Μεγάλη Δευτέρα σήμερα. Την επόμενη μέρα από την Κυριακή των Βαΐων, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του «Παγκάλου» Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ η μέρα είναι επίσης αφιερωμένη και στην άκαρπη συκιά που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.

Η Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς, μοιάζει με την παραβολή των 10 Παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές. Ο νυμφίος, όμως, αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται. Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον κβ’ 15 – κγ’ 39)

Έπειτα από τη «μετά βαΐων και κλάδων» είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την απήχηση των λόγων του στο λαό, οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αποφασίζουν να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση. Ο Κύριος τους αποστομώνει και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων. Το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί…»

Ρήσεις από το Ευαγγέλιο και την υμνολογία της ημέρας, που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο:

«Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».

«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)

«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».

«Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» («μένω εκτός του νυμφώνος» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε σήμερα).

 Στη Μητρόπολη Αθηνών βρίσκεται το σκήνωμα του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου, όπου εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα.

Πολλοί πιστοί που παρακολούθησαν την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία θέλησαν να «αποχαιρετήσουν» τον Αναστάσιο, μια εμβληματική μορφή της Ορθοδοξίας.

Στην Μητρόπολη Αθηνών παραβρέθηκαν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, ο πρόεδρος του κόμματος ΝΙΚΗ, Δημήτρης Νατσιός, ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας και πολλοί άλλοι.

Στη Θεία Λειτουργία προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ενώ μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος ήταν προγραμματισμένο να τελέσει τρισάγιο.

Το σκήνωμα παραμένει σε λαϊκό προσκύνημα στον Καθεδρικό Ιερό Ναό των Αθηνών.

Το πρωί της Τρίτης, το σκήνωμα αναχωρεί οδικώς από την Ελλάδα, μέσω του συνοριακού σταθμού Κακαβιά. Στη συνοδεία περιλαμβάνονται:  Ο Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερι, κ. Νικόλαος, ο Επίσκοπος Κρούγιας, κ. Αναστάσιος και οι ιερείς π. Χαράλαμπος Γκιόκα και Σπυρίδων Τοπάντζας.

Στα Τίρανα επίσης θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από την Τρίτη, ενώ η εξόδιος ακολουθία και η ταφή του κάτω από το Ιερό Βήμα του Καθεδρικού Ναού, θα τελεστούν το πρωί της Πέμπτης.

Σημειώνεται πως πενθήμερο πένθος από 25 έως 29 Ιανουαρίου 2025 έχει κηρύξει η Εκκλησία της Αλβανίας. Η υποδοχή του σκηνώματος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου θα γίνει την Τρίτη στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Χριστού στα Τίρανα.

Πένθος σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο

Θλίψη σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο προκαλεί η κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στις 8 και μισή το πρωί του Σαββάτου, μετά την πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» εξαιτίας πολυ-οργανικής ανεπάρκειας. Ο θάνατος του ιεράρχη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και στη Χριστιανοσύνη γενικότερα. Όπως κατέγραψε το οδοιπορικό του ΕΡΤΝews στα χωριά της μειονότητας, η είδηση βύθισε στο πένθος τους χριστιανούς της Αλβανίας. Την προσφορά και το έργο του Αναστασίου εξήρε η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Αλβανίας που συνεδρίασε εκτάκτως στα Τίρανα, αποφάσισε την εκλογή του Μητροπολίτη Κορυτσάς κ. Ιωάννη ως Τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου και την κήρυξη πενθήμερου πένθους από 25 έως 29 Ιανουαρίου 2025 στην Εκκλησία της Αλβανίας.

Στο τέλος της συνεδρίασης, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Αλβανίας τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου απευθύνοντας παράλληλα κάλεσμα στο χριστεπώνυμο πλήρωμα να προσεύχεται για την ανάπαυση της ψυχής του εκλιπόντος Προκαθημένου.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας εξέφρασε επίσης τη βαθύτατη θλίψη της για την κοίμηση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.

Στις 23 Αυγούστου είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας για την Ευρυτανία, η γιορτή της Κυράς της Ρούμελης. Γιορτάζει η Παναγία η Προυσιώτισσα.

Όπως κάθε χρόνο λοιπόν έτσι και φέτος, πλήθος πιστών από την Ευρυτανία, την Αιτωλοακαρνανία αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα προσέρχονται στην Ιερά Μονή Προυσού  για να προσκυνήσουν την Παναγία την «εν τω Πυρσώ της Ευρυτανίας».

 Δεκάδες πιστοί αναμένεται να περπατήσουν με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και από το Αγρίνιο,  για να φτάσουν και να προσκυνήσουν στη Χάρη της, αφού το έχουν τάξει ως τάμα στην Παναγιά.

 Ορισμένοι μάλιστα θα διανυκτερεύσουν από το βράδυ στον προαύλιο χώρο, ώστε από τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας να είναι εκεί και να γιορτάζουν την «Απόδοση της Θεοτόκου».

 Η ιστορία της εικόνας της «Παναγίας Προυσιώτισσας»

 Κατά την παράδοση το όνομα της Μονής οφείλεται στη θαυματουργή εικόνα της «Παναγίας Προυσιώτισσας» η οποία είναι δημιούργημα του Ευαγγελιστή Λουκά, αφιερωμένη στη χάρη Της. Το 829 μ.Χ. βρισκόταν σε έναν ναό στην Προύσα της Μ. Ασίας. Μετά από διάταγμα περί καταστροφής των Αγίων Εικόνων, ένα αρχοντόπουλο, εν ονόματι Διονύσιος, πήρε την εικόνα και ήρθε στα μέρη της τότε Ελλάδας. Φτάνοντας στην Θράκη, η εικόνα χάθηκε. Τότε κατοίκησε στην Υπάτη και έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι. Ένα βοσκόπουλο που έβοσκε τα γίδια του, τη νύχτα από 22 προς 23 Αυγούστου, στην απέναντι μεριά του βουνού, είδε έναν φωτεινό στύλο, που ξεκινούσε από την γη και έφτανε στον ουρανό. Έντρομο από τον φόβο του άκουγε ταυτόχρονα και γλυκές μελωδίες και ψαλμούς.

 Πήγε και διηγήθηκε αυτό που είδε στον πατέρα του και μετά από τρία βράδια πήγαν και αντίκρισαν όλοι μαζί τον ουράνιο στύλο. Έπειτα από αναζήτηση και φτιάχνοντας μονοπάτια, είδαν στην σπηλιά, όπου ξεκινούσε ο ουράνιος στύλος, την εικόνα της Παναγιάς να φεγγοβολά και να αστράφτει. Τότε όλοι την προσκύνησαν και δόξασαν τον Τριαδικό μας Θεό για το θαύμα που τους αποκάλυψε. Το γεγονός αυτό έγινε γρήγορα γνωστό και το αρχοντόπουλο, χωρίς να χάσει καιρό, πήρε μαζί του τους δούλους του και έτρεξε σε εκείνα τα μέρη αναζητώντας αυτό που επιζητούσε. Μόλις την αντίκρισε, την αναγνώρισε αμέσως και έπεσε κάτω προσκυνώντας Την.

 Έπειτα, αφού φιλοδώρησε τους χωρικούς που την βρήκαν πήρε την εικόνα και αναχώρησε για την Υπάτη. Καθώς έφτασαν σε κάποιο ύψωμα του δρόμου κουράστηκαν και έβαλαν την εικόνα σε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι για να ξαποστάσουν. Ενώ αποκοιμήθηκαν, όταν ξύπνησαν δε βρήκαν την εικόνα και ο άρχοντας σκέφτηκε ότι τους παρακολουθούσαν οι βοσκοί και ήρθαν κρυφά και την έκλεψαν. Καθώς επέστρεφαν πίσω, το αρχοντόπουλο άκουσε μια γυναικεία φωνή λέγοντας του: «Ω νέε σώζου! Πήγαινε στο καλό και μην κουράζεσαι, διότι εγώ αναπαύομαι καλύτερα σε αυτούς τους άγριους και ορεινούς τόπους με απλοϊκούς βοσκούς, παρά σε μεγαλουπόλεις με πλούσιους άρχοντες. Αν θέλεις να μείνεις μαζί μου έλα εκεί που με βρήκες και θα ναι για καλό σου» και ξαφνικά πάνω στο βουνό δημιουργήθηκε το τύπωμα της Παναγίας, μια τρύπα στην κορυφή του βουνού σε μέγεθος ίση με την εικόνα και κατά ύψος του βουνού εμφανίστηκαν αποτυπώματα ανθρωπίνου πέλματος (Πατήματα της Παναγίας).

 Όσον αφορά τον σημερινό ναό, χτίστηκε το 1754, πάνω στα ερείπια δύο παλαιότερων που είχαν ανοικοδομηθεί στο ίδιο σημείο. Το Μοναστήρι δέχτηκε πολλές επιθέσεις, κυρίως επί τουρκοκρατίας, και με πιο πρόσφατη αυτή της εισβολής των Γερμανών στις 16 Αυγούστου 1944, με πολλές αναφορές σε θαύματα. Στην εξωτερική πλευρά της κρύπτης διασώζονται τοιχογραφίες από τον 13ο αιώνα.

 Στον χώρο του Μοναστηριού βρίσκονται το Σχολείο Ελληνικών Γραμμάτων που χτίστηκε το 1819 από τον Κύριλλο Καστανοφύλλη. Στο ίδιο σημείο με το παρεκκλήσι, στο πάνω μέρος, υπάρχει κρύπτη όπου φυλάσσονται λείψανα Αγίων, τα οποία φυλάσσονται σε βαρύτιμες λάρνακες.

Στο ιστορικό της μονής της Παναγίας Προυσιώτισσας αναφέρεται ότι επί τουρκοκρατίας καταστράφηκε πολλές φορές. Η τελευταία όμως καταστροφή, που μετέβαλε τα κτίρια σε σωρούς ερειπίων, έγινε το 1944 μ.Χ. από τους Γερμανούς.

Μετά την καταστροφή των κτισμάτων, ένας αξιωματικός θέλησε να κάψει και την εκκλησία της Παναγίας Προυσιώτισσας. Προσπάθησε πολλές φορές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ λοιπόν στεκόταν άπ’ έξω κι έδινε διαταγές, τιμωρήθηκε παραδειγματικά από το χέρι της Παναγίας. Μια αόρατη δύναμη τον έριξε με ορμή πάνω στο πλακόστρωτο. Το χτύπημα ήταν δυνατό, και ο γερμανός ανίκανος να σηκωθεί. Τον σήκωσαν οι στρατιώτες και τον έβαλαν πάνω σε ζώο για να τον μεταφέρουν στο Αγρίνιο. Έτσι ο ναός παρέμεινε αβλαβής, όπως διαφυλάχθηκε ακέραιος δια μέσου των αιώνων.

Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Ο εμφύλιος πόλεμος τώρα μαίνεται στην ελληνική ύπαιθρο. Οι κάτοικοι της Ευρυτανίας και ορεινής Ναυπακτίας εγκαταλείπουν τα χωριά τους και προσφεύγουν για ασφάλεια σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Μαζί τους προσφεύγει και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Ακολουθεί κι αυτή την τύχη των παιδιών της και μεταφέρεται από τους μοναχούς του Προύσου στη ακρόπολη της Ναυπάκτου. Το μοναστήρι παραμένει τελείως έρημο.

Ύστερα από καιρό αρχίζουν οι επιχειρήσεις του στρατού. Η ενάτη μεραρχία αναλαμβάνει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Ευρυτανία. Μερικά τμήματα περνούν από τον Προυσό. Ορισμένοι αξιωματικοί και στρατιώτες πλησιάζουν στη σκοτεινή εκκλησούλα της σπηλιάς και μπαίνουν για να προσκυνήσουν. Εκεί μέσα αντικρίζουν ένα παράδοξο θέαμα: Μπροστά το τέμπλο, στ’ αριστερά της ωραίας πύλης, να αναμμένο καντήλι και μια καλόγρια γονατιστή. Οι στρατιώτες απορούν. Πως ζει αυτή η μοναχή εδώ,τι στιγμή που η Ευρυτανία είναι τελείως έρημη από κατοίκους; Πως συντηρείται, τι τρώει, που βρίσκει λάδι για το καντήλι; Την ερωτούν λοιπόν, κι εκείνη σεμνά και πονεμένα τους απαντά: «Παιδιά μου, ζω εδώ μοναχή μου δυόμισι τώρα χρόνια. Για τη δική μου ζωή δεν χρειάζονται φαγητό και ψωμί. Μου αρκεί ότι έχω το καντήλι μου αναμμένο». Οι στρατιώτες, κουρασμένοι από τις επιχειρήσεις και βιαστικοί να φύγουν, δεν έδωσαν προσοχή στα λόγια της.

Την επομένη όμως, όταν τα έφεραν πάλι στη μνήμη τους, κατάλαβαν πως επρόκειτο νια κάτι θαυμαστό. Κι όταν αργότερα περνούσαν από τη Ναύπακτο, ζήτησαν με επιμονή άδεια από τον διοικητή τους για να επισκεφθούν τον μητροπολίτη. Ο επίσκοπος Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστόφορος τους υποδέχθηκε με αγάπη, κι αφού τους άκουσε συγκινημένος, έριξε φως στο μυστήριο. «Ο ναός, τους είπε, που επισκεφθήκατε, ανήκει στην έρημη τώρα ιερά μονή Προυσιώτισσας, της οποίας η θαυματουργή εικόνα βρίσκεται πάνω από δύο χρόνια εδώ, στο παρεκκλήσι της μητροπόλεως μας, στον άγιο Διονύσιο. Πηγαίνετε να την προσκυνήσετε, και θα καταλάβετε».

Πήγαν πράγματι και προσκύνησαν. Τότε αυθόρμητα στον καθένα δόθηκε η εξήγηση στην απορία του: Στην εικόνα της Θεομήτορος αναγνώρισαν τη μοναχή εκείνη που συνάντησαν στο εκκλησάκι της σπηλιάς, ψηλά στον Προυσό!

Απειράριθμα θαύματα διηγούνται πολλοί των κατοίκων.

Ο συνταξιούχος δάσκαλος Λάμπρος Μούτσος, ο οποίος υπηρετούσε άλλοτε στο χωριό Ντέμη, διηγείται: «Το 1918 η σύζυγός μου Σπυριδούλα είχε προσβληθεί από βαρύτατη μορφή γρίπης. Οι φίλτατοί μου γιατροί Σελιμάς και Σακκάς με είχαν διαβεβαιώσει ότι η σύζυγός μου ευρίσκεται στις τελευταίες στιγμές της ζωής της. Εκείνο το πρωΐ είχε φθάσει στο σπίτι μου και ο αδελφός της συζύγου μου Νικ. Πανουκλιάς, από το Μεσολόγγι, για να δει για τελευταία φορά την αδελφή του. Όλοι στο σπίτι μου συζητούσαμε τα της κηδείας. Μετά από λίγες ώρες περνούσε έξω από το σπίτι μου η ιερή πομπή της Αγίας Εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Η εκπνέουσα σύζυγός μου μας παρακάλεσε να την μεταφέρουμε στο παράθυρο, πράγμα το οποίο πράξαμε. Η ασθενής μόλις αντίκρυσε την Εικόνα και προσευχήθηκε περιέπεσε σε νάρκη, αλλά μετά από μία ώρα παρατηρήσαμε κατάπληκτοι ότι το ανθρώπινο εκείνο ράκος άρχισε να κινείται, να ζωντανεύει και μετά από λίγες ημέρες να γίνεται εντελώς καλά. Ήδη η σύζυγός μου ευρίσκεται εν ζωή και χαίρει άκρας υγείας, χάρη στο θαύμα της Παναγίας της Προυσιωτίσσης». (Εφημερίδα Εκκλησιαστική Παρέμβασις).

Πανηγυρίζει ενόψει του Δεκαπενταύγουστου, η Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σπηλιάς Αγράφων.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Πρόγραμμα Ακολουθιών περιόδου Δεκαπενταυγούστου 4-13/08/2022

07.30 π.μ. -9.30 π.μ.  Όρθρος , Θεία Λειτουργία.

Κυριακή  7.30π.μ.-10.00 π.μ.

18.00 μ.μ. Εσπερινός και Ιερά Παράκληση στη Παναγία την Σπηλαιώτισσα.

Κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου στην Ιερά μας Μονή θα τελούνται καθημερινά απο τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Νεκτάριο Μητρόπουλο Καθηγούμενο της Ιεράς μας Μονής

Στην Ιερά Μονή υπάρχει η δυνατότητα φιλοξενίας για μια νύχτα κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με την Iερά Μονή. (2445031739)

Έως τις 15 Μαΐου θα παραμείνει στη Μητρόπολη η εικόνα «'Αξιον Εστί»

Αυξημένη προσέλευση καταγράφεται σήμερα έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών, όπου πιστοί περιμένουν υπομονετικά προκειμένου να προσκηνύσουν την εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί».

Από νωρίς το πρωί, αρκετοί ήταν εκείνοι που περίμεναν έξω από τη Μητρόπολη, καθώς οι ώρες προσέλευσης είναι από τις 7 το πρωί έως τις 12 το βράδυ.Η εικόνα θα παραμείνει σε λαϊκό προσκήνυμα έως τις 15 Μαΐου.

Αυτή είναι η 8η φορά στην περίπου χιλιόχρονη ιστορία της που η εικόνα «Άξιον Εστί» βγαίνει από το Άγιο Όρος.Αξίζει να σημειωθεί ότι τις ώρες αιχμής οι πιστοί χρειάζεται να περιμένουν μία με 2 ώρες.

Η ιστορία της εικόνας «Άξιον Εστί»

Είναι αγιογραφημένη στα χρόνια της εικονομαχίας. Γενικά η όλη τεχνοτροπία της εικόνας είναι αυστηρά βυζαντινή και η όψη της επιβλητική, με γλυκιά σοβαρότητα, γνώρισμα πολλών παλαιών εικόνων. Κατά το έτος 1836 το μεγαλύτερο μέρος της εικόνας σκεπάσθηκε με λιθοστόλιστο αργυροχρυσωμένο κάλυμμα (υποκάμισο), θαυμαστής αγιορείτικης τέχνης, το οποίο φέρει στο εξωτερικό της περίβλημα τις σφραγίδες των είκοσι μονών. Είναι διαστάσεων 70,5×44 εκ., χωρίς την αργυρή θήκη που την περιβάλλει. Λόγω του χρόνου που πέρασε, η μορφή της Θεοτόκου είχε αλλοιωθεί, αλλά μετά την συντήρηση διατηρείται σε ικανοποιητική κατάσταση και διαβάζεται η μεταγενέστερη επιγραφή «Μήτηρ Θεού Καρυώτισσα».

Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι η Υπέραγνη Μητέρα του Θεού κρατά τον Ιησού Χριστό (παιδί) στη δεξιά αγκαλιά της. Είναι ο τύπος της Θεοτόκου της Δεξιοκρατούσας. Το αριστερό χέρι του Ιησού εισχωρεί κάτω από το μαφόριο και το κουκούλιο της Θεοτόκου, προς τον κόρφο και την καρδιά της. Αυτό δείχνει και την εξάρτηση της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού από την τροφό Μητέρα Του. Ο Ιησούς Χριστός κρατά ειλητάριο στο δεξί χέρι Του που γράφει την προφητεία του Προφήτη Ησαΐα: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με…» (Προφ. Ησαΐας 61: 1). Εικόνες όπως αυτή χρησιμοποιήθηκαν κατά των αιρετικών, για την εικονογραφική διακήρυξη και διατύπωση του ορθοδόξου δόγματος της Εκκλησίας μας περί της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.

Στις 3 Οκτωβρίου 1913 οι αγιορείτες μοναχοί, αφού έκαναν εκτενή δέηση με ολονύκτια αγρυπνία στο ναό του Πρωτάτου, συνέταξαν το μνημειώδες ψήφισμα «της αιωνίου και αδιάσπαστου ενώσεως μετά της Μητρός Ελλάδος», το οποίο υπέγραψαν οι ηγούμενοι και προϊστάμενοι των μοναστηριών, αφού πρώτα έβαζαν τρεις μετάνοιες μπροστά στην «εφέστιο των εφεστίων» εικόνα του Αγίου Όρους και κατασπάζονταν με βαθύτατη συγκίνηση και δάκρυα την πανάχραντο Δέσποινα και έφορο του Άθω. Το έγγραφο αυτό καθαρογράφτηκε, σφραγίστηκε απ’ τη Κοινότητα και τα μοναστήρια και στάλθηκε το μεν πρωτότυπο στον βασιλέα Κωνσταντίνο, «τον επί του Αγίου Όρους διάδοχον των αοιδίμων Αυτοκρατόρων, των ιδρυτών των ιερών μονών», αντίγραφα δε στη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, σε όλες τις κυβερνήσεις των Ορθοδόξων κρατών και στα μέλη «της εν Λονδίνω Πρεσβευτικής Συνδιασκέψεως». Η εικόνα του «Άξιον εστί» τυπώθηκε και στις επίσημες ομολογίες του εθνικού αγιορείτικου δανείου του 1931, μετά την ανεκτίμητη προσφορά απ’ τα μοναστήρια του μεγαλύτερου μέρους των αγιορείτικων μετοχίων προς αποκατάσταση των ακτημόνων και των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής.

Το 1963, με αφορμή τον επίσημο εορτασμό της χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους, η πάνσεπτη εικόνα με απόφαση της Ιεράς Κοινότητος και με τη συνοδεία μητροπολιτών, πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, των αντιπροσώπων των μονών, των διακονητών του Πρωτάτου κ.ά. μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου την υποδέχτηκαν με εξαιρετικές τιμές, βαθύτατη ευλάβεια και συγκίνηση. Πλήθος πιστών της πρωτεύουσας είχαν έτσι την ευκαιρία να προσκυνήσουν τη σεβάσμια και ιστορική εικόνα, που για πρώτη φορά έβγαινε από το ιερό λίκνο της. Στην εκκλησία του Πρωτάτου γίνονται ημέρα και νύκτα οι ακολουθίες και συνεχίζονται αδιάκοπα οι παρακλήσεις και δεήσεις των μοναχών προς την Καρεώτισσα Θεοτόκο. Οι πολλές δημοσιεύσεις του υπομνήματος, οι εκδόσεις της ακολουθίας, το πλήθος των αντιγράφων και ιδιαίτερα η εξαιρετική διάδοση του αγγελοδίδακτου ύμνου του «Άξιον εστίν» έκαναν σ’ όλο τον κόσμο γνωστή την εικόνα.

Από την Ιερά Μονή Αγίας Ελεούσης ανακοινώνεται ότι, αύριο Πέμπτη 4 Μαΐου το βράδυ, θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία, επί τη Μνήμη του Οσιομάρτυρος Εφραίμ του εν Νέα Μάκρη, και της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.

Η Αγρυπνία θα τελεσθεί στο παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, θα ξεκινήσει στις 08:30 μ.μ. και θα τελειώσει στις 12:30 π.μ. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας θα παραμένει ανοικτό και το καθολικό της Ιεράς Μονής.

Επίσης ανακοινώνεται ότι, η Μονή είναι ανοιχτή καθημερινά από τις 08:00 π.μ. μέχρι τη δύση του ηλίου, κάθε Σάββατο πρωί τελείται όρθρος και Θεία Λειτουργία και κάθε Κυριακή απόγευμα, παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

Πληροφορίες το τηλέφωνο της Μονής : 2632022386

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το τηρούμενο Μηναίο ή Μηνολόγιο, η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του ιερού ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμήτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και αφετέρου στη παραβολή των δέκα παρθένων.

 Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος.

 Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας. Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβυσαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο.

 Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα. Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47) που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της,γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το τηρούμενο Μηναίο ή Μηνολόγιο, η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ, του επωνομαζόμενου "Παγκάλου" του γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη και στην άκαρπη συκιά, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε μ' ένα του λόγο.Ο Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιακώβ ο οποίος όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του λόγο της ενάρετης ζωής του και αρχικά τον έριξαν σ' ένα λάκκο και προσπάθησαν να εξαπατήσουν το πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο.

Αφού δεν μπόρεσαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, τον πούλησαν σε εμπόρους, οι οποίοι με την σειρά τους τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Φαραώ Πετεφρή. Εκεί ο Ιωσήφ αφού δεν ενέδωσε στις ερωτικές επιθυμίες της συζύγου του Πετεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και ο Φαραώ τον φυλάκισε.Κάποτε όμως ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή. Ο Ιωσήφ ερμήνευσε ότι θα έλθουν στη χώρα επτά χρόνια ευφορίας και επτά ακαρπίας και λιμού. Ο Φαραώ ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος από τη σοφία του, έδωσε στον Ιωσήφ αξιώματα.

Ο Ιωσήφ διαχειρίσθηκε άριστα την εξουσία και φρόντισε στα δύσκολα χρόνια του λιμού τον λαό. Στα πρόθυρα του λιμού τα αδέρφια του που τον είχαν φθονήσει φανερώθηκαν μπροστά του ζητώντας βοήθεια. Εκείνος όχι μόνο δεν τους κρατούσε κακία, αλλά αντιθέτως τα συγχώρεσε και τα προσκάλεσε μόνιμα στην Αίγυπτο μαζί με τους γονείς του.

Ευαγγέλιο Κατά Ματθαίον

Σημειώνεται ότι μετά από την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα «μετά βαΐων και κλάδων», οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αρχίζουν τις σκέψεις τους για να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση. Ο Χριστός αντιδρά και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων. Μάλιστα, το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί...»

Ρήσεις από το Ευαγγέλιο και την υμνολογία της ημέρας:

«Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».

«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)

«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».

«Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» («μένω εκτός του νυμφώνος» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε σήμερα).

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνας Ευρυτανίας, πατήρ Δοσίθεος Κανέλλος, σπουδαία εκκλησιαστική και πνευματική μορφή του τόπου. Τον τελευταία καιρό η υγεία του είχε επιδεινωθεί σημαντικά.

O πατήρ Δοσίθεος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Από μικρή ηλικία ανδρώθηκε σε εκκλησιαστικό περιβάλλον και αφιερώθηκε στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού. Μυήθηκε στην τέχνη της ψαλμωδίας και της ευτάκτου επιτέλεσης των ιερών ακολουθιών από σοφούς εκκλησιαστικούς άνδρες.

Το 1956, προσήλθε ως δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Προυσού, και το 1959 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Δοσίθεος. Το 1961 εχειροτονήθη διάκονος, το 1963 πρεσβύτερος  λαμβάνοντας ταυτόχρονα και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου. Υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Ευρυτανία. Το 1969 ανέλαβε την ηγουμενία της Ιεράς Μονής Τατάρνης, την οποία και ανοικοδόμησε εκ βάθρων.

Έκτοτε, έχει ἀναπτύξει πλούσια πνευματική και ποιμαντική δράση, παραμένοντας συνειδητά μακρυά από κοσμικές ενασχολήσεις και διεκδικήσεις. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία, διάφορα άρθρα και πολλές μελέτες.

 Μεγάλη απώλεια για  την Εκκλησία στην Ευρυτανία την Εκκλησία  της Ελλάδος  αλλά την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Ο  κατ ‘εξοχήν Γέρων Δοσίθεος  υπήρξε ένας από τους κορυφαίους γέροντες του τρέχοντος 21ου αιώνα με τεράστια σοφία, πείρα  μόρφωση και σπουδαίο πνευματικό έργο. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Μετά τις θεολογικές σπουδές του στην θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου

Αθηνών. Αφιερώθηκε δια βίου αρχικά ως Ιεροκήρυκας  και Πνευματικός   στην Ευρυτανία. Κατεστάθη Ηγούμενος και Νέος Κτήτωρ της Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης. Ίδρυσε το Γυναικείο Ησυχαστήριο Αγιας Μαρίας της Αιγυπτίας στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας και το γνωστό Ιερό Μετόχιο Αγίου Νεκταρίου Καρπενησίου. Τα βιβλία του περί την καλογερική μαγειρική συναρπαστικά . Άλλων  τίτλων πνευματικου αγιολογικού, ιστορικού και ύμνολογικού περιεχομένου καθώς και διαλέξεις και ομιλιες του τον έκαναν γνωστό και αγαπητό πανελληνίως. Η αγάπη, σεβασμός, ηθική στήριξη του προς τον θεσμό του Οικουμενικου Πατριαρχείου υπήρξε παροιμιώδης και διδακτική.

Μετά την Ευρυτανία γεώργησε με πάθος και σπάνιο ενδιαφέρον, την Ιστορία,  τα Ιερά και Όσια της Εκκλησίας  Κωνσταντινουπολεως. Ενώ προσέφερε  ανιδιοτελώς τις γνώσεις και τάλαντα του στην υπηρεσία του Οικουμενικών Πατριαρχών Δημητρίου και Βαρθολομαίου. Στην συνείδηση των πιστών στην Ευρυτανία πέρασε στην ιστορία ως ο ποιμήν μετά τον ποιμένα. Ο επίσκοπος μετά τον επίσκοπο της τοπικής εκκλησίας της ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου.