Τέλος σε κάθε  προσπάθεια αμφισβήτησης της υγειονομικής πραγματικότητας από απείθαρχους ιερείς, σχεδιάζουν να βάλουν οι Μητροπολίτες  Μυτιλήνης Ιάκωβος και  Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος.

Οι δύο Μητροπολίτες θέτουν το δίλημμα εμβόλιο ή αργία άνευ αποδοχών, δίνοντας στους ανεμβολίαστους ιερείς περιθώριο κάποιων ημερών για να επιλέξουν  αυτό που επιθυμούν. 

«Πρέπει να υπάρξει απαγορευτικό εισόδους στους ναούς, στους πιστούς που δεν έχουν κάνει το εμβόλιο, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τους παπάδες. Θα πρέπει με μια απόφαση, δυο γραμμών, να προβλέπεται ότι όποιος μισθοδοτείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από το κράτος θα είναι υποχρεωμένος να εμβολιαστεί. Εάν δεν το κάνει να του κόψουν τον μισθό».

Αυτό τόνισε ο Μητροπολίτης Δωδώνης, Χρυσόστομος, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα, λέγοντας πως πρέπει να υποχρεωθούν να κάνουν το εμβόλιο «εκείνοι που ανοήτως διακηρύσσουν βλακώδεις διακηρύξεις».

Ο ίδιος ξεκαθάρισε πως όταν ο ιερέας και ο πιστός δεν πειθαρχεί στις αποφάσεις της Εκκλησίας, τότε «θέτει μόνος του τον εαυτό του εκτός εκκλησίας».

«Όταν ο πιστός δεν ακούει τη φωνή της εκκλησίας, θέτει τον εαυτό του εκτός εκκλησίας. Εκκλησία σημαίνει το σύνολο των ανθρώπων, και επομένως η διοίκηση από τους κανόνες έχει το δικαίωμα να επιβάλλει συνοδικώς τις όποιες αποφάσεις», εξήγησε ο ίδιος. «Όποιος δεν έχει εμβολιαστεί θα πρέπει να βρίσκεται εκτός του χώρου της εκκλησίας. Όταν ένας πιστός δεν πειθαρχεί στις αποφάσεις της εκκλησίας, θέτει τον εαυτό του εκτός εκκλησίας. Αν δεν ξέρει ο κάθε πιστός αυτό τον κανόνα, τότε να πάει να γίνει Ιεχωβάς, δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία. Αλλά αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί από τους παπάδες. Όταν ο παπάς τον παροτρύνει να μην κάνει εμβόλιο, μπορεί μετά να μην τον βάλει στην εκκλησία;», διερωτήθηκε.

«Τι θα κάνει ο κόσμος; Όσοι παροτρύνονται από τους παπάδες, θα σκεφτούν τι θα κάνουν όταν εμβολιαστούν οι ιερείς», υπογράμμισε, λέγοντας πως η Εκκλησία επισήμως πήρε αποφάσεις, παρότρυνε για τους εμβολιασμούς, ενώ «οι αντιεμβολιαστές δεν είναι άνθρωποι της εκκλησίας».

Ο Μητροπολίτης Δωδώνης εκτίμησε ότι δεν είναι πολλοί οι ιερείς που παροτρύνουν τον κόσμο να μην εμβολιάζεται, αλλά είναι αρκετοί. «Είναι χαλασμένοι στο μυαλό οι άνθρωποι αυτοί, έχει χαλάσει η βαλβίδα» ανέφερε με σκωπτική διάθεση.

Διεμήνυσε ότι είναι αναγκαία η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για να σωθούν η κοινωνία, η οικογένεια και οι δουλειές.

Ερωτηθείς για το εάν θα μπορούσαν οι πιστοί να δείχνουν τουλάχιστον βεβαίωση αρνητικού rapid test για την είσοδο τους Ιερούς Ναούς, ο κ. Χρυσόστομος είπε ότι δεν είναι αρκετό αυτό. «Αν για παράδειγμα τη Μεγάλη Εβδομάδα μπαίνεις πρωί-βράδυ στην εκκλησία, είναι δυνατόν να κάνεις αυτή τη δουλειά;», αναρωτήθηκε, ενώ εξέφρασε επιφυλάξεις για το εάν θα τηρηθεί το συγκεκριμένο μέτρο και για την είσοδο στα καταστήματα.

Επίσης, χαρακτήρισε απαράδεκτη τη συμμετοχή ιερέων σε διαδηλώσεις κατά του εμβολίου. «Μια φορά έκαναν και στη Ζάκυνθο και μετά ήρθαν έξω από το σπίτι μου και φώναζαν. Η αδερφή μου ενοχλήθηκε, εγώ τους άκουσα και γύρισα πλευρό και κοιμήθηκα. Όταν με ρώτησε το επόμενο πρωί, γιατί δεν στενοχωρήθηκα που τους άκουσα, της απάντησα πως “εάν δεν φωνάξουν για εμένα, για ποιόν θα φωνάξουν; Εγώ είμαι ο αντίθετος από αυτούς”».

Τέλος, ο κ. Χρυσόστομος δήλωσε ότι δεν πιστεύει πως μεταδίδεται ο κορωνοϊός με τη Θεία Κοινωνία. «Αλλά όπως λέει μια παροιμία, “κάνε αγιασμό αλλά πάρε και μια γάτα”. Δεν χαλάει το πράγμα ούτε ως προς την πίστη, ούτε οτιδήποτε. Έχω δει θαύματα και θαύματα στη ζωή μου, στον Άγιο Διονύσιο, το θέμα είναι να είναι επιδεκτικός του θαύματος ο άνθρωπος. Δεν είναι το θαύμα μόνο ο άγιος, είσαι κι εσύ. Πρέπει να είσαι συνεπής στις αποφάσεις της εκκλησίας για να γίνει το θαύμα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στο ίδιο κλίμα ο Μητρόπολης Ιάκωβος, με επιστολή του, θέτει τους ιερείς της Μητρόπολης Μυτιλήνης που δεν εμβολιάζονται σε αργία άνευ αποδοχών.

Όπως είπε στο protothema.gr εκπρόσωπος του Μητροπολίτη, οι ιερείς που δεν προσκομίζουν χαρτί γιατρού που να αναγράφει τους λόγους για τους οποίους δεν επιτρέπεται να λάβουν το εμβόλιο, θα τεθούν σε αργία άνευ αποδοχών μέχρι να εμβολιαστούν.

Για την ιστορία και τον ρόλο της εκκλησίας στην σύγχρονη εποχή μίλησε στον ιστότοπο "Απαρχή" ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.Γεώργιος.

Ο Καρπενησίου Γεώργιος τόνισε ότι η πανδημία του κορονοιού είναι μια κρίση που θα περάσει αλλα θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε κάποιες ιδέες.

"Η ιστορία της Εκκλησίας μας είναι μια ιστορία η οποία έχει περάσει από περιόδους ειρήνης και γαλήνης αλλά και από καιρούς στους οποίους δέχθηκε διωγμούς, πιέσεις και καταπίεση. Πολλές από αυτές τις καταστάσεις βιώνουν και Χριστιανοί σήμερα. 

 Αυτό όμως που διατηρεί την Εκκλησία ενωμένη, μέσα στο πέρασμα των αιώνων, παρά τις πιέσεις, τους κινδύνους και τις διώξεις είναι το αίσθημα αγάπης που διαπερνάει όλα τα μέλη της, μέσω της κοινής λατρείας και των ακολουθιών της. Η ίδια αγάπη που οι Απόστολοι του Χριστού κήρυξαν στους πρώτους Χριστιανούς, την ίδια αγάπη καλούμαστε και εμείς να κηρυχθούμε και να κηρύξουμε και να βιώσουμε, για να γίνουμε και εμείς μέλη της Βασιλείας του Χριστού ,τονίζει στην συνέντευξη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου. 

Στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 30 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, βρίσκεται εδώ και περίπου χίλια χρόνια το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος στον επισκέπτη.

Η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Το μοναστήρι πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου, την ημέρα της αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και κάθε χρόνο πλήθη πιστών συρρέουν για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας που έδωσε και το όνομα στο μοναστήρι. Σύμφωνα με την παράδοση την εικόνα έφεραν στην περιοχή, ύστερα από πολλές περιπέτειες, δύο πιστοί χριστιανοί από την Προύσα της Μικράς Ασίας τα χρόνια του αυτοκράτορα Θεόφιλου (813-842), κατά τα οποία η Εικονομαχία βρισκόταν στο τελευταίο της στάδιο.

Στους φετινούς εορτασμός καλεσμένος του επισκόπου μας είναι ο όμορος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών. Την Κυριακή 22 Αυγούστου το απόγευμα θα τελεσθεί δισαρχιερατικός εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, στη συνέχεια θα τελεσθεί ολονύχτια αγρυπνία και το πρωί της Δευτέρας 23 Αυγούστου θα τελεσθεί αρχιερατικό συλλείτουργο.

Η Ιερά Μητρόπολη Καρπενησίου μετά βαθυτάτης κατ’ άνθρωπον θλίψεως, ανήγγειλε την προς Κύριον εκδημία ενός ακόμα ιερέως, του αιδεσιμωτάτου π. Παντελεήμωνος Καπούλα του Χαριλάου.

Επί δεκαετίες ολόκληρες προσέφερε στην τοπική Εκκλησία και το χριστεπώνυμο πλήρωμα της ο γνωστός σε όλους στα χωριά του Απεραντίου π. Παντελής, ο οποίος έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 97 ετών, δύο μέρες μετά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

 Ο μακαριστός λευίτης γεννήθηκε στο Λιθοχώρι Ευρυτανίας το 1924. Υπήρξε πτυχιούχος του Κατωτέρου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου Κορίνθου. Παντρεύτηκε με την Τασιούλα Αζακά, με την οποία απέκτησε πέντε τέκνα: την Αγγελική, την Χρυσάνθη, τον Δημοσθένη, την Παναγιώτα και την Ελένη. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 2/2/1955 και πρεσβύτερος στις 3/2/1955 από το μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας κυρό Χριστοφόρο.

Διορίσθηκε στη Χρύσω Ευρυτανίας και διακόνησε εκεί μέχρι τις 31/5/1998, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε, έχοντας 44 έτη ιερατικής διακονίας. Στις 5/10/1998 επαναδιορίστηκε στη γενέτειρά του, το Λιθοχώρι Ευρυτανίας. Διακόνησε για σύντομο διάστημα (ένα μήνα) και στην Ιερά Μητρόπολη Σουηδίας, και συγκεκριμένα στην ελληνορθόδοξη ενορία της Αγίας Τριάδος Γκέτεμποργκ. Τέλος, στις 18/12/2007 έχοντας συνολικά συμπληρώσει 52 έτη και 8 μήνες ιερατικής διακονίας, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση!

Κανένα άλλο πρόσωπο δεν θα μπορούσε να σταθεί μεταξύ Θεού και ανθρώπων, μεταξύ ουρανού και γης όπως στάθηκε η Παναγία. Στο πρόσωπό Της συγκεντρώνονται εδώ και αιώνες οι εξίες και τα ιδανικά αυτού του τόπου. Οι αξίες και τα ιδανικά της Ορθοδοξίας και του ελληνισμού που κράτησαν όρθιο το γένος, που κράτησαν όρθιο το Έθνος.

Η Πατρίδα μας θέλει να έχει την Παναγία Προστάτιδα και ιδιαίτερα των Ενόπλων Δυνάμεων, διότι η Παναγία πολλές φορές έδειξε την ευαρέσκειά της γένος και το έθνος μας αλλά και πολλές φορές εστάθη Υπέρμαχος Στρατηγός σε όλες τις δύσκολες στιγμές του γένους και του έθνους.

Την Παναγία την ταυτίζουμε πάντα με τις μεγάλες στιγμές του γένους μας. Η Παναγία δεν διαλέγει έθνη, όμως αγαπά ιδιαίτερα το γένος και το έθνος μας γιατί κράτησε την ορθή πίστη, την Ορθοδοξία. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι ήταν αυτοί που κράτησαν την κληρονομιά και την παρακαταθήκη σφιχτά. Το γένος μας και έθνος μας είναι σαν την καλή μαγιά, το προζύμι εκείνο που κρατάει ο Θεός για να «ζυμώσει», όταν έρθει η ώρα, όλο τον κόσμο με την δική Του αλήθεια.

Το «Αχ, Παναγιά μου» του λαού μας, είναι η πιο σπαρακτική και περιεκτική προσευχή που ακούστηκε ποτέ σ΄ αυτόν τον τόπο.

Η Παναγιά η Μεγαλόχαρη, η Κυρά,η Τσαμπίκα, η Καθολική, η Βρεφοκρατούσα, η Ελεούσα, η Θαλασσινή, η Φανερωμένη, η Οδηγήτρια, η Γλυκοφιλούσα, η Γαλατούσα, η Γιάτρισσα, η Μεγαλομάτα, η Θρηνούσα η Εκατονταπυλιανή, η Γιάτρισσα, η Μυρτιδιώτισσα, του Σουμελά, η Πολίτισσα, και χιλιάδες άλλα προσωνύμια που Της έδωσε ο λαός μας!

Ιδιαίτερα γνωστά είναι επίσης τα επίθετα Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη. Η δεύτερη προσωνυμία, αποδίδεται σε εικόνες που φανέρωσαν την ύπαρξη τους με κάποιο θαύμα. Πολλές φορές, αυτό γίνεται μέσω κάποιου οράματος, όπως η εμφάνιση της Παναγίας, στη μοναχή Πελαγία και η εν συνεχεία ανεύρεση της εικόνας της στις 30 Ιανουαρίου του 1823.

Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η Θεοτόκος έμαθε από τον Θεό για τον επικείμενο θάνατό της, ανέβηκε σ’ ένα ορεινό όγκο στα ανατολικά της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, στο όρος των Ελαιών, για να προσευχηθεί και να προετοιμαστεί, δίνοντας τα υπάρχοντά της σε δύο γειτόνισσές της χήρες. Από εκείνο το σημείο ειδοποίησε τους Αποστόλους να είναι έτοιμοι για το γεγονός. Όμως επειδή κατά την ημέρα της κοίμησης (του θανάτου Της) δηλαδή ορισμένοι Απόστολοι δεν βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα, λέγεται ότι μια νεφέλη τους έφερε κοντά Της.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, στο οποίο διέμενε και η Παναγία. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν. Κατά τη μεταφορά του λειψάνου της, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουμπήσει, όμως λέγεται ότι μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.

Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ' Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.

Για πρώτη φορά φαίνεται να γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετατέθηκε στις 15 του ίδιου μήνα.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για το ελληνικό λαό, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».

Οι εορτασμοί της Παναγίας στην Ελλάδα

Ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καταλύονται τα πάντα, εκτός και αν η εορτή πέσει σε Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε καταλύεται μόνο το ψάρι. Τις ημέρες της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται τις απογευματινές ώρες στις εκκλησίες (εκτός Κυριακής), εναλλάξ, ο «Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον», οι λεγόμενες «Παρακλήσεις».

Στην Ελλάδα, η Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ονομάζεται δε και «Πάσχα του Καλοκαιριού». Σε πολλά νησιά του Αιγαίου (Τήνος, Πάρος, Πάτμος) στολίζουν και περιφέρουν επιτάφιο προς τιμήν της Παναγίας. Σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου διοργανώνονται παραδοσιακά πανηγύρια, που καταλήγουν σε γενικευμένο γλέντι. Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για τον λαό, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν». Εξάλλου, τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζουν ο Παναγιώτης, η Μαρία και η Δέσποινα.

Γίνεται γνωστό ότι το Σάββατο 14 Αυγούστου 2021 και ώρα 19.30 μ.μ. θα τελεσθεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός δια την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου , όπου και πανηγυρίζει η Ιερά Μονή και θα ψαλλούν τα εγκώμια ενώπιον της Ιεράς Εικόνος απο τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Νεκτάριο Μητρόπουλο.

Την Κυριώνυμη ημέρα Κυριακή 15 Αυγούστου 2021 θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τις 7.30 π.μ. έως τις 10.00 π.μ.

Επισημαίνεται ότι λόγω των μέτρων που ισχύουν εξαιτίας της πανδημίας Covid-19  ΔΕΝ επιτρέπεται η διανυκτέρευση στον ξενώνα και στον χώρο στάθμευσης καθώς και πέριξ την Ιεράς Μονής. Το ωράριο λειτουργίας το Σάββατο 14/08/2021 θα είναι απο τις 07.00 π.μ. εως τις 21.30 μ.μ.

Τηλ. Επικοινωνίας 2445031739

Εκ της Ιεράς Μονής.

Μεγάλη Τετάρτη: Τι γιορτάζουμε – Ποια η σημασία της ημέρας

Η Μεγάλη Τετάρτη, το μέσον της Μεγάλης Εβδομάδας, είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας,που μετανόησε, πίστεψε στον Ιησού Χριστό κι άλειψε τα πόδια Του με μύρο

Την σημερινή ημέρα η Εκκλησία είναι ανοιχτή από το πρωί καθώς τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Τετάρτης και η Θεία Λειτουργία. Κατά την διάρκεια της σημερινής ημέρας αναφέρεται η μετάνοια και η μεταστροφή της πόρνης που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού, ο Μυστικός Δείπνος, δηλαδή η παράδοση της Θείας Ευχαριστίας, η προσευχή του Χριστού στο Όρος των Ελαίων και η προδοσία του Ιούδα.

Κατά την διάρκεια του Εσπερινού της Μεγάλης Τετάρτης διαβάζεται η περικοπή από το ευαγγέλιο του Ιωάννη, όμως το περιεχόμενο και η υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την περικοπή του ευαγγελίου του Λουκά. Σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς προσκλήθηκε σε δείπνο στο σπίτι του Σίμωνος που ανήκε στην τάξη των Φαρισαίων. Επίσης στην πόλη βρισκόταν μία πόρνη, που μόλις έμαθε ότι ο Ιησούς ήρθε στην πόλη, θέλησε να μάθει σε ποιο σπίτι ήταν προκειμένου να τον συναντήσει.

Ενώ ο Ιησούς έτρωγε και συζητούσε με τους υπόλοιπους παρεβρισκόμενους, μπήκε ξαφνικά στο σπίτι η γυναίκα, κρατώντας στα χέρια της αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο με μύρο. Προχώρησε στο μέρος του Ιησού και αφού στάθηκε πίσω του, γονάτισε και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται γοερά. Η γυναίκα άνοιξε το δοχείο και άρχισε να ρίχνει μύρο και να πλένει τα πόδια του Ιησού, ενώ ταυτόχρονα έπεφταν τα δάκρυα της, που έτρεχαν σαν ποτάμι από τα μάτια της. Αφού άδειασε το δοχείο ξέπλεξε τα μαλλιά της και σκούπισε με αυτά τα πόδια του Ιησού, ενώ τα φιλούσε αδιάκοπα.

Αμέσως ο Ιησούς γύρισε προς την γυναίκα και της είπε: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Έπειτα όλοι οι παραβρισκόμενοι άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός που μπορεί να συγχωρέσει αμαρτίες και ο Χριστός γύρισε ξανά προς την γυναίκα και της είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε, πήγαινε στο καλό».

Η παράδοση της Εκκλησίας χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο περιστατικό, συγκρίνοντας τη μετάνοια της πόρνης με το ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις. Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ το Θεό.

Νωρίς το απόγευμα ψάλλεται η Ακολουθία του Ευχελαίου. Ο ιερέας χρίει τους πιστούς με Μύρο, που είναι η απτή απόδειξη της Χάριτος του Θεού, προκειμένου να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους. Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης. Στην υμνολογία κυριαρχούν τα γεγονότα της νίψεως των ποδών των αποστόλων υπό του Κυρίου, του Μυστικού Δείπνου, της προσευχής του Κυρίου προς τον πατέρα του στην Γεθσημανή πριν από την σύλληψή του και της προδοσίας του Κυρίου από τον Ιούδα. Το βασικό τροπάριο της ημέρας, «Ότε οι ένδοξοι μαθηταί», αποδίδεται στον Ρωμανό τον Μελωδό.

Εκοιμήθη χθες η Μοναχή Μελάνη του Αγίου Νεκταρίου της Ιεράς Μονής Τατάρνης μετά απο πολύχρονη ασθένεια.

Λίγες μέρες πριν,το απόγευμα της 20ης Ιανουαρίου, έφυγε απο την ζωή και η Μοναχή Ανυσία  η οποία για 30 περίπου χρόνια υπηρετούσε την τοπική κοινωνία της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου. Και οι δύο Μοναχές κηδεύτηκαν και ενταφιάστηκαν στο χώρο του Ιερού Μετοχίου ενώ στην Εξόδιο Ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Γεώργιος.

Περί της βιοτής των δύο μοναχών παραθέτουμε το κάτωθι κείμενο του π. Γερμανού, μοναχού της Ιεράς Μονής Τατάρνης και της ΙΜ Καρπενησίου.

Ἡ μακαριστὴ ἀδελφή Μελάνη , κατὰ κόσμον Δήμητρα Κοκκάλα, ἐγεννήθη ἐν Μικρῷ Χωρίῳ, ἐν ἔτει 1930ῷ. Μικρὰ ἔτι οὖσα, χάριν σπουδῶν, μετεκόμισε καὶ διέμεινεν εἰς Θεσσαλονίκην. Ἐκεῖ ἐσπούδασεν εἰς τὴν Οἰκοκυρικὴν Σχολήν, ἔπειτα εἰς τὴν Ἀνωτάτην Βιομηχανικήν, καὶ ἀκολούθως εἰς τὴν Νομικήν· εἰς δὲ τὰς τρεῖς ταύτας Σχολὰς ἔλαβε πτυχίον ἀριστεύσασα. Ταὐτοχρόνως μὲ τὰς σπουδὰς αὐτῆς, ἠργά­ζετο ἀδιαλείπτως εἰς τὸ Πρατήριον ἀντιπροσωπείας σιγαρέττων ποὺ διετήρει ὁ πατὴρ αὐτῆς· τὸ ὁποῖον Πρατήριον καὶ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πατρός, μόνη ἐσυν­τή­ρησεν ἕως οὗ ἐσυνταξιοδοτήθη.

Ἡ μακαριστὴ Μελάνη, ὑπηρέτησε μὲ αὐταπάρνησιν τὴν μὲ εἰδικὰς ἀνάγκας κα­τὰ σάρκα μεγαλυτέραν αὐτῆς ἀδελφήν. Εἰς δὲ τὸ νοσοκομεῖον ΑΧΕΠΑ Θεσσαλο­νίκης, ὅπου ἐσύχναζε χάριν τῆς ἐν λόγῳ πασχούσης αὐτῆς ἀδελφῆς, ἐγνώρισε καὶ τὴν κατόπιν μοναχὴν Ἀνυσίαν, ἥτις τότε ἠργάζετο ἐκεῖ  ὡς νοσηλεύτρια. Ἔκτοτε συνεδέθησαν διὰ ἰσχυρᾶς πνευματικῆς φιλίας, καὶ οὐδέποτε ἐχωρίσθησαν.

Θεοῦ εὐδοκίᾳ, κατόπιν μοναχικῆς ὑποταγῆς εἰς τὸν γέροντα Δοσίθεον, κατῆλ­θεν εἰς Καρπενήσιον, καὶ καρεῖσα μοναχὴ ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1991ῳ, διηκόνησεν ὁμοῦ μετὰ τῆς Ἀνυσίας, ἐν αὐτοθυσίᾳ πολλῇ εἰς τὸ Ἱερὸν Μετόχιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἡ μοναχὴ Μελάνη διεκρίθη διὰ τὴν ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν αὐτῆς πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν κλίσιν πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ σοφίαν, τὴν ἀδιάκριτον ὑπακοήν, τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν προσευχήν, τὴν ἄσκησιν καὶ τὴν εὔτακτον λατρείαν, τὴν φιλαδελφίαν, τὴν φιλοξενίαν πρὸς τοὺς προσκυνητὰς τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου, τὸν φλογερὸν ἀγωνιστικὸν ζῆλον πρὸς ἐκπλήρωσιν ἁπάντων τῶν μοναχικῶν αὐτῆς καθηκόντων, καὶ ἐθαυμάσθη διὰ τὴν εὑρύτητα τῶν πολλῶν γνώσεων αὐτῆς. Τελευταίως ὅμως, πάσχουσα ἐξ ἀνοίας, ἰδι­α­ζόντως ἐπειράσθη κειμένη ἐπὶ κλίνης ὀδύνης καὶ στρωμνῆς κακώσεως.

Ἡ μακαριστὴ ἀδελφή Ἀνυσία κατὰ κόσμον Εὐτυχία Ναγοπούλου, ἐγεννήθη ἐν Θεσσαλονίκῃ. Ἠργάσθη διὰ περίπου 28-30 ἔτη εἰς τὸ νοσοκομεῖον ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης ὡς νοσηλεύτρια, ἐπιδείξασα διαγωγὴν ἀρίστην καὶ γνώσεις θαυμαστάς· παροιμιώδης ἔμεινεν ἡ ἀγάπη καὶ φροντίδα αὐτῆς πρὸς τὴν διακονίαν τῶν τρυφερῶν παιδικῶν βλαστῶν, τῶν νοσηλευομένων εἰς τὸ Παιδιατρικὸν Τμῆμα τοῦ ἐν λόγῳ νοσοκομείου. Ἐκεῖθεν δὲ ἐσυνταξιοδοτήθη. Ἐν Θεσσαλονίκῃ ἐγνώρισε καὶ συνεδέθη πνευματικῶς μὲ τὴν ἐκ Μικροῦ Χωρίου Εὐρυτανίας Δήμητραν Κοκκάλα, τὴν ἐσύστερον διὰ τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος μετονομασθεῖσαν εἰς Μελάνην μοναχήν.

Θεοῦ εὐδοκίᾳ ἐγνώρισαν ἀμφότεραι τὸν γέροντα Δοσίθεον, τὸν ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τατάρνης, ἐν ᾧ καὶ ὑποταχθεῖσαι, κατόπιν προτροπῆς αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐκφρασθείσης παρ’ αὐτῶν ἐπιθυμίας, κατῆλθον εἰς Καρπενήσιον. Ἐνταῦθα καρεῖσαι μοναχαὶ ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1991ῳ, διηκόνησαν ἐν αὐτοθυσίᾳ οὐ τῇ τυχούσῃ εἰς τὸ Ἱερὸν Μετόχιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἄχρι τοῦ νῦν. Ἡ μοναχὴ Ἀνυσία διεκρίθη διὰ τὴν πρὸς τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν παιδιόθεν ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν αὐτῆς, τὴν ἀνυπόκριτον ὑπακοήν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, τὴν φιλαδελφίαν, τὴν φιλοξενίαν πρὸς τοὺς προσκυνητάς, τὴν ἀφειδώλευτον ἐλεημοσύνην καὶ τὸ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον πρὸς πάντας· διὸ καὶ ἔχαιρε μετὰ χαιρόντων καὶ ἔκλαιε μετὰ κλαιόντων. Τὰ δὲ τελευταία ἔτη, καίτοι ἡ ἰδία ἀσθενής, μὲ αὐταπάρνησιν καὶ ἄπειρον ὑπομονὴν περιεποιήθη τὴν ὡσαύτως ἀσθενοῦσαν πνευματικὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Μελάνην.

Ἄξιον ἰδιαιτέρας μνείας ὑπάρχει τὸ γεγονός, ὅτι εἶχε πρὸ πολλοῦ καιροῦ μεριμνήσει περὶ πάντων τῶν ἀπαραιτήτων διὰ τὴν κηδείαν αὐτῆς, μέχρι καὶ τελευταίας λεπτομερείας.

Στη «σκιά» του Covid-19 γιορτάστηκε φέτος η εορτή των Αγίων Αναργύρων στα Λεπιανά Αγράφων.

Στον ομώνυμο Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Κοσμά & Δαμιανου τελέστηκε δοξολογία χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ευρυτανίας κκ.Γεωργίου ,παρουσία πλήθος πιστών απο όλο τον νομό που τηρώντας όλα τα μέτρα και τις αποστάσεις όσο ήταν δυνατό στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αντιμετώπισης του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 ,προσκύνησαν την θαυματουργή εικόνα των Αγίων Αναργύρων.

Η θαυματουργή εικόνα των Αγίων Αναργύρων, παλιά την είχαν για τη γιατρειά ασθενών και για τη πρόβλεψη εξέλιξη της υγείας τους. Πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται τους Αγίους, ιδίως την μέρα μνήμη τους για να προσευχηθούν για υγεία και ευχαριστία. Εδώ φυλάσσονται κειμήλια και παλιές εικόνες του ιερού ναού των Αγίων Αναργύρων.

Εορτάζει στις 23 Αυγούστου η Ιερά Μονή Προυσού. Όπως κάθε χρόνο πιστοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας μεταβαίνουν για να προσκυνήσουν την Παναγία την «εν τω Πυρσώ της Ευρυτανίας»

Η Ιερά Μονή Προυσού, γνωστή ως Παναγία Προυσιώτισσα, είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει στις 23 Αυγούστου, στην Απόδοση της Κοίμησης. Το ιστορικό μοναστήρι βρίσκεται στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 36 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι και είναι περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος που και μόνο τους ατενίζεις. Το μοναστήρι είναι ιστορικό, αγιασμένο που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στην χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. Όχι μόνο στις 23 Αυγούστου, ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά, γονείς με τα παιδιά τους… Όλοι προσμένουν καρτερικά στην σειρά, για να φτάσουν στο μικρό και σκοτεινό ναό, καθολικό της Ιεράς Μονής, για να φτάσουν στη Χάρη Της, να ακουμπήσουν τα γεμάτα πίστη χείλη τους στην σεβάσμια εικόνα της Παναγίας, να λάβουν τις δωρεές Της και τις ευλογίες Της. Όλους μας περιμένει η Παναγία, όλους ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, ανεξαρτήτως φύλου, γένους φυλής. Μια είναι η μεγάλη μας μάνα, η μάνα που στοργικά περιμένει τα παιδιά Της να έλθουν κοντά Της και να ζητήσουν τις μεσιτείες Της.

Στα νοτιοδυτικά της Ευρυτανίας, στις απολήξεις των βουνών Καλιακούδα και Χελιδώνα βρίσκεται από τον 9ο αιώνα η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας, στις νότιες κορυφογραμμές της Πίνδου, διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το σπίτι της, μακριά από πόλεις και θορύβους αλλά κοντά σε φτωχούς, άσημους βοσκούς και σε άγριους τόπους. Κοιτώντας από ψηλά το μοναστήρι θαρρείς που είσαι σε ουράνια κλίμακα, αισθάνεσαι την μηδαμινότητα του ανθρώπου αλλά παράλληλα αισθάνεσαι και την απεραντοσύνη του Δημιουργού που «τα πάντα εν σοφία εποίησε». Βλέπεις ολόκληρη της Ιερά Μονή από ψηλά και αισθάνεσαι το νοερό χέρι της Παναγίας να σε κρατεί, βλέπεις το καμπαναριό με τις μελωδικότατες καμπάνες, βλέπεις τα σήμαντρα, το τάλαντο, τα κελιά των φιλόξενων μοναχών, το Συνοδικό (χώρος για υψηλά προσκεκλημένα άτομα κατά την πανήγυρη της Μονής), το βαπτιστήριο με τον ιερό ναό των Αγίων Πάντων, το κοιμητήριο των πατέρων της Μονής, τους τριώροφους ξενώνες για τους προσκυνητές και το καθολικό όπου τελούνται οι ιερές ακολουθίες καθημερινά προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής, της Παναγίας Προυσιώτισσας.

Από που όμως ήρθε και με ποιο τρόπο η εικόνα της Παναγιάς

Τον καιρό που βασίλευε ο εικονομάχος Θεόφιλος στην Κωνσταντινούπολη, άρχισε μεγάλο διωγμό κατά των Αγίων εικόνων και έστειλε βασιλικές διαταγές σε κάθε πόλη και χώρα, διατάζοντας τους ορθόδοξους και απειλώντας τους με βασανιστήρια και εξορίες για να κατεβάσουν τις Αγίες εικόνες και να τις κάψουν ή να τις καταστρέψουν. Όσοι πείθονταν σε αυτή τη βασιλική διαταγή έπαιρναν αξιώματα και τιμές όσοι όμως αρνούνταν να καταστρέψουν τις Αγίες εικόνες τότε τους εκτελούσε είτε με απάνθρωπα βασανιστήρια είτε τους εξόριζε.

Εκείνη την εποχή το 829 μ.Χ η σεβάσμια εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε μια πόλη της Τουρκίας, στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Όπως τιμούσαν την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, έτσι ακριβώς οι πιστοί τιμούσαν τον ναό που βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας. Αφού έπεσε βασιλική διαταγή να καταστραφούν όλες οι ιερές εικόνες ένα αρχοντόπουλο, γιος ενός άρχοντα της βασιλικής αυλής, κινούμενος από θείο ζήλο και βλέποντας τα θαύματα που καθημερινά έκανε η εικόνα της Παναγίας δεν θέλησε να υπακούσει στην διαταγή αυτή και να καταστρέψει την θαυματουργή εικόνα . Αυτός λοιπόν ο ευσεβής νέος πήρε την εικόνα αυτή και κατέφυγε στα μέρη της Ελλάδας όπου θα μπορούσε να ησυχάσει από τους μανιώδους αιρετικούς.

Ενώ ο νέος αυτός είχε κατέβει με την ιερή εικόνα ως την Καλλίπολη της Θράκης άγνωστο πώς η εικόνα χάθηκε. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα δάκρυα και την πίκρα του αρχοντόπουλου, χτυπιόταν και οδυρόταν και αναστενάζοντας συνεχώς έκλεγε πιστεύοντας ότι η εικόνα εξαφανίστηκε λόγω της αμαρτωλότητάς του. Αφού έμεινε αρκετές μέρες κλαίγοντας είπε στον εαυτό του: « Παρόλο που η Κυρία μου Θεοτόκος θέλησε να φυλάξει μόνη Της την αγία Εικόνα, εγώ δεν γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου γιατί δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφουν τις Αγίες εικόνες και να καταπατούν τα Άγια σύμβολα της Εκκλησίας μου ». Με αυτούς τους λογισμούς ήρθε και κατοίκησε στην Υπάτη κοντά στη σημερινή Λαμία και έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι για να παρηγορηθεί για την ξενιτιά του.

Ένα παιδί από τους βοσκούς, φύλαγε τα γίδια του πατέρα του και μια νύχτα εκεί που κοιμόταν εκεί περίπου που είναι το σημερινό κοιμητήριο της Μονής, δίπλα από το κρυφό σχολειό, ακούει ξαφνικά πίσω του γλυκούς και απαλούς ύμνους. Από το φόβο του ξύπνησε και ενώ σκεφτόταν να βρει από πού έρχονται οι ύμνοι αυτοί βλέπει ξαφνικά ένα πύρινο στύλο, μια φωτεινή δέσμη που ξεκινούσε από μια σπηλιά και έφτανε ως τον ουρανό. Στην αρχή σκέφτηκε ότι ήταν ουράνιο τόξο, έπειτα πάλι μονολογούσε ότι το ουράνιο τόξο αφενός βγαίνει την ημέρα, αφετέρου είναι καμπυλωτό σε σχήμα, ενώ η φωτεινή αυτή στήλη ήταν κατακόρυφη ως τον ουρανό. Φεύγει λοιπόν κατατρομαγμένο στον πατέρα του και του αναφέρει το παράδοξο αυτό γεγονός. Ο πατέρας του αρχικά δεν το πίστεψε, αλλά παρ όλες τις επιμονές του παιδιού του, την άλλη νύχτα πηγαίνουν μαζί και ω του θαύματος!!! Οι γλυκειές μελωδίες συνεχιζόταν και ο πυρσός ξεκινούσε πάλι από το σπήλαιο και έφτανε σον ουρανό. Την άλλη μέρα το παιδί μαζί με τον πατέρα και μερικούς άλλους βοσκούς εξερευνούν το σπήλαιο και βλέπουν την Αγία εικόνα να φεγγοβολά και να αστράφτει. Αφού την προσκύνησαν και χάρηκαν που βρήκαν ένα τέτοιο θησαυρό, άνοιξαν μονοπάτι προς το σπήλαιο για να ανάβουν καθημερινά ένα καντηλάκι μπροστά στην Χάρη Της. Με ποιο όμως τρόπο ήρθε μόνο ο Θεός ξέρει.

Μετά από λίγες ημέρες το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στις γύρω πόλεις και περιοχές και έφτασε στα αυτιά του αρχοντόπουλου που την μετέφερε από την Προύσα. Χωρίς να χάσει καιρό πήρε μαζί του τους δούλους του και έτρεξε σε εκείνα τα μέρη αναζητώντας αυτό που επιζητούσε. Μετά από δυο μέρες έφτασε και μόλις την αντίκρισε, την αναγνώρισε αμέσως και έπεσε κάτω προσκυνώντας Την. Ποτάμι τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του, δάκρυα χαράς για την εύρεση του θησαυρού του. Έπειτα αφού φιλοδώρησε τους χωρικούς που την βρήκαν πήρε την εικόνα για να επιστρέψει στην Υπάτη λέγοντάς τους: «Αδελφοί μου μη διαμαρτύρεστε εναντίον μου διότι αφενός η εικόνα είναι δίκη μου και έπειτα ο τόπος αυτός δεν είναι κατάλληλος ούτε για χτίσιμο εκκλησίας ούτε για συνάξεις προσκυνητών».

Το φετινό πρόγραμμα

Στους φετινούς εορτασμούς ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.Γεώργιος έχει προσκαλέσει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, ο οποίος θα χοροστατήσει στον πανηγυρικό εσπερινό, το Σάββατο 22 Αυγούστου στις 22.00. Στη συνέχεια θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία από τους πατέρες της Μονής και την Κυριακή 23 Αυγούστου δυσαρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτου Λαρίσης και του σεπτού ποιμενάρχη της Ευρυτανίας