πρόκειται (για τον κόσμο της) για ένα μεγαλείο που δεν τελειώνει, το οποίο αποδείχτηκε πρόσφατα στη νεότερη (τεράστια) ιστορία του club!

Συμπληρώνει 97 χρόνια και μέσα σε αυτά τα 'χει ζήσει ΟΛΑ... Κυριολεκτικά! Το πιο σημαντικό είναι πως το βιβλίο της Ιστορίας της έχει άπειρες λευκές σελίδες για να γραφτούν ακόμη, στιγμές που θα προκαλούν την απόλυτη αποθέωση, τη χαρά και τη λύπη, όλα τα αισθήματα που βιώνει ένας σύλλογος και φυσικά οι γύρω απ' αυτόν. Αυτή είναι η ζωή και όσο περίεργο κι αν μοιάζει, σε δευτερευούσης σημασίας πράγματα, είναι ότι πιο σημαντικό η ομάδα που αγαπάς.

Για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι την αγάπη του οπαδού για την ομάδα του δύσκολα στο βαθμό που υπάρχει τη συναντάς ακόμη και στα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή... Το 'χαμε σημειώσει και παλαιότερα, πολύ, σε ένα αντίστοιχο αφιέρωμα του gazzetta.gr για τα γενέθλια της ΑΕΚ, το κάναμε και πέρυσι, θα το κάνουμε ΠΑΝΤΑ τέτοια μέρα: Μπορεί κάποιος αντίπαλος να υποστηρίξει ότι δεν είναι όντως η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Όμως σίγουρα είναι η πλέον αγαπησιάρικη, κάτι που υποστήριζαν οι παλαιότεροι και όχι μόνο οι φίλοι της Ένωσης, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία.

97 χρόνιας ζωής της μεγαλύτερης Κυρίας του ελληνικού ποδοσφαίρου και όπως προαναφέραμε όσοι είναι δίπλα της τα έχουν ζήσει όλα: τίτλοι, ευρωπαϊκές πορείες σε Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων και UEFA, νίκες με ομάδες μύθους που... υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της και στιγμές που την γονάτισαν, την έριξαν και λίγο έλειψε να την «σκοτώσουν» (με λίγη υπερβολή). Ωστόσο ότι δεν σε σκοτώνει, δεδομένα, σε κάνει πιο δυνατό! Αυτό ισχύει και για την ΑΕΚ... Μόνο αυτή θα μπορούσε να το κάνει, αφού έχει τον τρόπο να αντέχει και μέσα από τις στάχτες της να μεγαλουργεί...

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει για τη πιο σημαντική – νέα εποχή της ΑΕΚ που θα έρθει με το άνοιγμα των θυρών του νέου «Ναού» όπως αποκαλούν πάντα το γήπεδό τους οι φίλοι της Ένωσης. Η πανδημία μας πάει ακόμη πιο πίσω, γιατί η ομάδα και η ιστορία της, το 'χει στο dna της να υποφέρει για να φτάσει να ζήσει το απόλυτο όνειρο... Όμως ότι και να γίνει η αντίστροφη μέτρηση έχει φτάσει κοντά στο τέλος της και η πόλη της ΑΕΚ την περιμένει για νέες στιγμές απόλυτης δόξας και αποθέωσης! Απολαύστε το αφιέρωμα στη μεγαλύτερη Κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου!

Τα πρωταθλήματα

Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ΑΕΚτζή και αυτό που του αρέσει να τονίζει συνεχώς, είναι η διαφορετικότητα του. Κάτι που προκύπτει, ως συμπέρασμα, αν αναλογιστεί κανείς την ιδιοσυγκρασία, τον τρόπο σκέψης, την συμπεριφορά του οπαδού της Ενωσης. Αυτού που δεν επέλεξε την ομάδα του για τους τίτλους της, όπως του αρέσει να λέει. Μια ατάκα που έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορες περιπτώσεις και με διάφορες ερμηνείες, αν και όλοι ξέρουν το νόημα της. Και όλοι ξέρουν ότι η ΑΕΚ μπορεί να μην έχει ως αυτοσκοπό τον τίτλο, μπορεί ο κόσμος της να μην αντιλαμβάνεται ως λόγο για να την αγαπήσει μόνο τη φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά έχει πολλούς τέτοιους. Τίτλους, δηλαδή. Είναι 12 οι φορές που ο δικέφαλος αετός άνοιξε τα φτερά του για να καλύψει όλη την Ελλάδα ως κάτοχος του πρωταθλήματος, με το πρώτο κεφάλαιο να γράφεται το 1939 και το πιο πρόσφατο πριν τρία χρόνια.

Μέσα στην πάροδο αυτών των δεκαετιών, η ΑΕΚ ήταν πάντα εκεί. Ως μεγάλη ομάδα και διεκδικήτρια του τίτλου. Ως πρωταθλήτρια! Ηταν το 1939 και το 1940, όταν κατέκτησε τους πρώτους της τίτλους πρωταθλήματος. Ηταν το 1963 με τον μεγάλο Κώστα Νεστορίδη και τον νεαρό Μίμη Παπαϊωάννου, ήταν το 1968 και το 1971 με τον Παπαϊωάννου να είναι πλέον το μεγάλο αστέρι, ήταν το 1978 και το 1979 με την ομαδάρα του Λουκά Μπάρλου που φλέρταρε και με ευρωπαϊκό τελικό, ήταν το 1989 με το αξέχαστο γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου, ήταν την τριετία 1992-94 με την μπαλάρα που έπαιξε η πρωταθλήτρια του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ήταν το 2018 ως επιβράβευση της δουλειάς του Δημήτρη Μελισσανίδη μετά την καταστροφή του '13 και ως ανταμοιβή φυσικά για τον κόσμο της που ήταν πάντα εκεί. Στα εύκολα ή στα δύσκολα. Στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου η ΑΕΚ πανηγύρισε όλα της τα πρωταθλήματα. Και όταν δεν μπορούσε να γίνει ακριβώς 100% έτσι, έγινε όσο πιο κοντά, με την απονομή της κούπας στη Ριζούπολη το 2018!

Τα Κύπελλα

Η ΑΕΚ έχει πολύ καλή σχέση με τη διοργάνωση του Κυπέλλου, όπως επιβεβαιώνουν και οι 15 κατακτήσεις. Η πρώτη φορά που η Ένωση στέφθηκε κυπελλούχος Ελλάδας ήταν το 1932 και το επανέλαβε το 1939, πανηγυρίζοντας τότε και το πρώτο νταμπλ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γενικά, το κύπελλο... ήταν πάντα εκεί για τους Κιτρινόμαυρους, όταν περνούσαν δύσκολα χρόνια, χωρίς πρωτάθλημα. Αυτό φαίνεται και από τις κατακτήσεις του 1949, του 1950 και του 1956, επιτυχίες που έδωσαν χαρές σε χρόνια που δεν έφεραν κάποιο πρωτάθλημα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το 1964 και το 1966 η ΑΕΚ επιβεβαίωνε με άλλα δύο κύπελλα την ανωτερότητα της εκείνα τα χρόνια, για να ακολουθήσει αυτό του 1978, για ακόμη ένα νταμπλ.

Η κούπα του 1983, στον πρώτο τελικό του ΟΑΚΑ, ήταν μια δυνατή ένεση ηθικού για την Ένωση που είχε μπει σε μια δύσκολη περίοδο της ιστορίας της, ενώ αυτά του 1996, του 1997, του 2000 και του 2002 επιβεβαίωναν τη δύναμη εκείνης της ομάδας. Μια επιβεβαίωση που θα μπορούσε να έρθει και μέσω του πρωταθλήματος φυσικά, ειδικά το '96, το'97 ή το '02, αλλά δεν έχει νόημα να μπούμε σε τέτοιες ιστορίες τώρα. Είναι πολύ πιο όμορφη, άλλωστε, αυτή που ακολούθησε. Οχι τόσο το 2011, όταν η κατάκτηση του κυπέλλου απλά έδωσε μια... εφήμερη χαρά στην ΑΕΚ που βασανιζόταν από σοβαρά προβλήματα, αλλά αυτή του 2016, όταν κατέκτησε το κύπελλο για να φωνάξει προς όλους ότι επέστρεψε! Η πιο βαριά κούπα της ιστορίας της, ίσως, όπως ωραία είχε ειπωθεί και γραφτεί τότε...

Η ευρωπαία ΑΕΚ

Εκτός από τους εγχώριους τίτλους, η ΑΕΚ έκανε γνωστό το όνομά της και σε ευρωπαϊκό επίπεδο με μεγάλες βραδιές που έμειναν στην ιστορία. «Και της Ρεάλ το φόβητρο έγινε τ' όνομά σου», αναφέρει ο ύμνος της ΑΕΚ, η οποία τη σεζόν 1985-1986 έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που νίκησε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου UEFA τη Ρεάλ Μαδρίτης (1-0), παρότι στη ρεβάνς του Σαντιάγο Μπερναμπέου γνώρισε τον αποκλεισμό. Βέβαια η έμπνευση του στίχου είχε προέλθει από το ισόπαλο 3-3 στο φιλικό με τη «Βασίλισσα» στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Μάιο του 1965.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη νίκη με 3-2 επί της μεγάλης Ιντερ τη σεζόν 1971-1972 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών και φυσικά τη μεγάλη πορεία τη σεζόν 1976-1977 ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA όπου σταμάτησε πάνω στη Γιουβέντους. Νωρίτερα η εξαιρετική ομάδα του Φράντισεκ Φάντρονκ είχε αποκλείσει την Ντιναμό Μοσχας, την Ντέρμπι Κάουντι και τον Ερυθρό Αστέρα, για να φτάσει σε μια επική ανατροπή (3-0) επί της ΚΠΡ στη Νέα Φιλαδέλφεια στη διαδικασία των πέναλτι! Μία ακόμα σπουδαία ευρωπαϊκή βραδιά ήταν και εκείνη του ονειρικού 6-1 επί της Πόρτο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τη σεζόν 1978-1979, με την ΑΕΚ στη συνέχεια να πέφτει πάνω στη μεγάλη Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ, της οποίας το εμπόδιο δεν μπορούσε να ξεπεραστεί.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

Με τον Σα σε κακή βραδιά, να φέρει ευθύνη σε 2 γκολ, ο Ολυμπιακός έχασε στο Καραϊσκάκη με 3-1 από την Άρσεναλ και ουσιαστικά ζητάει μόνο ένα ποδοσφαιρικό θαύμα στο Λονδίνο.

Ο Ελ Αραμπί βρήκε ξανά δίχτυα κόντρα στους Άγγλους. Φωνάζουν οι «ερυθρόλευκοι» για επιθετικό φάουλ στο 2ο γκολ των «κανονιέρηδων».