Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο
Γράφει ο Γιώργος Βαρεμένος*
Περίπου δύο εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα και κατά τις επτά με οκτώ το απόγευμα, το Αγρίνιο στο κέντρο μοιάζει σχεδόν έρημο. Ρωτάω τον Χρήστο, που έχει το μεζεδοπωλείο στον Άγιο Χριστόφορο και το σενιάρισε με συλλεκτικά αντικείμενα και με πινελιές του συγγενή του αγιογράφου Αντώνη: «Πώς πάει;» «Τι να πάει• ερημιά, λες και πρόκειται να γίνουν συλλήψεις!»
Πιο κάτω, ο Άγγελος μου επαναλαμβάνει με στεντόρεια φωνή από το καφενείο: «Υπομονή, Γιώργο. Υπομονή κάνουμε.» Μου θυμίζει το άσμα του Ξαρχάκου σε σύγχρονη εκδοχή. Εστιάτορας στα Καραπανέïκα μου παραπονέθηκε τις προάλλες ότι δεν έβγαινε να πληρώσει ντούκου το ηλεκτρικό και του αρνήθηκαν διακανονισμό, πληροφορώντας τον ότι, αν δεν πληρώσει το σύνολο της οφειλής, απαγορεύεται να αλλάξει πάροχο. Μόνο που δεν του είπαν: Ψηλά τα χέρια!
Προχωράω στην κεντρική πλατεία και στρίβω στην Παπαστράτου. Το ζαχαροπλαστείο “Ελβετικόν”, που στέγασε στα τραπέζια του νεανικούς έρωτες και απογοητεύσεις, έχει κλείσει από το καλοκαίρι. Ένα τοιχοκολλημένο κείμενο ευχαριστεί από καρδιάς τους επί χρόνια πελάτες του. 1951-2022 αναγράφει, θυμίζοντας πένθιμο αγγελτήριο. Την ίδια ώρα, οι γύρω δρόμοι είναι γεμάτοι παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ο φίλος Βασίλης κυκλώνει για κάνα τέταρτο το τετράγωνο για να βρει κενή θέση και να φθάσει στην πλατεία Δημάδη. Πού βρίσκεται αυτός ο κόσμος των αυτοκινήτων, αφού δεν κυκλοφορεί στο κέντρο; Μυστήριο….
Την άλλη μέρα, η κίνηση δεν θυμίζει σε τίποτε τα παληά, εκτός από μία λατέρνα που σπρώχνει ασθμαίνοντας ο λατερνατζής, ενώ η γυναίκα του κρατάει το κουτάκι με τις γλίσχρες εισπράξεις. «Από πού ήλθατε;» ρωτάω. «Από τα Τρίκαλα», μου απαντάει καλοσυνάτα η γυναίκα. Η Εγνατία και η Ιονία έφεραν τα Τρίκαλα πιο κοντά στο Αγρίνιο, χωρίς όμως να αλλάξουν την μοίρα του. Ο ήχος της λατέρνας ξεθωριάζει, όταν πέφτω πάνω σε παληό γείτονα από την εποχή της καπνοκαλλιέργειας. Μου διαμαρτύρεται έντονα επειδή, λέει, στην πλατεία πρόκειται να έλθει η Άννα Βίσση χριστουγεννιάτικα και το σώου θα κοστίσει 25 ή 30 χιλιάδες ευρώ – δεν συγκράτησα το ακριβές νούμερο. Κάθομαι για έναν καφέ και ρίχνω μια ματιά στο Ίντερνετ. Διαβάζω ότι οι διαπραγματεύσεις με την Βίσση κατέρρευσαν και ότι τελικά θα έλθει η Δέσποινα Βανδή. Αυτό άραγε είναι καλό ή κακό σημάδι για το 2023; Θα σας γελάσω και δεν το θέλω!
* Ο Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Στο καφενείο του Γιάννη :Μη μου τους ύπνους τάραττε!...
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
Όταν ήμασταν στον στρατό συνηθίζαμε να λέμε: όσο περισσότερο κοιμάσαι, τόσο λιγότερο υπηρετείς. Αργότερα, διαπιστώσαμε ότι αυτή η σοφή συμβουλή είχε εφαρμογή σε πολλές περιπτώσεις κι εκτός στρατού. Σήμερα πια, όλοι γνωρίζουμε ότι:
• «Ο ύπνος θρέφει το παιδί κι ο ήλιος το μοσχάρι…».
• Όσο κοιμόμαστε, μειώνουμε τις επιπτώσεις από την όποια κυβερνητική θητεία.
• Στον ύπνο έχουμε την ελπίδα να ονειρευτούμε και κάτι καλύτερο απ’ αυτά που ζούμε στο ξύπνιο…
• Με τον ύπνο θεραπεύουμε αποτελεσματικά την υπνηλία και την αϋπνία…
• Κατά τον ύπνο σβήνουμε το φως και κάνουμε οικονομία στο ρεύμα.
• Όταν κοιμόμαστε δεν τρώμε και κάνουμε δίαιτα ή ξεχνάμε την πείνα (άλλο που ονειρευόμαστε καρβέλια και στις δυο περιπτώσεις). Θα σας έλεγα περισσότερα περί ύπνου, αλλά ήδη νυστάζω (ξιτσιαουλιάσ’κα, λέμι). Καλύτερα να σας τα πει κάποιος υπνολόγος (δεν μπορεί να μην υπάρχει, τόσες παράξενες ειδικότητες έχουμε), ώστε να έχετε πλήρη και επιστημονική ενημέρωση γι’ αυτό το θέμα. Βέβαια, χρειάζεται προσοχή μην πέσετε σε κάποιον από εκείνους που προσπαθούν να μας αποκοιμίσουν ή νομίζουν ότι κοιμόμαστε όρθιοι και με τα τσαρούχια. Είναι φανερό ότι ο ύπνος, εκτός από ευεργετικά αποτελέσματα στον οργανισμό μας, δίνει λύση και σε πολλές δυσκολίες. «Κάλλιο ύπνο παρά δείπνο» υποστηρίζει μια παροιμία μας. «Το γέλιο και ο ύπνος είναι τα καλύτερα φάρμακα του κόσμου» λένε οι Ιρλανδοί, αλλά με όσα συμβαίνουν γύρω μας πολύ δυσκόλεψε το γέλιο, οπότε: ώρα για ύπνο… Καληνύχτα σας κι όνειρα γλυκά!...
Συνέδρια…
Τον τελευταίο καιρό ήμουν πολύ απασχολημένος με τα κομματικά συνέδρια, γι’ αυτό παραμέλησα αρκετά και το Καφενείο. Μετά τον αντιπροσωπευτικό Αργιθεάτη αγωνιστή και την αντιπροσωπευτική αργιθεάτισσα γυναίκα, αυτοανακηρύχθηκα αντιπροσωπευτικός Αργιθεάτης καφετζής και εκπροσώπησα ως σύνεδρος τους αντιπροσωπευτικούς καφετζήδες από το γενικόν καφενείον «η Ελλάς». Οι άλλοι συνάδελφοι δεν παλάβωσαν ν’ αφήσουν τα μπρίκια και να τρέχουν σε συνέδρια, διότι τα περισσότερα συνέδρια είναι γι’ αυτούς που δεν έχουν δουλειές…
Τι χάλευα εγώ σε τέτοιες ιστορίες; Κατάλαβα το λάθος μου, αλλά το λάθος αν δεν το κάνεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις πριν το κάνεις, γιατί αν το καταλάβαινες, δε θα το έκανες… (όταν παρακολουθείς ομιλίες του Γιωργάκη τέτοιους συλλογισμούς αναπτύσσεις…). Σας παρουσιάζω τους σύντομους χαιρετισμούς που εκφώνησα σ’ αυτές τις κομματοσυνάξεις και λίγα απ’ όσα έγιναν τελευταία στην πολιτική ζωή του τόπου:
Συριζοσυνέδριο
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι και Νίκο Φίλη... Χαιρετίζω το συνέδριο του κόμματός μας και ελπίζω να είναι αυτό το 3 ο συνέδριο το οποίο θα μας οδηγήσει ξανά στο 3% στις επόμενες εκλογές και στην ψυχοβγαλτική κατάσταση που τόσο είχαμε συνηθίσει (μπαίνουμε στη Βουλή, δε μπαίνουμε κι έβγα ψυχή, έμπα!...).
Σύνεδροι και συνέδρισσες και συριζομαζώματα από συνιστώσες, τάσεις κι άλλα κόμματα!... Ένας αμερικανός συγγραφέας έλεγε: «Καμιά μεγάλη ιδέα δε γεννήθηκε ποτέ σε ένα συνέδριο, αλλά πολλές ανόητες ιδέες έχουν πεθάνει εκεί». Εμείς, ως αριστεροί, δεκάρα δε δίνουμε τι λέει ένας αμερικανός, αλλά από ανόητες ιδέες έχουμε και παραέχουμε και χρειάζεται προσοχή να μην τις χάσουμε… (ακολούθησαν χειροκροτήματα, μάλλον κανένας δεν άκουσε τι είχα πει). Μας βγάλατε την πίστη με τον Μπίστη… (ακόμη πιο δυνατά χειροκροτήματα).
Ευχαριστώ για την ανύπαρκτη προσοχή σας!...». Αμέσως μετά, τσάκωσε το μικρόφωνο άλλος σύντροφος, είπε κάτι κι άρχισαν να τσακώνονται. Ο Τσακαλώτος από τα νεύρα του παραλίγο να μάθει και να μιλήσει ελληνικά… Άλλος έλεγε «ομπρέλα», άλλος «γέφυρα», άλλος «53+», ένας χαμός γινόταν.
Συμπέρασμα καφετζή 1: Η «ομπρέλα» θ’ ανοίξει μετά τις εκλογές. Συμπέρασμα καφετζή 2: «Βροχή περασμένη κάπα δε χρειάζεται»... Υποθέτω ότι και η ομπρέλα άχρηστη θα είναι τότε… (τουλάχιστον συμπλήρωσα την παροιμία…). Στο τέλος τα συριζόπουλα αποφάσισαν να στείλουν τον λογαριασμό στον Μητσοτάκη. Από το κίνημα δεν πληρώνω, δεν πληρώνω (μην πληρών’ς!), τώρα στέλνουν τον λογαριασμό στον Κυριάκο, άλλο που το ξέρουμε πια ότι τον λογαριασμό τον πληρώνουμε πάντα εμείς… Σύντροφοι, μήπως μπορείτε να στείλετε στον Μητσοτάκη και τον δικό μου λογαριασμό της ΔΕΗ; Αν όχι, δε θέλω να τον πληρώσετε εσείς. Στείλτε μου χρήματα και τον πληρώνω μόνος μου… «Στις 15 Μάη τελειώνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Το είπε ο Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ. Είπαμε κι εμείς να χαρούμε, αλλά μείναμε με τη χαρά του Θεοχαρόπουλου. Ακλόνητος ο Κυριάκος έκοβε βόλτες στην Αμερική σαν χάρος μαύρος στους λευκούς οίκους και τα κογκρέσα. Από κοντά κι ο Ελπιδοφόρος, ο αρχιεπίσκοπος της Αμερικής, γιατί όπου περνάει ο Κυριάκος ένας αγιασμός χρειάζεται… Κάπως έτσι, στις 15 Μάη έκαναν και εκλογές για αρχηγό. Κανένας δεν περίμενε να βγει πάλι ο Αλέξης, ωστόσο η έκπληξη έγινε. Είναι ο δεύτερος πολιτικός που καταφέρνει να βγει, χωρίς να έχει αντίπαλο… Παρατήρηση: Όταν δεν κατεβαίνει αντίπαλος, η ομάδα παίρνει το ματς άνευ αγώνος με 3 – 0. Δεν μπαίνει στο γήπεδο να παίζει μόνη της…
ΝουΔουσυνέδριο
«Δεξιές, δεξιοί και αδέξιοι, σύντροφοι και συντρόφισσες… Με τόσους κομμουνιστάς που μαζέψαμε, πώς μπορώ να μη σας αποκαλέσω και συντρόφους, έστω κι αν δεν ξέρω ποιοι είστε δεξιοαριστεροί, αριστεροδεξιοί ή πασοκογενείς;
Το συνέδριο αυτό είναι συνέδριο θέσεων. Όλοι ήρθαμε εδώ για τις θέσεις (ξέρετε τι εννοώ) και δηλώνουμε στρατιώτες αυτής της παράταξης (αρκεί να πληρωνόμαστε με μισθό στρατηγού). Μας λείπει, βέβαια, ο Αντώναρος, αλλά τον αντικαταστήσαμε με τον Τατσόπουλο κι έχουμε και περίσσευμα τον Μόσιαλο δια πάσαν νόσον… Τι άλλο να είπω δια το συνέδριόν μας; Τα λέει όλα το κεντρικό μας σύνθημα: «Δίπλα σε κάθε πολίτη». Όμως, αν δεν αναδιπλωθούμε και συνεχίσουμε έτσι, κανένας πολίτης δεν πρόκειται να μείνει δίπλα μας…».
Συνέδριο στο κίνημα – κίνημα
«Σοσιαλδημοκράτισσες, σοσιαλδημοκράτες, πασόκια, αδέρφια μου κιναλήτες, πουλιά… Σήμερα ο πράσινος ήλιος ανατέλλει ξανά πιο πράσινος, πιο λαμπερός, πιο δυνατός, πιο καυτερός… Για να φωτίσει και να θερμάνει όλους εκείνους που δεν είχαν να πληρώσουν και τους κόψανε το ρεύμα, που δεν είχαν ευρώ ν’ αγοράσουν πετρέλαιο ή ρούβλια να προμηθευτούν φυσικό αέριο… Για να κάψει, τσουρουφλίσει και μαυρίσει εκείνους που προσπάθησαν να λεηλατήσουν τον χώρο μας, όσο αντηλιακό κι αν βάλουν… (προπαντός εκείνον τον Αλέξη που είναι ασπριδερός…). Έχω μια επιφύλαξη για το νέο όνομα του κόμματος… Μαγαζί που ανακαινίζεται, το πρώτο που αλλάζει είναι το όνομα. Εμείς, αντιθέτως, επαναφέραμε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και του κολλήσαμε κι ένα Κίνημα Αλλαγής. Κίνημα + Κίνημα ισοδυναμεί με μια ακινησία, όπως οι δύο αρνήσεις ισοδυναμούν με μία κατάφαση. Θα κλείσω με μια ευχή που δίναμε παλιά, όταν τελειώναμε το κούρεμα σε κάποιο κοπάδι: «Κι τ’ χρόν’ πιρ’σσότιρα!». Δεν πρόλαβα να τελειώσω τον χαιρετισμό μου, μπήκαν στο συνέδριο διάφορες εταιρείες βυτιοφόρων, για να αφήσουν τις κάρτες τους. Μεταξύ αυτών και η εταιρεία «ο αχόρταγος» που έδωσε και την καλύτερη προσφορά. Έξω από το συνέδριο το βυτιοφόρο του Σύριζα έκοβε συνέχεια βόλτες, επειδή δεν έβρισκε χώρο να παρκάρει.
Στο διαβουλευτικό του ΜέΡΑ25
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού το χάνεις, Γιάνη, με τις μπαρούφες σου και με αυτά που κάνεις… Δε γινόταν να μην πάω και στο β΄ μέρος του 1 ου Διαβουλευτικού Συνεδρίου του ΜέΡΑ25 του Γιάνη, ώστε να εκπροσωπήσω τους καφετζήδες αλλά και τους Γιάννηδες με δυο ν. Τους 45 Γιάννηδες τους εκπροσώπησε ο ίδιος ο Βαρουφάκης, ως Γραματέας (με ένα μ) του κόμματος (διαγράψτε κι εδώ ένα μ)… Ήταν το πιο ενδιαφέρον συνέδριο. Εδώ η σαχλαμάρα βάρεσε κόκινο (με ένα κ). Έκανα κι εδώ κάμποσα βήματα, ανέβηκα στο βήμα και είπα: «Σύντροφοι συνοδοιπόροι…
Είμαστε πρωτοπόροι και το ξέρουμε. Είμαστε θαλασσοπόροι και καταφέρνουμε να επιπλέουμε στην τρικυμιώδη θάλασσα του καπιταλισμού. Είμαστε αεροπόροι διότι μπορεί να μην ξέρουμε από αεροπλάνα, αλλά πετάμε μόνιμα στα σύννεφα κι αρνούμαστε να προσγειωθούμε, υπακούοντας στις αρχές της ανυπακοής, αφού η ανυπακοή είναι το βασικό συστατικό της ιδεολογίας μας… Καλά κρασιά!... Να ’χουμε να πίνουμε, να ’χουμε να λέμε…».
Ασυνεδρίαστοι…
Ο Βελόπουλος δεν έκανε συνέδριο. Τώρα την άνοιξη είναι στην ανθοφορία όλα τα βότανα και πρέπει να μαζέψει όσα του χρειάζονται για τα μαντζούνια και τις κεραλοιφές του, οπότε δεν αδειάζει για τέτοια χασομέρια… Για την Ελληνική Λύση δεν είναι λύση το συνέδριο, λύση είναι… η διάλυση… Ούτε στο ΚΚΕ έκαναν συνέδριο. Οι θέσεις τους παραμένουν σταθερές τα τελευταία εκατό χρόνια. Άρα, τι το θέλουν το συνέδριο; Να αποφασίσουν αν θα αλλάξουν στειλιάρι στο σφυρί ή αν θα στείλουν το δρεπάνι στον γύφτο για τρόχισμα;
Συμπολίτες μου!... (που λέει κι ο Κυριάκος)
Όπως είδατε τα κόμματα έκαναν τα συνέδριά τους, άνοιξαν και σας περιμένουν με τα ίδια γνωστά προϊόντα τους σε διαφορετικές συσκευασίες και περιτυλίγματα. Καλά είναι να ετοιμάζεστε κι εσείς, γιατί οι εκλογές έρχονται (κάπου εκεί που γίνονται τα κράνια κι έρχονται τα πρωτοβρόχια) κι επειδή: «Είναι πολλά μαντρόσκυλα και το κομμάτι ένα», προσοχή μη σας πιάσουν στον ύπνο και σας τυλίξουν σε λαθεμένες επιλογές κομμάτων και προσώπων!... Είπαμε: ώρα για ύπνο, αλλά δεν είναι όλες οι ώρες για ύπνο… Προσοχή! Προσοχή! Και ποτέ μην ξεχνάτε αυτό που είπε κάποτε ο Βίκτωρ Ουγκώ: «Οι υπουργοί λένε ό,τι θέλουμε να λένε, ώστε να κάνουμε ό,τι θέλουνε να κάνουμε».
«Άλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν». Την παροιμία που συνοδεύει τον σημερινό τίτλο του καφενείου τη βρίσκουμε και σε άλλη εκδοχή. Σας την υπενθυμίζω κι αυτή κι όποια θέλετε κρατάτε… (εσείς μία θα πληρώσετε). Αφιερώνω αυτή την παροιμία στην «ιστορική» (ανιστόρητη είναι το σωστό) απόφαση 153/2018 του δήμου Αργιθέας, την οποία ο αρχιτέκτων που τη μεθόδευσε θεωρεί ως ιερόν ευαγγέλιον της τοπικής αυτοδιοίκησης και κάθε τρεις και λίγο μας την προβάλλει, υποστηρίζοντας ότι είναι και μη ανακλητή (φκιάσε με δήμαρχο και σου δείχνω αν είναι ή δεν είναι ανακλητή…). Προσωπικά, τη θεωρώ μνημείο παραταξιακής αποστασίας και διάλυσης, σε συνδυασμό με σύμπραξη περίεργης συμμαχίας αλλά και στάσης συγκεκριμένων δημοτικών συμβούλων. Έκανα αναφορά και στο 75 ο Καφενείο. Όμως, δεν πρόκειται να ασχοληθώ ξανά ούτε με την 153 του 18 ούτε με τους συντελεστές της. Θέλουν να χαλάσουν το Χοντροσπάνι, δε θα μου χαλάσουν και το Καφενείο...
Εσαεί την Αργιθέα κανένας δεν μπορεί να τη δεσμεύει… «Το μοναστήρι να ’ναι καλά κι από καλογέρους βρίσκουμε…». Όλοι στην κρίση της ιστορίας, στη δόξα ή στη χλεύη της… Ακτιβιστής λιγνίτη (υπογράφω με τον νέο μου τίτλο) Πάν’ οι γερόντοι στον πασά, πάν’ οι κοτσαμπασήδες…(κλέφτικο, ιστορικό) Πρόσφατα ο πρωθυπουργός δέχτηκε στο Μαξίμου 33 δημάρχους ορεινών περιοχών της χώρας. Επαινετή σε κάθε περίπτωση η πρωτοβουλία, όμως τα αποτελέσματα θα είναι εκείνα που θα αποδείξουν τη χρησιμότητά της. Μέχρι στιγμής είδαμε μόνο φωτογραφίες, φωτογραφίες αλληλοβοήθειας πολιτικών θα τις έλεγα… Αναφέρω, ωστόσο, ως θετική τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι δε θα αναπτυχθούν αιολικά στα βουνά, χωρίς τη συναίνεση των τοπικών κοινωνιών. Παρόμοια δήλωση είχε κάνει και κατά την επίσκεψή του παλιότερα στην Καρδίτσα, σε σχετική ερώτηση του Παναγιώτη Νάνου, δημάρχου Λίμνης Πλαστήρα.
Επίσης, πολύ σπουδαία κατά τη γνώμη μου μπορεί να είναι η Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση (ΟΧΕ) Αγράφων, αρκεί να τα αντιμετωπίσει ως ιδιαίτερο, ενιαίο χώρο. Κυριάκου, ιγώ λέου να του ξικινήσουμι μι νέα συνθήκη Ταμασίου. Ικεί πο’ ’λιγι ούτι μίνια τουρκική οικογένεια στ’ Άγραφα, να του κάμουμι καμίνια ανιμουγιννήτρια κι να ’συχάσουμι ούλοι… κι να μην τρώουμαστι… Ου Μήτσιους ζουρίσ’κι μι τα λιγόμινα τ’ Μητσιουτάκη. Πώς γένιτι φιλιλέφτιρους πουλιτικός να πααίνει κόντρα στ’ς ιπινδύσεις; Ιδώ, Κυριάκου, δε μπουρού να σι βουηθήσου… Βγάλτα πέρα μαναχός σ’ μι του Μήτσιου!... Οι δήμαρχοι προσήλθαν στη συνάντηση με κάποιες επιφυλάξεις και προφυλάξεις. Μην τ’ς γλέπιτι έτσι, τ’ς κόβει λίγου του κιφάλι… Στην είσοδο κατά τον έλεγχο βρέθηκαν οι περισσότεροι με γαλάζια χάντρα (τάχα να δηλώσουν νεοδημοκράτες), άλλοι είχαν φυλαχτά, σκόρδα, χαϊμαλιά κι ο Καρδαμπίκης μια κλίτσα. «Ίφιρα νια κλίτσα στουν προυθυπουργό» είπι. Προνοητικός ο Αγραφιώτης… Λες να μας την πέσει εκείνο το σκυλί τ’ Κυριάκου και να μην έχουμε ένα ματσούκι, σκέφτηκε… Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που αυτό το σκυλί, αντί να δαγκώσει τον Κυριάκο που δαγκώνει δέκα εκατομμύρια Έλληνες, δάγκωσε τον υπουργό Σκέρτσο… Θα πεις, ένα δάγκωμα το ’θελε κι ο Σκέρτσος… Άλλοι δημάρχοι ήρθανε, άλλα φιρμάνια βγάζουν… (διασκευή καφετζή)
ΑΠΕ-λπισία…
Δεν προλάβαμε να χαρούμε από τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι δε θα γίνουν αιολικά χωρίς τη συγκατάθεση των τοπικών κοινωνιών, μας ήρθε η κρυάδα από την περιφέρεια, η οποία ενέκρινε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για φράγμα που θα κατακλύσει την κοιλάδα Αχελώου. Μας πούλησε… ο Αγοραστός. Μπορεί να μην πήγε ακόμη στην κοιλάδα (12 χρόνια περιφερειάρχης), αλλά έχει άποψη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις… Ένα έργο ασφαλτόστρωσης στην Αργιθέα δεν μπόρεσε να εντάξει στον προγραμματισμό του, αλλά για την κοιλάδα την κελάηδησε τη θετική γνωμάτευση. Αρνητική θέση η περιφέρεια Ηπείρου, θετική η Θεσσαλία. Συνεννόηση μπουζούκι... Πανηγυρίζουν και κάτι ντόπιοι. Πανηγυρίζουν με την καταστροφή του τόπου τους… Από τον κατακλυσμό του Νώε, στον κατακλυσμό των ανοήτων… Έχουμε κι έναν άλλον μαύρο κι άραχλο, γερό παπαγαλάκι, που μας συμβουλεύει τι να κάνουμε. Αυτός δίνει λύση σε όλα. Τώρα, μας λέει ότι μόνο η ΤΕΡΝΑ θα σώσει την περιοχή κι ότι, ευτυχώς, έχουμε σοβαρή κυβέρνηση και θα προχωρήσει το φράγμα και θα ’χουμε βαρκούλες και παραλίες… Εδώ κοιλάδα πνίγεται, βαρκούλες αρμενίζουν… (κι άλλη διασκευή) Αργιθέα… Γλύτωσε στην τουρκοκρατία, αλλά δε γλυτώνει στην τερνοκρατία… Συγκεκριμένος μηχανικός περιβάλλοντος (των εγκεκριμένων παιδικών χαρών και των καμένων λαμπτήρων) καλούσε κατοίκους της περιοχής, για να καταγράψουν τις περιουσίες τους, ώστε να αποζημιωθούν. Και για τη δημόσια γη που θα πνίξετε, μηχανικέ μου, ποιος θα αποζημιωθεί;
Στο Αργύρι, δίπλα ακριβώς στο μαιευτήριο, κατασκευάζεται πυρετωδώς κτήριο που θα στεγάσει την τράπεζα, όπου θα καταθέτουν οι δικαιούχοι τα χρήματα από την απαλλοτρίωση της περιουσίας τους. Δεν ξέρω, αλλά για κάποιον λόγο το Αργύρι μού δημιουργεί και συνειρμούς για αργύρια… Στα Γρυμπιανά ιδρύθηκε σχολή δυτών ταχύρρυθμης εκπαίδευσης, για να μπορούν οι κατακλυσμένοι να επισκέπτονται τα σπίτια τους, όποτε θέλουν. Να ξέρετε ότι σε περίπτωση που γίνει αυτό το φράγμα, όλη η έκταση της κοιλάδας θα παραδοθεί μόνιμα σε συγκεκριμένη εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων. Θα μηδενίσει σχεδόν την καλλιεργήσιμη γη της περιοχής, στην οποία έζησαν γενιές και γενιές και σε δύσκολες εποχές. Ποιος βεβαιώνει ότι δε θα ξανάρθουν δύσκολες; Δε σηκώνει δυο φράγματα στην ίδια περιοχή ο Αχελώος, υποστήριζε ο Μαγειρίας, ο οποίος έκανε τις πρώτες μελέτες για τη διαχείριση των νερών στην περιοχή. Άιντε, καημένε Μαγειρία, να ’ξερες πώς γίνονται σήμερα τα διάφορα μαγειρέματα!… Αφού σας έβαλα στο θέμα παρακαλώ να μη μιλάτε, μη μου ξυπνήσετε το δημοτικό συμβούλιο Αργιθέας (ολόκληρο και μηδενός εξαιρουμένου).
Το οποίον εν υπνώσει τίποτε δεν κατάλαβε, τίποτε δεν άκουσε, δεν πήρε θέση και απόφαση, ως όφειλε. Έχω δικαίωμα να υποθέτω ό,τι θέλω. Είναι ανικανότητα; Είναι σιωπηλή αποδοχή; Είναι;... Είπαμε ώρα για ύπνο, αλλά όχι να κοιμούνται κι αυτοί που δεν πρέπει να κοιμούνται. Ο λαός ψηφίζοντας δίνει σε κάποιους τις εξουσίες, όμως μοιράζει και τις ευθύνες. Ευτυχώς, αντιδρούν οι περατιανοί. Με τους περατιανούς είμαι, όπως και πολλοί άλλοι από την ευρύτερη περιοχή όπου περνάει ο Ασπροπόταμος. Θέλουμε να γίνει το φράγμα της Συκιάς, όμως κανένας δε μας λέει για ποιον λόγο δε γίνεται ούτε γιατί κατασπαταλήθηκαν τόσα χρήματα του ελληνικού λαού σε έργα που είναι από χρόνια παρατημένα. Το μάθαμε πια. Όταν μιλούν για Αχελώο είναι κοντά οι εκλογές…
Εισπήδηση: Τελευταία, μπήκε κι αυτή η λέξη στην καθημερινότητά μας. Είναι λέξη, κυρίως, της εκκλησιαστικής ορολογίας, αλλά στο εξής συχνά-πυκνά θα συναντάται και στα Τσερκούβιανα, Λαγκαδάκια, Μπουζιάρ’κου και Κουνάτσια… Όταν οι περατιανοί κάνουν κριτική σε πολιτικές αποφάσεις που τους αφορούν και τους καίνε, αυτό λέγεται εισπήδηση. (τ’ ακούς Χρήστο Καπερώνη;) Όταν την κριτική για ίδιους λόγους την κάνουμε εμείς οι αποδώθε, αυτό λέγεται αναπήδηση, υπερπήδηση, κουτσαπήδηση. Μη σας πιάσουν κι αδιάβαστους!...
Πότε αυγά, πότε πουλιά, πότε άδεια η φωλιά…
Μπορεί οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το σημερινό Καφενείο να μην έχουν σχέση με τη θεματογραφία του. Μπορεί να είναι εντελώς ασύνδετες και με τον τίτλο του. Όμως, σκέφτηκα ότι αυτές τις εικόνες από τις δυο φωλιές κότσυφα, που βρήκα τη μέρα της Πρωτομαγιάς, πρέπει να τις μοιραστώ μαζί σας και είμαι σίγουρος ότι θα τις υποδεχτείτε με χαρά και θα νιώσετε το αισιόδοξο μήνυμά τους. Ας γίνουν για λίγο: Η παιδική σας μνήμη που σας ακολουθεί. Η υπενθύμιση για την αναζήτηση της ομορφιάς στη φύση. Η νοσταλγία για τον τόπο σας. Η αιτία για την καλή σας διάθεση. Η βεβαιότητα για τη ζωή που νικά…
Αντιδράσεις κατοίκων για το ..πετσόκομμα δέντρων στην Ακαδημία Πλάτωνα
Την Παρασκευή 1 Απρίλη ο δήμος Αθηναίων ετοίμασε μια φάρσα στην Ακαδημία Πλάτωνα. Για δεύτερη μέρα προχώρησε σε κλάδεμα των δέντρων του Περιστύλιου, τόσο αυστηρό που ήταν ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική τους κοπή.
Κάτοικοι της Ακαδημίας Πλάτωνα συγκεντρωθήκαμε και διαμαρτυρηθήκαμε για τον τρόπο που αποφασίζουν από τον δήμο να διαχειριστούν το πράσινο και τις ζωές μας. Υποδείξαμε τις τραγικές επιπτώσεις της μείωσης του φυτικού κεφαλαίου στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής μας και ξεκαθαρίσαμε πως δεν θα επιτρέψουμε να εξαφανίσουν το λιγοστό αστικό πράσινο.
Η πρακτική που ακολουθήθηκε, όπως παρατηρούμε με αγανάκτηση σε τόσες άλλες περιπτώσεις στο δήμο της Αθήνας, είναι η καρατόμηση (tree topping) με την οποία προκαλείται απώλεια 50-100% του πράσινου φυλλώματος του δέντρου, απαραίτητου για την ομαλή ανάπτυξή του, που οδηγεί σε άναρχη αναβλάστηση και διατάραξη της φυσιολογίας του φυτού. Το δέντρο μετά από αυτό το αυστηρό κλάδεμα μένει εν τέλει πιο αδύναμο, ασταθές και ευάλωτο σε φυτασθένειες. Αυτός ο τρόπος κλαδέματος είναι επιστημονικά λανθασμένος και, όπως παραδέχτηκε ο υπεύθυνος πρασίνου της 4ης κοινότητας, πραγματοποιείται λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων.
Οι υπηρεσίες πρασίνου ανατέθηκαν από τον δήμο σε εργολάβο έναντι αμοιβής 35 εκ. ευρώ για 3 χρόνια και πραγματοποιούνταν από παντελώς ανειδίκευτο προσωπικό και χωρίς παρουσία γεωπόνου. Η δε τεχνολόγος γεωπόνος του δήμου, με τις υποδείξεις της, άφηνε νεκρά δέντρα στη θέση τους και έκοβε τα υγιή. Άκυρη είναι και η χρονική επιλογή για τις κοπές τόσο για δέντρα σε ανθοφορία, όπως οι πανέμορφες κουτσουπιές, όσο και για πουλιά και νεοσσούς. Φυσικά, πλήρης ήταν και η απουσία χρήσης πάστας που θα επέτρεπε μια πιο ασφαλή επούλωση των τομών στα δέντρα.
Τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχουν γίνει καθόλου φυτεύσεις, ούτε καν αντισταθμιστικά για τα δέντρα που κόβονται, εντός και περιφερειακά του πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνα. Εν μέσω κλιματικής κρίσης, σε μια πόλη με πολύ ψηλό θερμικό αποτύπωμα και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά πρασίνου παγκοσμίως, απαιτούμε την αύξηση του δένδρινου κεφαλαίου με γενναίες φυτεύσεις.
Η καρατόμηση δεν είναι κλάδεμα και δεν θα την επιτρέψουμε άλλο.
Οι ζωές μας είναι πάνω από τα κέρδη της ιδιωτικοποίησης δημοτικών υπηρεσιών.
Πρωτοβουλία αγώνα για το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα
Στο καφενείο του Γιάννη:Πρόσωπα και προσωπεία..-"Υποκριτές και διπρόσωποι"
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
Υποκριτές και διπρόσωποι
Αφήστε τον λαγό να τρέχει και μην τον κοιτάτε περισσότερο απ’ όσο πρέπει!... Διαβάστε καμιά αράδα απ’ αυτές που αραδιάζω!... Δε θα κερδίσετε τίποτε, αλλά θα ξεφύγετε από τις κακές σκέψεις, διότι παρατηρώ ότι αναπτύσσεται ένα κακόβουλο λογισμικό στο μυαλό σας. Παραδεχτείτε, με ειλικρίνεια, τι σας πέρασε στον νου και υπογραμμίστε ένα απ’ τα παρακάτω: Να τον είχα να τον βάλω στην κατσαρόλα! Δεν ξέρω να τον μαγειρέψω, δε με νοιάζει... (κάτι σαν το δεν ξέρω/δεν απαντώ...). Να μου δώριζαν έναν λαγό, να μου δάνειζε και η γειτόνισσα τον τέντζερη, λίγα κρεμμύδια, ένα σκόρδο, λίγο κρασί, λίγο λάδι, αλάτι, πιπέρι, σάλτσα, δαφνόφυλλα, κουρόμπλα ηλιασμένα και να έβαζα κι εγώ το νερό, τι ωραίο στιφάδο θα έκανα!... (τουλάχιστον αυτός ξέρει τι θέλει…).
Είμαι εναντίον του κυνηγιού, αλλά είμαι υπέρ ενός καλομαγειρεμένου λαγού… Άλλοι το προχώρησαν και παραπέρα. Νόμισαν ότι τον έχουν σίγουρο τον λαγό και κατέβασαν τον τσελεμεντέ να ψάξουν συνταγές μαγειρέματος. «Πίστεψε λαγό και κάλεσε κουμπάρο!...» που λέει κι η παροιμία. Αυτοί είναι οι ευκολόπιστοι που ενθουσιάζονται άνευ λόγου (κι άνευ λαγού), διότι αγνοούν μια άλλη σοφή παροιμία: «Μην πουλάς το τομάρι πριν πιάσεις τον λαγό!» Μην ντρέπεστε για ότι σκεφτήκατε ή κάνατε! Άνθρωποι είμαστε κι έχουμε μια ροπή προς το πονηρόν, άρα δεν είναι έγκλημα να θέλουμε να φάμε κι έναν λαγόν…
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί ξεκίνησα αυτή τη λαγοκουβέντα και σας τάραξα στις λαγοπαροιμίες (θα σας ταράξω και με άλλες). Όχι, δε θα σταματήσω τους καφέδες, για να σας μαγειρεύω λαγούς… Άλλοι σας τάζουνε «λαγούς με πετραχήλια» (περιτραχήλια είναι το σωστό, αλλά σιγά την έγνοια που έχουμε όλοι μας για το σωστό…) και δε φταίω εγώ που εσείς τους πιστεύετε. Αιτία είναι η πρώτη παροιμία: «Δείχνει του λαγού να φύγει, του λαγωνικού να τρέξει». Μ’ αυτή ο λαός μας περιέγραφε κάποιον, ο οποίος εξαπατούσε με δόλιο τρόπο την κοινωνία και τους ανθρώπους, κάνοντας ότι είναι με το μέρος τους, ενώ στην πραγματικότητα ήταν εναντίον τους. Είναι ο ύπουλος, ο πονηρός, ο τακτικιστής, ο υποκριτής που προσαρμόζει κάθε φορά στο πρόσωπό του το κατάλληλο προσωπείο, αυτό που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του. Τέτοια «προσόντα» διαθέτει κι ο διπρόσωπος που: «Ρημάζει σπίτια και χτίζει εκκλησίες» όπως λένε για εκείνον που παριστάνει τον καλό, αλλά στην πραγματικότητα είναι άδικος, κλέφτης και απατεώνας. Για κάτι παρόμοια... παλληκάρια είπε κι ο Χριστός το: «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές». Όμως, κανένας δεν μπορεί να σας τους υποδείξει. Κι εγώ, απλώς, να σας βάλω στον ντορό θέλω, με την ευκαιρία που έχουμε και το λαγωνικό... Δική σας υπόθεση να τους αναγνωρίζετε και να τους αντιμετωπίζετε.
Ο λαγός γλυτώνει απ’ τους εχθρούς του δια της φυγής κι επειδή κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά, λαγοκοιμάται όπως λένε. Για να γλυτώνουμε κι εμείς από διάφορους απρόσωπους, διπρόσωπους και επικίνδυνους αντιπρόσωπους, δεν προτείνω να κοιμόμαστε με τα μάτια ανοιχτά, αλλά, τουλάχιστον, όταν τα έχουμε ανοιχτά να μην κοιμόμαστε… Επίσης, να μη θεωρούμε πάντοτε τους εαυτούς μας ασπροπρόσωπους και να κάνουμε συχνά την αυτοκριτική μας, διότι καμιά φορά συμβαίνει υποκριτές να είναι αυτοί που είναι κι εμείς που νομίζουμε ότι δεν είμαστε…
Αυτό κι αν ήταν όνομα!...
Κακοκαιρία ερχόταν, ελπίδα την ονόμασαν... Τον κακό τους τον καιρό... (και τον δικό μας…). Πιθανόν να επιλέχτηκε η ονομασία «κατ’ ευφημισμόν», όπως λέμε Εύξεινο Πόντο τον αφιλόξενο πόντο, Ειρηνικό ωκεανό τον τρικυμιώδη ωκεανό και Ρόγκια τη Κόλαση την τριζολιώτικη. Το «κατ’ ευφημισμόν» είναι σχήμα λόγου όπως το «κατά το νοούμενον», δεν ξέρω αν είναι και το «κατά το υπονοούμενον», αλλά γι’ αυτό τους έχουμε τους φιλόλογους, να ρωτάτε και καμιά φορά εκεί που πρέπει να ρωτάτε... Όσα δεινά έφερε αυτή η κακοκαιρία, άλλα τόσα έφερε η ονομασία της. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε. Πολύ αισιόδοξο, αρκεί να μη λένε Ελπίδα την πεθερά σας, κυκλοφορεί μια εξυπνάδα… Δυστυχώς, ακόμη και η κακοκαιρία «ελπίδα» πέθανε τελευταία, αφού πέθανε πρώτα το κράτος. Η ρήση περί του θανάτου της ελπίδας επιβεβαιώθηκε… δραματικά. Η κυβέρνηση είχε την ελπίδα ότι θα τα καταφέρει με την «ελπίδα», αλλά φρούδες ελπίδες (φλούδες ελπίδες, που θα ’λεγε κι ο ΓΑΠ)… και η Πολιτική Προστασία πέρασε οριστικά στη μυθολογία, ως μυθολογικό πρόσωπο (με πολλά κεφάλια, αλλά χωρίς μυαλό) σαν τη Λερναία Ύδρα και σαν τη Σκύλλα με τη Χάρυβδη…
Το ευώνυμον κέρας, άντε, η αριστερή παράταξη για να μη σας ξαναστείλω στους φιλόλογους, ο Σύριζας για να σας φύγει κάθε απορία, επένδυσε στην ελπίδα ότι με την «ελπίδα» η κυβέρνηση θα πάθει στραπάτσο, για να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, διότι, ως γνωστόν, κατά την ανάλυσιν Αχτσιόγλου «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά»… Μονάχη έγνοια μας τι ευνοεί την αριστερά… Εμείς, βέβαια, ξέραμε καλά τι μας περιμένει. Μόλις ακούσαμε «η ελπίδα έρχεται», καταλάβαμε ότι κάτι κακό έρχεται, αφού θυμηθήκαμε ότι με αυτό το σύνθημα ήρθε και η πρώτη φορά αριστερά… Τούτων δοθέντων, το Καφενείο σάς αποκαλύπτει την κυβερνητική πλεκτάνη. Εκτός από τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση υποστηρίζει και η ΕΜΥ που λέει τον καιρό, καθώς και το Αστεροσκοπείο Αθηνών που... βαφτίζει τις κακοκαιρίες. Ιξιπίτιδις είπαν τον παλιόκαιρο ελπίδα. Το έκαναν για να πλήξουν τον Σύριζα. Τι να πει, τώρα, ο Αλέξης; Δεν μπορεί να ξαναπουλήσει ελπίδα λέγοντας: η ελπίδα ξανάρχεται… Ας το αλλάξει και να λέει: η απελπισία ξανάρχεται (πιο κοντά στην αλήθεια θα είναι)…
Η κακοκαιρία αυτή έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο ανοργάνωτο είναι το οργανωμένο κράτος μας. Διακοπές ρεύματος, διακοπές κυκλοφορίας και το χειρότερο... διακοπές σοβαρότητας. Η κυβέρνηση τα κάνει όλα λάθος (κατά την αντιπολίτευση), η αντιπολίτευση τα λέει όλα λάθος (κατά την κυβέρνηση) κι απ’ την κακοκαιρία περνάμε στην κοκορομαχία, όπου ο καθένας απ’ αυτούς υπερασπίζεται τον εαυτό του και την παράταξή του και στο τέλος μένουμε εμείς ανυπεράσπιστοι… Το σπουδαιότερο πρόβλημα εντοπίστηκε στην Αττική οδό. Εκεί αποκλείστηκαν για ώρες άνθρωποι και αυτοκίνητα, διότι η ομώνυμη ισχυρή εταιρεία που εκμεταλλεύεται αυτήν ταύτην την οδόν, αποδείχτηκε ανίσχυρη να κάνει τον αποχιονισμό κι έτσι στο τέλος από Αττική οδός έγινε Αττική αιδώς… Ύστερα, μπροστά στη γενική κατακραυγή, αποφασίστηκε να αποζημιωθούν με διχίλιαρο οι εγκλωβισμένοι για την ταλαιπωρία τους. Τότε, όσοι δεν εγκλωβίστηκαν, έβριζαν την ατυχία τους που δε βρέθηκαν κι αυτοί εκεί, επειδή για να βγάλεις διχίλιαρο σήμερα πρέπει να ταλαιπωρηθείς τρεις με τέσσερις μήνες, αν είσαι τυχερός κι έχεις δουλειά. Τώρα, έχουμε άλλο πρόβλημα.
Μόλις συννεφιάσει, πηγαίνουν όλοι οι Αθηναίοι στην Αττική οδό, με την ελπίδα να αποκλειστούν για να τσιμπήσουν την αποζημίωση και εγκλωβίζονται χειρότερα από το μποτιλιάρισμα… Εκεί που παρακολουθείς την εξέλιξη της κακοκαιρίας, τις διάφορες δυσκολίες και επιπτώσεις της, ανθρώπους να υποφέρουν και να κινδυνεύουν, βλέπεις ως είδηση ότι η Μενεγάκη ξετρελάθηκε από το χιόνι, έβαλε χοντρά ρούχα και βγήκε στον κήπο της να παίξει σαν μικρό παιδί… Πάνω που μας τσάκισε η αγωνία μην ξέχασε τα γάντια της, μια συνοδευτική φωτογραφία απέδειξε αβάσιμους τους φόβους μας… Μια άλλη φόρεσε ένα άσπρο μπουρνούζι και βγήκε έξω να φωτογραφηθεί στο χιονισμένο παγκάκι. Πρώτη φορά λευκή αρκούδα στην Αθήνα… Το κακό είναι ότι έμεινε η Τσιμτσιλή 30 ώρες χωρίς ηλεκτρικό. Πώς να χτινίσει του μαλλί τώρα η Τσιμτσιλή π’ αστόχ’σι τα λανάρια στου χουριό; Γλέπιτι του πιστουλάκι δ’λεύει μι ρεύμα… Είναι να βγάζεις το κάτω εσώρουχο απ’ τον λαιμό, δια να μην είπω εισέτι και τις περικνημίδες, δηλαδή τα τσουράπια.
Ανανεώσιμες πληγές ενέργειας
Αρνητική γνωμοδότηση εκδόθηκε, από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για τα αιολικά στις κορυφογραμμές της Νιάλας και του Καταραχιά Αγράφων. Ο αγώνας αρχίζει να φέρνει αποτελέσματα. Χρήστο Φασούλα, γυρνάει το ματσάκι… Θα τα βάλουμε κι εμείς τα γκολάκια μας, υποστηρίζει ο Γιώργος Καραβίδας… Η νίλα άρχισε στη Νιάλα… Όμως, ο κίνδυνος για τα βουνά μας παραμένει και δεν επιτρέπεται εφησυχασμός. Όλοι στα παρατηρητήρια!...
Συμμετέχουμε σε κάθε διαβούλευση που γίνεται στο Ηλεκτρονικό Περιβαλλοντικό Μητρώο, εκφράζοντας την αντίθεσή μας στην καταστροφή του τόπου μας είτε με τη δική μας γνώμη είτε προσθέτοντας την υπογραφή μας στα ειδικά κείμενα του Δικτύου Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων και του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας. Χονδροσπάνι… Αγκαθάκι… Κορυφές… και συνεχίζουμε… Ο αγώνας δυναμώνει. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι πληροφορούνται και εναντιώνονται στη λεηλασία της φύσης… Πολίτες, φορείς και δήμοι μπήκαν με κείμενα θέσεων στη διαβούλευση. Ποιοι μπορούν να τους αγνοούν; Σπουδαίο το κείμενο του δημάρχου της λίμνης Πλαστήρα, Παναγιώτη Νάνου (κι ας μην αρέσει στον Μήτσιο). Εξαιρετική και τεκμηριωμένη η ομόφωνη απόφαση για τα αιολικά του δήμου Μουζακίου (κι ας διαφωνεί ο Μήτσιος). Σημαντικότατη η διαρκής παρουσία της Επιτροπής Αγώνα Αγραφιωτών (κι ας ζορίζεται ο Μήτσιος, διότι καλύτερα να ζορίζεται ο Μήτσιος, παρά να ζορίζομαι εγώ…). Συγχαίρω τους δημάρχους Αγράφων, Λίμνης Πλαστήρα και Αργιθέας, για τη σοβαρή παρέμβασή τους και στήριξη στον διωκόμενο (για άρθρο του περί αιολικών) δημοσιογράφο Τάσο Σαραντή, από εταιρεία αιολικών.
Οι εταιρείες θα απαγορεύουν στο εξής να έχουμε γνώμη για τον τόπο μας και να την εκφράζουμε; Προτείνω οι δήμοι να κινηθούν εντονότερα και ουσιαστικότερα. Να ακυρώσουν, όπου υπάρχουν, όλες τις προηγούμενες αποφάσεις περί εγκατάστασης αιολικών στα βουνά μας. Και μόνο που δεν ενημερώθηκαν προηγουμένως οι τοπικές κοινωνίες, είναι επαρκής λόγος ακύρωσής τους. Ας βγάλει παράνομες τις νέες αποφάσεις η αποκεντρωμένη διοίκηση. Θα γνωρίζουν και οι επενδυτές ότι δεν τους παραχωρείται «πέτρα, χώμα και κλαρί» στον τόπο μας, με τη δική μας έγκριση… Είναι ψέμα ότι δόθηκε αρχική συναίνεση από τις τοπικές κοινωνίες. Ουδεμία ενημέρωση έγινε σ’ αυτές. Πώς συναινούσαν, χωρίς να ερωτηθούν; Τη δική τους συναίνεση έδιναν όσοι υπέγραψαν σχετικές αποφάσεις κι αυτές οι αποφάσεις δεν είναι «ιερές αγελάδες». Όταν γίνεται αντιληπτό ότι ζημιώνεται ο τόπος μας, τις ακυρώνουμε και τις αλλάζουμε… Τόσο απλά… Κάτι ακόμη: Ένα τοπικό δημοψηφισματάκι το λύνει το προβληματάκι…
Ναι, στους αετούς και στους πετρίτες! Όχι, στους αετονύχηδες και τους γεραπετρίτες! Στις επόμενες εκλογές, μην εκπλαγείτε αν δείτε ψηφοδέλτια «Όχι στα αιολικά» και «μαύρο» σ’ όσους βρήκαμε ή θα βρούμε ΑΠΕναντι... (τόσο κάρβουνο διαθέτουμε, δε θα δυσκολευτούμε να τους μαυρίσουμε). Η Ελλάς κινδυνεύει να διολισθήσει εις το φεουδαρχικόν σύστημα. Ανήκομεν εις την δύσιν (αυτό το ξέραμε), εις το εξής θα ανήκομεν και εις την Τέρναν ή θα ανήκομεν εις την ΔΕΗ, εις μίαν εταιρείαν τέλος πάντων, εις την οποίαν θα ανήκει η περιοχή μας και ουδέν εις ημάς θα ανήκει... Ανήκουστον!... (8 εις χρειάστηκα να το περιγράψω...). «Διεμερίσαντο τα βουνά εαυτοίς και επί των κορυφογραμμών τους έβαλον κλήρον…». Ζήτω η ελληνική φεουδαρχία! Κάθε τόπος τον αγά του και τον μπέη και τον πασά του… Ποια βουνά; Αυτοί είναι ικανοί να σου στήσουν υδροηλεκτρικό και στο μάτι. Έτσι και σου ξεφύγει και πεις έχω καταρράκτη, κάνουν αμέσως αίτηση στη ΡΑΕ, για να πάρουν άδεια…
Κάτω στο ρέμα το βαθύ, καινούργιο φράγμα θα στηθεί. Ψάχνουμε τον επενδυτή, ξέρει κανείς να μας τον πει; (τραγούδι σε ρυθμό δαφνοζωναράδικου χορού)
Αρθρογράφος, τελευταία, αναφέρεται στον Τύμπανο με φράσεις όπως: «των κορυφών του άγριου Τυμπάνου», «όμορφη φωτογραφία από την αφιλόξενη κορυφή του Τυμπάνου»… Άγριος κι αφιλόξενος ο Τύμπανος…
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Όποιος το καταλάβει να μας το πει κι εμάς που δεν το καταλαβαίνουμε… Τώρα, πώς γίνεται να είναι όμορφη η φωτογραφία της αφιλόξενης κορυφής, ας ρωτήσει καλύτερα τον αρθρογράφο… Όλο και προοδεύω… Από ισχνή μειοψηφία πέρασα σε αναχρονιστική δύναμη, έγινα μέτωπο λιγνίτη και προήχθην (κατ’ αρχαιότητα ή κατ’ εκλογήν, θα σας γελάσω…) σε θύλακα λιγνίτη και κάρβουνου και κατέληξα Δον Κιχώτης του άνθρακα. Με βλέπω από καφετζή ανθρακωρύχο. Στη συνέχεια θα συνδιοργανώσω, μαζί με τους άλλους καρβουνιάρηδες της περιοχής, την εν Αργιθέα εξέγερση των καρμπονάρων… Συμπέρασμα: Καλύτερα θύλακας παρά τερνοθεματοφύλακας…
Οι δυναμικές εταιρείες δεν κόπτονται για την κλιματική αλλαγή, για τα κέρδη τους και μόνον κόπτονται… Όσο για τόσο, κάτι μας κόβει κι εμάς των… λιγνιτοθυλάκων. Μου διέφυγε ότι έχουν νόμιμες άδειες, αλλά δε μου διαφεύγει ότι: «με λαγούς και με περδίκια τ’ άδικα τα κάνεις δίκια». Φωτογραφικά νομοσχέδια, φωτογραφικές διατάξεις, φωτογραφικές αποφάσεις, φωτογραφικές φωτογραφίες… «Είναι νόμιμο, διότι το θέλω» είπε κάποτε κι ο Λουδοβίκος ο 16 ος , όμως δεν ξέρω αν είχε κι αυτός καμιά εταιρεία… Αντιθέτως, η κυβέρνηση κόπτεται για την πράσινη ανάπτυξη. Δεν είδα, ωστόσο, να κόπτεται για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, με στήριξη στους πραγματικούς παραγωγούς και στην πραγματική παραγωγή. Και τα μαρούλια πράσινα είναι, αλλά, φαίνεται, δεν εμπίπτουν στην πράσινη ανάπτυξη. Άντε, εσύ μετά να υποψιαστείς ότι η πράσινη ανάπτυξη έρχεται καταστρέφοντας το πράσινο περιβάλλον και τσιμεντάροντας τα πράσινα βουνά… Αντίλογος (έστω και παράλογος)…
Οι ανεμογεννήτριες θα φέρουν ανάπτυξη, οι εκκλησίες μας θα αποκτήσουν παπά και ψάλτη (περιλαμβάνονται στα καινούργια αντισταθμιστικά, αλλά δεν προβλέπεται ακόμη καντηλανάφτης), θα ανοίξουν τα κλειστά σχολεία μας. Στο Αργύρι, μάλιστα, που δραστηριοποιείται ισχυρή εταιρεία εδώ και χρόνια, ψάχνει ήδη ο δήμος να βρει οικόπεδο για την ανέγερση μαιευτηρίου, αφού οι γεννήσεις σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο. Πέρυσι η ισχυρή εταιρεία έδωσε σε κάθε οικογένεια στο Αργύρι δυο κιλά ζάχαρη και δυο κιλά μακαρόνια (στριφτά ή ίσια δε γνωρίζω…). Πήραν τη ζάχαρη οι Αργυράτες έφκιασαν χαλβάδες, την ξόδεψαν. Τα μακαρόνια τα έχουν ακόμη. Περίμεναν να τους στείλουν κι αστακούς, για να κάνουν αστακομακαρονάδα, αλλά πουθενά αστακοί… Έχουν και την υποψία μην τους έφαγαν οι Χοριγκοβίτες… «Άλλοι προγκάνε τον λαγό κι άλλοι τον μαγειρεύουν…». Ώρα να σας ξανακεράσω μια παροιμία. Στο μεταξύ, ένα άλλο ματσάκι διεξάγεται στην κοιλάδα Αχελώου… Χρήστος Καπερώνης – Μήτσιος. Εγώ είμαι με τον Χρήστο (για να μην είμαι με τον Μήτσιο). Να σωθεί η κοιλάδα ο Χρήστος, να πνιγεί η κοιλάδα και να γίνει λίμνη ο Μήτσιος.
Είπαμε, φκιάστε το φράγμα στη Συκιά, μη θέλετε να γίνει παντού ο Αχελώος λίμνη! Αλλιώς, να τον κάνουμε πλωτό με συνεχή φράγματα και να φκιάσουμε διώρυγα στα Βρουβιανά (κατά το διώρυγα Παναμά). Να έρχονται τα κρουαζιερόπλοια ως τη γέφυρα Κοράκου. Η συγκοινωνία να γίνεται με ποταμόπλοια και τα νέα λιμάνια να απογειώσουν την ανάπτυξη του τόπου... Να βάλουμε και τον Βασίλη Παπαϊάννη με τον Νίκο Καρακώστα λιμενάρχες (έναν από δώθε κι έναν από πέρα)…
Επιστημονικά περίεργα
Βρέθηκαν υδρατμοί στην ατμόσφαιρα εξωπλανήτη, ο οποίος βρίσκεται 150 έτη φωτός μακριά. Τίποτε!... Ένα τσιγάρο δρόμος... Αυτή είναι σημαντική είδηση! Κάπου εκεί κοντά θα υπάρχει και νερό σε κάνα ρέμα… Πιταχτείτι ένας, αρέ πιδιά, να γιουμίσει τ’ ασκί να ιδούμι τι νιρό είνι αυτό! Μην αστουχήσει να τ’ράξει αν γένιτι να στήσουμι κι ικεί κάνα υδρουηλικτρικό… Διονύσης Σιμόπουλος: «Είμαστε αστρόσκονη και θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα»… Καφετζής: «Είμαστε Πασόκ και θα παραμείνουμε Πασόκ, όσα ονόματα κι αν αλλάξει το Πασόκ…». Το καλό είναι ότι η θεωρία της αστρόσκονης απαντά πειστικά πια στην απορία: τι κουρνιαχτός είναι αυτός; Τώρα, ξέρουμε… Είδατε σκόνη; Κάποιος βαρέθηκε την πανδημία, την εφορία, τη φασαρία και αποδημεί για τ’ αστέρια… Ο ίδιος αστροφυσικός είπε ότι η γη θα καταστραφεί μετά από πεντέμισι δισεκατομμύρια χρόνια. Επιτέλους, μάθαμε πότε θα ξεχρεωθεί η Ελλάδα… Τακτοποιήστε κι εσείς εγκαίρως τις εκκρεμότητές σας. Προλαβαίνετε, δεν προλαβαίνετε…
Οι παλιοί πρόγονοί μας πιθανότατα είχαν την ικανότητα να πέφτουν σε χειμερία νάρκη για να επιβιώνουν, υποστηρίζει ο καθηγητής Αντώνης Μπαρτσιώκας. Κύριε καθηγητά, ξεκαθαρίστε το όσο γίνεται γρηγορότερα! Επειγόντως, δώστε μας και τη συνταγή να την εφαρμόσουμε!... Αν έχουμε τέτοια δυνατότητα, είναι κρίμα να μην την αξιοποιήσουμε, ώστε να περάσει αυτή η περίοδος Μητσοτάκη. Μια χειμερία νάρκη μας σώζει απ’ τον Κυριάκο και τους άλλους που θέλουν να μας κυβερνήσουν. ─ Πώς βρέθηκε αυτό το σκυλί στα επιστημονικά περίεργα; ─ Πού είναι το περίεργο; Δεν το περιμένατε; Για πλάκα νομίζετε τρέχει ο λαγός; ─
Ο λαός και ο λαγός είναι ίδιοι ακριβώς… Πάντα κάποιος κυνηγώντας τους πηγαίνει διαρκώς… Η επιστημονική έρευνα συνεχίζεται. Αυτή τη στιγμή το δυσκολότερο θέμα που απασχολεί και συζητείται έντονα στους επιστημονικούς κύκλους είναι πώς συμβαίνει το φλουρί της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Πασόκ να πέφτει πάντοτε στον αρχηγό. Η πλάκα είναι που φέτος το έψαχνε κι ο Γιωργάκης. Λέτε, να μην το κατάλαβε ακόμη;
Γραμματέας
Αρχές Ιανουαρίου συνταξιοδοτήθηκε ο γραμματέας Κώστας Καϊμακάμης. Με τον Κώστα εκτός του ότι είμαστε συγχωριανοί και φίλοι έχουμε κι άλλα κοινά. Είμαστε συνομήλικοι και μάλιστα γεννηθήκαμε την ίδια μέρα (πώς λένε, όταν έρθει ένα κακό να περιμένεις κι άλλο...). Επίσης, συνυπηρετήσαμε μια χρονιά στο χωριό μας. Ήταν η χρονιά που ανέλαβε γραμματέας, αντικαθιστώντας τον αείμνηστο Λάζαρο Καραούζα. Πέρασαν τα χρόνια… Στο πέρασμα αυτών των χρόνων, προσπάθησε πάντοτε διακριτικά και αθόρυβα για το καλύτερο στον τόπο μας.
Δεν υπάρχει Στεφανιώτης και γενικότερα Αργιθεάτης που δεν τον εξυπηρέτησε με πολλή διάθεση και σε κάθε ανάγκη. Είμαι σίγουρος ότι κατανοείτε και τη δική μου ανάγκη γι’ αυτόν τον διαφορετικό επίλογο στο σημερινό Καφενείο. Αγαπητέ, Κώστα! Να είσαι πάντα γερός και δυνατός σαν τα βουνά του τόπου μας που υπηρέτησες τόσα χρόνια!
Στεφανιάδα 1985 Στου χωριού μας την πλατέα με τον Κώστα γραμματέα
Στο καφενείο του Γιάννη:Καφέδες υπάρχουν… Δημοκρατία δεν ξέρω αν υπάρχει…
Βαρύς καφές κι ασήκωτος ..
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας (καφετζής)
Φτιάξε μου έναν καφέ!... (άσμα πικρό, πικρού καφέ)
«Φτιάξε μου έναν καφέ και μη βάζεις ζάχαρη, (καφέ να βάλου;…)
να ’ναι όπως η ζωή μου η πικρή και άχαρη. (να μην τρως πουλλά ραδίκια!...)
Φτιάξε μου έναν καφέ σκέτο δηλητήριο, (ξέρου, φαρμάκι θα στουν φκιάσου…)
σαν της προδοσίας της το πικρό μαρτύριο». (δε λες π’ γλίτουσις!...)
Καφε-δημοκρατία
Τόσα χρόνια καφετζής απέκτησα μια κάποια πείρα, για να μπορώ με τη γνώμη μου να συνεισφέρω στην αναζήτηση απάντησης στο υπαρξιακής αγωνίας ερώτημα περί «καφέ και δημοκρατίας».
Αφού σκέφτηκα κατά πώς μου κόβει το κεφάλι και χρησιμοποιώντας την πιο σύγχρονη επιστημονική μεθοδολογία, η οποία ερευνά ανάλογα θέματα όπως: «τι έχουν τα κλαριά και σιώνται;» και «τι έχει ο τράγος και βελάζει;», κατέληξα στο συμπέρασμα ότι καφέδες υπάρχουν, αλλά για τη δημοκρατία δεν είμαι σίγουρος…
Για τους καφέδες δεν μπαίνει ζήτημα. Υπάρχουν και θα υπάρχουν, έστω κι αν διαφέρουν μεταξύ τους. Καφέδες και… καφέδες… Από τον ντεκαφεϊνέ και τον ελαφρύ ως τον βαρύ κι ασήκωτο… Όπως τον προτιμάει ο καθένας…
Στο Καφενείο μου ξέρω τι καφέ θέλει και πίνει ο κάθε πελάτης, αλλά κι οι πελάτες αναγνωρίζουν εύκολα ποιος καφές τους ανήκει… Είναι μια αμφίδρομη σχέση που χτίζει ολοένα και μια πιο στέρεα γνώση και εμπειρία. Εμπειρία, λέμεεεεε! Πες μου τι καφέ πίνεις να σου πω ποιος είσαι ή πες μου τ’ όνομά σου να σου πω πώς σε λένε!...
Όσον αφορά τη δημοκρατία, τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Η βασική δυσκολία που με εμποδίζει από τη βεβαιότητα για την ύπαρξή της είναι, κυρίως, επειδή κι ο καθένας δίνει τον δικό του ορισμό και την περιγράφει όπως θέλει ή όπως τον βολεύει. Άντε, εσύ μετά, να μην είσαι επιφυλακτικός ή να καταφέρεις να ξεχωρίσεις τη δημοκρατία από τη ντεκαφεϊνέ δημοκρατία…
Ύστερα απ’ αυτά καταλήγω σε ένα ακόμη συμπέρασμα: η μόνη σχέση του καφέ με τη δημοκρατία είναι ότι όπως επιλέγεις τον καφέ που σου αρέσει, έτσι επιλέγεις και τον ορισμό ή το περιεχόμενο της δημοκρατίας που σου αρέσει… Όμως, ποτέ να μην είσαι σίγουρος για την ορθότητα των επιλογών σου! Ειδικά στη δημοκρατία δεν πρέπει μόνο να την ορίζεις, αλλά και να την υποστηρίζεις με τις πράξεις σου…
Μπορεί να τα βλέπεις περίεργα όλα αυτά που διάβασες ως εδώ και να μη βγάζεις νόημα τι θέλει να πει ο καφετζής, αλλά δε χάνεις και τίποτε, μην πολυσκοτίζεις το μυαλό σου! Δε θέλω να γίνω περισσότερο σαφής, επειδή έχω τον φόβο μη μου θυμώσει κάνας αντιδήμαρχος και δεν είναι καιρός, τώρα, να πηγαίνεις κόντρα με οποιαδήποτε εξουσία. Όμως, δεν πρόκειται για κανενός το χατίρι να νοθεύσω τον καφέ που έμαθα να σερβίρω και σ’ αυτό είμαι, απολύτως, σαφής…
Κλείνω, λοιπόν, το θέμα και προτείνω: Μπες μες το καμπριολέ, πάμε για κάνα καφέ! Και πού ξέρεις; Μπορεί να πετύχουμε και καμιά δημοκρατία στον δρόμο μας...
Καφε-πολιτική
Ο καφές μπορεί να μην έχει σχέση με τη δημοκρατία, αντιθέτως έχει και παραέχει με την πολιτική. Ειδικά ο πρωινός καφές… Ο πρωθυπουργός κι ο Αλέξης πριν φύγει ακόμη η τσίμπλα απ’ τα μάτια τους, ξεκινούν τη μέρα τους με τον «πρωινό καφέ», παρέα με τους άμεσους συνεργάτες τους. Συνήθως, το ίδιο κάνουν όλοι οι αρχηγοί κομμάτων. Εξαίρεση είναι ο Κουτσούμπας του κουκουέ, ο οποίος, στο σπίτι του λαού στον Περισσό, προτιμά τον τραχανά που είναι λαϊκό και αντικαπιταλιστικό προϊόν και ο Βελόπουλος που πίνει όποιο μαντζούνι τού έμεινε απούλητο από την προηγούμενη μέρα.
Είναι φανερό πόσο σπουδαίο έργο επιτελούν οι καφετζήδες των κομμάτων και, δικαίως, αισθάνομαι υπερηφάνεια για τους συναδέλφους… Όλες οι πολιτικές ιδέες γεννιούνται πάνω από ένα φλιτζάνι αχνιστού καφέ (άλλο που για κάποιες ιδέες χρειαζόμαστε και καφετζούδες, για να μας τις εξηγήσουν…). Βέβαια, αρκετές φορές, με κάτι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις που παίρνουν οι ηγέτες, μπαίνουν και σοβαρές υποψίες αν πίνουν καφέ στον «πρωινό καφέ» ή βαράνε τίποτε βαριά αλκοολούχα και βρίσκονται «εν κραιπάλη μέθη»... Ο λαός στη βιοπάλη κι οι ηγέτες στην κραιπάλη...
(η κραιπάλη ουδεμία σχέση έχει με τις κρέπες)
Υποχρεωτική υποχρεωτικότητα
Κυριάκο, μας υποχρέωσες!... Πού τις βρίσκεις αυτές τις ιδέες, στον «πρωινό καφέ» κι εσύ; Θα πεις, άμα πίνεις καφέ με τον Σκέρτσο, τι περιμένεις;
Καλύτερα καφέ πικρό και σκέτο παρά καφέ βαρύ γλυκό με Σκέρτσο!...
Άλλα έλεγες πέρυσι, άλλα φέτος… Δεν έχεις έναν μετακλητό να σου υπενθυμίζει τι έλεγες ή να σου πατάει με τρόπο το ποδάρι, για να μην εκτίθεσαι με Νέες Δηλώσεις;
Το εμβόλιο δε θα είναι υποχρεωτικό, είπε ο πρωθυπουργός…
Το εμβόλιο θα είναι υποχρεωτικό, είπε ο πρωθυπουργός…
Όσοι είναι από εξήντα ετών και πάνω και δεν κάνουν το εμβόλιο, θα πληρώνουν πρόστιμο 100 ευρώ κάθε μήνα, είπε ο πρωθυπουργός… Από τα τιμημένα γηρατειά στα τιμωρημένα γηρατειά…
Να ’σαν τα νιάτα δυο φορές τα γηρατειά καμία,
γιατί τ’ ανεμβολίαστα τα βάζουν τιμωρία…
Δεν είναι ποινή. Θα έλεγα ότι είναι ένα αντίτιμο υγείας, είπε ο… (ποιος άλλος, καταλάβατε…). Τώρα, εκτός από το χαρτί υγείας, θα έχουμε και το πρόστιμο υγείας...
Κυριάκο, δε με πειράζει που θα πληρώνω το πρόστιμο, με πειράζει που είμαι πάνω από εξήντα… Με πειράζει που η γαλάζια ελευθερία που έταζες μετατρέπεται σιγά σιγά σε γαλάζια σκλαβιά. Μήπως ξέρεις αν ισχύει ακόμη ο νόμος του ακατάσχετου λογαριασμού; Πώς θα βάλεις χέρι στον ακατάσχετο; Αλλά, κάπου θα τον κλείσουμε τον λογαριασμό, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους…
Να ’σαν τα νιάτα δυο φορές τα γηρατειά καμία…
(και πότε θα παίρναμε σύνταξη, βρεεεεε!)
Θα εισηγηθώ στην επιτροπή να εξετάσει την επίσπευση της τρίτης δόσης εμβολίου, για να μου εισηγηθεί να εισηγηθώ τις νέες αποφάσεις μου, οι οποίες θα γίνουν νόμος (και τα σκυλιά δεμένα!...), για να τις εφαρμόζει κι ο κάθε κανονικός ή μη κανονικός αστυνόμος… (ξέρετε ποιος το είπε, ας μη γράφω τα ίδια και τα ίδια…). Πώς να βγάλουμε άκρη ποιος εισηγείται σε ποιον;
Ο Θεός σου παραχώρησε το αυτεξούσιον, μη θέλεις να στο παραχωρούν και οι κυβερνήτες!... Στο εξής θα τιμωρείσαι, όχι για κάτι που έκανες, αλλά για αυτά που δεν έκανες… Ίσως, προληπτικά, θα τιμωρείσαι και γι’ αυτά που σκέφτεσαι…
Επείγουσα ανακοίνωση
Όποιος στο εξής δε διαβάζει το Καφενείο και έχει παρέλθει διάστημα ενός μηνός από τη δημοσίευσή του, θα πληρώνει 99 ευρώ πρόστιμο (σας αφήνω ένα ευρώ να πίνετε έναν καφέ και για να είμαι λίγο φτηνότερος από τον Μητσοτάκη).
Δεν είνι σουστό ιγώ να τσακιού τα δάχ’λα μ’ στου πληκτρουλόγιου κι ισείς αντί να μι διαβάζιτι να μι... γράφιτι κανουνικά. Δε σας χαλέβου να σκάψιτι ούτι άλλου τίπουτα δύσκουλου. Πέντι αράδις τ’ μέρα να βγάνιτι θα του τιλειώσιτι…
Επίσης, για όσους σκεφτούν να προσφύγουν στα δικαστήρια, σας υπενθυμίζω ότι όλα τα πρόστιμα είναι συνταγματικά. Του λέει κι του Συμβούλιου τ’ς Ιπικρατείας...
Απογραφή
Έτος απογραφής το 2021 και η διαδικασία της βρίσκεται σε εξέλιξη. Μπορεί να μας πιάσει και το 2022 με καμιά παράταση ακόμη, για να ολοκληρωθεί η δουλειά, όμως το 2023 θα έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Το 2024 θα αναλύσουμε τα νέα στοιχεία και το 2025 θα ανακοινώσουμε ότι αυτά τα στοιχεία είναι πλέον παλιά και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Δεν πειράζει, από το 2026 θα μπορούμε απερίσπαστοι να οργανώσουμε την επόμενη απογραφή…
Το σπουδαιότερο είναι που καταφέρνουμε και στην απογραφή να διαφωνούμε (σιγά το δύσκολο…). Στην τελευταία εμφανίστηκαν μέχρι και αρνητές απογραφής. Απομένει να δούμε τους αρνητές αναπνοής... Παραβλέπεται ο σκοπός και η σημασία της απογραφής, επειδή διάφοροι εμπλεκόμενοι έχουν τις δικές τους επιδιώξεις. Είναι καιρός να αναζητηθούν κι άλλοι τρόποι απογραφής, οι οποίοι θα ενσωματώνουν τις μεταβολές και θα δίνουν (όπου γίνεται) σε παρόντα χρόνο τα πραγματικά στοιχεία.
Ας αφήσω τη Στατιστική Υπηρεσία να σας πει τα υπόλοιπα και να κάνει τις απογραφές. Το Καφενείο θα αρκεστεί σε κάποιες επί των απογραφών καταγραφές.
Το κράτος με συνθήματα όπως: «ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε;», «να είστε εκεί», «όλοι μετράμε» και πληρωμένες διαφημίσεις στήνει το απο-γραφικό πανηγύρι. Ακολουθούν οι άλλοι παράγοντες και οι άρχοντες της αυτοδιοίκησης. Κάνουν οπωσδήποτε μια σύσκεψη, όπου υποτίθεται σχεδιάζουν την τακτική, διότι πρέπει να φανεί ότι κάτι κάνουν. Ύστερα αρχίζουν τις προσκλήσεις, τις εντολές, τις απειλές και τις προειδοποιήσεις:
─ Σας καλώ να έρθετε να απογραφείτε στον τόπο μας, λέει ένας δήμαρχος.
─ Καθίστε στ’ αυγά σας, λέει ο άλλος δήμαρχος.
─ Αν δεν έρθιτι, δε ματαγλέπιτι ΣΑΤΑ στου χουριό σας.
─ Άμα δεν απογραφείς εδώ, δε θα πάρουμε το παιδί σου στον παιδικό σταθμό.
Έτσι, όλοι εμείς, εμπεδώνουμε ότι ο δήμαρχος αγωνίζεται κι ότι τα στραβά που γίνονται στον προγραμματισμό (λέμε, τώρα) και στις δράσεις των δήμων οφείλονται στην απογραφή, ώστε εύκολα η ευθύνη να μετακυλίεται στους πολίτες-δημότες. Λες και δεν ξέρουμε τόσα χρόνια ότι η ΣΑΤΑ είναι πατάτα, την οποία μαγειρεύουν με διάφορους τρόπους οι τοπικές εξουσίες, χωρίς να βλέπουμε αποτελέσματα. Λες και τα πάντα πρέπει να γίνονται με πληθυσμιακά κριτήρια. Λες και δεν υπάρχουν λόγοι να εμφανίζεται ως ζωτικός χώρος ανθρώπων όλη η ύπαιθρος χώρα…
Ακούσαμε και διάφορα επιχειρήματα όπως: Απογραφείτε εδώ, για να μη χάσουμε το
πενταμελές Κοινοτικό Συμβούλιο… Λίγο με νοιάζει αν χάσει το κεφαλοχώρι το πενταμελές του ή αν μειωθούν οι θέσεις των αντιδημάρχων. Απογράφομαι στον τόπο μου, για να απογράφομαι στον τόπο μου… Για τους δικούς μου λόγους…
Δημογραφικό
Μετά την απογραφή και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, θα ξαναβγεί πάλι για λίγο στον αφρό της επικαιρότητας το δημογραφικό πρόβλημα. Θα ξαναχτυπήσουν τον κώδωνα του κινδύνου διάφοροι… κωδωνοκρούστες. Κανένας δε θα πει, γιατί δεν έγινε απογραφή να δούμε πόσοι Έλληνες (τα νιάτα της πατρίδας μας) έφυγαν για ξένες χώρες. Κανένας δε θα κάνει καταγραφή των αιτίων που δυσκολεύουν τον βίον των ανθρώπων και πλήττουν, ποικιλοτρόπως, τον θεσμό της οικογένειας ούτε θα αναζητήσουν ή επιχειρήσουν λύσεις. Θα πηγαίνει μια γυναίκα να πιάσει δουλειά και ως σπουδαιότερο προσόν της θα θεωρείται το αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης... Εκεί κοντεύουμε να φτάσουμε…
Αρχές καλοκαιριού μια πρόεδρος (αυτή που ανοιγοκλείνει τα μάτια) απέσυρε, λέει, την αιγίδα της από το 1ο πανελλήνιο συνέδριο γονιμότητας, διότι εκρίθη προσβλητικό για τις γυναίκες, αν και το συνέδριο δεν θα υποχρέωνε καμιά γυναίκα να γεννήσει. Προκλήθηκε μέγας σάλος, αποσύρθηκε από χορηγός η κρατική ΕΡΤ κι αρκετά δημόσια πρόσωπα, απ’ αυτά που έχουν εργολαβία την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και σπεύδουν να κάνουν δήλωση σε κάθε ευκαιρία μη χάσουμε τη σπουδαία γνώμη τους, απέσυραν, επίσης, την αρχική υποστήριξή τους.
Λίγες μέρες νωρίτερα, η ίδια πρόεδρος (που έχει και μια γάτα) δήλωνε ότι η αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας θα γίνει με τη βοήθεια των μεταναστών. Θυμίζω και την παλιότερη πρόταση του Αντώνη Λιάκου, ο οποίος πρότεινε να έρθουν στη χώρα μας ένα εκατομμύριο μετανάστες, για να καλύψουμε τη ζημιά από τη φυγή των Ελλήνων προς το εξωτερικό. Τι συμπτωματική σύμπτωσις!
Εγώ λέω να αγοράσουμε Κινέζους που είναι και φτηνότεροι… Ας είναι κατώτερης τεχνολογίας! Το δημογραφικό να λύσουμε κι όλα ας τα διαλύσουμε!...
Έτερον προεδρικόν
Κυκλοφόρησε ως είδηση από δημοσίευση εφημερίδας, την οποία αναπαρήγαγαν διάφορες ιστοσελίδες, ότι η πρόεδρος (αυτή που απέσυρε την αιγίδα της) ενοχλείται από τον βρόντο που κάνουν τα τσαρούχια των ευζώνων, οι οποίοι πηγαίνουν για αλλαγή φρουράς στο Σύνταγμα. Αδυνατώ να το πιστέψω, χωρίς να το αποκλείω. Όμως, ως σατιρικό ίδρυμα, το Καφενείο δεν μπορεί να το περάσει άνευ βρόντου…
Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι η πρόεδρος κοιμάται,
Σιγά, παιδιά μ’, διαβαίνετε και μη μου την ξυπνάτε!
Βροντάνε τα τσαρούχια σας και κάνουν φασαρία…
Βάλτε φελλό στις σόλες τους ή βγάλτε τους τις πρόκες!
Όθεν, προτείνω εκ του μακρόθεν:
Οι εύζωνοι να βαδίζουν με τα τσουράπια τους ως το Σύνταγμα και να φορούν εκεί τα τσαρούχια τους, τα οποία θα κουβαλάει ο δεκανέας αλλαγής.
Να απαγορεύεται επί της οδού Ηρώδου Αττικού η βάδισις με τσόκαρα. Όποιος τα φορά να υποχρεούται να τα παίρνει παραμάσχαλα, μέχρι να απομακρυνθεί ως εκεί που δεν ενοχλεί με τον τσοκαρικόν ήχον… Τέρμα τα κράπα-κρούπα!…
«Η δημοκρατία μας πρέπει να ανανεωθεί, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο» είπεν η
πρόεδρος. Τουτέστιν, είτε εθνικά είτε υπερεθνικά δεν τη γλυτώνουμε την ανανέωση.
Ρε, μπας κι είχε δίκιο ο Κρίτων Αρσένης που πρότεινε να βάλουμε πρόεδρο δημοκρατίας μια μετανάστρια; Τουλάχιστον, θα είχαμε την ελπίδα να σεβαστεί τη χώρα που τη φιλοξενεί κι ας μην την πληρώνει…
Ο σεβασμός στον εκάστοτε πρόεδρο της δημοκρατίας πρέπει να είναι ανάλογος με τον σεβασμό που δείχνει ο εκάστοτε, σ’ αυτό που συμβολίζει και αντιπροσωπεύει ο θεσμός του…
Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες,
διά να αποδειχθή, ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Βαρδιάνος στα Σπόρκα)
Ηχήστε, σάλπιγγες!
Χτυπήστε χαρμόσυνα καμπάνες και σήμαντρα!
Ρίξτε κουμπουριές ν’ αντιλαλήσουν τ’ αργιθεάτικα βουνά και τα λαγκάδια!
Επιτέλους! Απέκτησε και η Αργιθέα τραπέζια επιτραπέζιας αντισφαίρισης!... Δωρεά κατόπιν συντονισμένων ενεργειών της υφυπουργού τουρισμού και του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου (καλά, με το πινγκ-πονγκ ασχολείται αυτό το γραφείο;). Είναι μια προσφορά προς τους νέους της περιοχής, τους επισκέπτες, τους τουρίστες…
(Ποιος κάθεται πάλι να τυπώνει απ’ την αρχή τουριστικούς οδηγούς, όπου θα περιλαμβάνονται οι ακριβείς θέσεις των τραπεζιών στην περιοχή και να ενημερώνουν όσους ενδιαφέρονται να την επισκεφτούν, ώστε να παίρνουν μαζί τους τις ρακέτες και τα μπαλάκια τους;…)
Κάθε χωριό και μαχαλάς, κάθε γειτονιά και ρούγα απέκτησαν το δικό τους τραπέζι αντισφαίρισης. Μόνο το Τριζόλ δεν πήρε. Πού να σταθεί τραπέζι εκεί; Σάμπως έχει πουθενά ίσιο τόπο; «Καταντήσατε την Αργιθέα ένα απέραντο αντισφαιριστήριο» είπε η αντιπολίτευση. «Πίνετε κρασί ξεροσφύριο και δεν ξέρετε τι λέτε» απάντησε η κυβερνώσα παράταξη. Ας αφήσουμε τις παρατάξεις να αλληλοκατηγορούνται και να ρίχνει ο ένας το μπαλάκι στον άλλον. Βλέπετε, αυτοί έπαιζαν πινγκ-πονγκ και πριν έρθουν τα ειδικά τραπέζια. Το Καφενείο θα σταθεί μόνο στις κοινωνικοπολιτιστικές αλλαγές και τις νέες συνήθειες που επέφερε η αντισφαίριση στον τόπο μας, περιγράφοντας κάποια περιστατικά που έγιναν:
Στο Μαρκελέσι έπαιζαν ένα πρωί τέσσερις νέοι (στη μυθολογία όλα γίνονται,
γιατί να μην υπάρχουν και νέοι στο Μαρκελέσι;). Τους έφυγε το μπαλάκι στον όχτο και πήρε τον κατήφορο για το Κοζιοκάρι. Από κοντά και τα παιδιά να το βρουν. Κατά το μεσημέρι γύρισαν. Μπαλάκι δε βρήκαν, αλλά έφεραν δυο αγριογούρουνα. Ευτυχώς, είχαν πάρει και τα μονόκαννα μαζί τους…
Οι Λεοντίτες ξέμειναν από μπαλάκια και κατεβάζουν τα κουρδουμπούλια απ’
τον πλάτανο για να παίζουν. Οι Σπυρελιώτες χρησιμοποιούν τα κούφια καρύδια.
«Τραπέζι π’ δεν έχει πράσινη τσόχα δεν κάνει για τα θ’κά μας τα αθλήματα.
Πάρτι του πίσου, δεν του θέλουμι!» είπαν αρχικά στο Αργύρι. Αργότερα επικράτησαν δεύτερες σκέψεις και το κράτησαν, για να ηλιάζουν κορόμ’λα, λάχανα και τραχανά.
Άφησαν και στα Νεοχώρια Βραγκιανών ένα τραπέζι. Κάποιοι το πήραν και το
μετέφεραν στο μαγαζί του Στέφου Ζάχου, του έβγαλαν το διχτάκι και το έχουν για να παίζουν μπιρίμπα ή έξι και ξερή. Ξέρω ποιοι είναι, αλλά δε θα αποκαλύψω ονόματα. Ο Μάκης απ’ τον Δέντρο, ο οποίος είναι ως μαθηματικός και πρακτικός άνθρωπος, τους είπε να μη βγάζουν το διχτάκι, αλλά να ξεχωρίζουν μ’ αυτό τα τσίπουρα που έχουν γλυκάνισο με εκείνα που δεν έχουν, για να μην τα μπερδεύουν.
Στο Λιάσκοβο δεν είχαν ρακέτες και πήραν τα πλαστήρια, για να παίξουν.
Ένας άρπαξε τον κόπανο της γιαγιάς του και τον έψαχνε η γριά. Ακούς ο… κόπανος;
─ Ε, και τι τον ήθελε τον κόπανο η γριά; Ποιος έχει τώρα να πλύνει χοντροσκούτια; ─ Δεν τον ήθελε να πλύνει. Να παίξει μπέιζμπολ τον ήθελε…
Ένας πατέρας έλεγε στον γιο του:
─ Σύρι, αρέ πιδάκι μ’, σι απάν’ να ιδείς που να τα ’νι ικειά τα γίδια, μη μας τα μακιλέψει κάνας λύκους! Ξιχειριάσ’κις σήμιρα μ’ αυτήν τ’ σανίδα να βαρείς του τόπι. Φ’λάουντι τα πράματα έτσι;
─ Τράβα ισύ στα γίδια, πατέρα, π’ ξέρ’ς κι καλύτιρα πώς φλάουντι κι άφ’σι μι να τιλειώσου δυο τρία σετ ακόμα!...
Στην πλατεία Ανθηρού (καιρός ήταν να πάω και στην πρωτεύουσα) έπαιζαν
πινγκ-πονγκ χωρίς μπαλάκι. Σε ερώτηση πώς γίνεται να παίζουν έτσι, απάντησαν: «Ε, σάμπως πάμε και για πρωτάθλημα…». Από τότε που δεν μπορούν να βγάλουν δήμαρχο από το χωριό τους, διακρίνεις μια παραίτηση, μια ηττοπάθεια, μια πεσμένη ψυχολογία γενικώς…
Πώς άλλαξαν οι αθλοπαιδιές στ’ Άγραφα!... Από τη γ’ρούνα, την τσιλίκα, τη μακριά γαϊδούρα και τον φίτσιο, περάσαμε στην επιτραπέζια αντισφαίριση, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση…
Τραγική ειρωνεία
Πήγα κι εγώ να γράψω κάτι για τη λογοκρισία στο προηγούμενο Καφενείο και το Καφενείο λογοκρίθηκε. Απ’ αυτό π’ σκιάζουμαν δε γλίτουσα, π’ λεν κι στου χουριό μ’. Φαίνεται, έλεγε πράγματα που δεν έπρεπε να λέει… Έτσι, δε δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδα, όπου ως τώρα δημοσιευόταν ανελλιπώς. Ουδέν πρόβλημα!… Υπάρχουν κι άλλες πορτοκαλιές που κάνουν μανταρίνια…
«Η σάτιρα που γίνεται αντιληπτή από τον λογοκριτή, ορθώς λογοκρίνεται», είχα διαβάσει κάπου παλιότερα. Όμως, η λογοκρισία (άθελά της, φυσικά) είναι και τίτλος τιμής για κάθε κείμενο που πετσοκόβει ή προσπαθεί να εξαφανίσει. Το κακό είναι που βρέθηκα, χωρίς να το καταλάβω, μπροστά σε ένα καινούργιο πρόβλημα: ποιος ξεκρεμάει τώρα μπρίκια στο μαγαζί, για να κρεμάει λογοκρισίας μετάλλια;…
Ώρα για επίλογο…
Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δε γίνεται να μας αφήνουν αδιάφορους. Είναι τα γεγονότα της επικαιρότητας που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε. Όμως, δε χρειάζεται να τους δίνουμε και περισσότερη σημασία απ’ ό,τι πρέπει… Υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά για τη ζωή μας που αξίζουν να τους αφιερώνουμε το ενδιαφέρον μας, τον χρόνο μας, τις προσπάθειές μας…
Σε λίγες μέρες Χριστούγεννα!... Τη ζούμε αυτή τη γιορτή ως προσμονή κι ως ανάμνηση. Ποιος δε μεταφέρεται στα παιδικά του χρόνια και μόνο στο άκουσμα ενός στίχου από τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα; Τη ζούμε κι ως ανανέωση της ελπίδας κι ως ευκαιρία υπενθύμισης για επαναφορά και επανεκκίνηση των αξιών που περικλείει.
Αυτή την ελπίδα κι αυτή την ευκαιρία ας μην τις χάνουμε ποτέ!...
Καλά Χριστούγεννα! Καλές γιορτές! Και πάντα με υγεία και με πολλές χαρές!
Αποστάζοντας παραδοσιακά τσίπουρο στα ρακοκάζανα της Πιερίας
Γράφει ο Δημήτρης Ρουκάς*
Από τις πιο μαγευτικές, γοητευτικές και συνάμα μυσταγωγικές αγροτικές δραστηριότητες είναι η παραδοσιακή απόσταξη στα ρακοκάζανα για την παραγωγή του τσίπουρου. Η απόσταξή του αποτελούσε και αποτελεί ευτυχώς μέχρι τις μέρες μας ένα κοινωνικό δρώμενο.
Στα χωριά της Πιερίας, από τα μέσα του Σεπτεμβρίου μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου είναι σίγουρο ότι θα βρεις κάποια παρέα που θα αποστάζει το παραδοσιακό μας τσίπουρο σε ένα από τα 100 περίπου ενεργά ρακοκάζανά της. Μία δραστηριότητα που ζωντανεύει τα βράδια των χωριών της Πιερίας ( και όχι μόνο) καθώς αποτελεί αφορμή συνάντησης και αυτοσχέδιων γλεντιών. Δε χρειάζεσαι GPS (Πλοηγός Αυτοκινήτου) για να βρεις τα ρακοκάζανα !!! Τα αναγνωρίζεις αμέσως από την πληθώρα των αυτοκινήτων που είναι παρκαρισμένα έξω από αυτά. Καθώς και από την μεθυστική μυρωδιά του φρέσκου τσίπουρου που απλώνεται στην γύρω περιοχή. Το παραδοσιακό τσίπουρο είναι το απόσταγμα μιας γνήσιας αγροτικής παράδοσης που αποτελεί το αγαπημένο απόσταγμα των Ελλήνων μαζί με το ούζο. Είναι ο εκφραστής της φιλικής παρέας και η ταυτότητα μιας κουλτούρας που συντροφεύει την καθημερινότητα των Ελλήνων.
Η διαδικασία της απόσταξης απαιτεί χρόνο, τεχνική και μεράκι, έχοντας φυσικά και τα μυστικά της. Θέλει σεβασμό και γίνεται με έναν ιδιαίτερο και μεθοδικό τρόπο. Παρόλα αυτά παραμένει αναλλοίωτη όπως παλιά και περνά από γενιά σε γενιά. Μετά το πάτημα των σταφυλιών και την αφαίρεση του μούστου που πηγαίνει για οινοποίηση, τα στέμφυλα (φλούδες και κουκούτσια) προορίζονται για την παραγωγή του παραδοσιακού τσίπουρου αφού πρώτα υποστούν την λεγόμενη αλκοολική ζύμωση. Όταν ολοκληρωθεί η ζύμωση, μια από τις πιο μαγικές διαδικασίες της φύσης, έρχεται η ώρα του καζανιού, για την παραγωγή του τσίπουρου. Τα ζυμωμένα στέμφυλα μπαίνουν στο καζάνι (άμβυκα) μαζί με νερό και λίγο λάδι. Από κάτω στα πιο παραδοσιακά καζάνια καίει η φωτιά με ξύλα τα οποία έχει φέρει ο παραγωγός (αν και στις μέρες μας έχουμε και με πέλλετ ή ακόμη και με φυσικό αέριο), όπου τα στέμφυλα αρχίζουν να βράζουν. Η ένταση της φωτιάς είναι σημαντικός παράγοντας. Η φωτιά δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ δυνατή ούτε σιγανή. Η δυνατή φωτιά μπορεί να κάψει τα στέμφυλα προσδίδοντας μια άσχημη μυρωδιά στο τσίπουρο. Από την άλλη μια χαμηλή φωτιά καθυστερεί την απόσταξη και οδηγεί στην παραγωγή μεγαλύτερης ποσότητας μεθανόλης. Εδώ μπαίνει η γνώση του «καζανιέρη». Όμως όση γνώση και εμπειρία και να έχει ο «καζανιέρης» το μυστικό της καλής απόσταξης αποτελεί η παρέα. Καμία απόσταξη δεν μπορεί να γίνει αν δε υπάρχει η παρέα. Ο έμπειρος «καζανιέρης» κατά την απόσταξη ξεχωρίζει την «κεφαλή», που έχει ξυλόπνευμα, και την «ουρά», που έχει μεθανόλη, για να τα πετάξει ή να τα ξανά αποστάξει, ώστε να κρατήσει την «καρδιά» του τσίπουρου. Όμως η πραγματική «καρδιά» της απόσταξης είναι η συντροφιά των φίλων που μαζεύονται στο ρακοκάζανο. Έναν χώρο που μπορεί να θυμίζει αγροτική αποθήκη, αλλά και ένα υποτυπώδες καφενείο, μια χρονοκάψουλα υλικών και στιγμών αποτυπωμένων στις φωτογραφίες που διακοσμούν τους τοίχους του.
Η απόσταξη είναι μία αξιοκρατική διαδικασία που πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια όλων. Με την επίδραση της θερμότητας η αλκοόλη ατμοποιείται και στην συνέχεια οδηγείται στον ψύκτη για να υγροποιηθεί ξανά ώστε να παραχθεί το παραδοσιακό τσίπουρο.
Αξέχαστη μένει η εμπειρία σε όποιον καταφέρει να βρεθεί σε βραδινή απόσταξη παρακολουθώντας το τελετουργικό της. Το νυχτέρι της είναι γοητευτικό, μαγικό και κρατάει πολλές ώρες, αφού το τσίπουρο στάζει σταγόνα- σταγόνα. Το βράδυ, βλέπει την φωτιά που καίει (φωταύγεια) κάτω απ’ το καζάνι όμορφη με ωραίες και ήρεμες φλόγες και το μεθυστικό άρωμα της απόσταξης χαλαρώνει τις αισθήσεις του. Η συμμετοχή του στην απόσταξη είναι μια μυσταγωγία στην κυριολεξία. Όπου στήνονται γλέντια, τα οποία μαζί με την φιλική ατμόσφαιρα που επικρατεί και την δοκιμή του νέου τσίπουρου (όταν τα γράδα φτάσουν στους επιθυμητούς βαθμούς) βάζουν τις καλύτερες προδιαγραφές για μία μαγευτική, μεθυστική έκβαση της βραδιάς σε μια διαδικασία ιεροτελεστίας.
Η απόσταξη του τσίπουρου στα καζάνια είναι διαδικασία απόλυτα παραδοσιακή, έχει την δική της κουλτούρα, είναι μέρος της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Μιας κουλτούρας η οποία είναι συνδεδεμένη με τα παρελκόμενα κατά την παραγωγής του (παρέα, γλέντια, μεζέδες). Αυτή η κουλτούρα αποτρέπει τελικά την απλή κατανάλωση του τσίπουρου ως ένα οποιοδήποτε αλκοολούχο ποτό. Αποτελεί στοιχείο του κοινωνικού λαϊκού μας πολιτισμού και όχι μία απλή παραγωγική διαδικασία.
Φυσικά η παραδοσιακή απόσταξη γίνεται σε ρακοκάζανα των Διήμερων Αμβυκούχων όπου υπάρχει η σχετική άδεια από το κράτος, που χορηγείται από το τελωνείο και για συγκεκριμένη ποσότητα. Οι Διήμεροι Αμβυκούχοι συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη της «αποστακτικής» κουλτούρας και οδήγησαν στην άνθιση της παραδοσιακής νόμιμης παραγωγής του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το τελικό προϊόν από την απόσταξη των στέμφυλων συνδέεται με την αμπελοκαλλιέργεια και με την κοινωνική ζωή του τόπου μας.
Υ.Γ. Αφορμή για το άρθρο αποτέλεσε η βραδινή μου πρόσκλησή στο καζάνι του κ. Παναγιώτη Τζήκα στην Μεσαία Μηλιά Πιερίας στις πλαγιές των Πιερίων, όπου απόσταζε τα στέμφυλά του ο καλός φίλος κ. Κώστας Στέφος του Νικολάου (Μελοτέχνης). Μια βραδεία που είχαμε στην παρέα μας τον ιερέα του ιερού Ναού Αγίου Ευσταθίου της Μεσαία Μηλιά Πιερίας πάτερ Ευάγγελο Αδαμο, τον συνάδελφό μου κ. Ηλία Αρβανίτη καθώς και τους κ. Κώστα Στέφο του Γεωργίου, κ. Γιώργο Αδάμο και κ. Παύλο Παπαγεωργίου. Μεγάλη και σημαντική η ιστορία της περιοχής όπου ευτυχώς μας δόθηκε ο χρόνος για μια ανασκόπησή της κατά την διάρκεια της απόσταξη. Τους ευχαριστώ.
*M.Sc. Τεχνολόγος Γεωπόνος – Επιστημονικός Συνεργάτης Π.Ε. Πιερίας
Αθήνα-Κακοκαιρία “Μπάλλος”:Προβλήματα από τη νεροποντή στον Κολωνό(Φώτο αναγνώστη)
Η Ακαδημία Πλάτωνα έγινε… λίμνη – Αυτοκίνητα “κόλλησαν” στα νερά
Σε πλήρη εξέλιξη είναι η κακοκαιρία “Μπάλλος”. Η σφοδρή βροχόπτωση έχει προκαλέσει προβλήματα από νωρίς σε πολλούς δρόμους της Αττικής.
Με μεγάλη δυσκολία γίνεται η κυκλοφορία στους δρόμους του Κολωνού,των Σεπολίων και της Ακαδημία Πλάτωνα , όπου παρουσιάζεται από νωρίς συσσώρευση υδάτων.
Δείτε τις φωτογραφίες αναγνωστών από την Ακαδημία Πλάτωνα μπροστά απο την είσοδο του Πάρκου με την στάθμη του νερού είναι τόσο ψηλή που τα αυτοκίνητα “κόλλησαν” στη μέση του δρόμου.
Οι Εαυτούληδες..
Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
Μπορεί να σίγησαν τα ειρηνικά τύμπανα της δόξας του Θεοδωράκη, όμως ηχούν αλαλάζοντα τα τύμπανα πολέμου της λόξας των αντιεμβολιαστών. Έσμιξαν όλοι μαζί: θρησκομανείς, παπαδοτρόφοι και παπαδοτρεφόμενοι, συνομωσιολογούντες και μυθομανείς, φασιστοειδή διάφορα και ψηφοθήρες των θολών νερών κι όλα τα «ντόπια και ξένα παγανά» κάτω από μια σημαία: «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ».
Οι θρησκόληπτοι νομίζουν ότι ο τριαδικός τους Θεός, ο Δημιουργός των πολλαπλών Συμπάντων, θα ασχοληθεί με τη μουτσουνάρα τους και θα τους προστατέψει.
Οι συνωμοσιολόγοι, με τη μύτη που έχουν και με το αστυνομικό τους δαιμόνιο, εντόπισαν αμέσως την απάτη των εμβολίων.
Οι μυθομανείς, ως ξεπεσμένοι Μινχάουζεν, αποκάλυψαν με όλες τις λεπτομέρειες την αλήθεια.
Τα φασιστοειδή βρήκαν βούρκο και είπαν να κυλιστούν μέσα και να ψαρέψουν ψηφοφόρους, γιατί τελευταία έχουν κεσάτια στο μαγαζί.
Η κάθε αντιπολίτευση βρήκε θολά νερά και βγήκε κι αυτή για ψάρεμα.
Ο λαός, εν προκειμένω ο ανεμβολίαστος, ο πάντα σκορδόπιστος και παραδόπιστος, κοιτάει τον κώλο του. Ξέρει ότι οι πανδημίες, εδώ και αιώνες, αναχαιτίζονταν με τα εμβόλια, καταλαβαίνει ότι αν όλοι εμβολιαστούμε στέλνουμε τον ιό στα «άρατα και στα πύλατα», που λέει ένα ξόρκι και δεν μπορεί να κάνει παιγνίδι, δηλ. να πολλαπλασιαστεί ή να μεταλλαχτεί. Όμως παράλληλα γνωρίζει ότι το εμβόλιο έχει κάποιες παρενέργειες και κινδυνεύει ο αφεδρώνας του, το «σεμνότερον και τιμιότερον και αγιότερον» που κουβαλάει. Κινδυνεύει ο εαυτούλης του ν΄ αρρωστήσει, όπως του φουσκώσαν το «σαλεμένο του μυαλό» όλοι οι προαναφερθέντες, παράλληλα όμως βλέπει ότι οι περισσότεροι «ρισκάρουν» και κάνουν το εμβόλιο κι έτσι, αποφασίζουν: «Δεν κάνω το εμβόλιο, ας χτίσουν οι άλλοι το τείχος ανοσίας».
Επίσης ξέρουν ότι με την αντιεμβολιαστική ελευθερία τους προσβάλλουν την ελευθερία των άλλων, ως εν δυνάμει βόμβες διασποράς του κορονοϊού. Ξέρουν πως η πολιτεία έχει χρέος να προστατέψει τον άλλον και καλά κάνει τον εμβολιασμό υποχρεωτικό, όμως αυτοί κάνουν το καλύτερο: «προστατεύουν τον εαυτούλη τους» και κατά τα λοιπά «γαία πυρί μιχθήτω».
Γι΄ αυτό άριστα θα κάνει η κυβέρνηση να τους «κόψει τον κώλο» ώστε να… μην αποφασίζουν με κέντρο αυτόν, γιατί ο άνθρωπος έχει κι άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Υ/Γ Επειδή και γω είμαι λίγο συνωμοσιολόγος πιστεύω ο κορονοϊός είναι ένας «μικοβιολογικός πόλεμος» που εξαπέλυσαν κάποια σκοτεινά κέντρα εξουσίας. Τούτοι εκτός από τον κατασκευασμένο κορονοϊό δημιούργησαν και την «πέμπτη φάλαγγα», τους αντιεμβολιαστές, για να ενσπείρουν σύγχυση στους βομβαρδισμένους από τον ιό πολίτες. Σύμμαχοί τους είναι όλη η σάρα και η μάρα (θρησκόληπτοι, φασιστοειδή …κακοί συνωμοσιολόγοι, συμφεροντολόγοι κ. ά.) που μας πάνε πίσω στο μεσαίωνα, γιατί -ο μεσαίωνας- ιστορικά μπορεί να ξεπεράστηκε, όμως ζει και βασιλεύει στις ψυχές και στο μυαλό των αντιεμβολιαστών και όχι μόνο.
Στο Καφενείο του Γιάννη 77-Καίρια, καιρικά και επίκαιρα:"Χρη λέγειν τα καίρια "
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει… Κώστας Ουράνης
Καίρια, καιρικά και επίκαιρα…
Πού να φανταζόταν ο Αισχύλος, ο τραγικός ποιητής, ότι το «χρη λέγειν τα καίρια» που έγραψε στην τραγωδία του «Επτά επί Θήβας» θα το έπαιρνε δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα ένας… τραγικός καφετζής, για να το κάνει τίτλο στο εβδομήντα επτά Καφενείο του… κι ότι η τραγωδία μπορεί να γίνεται με την επανάληψή της φάρσα και κωμωδία…
Ο Αισχύλος, βέβαια, ήξερε ότι αυτά που έγραφε τότε πήγαιναν στον βρόντο. Εκείνο που δεν ήξερε είναι ότι και επί είκοσι πέντε αιώνες αργότερα συνέχεια στον βρόντο θα πήγαιναν… Την ίδια άποψη έχει κι ο καφετζής, ο οποίος διαπιστώνει ότι και εβδομηκοντάκις επτά να γράψεις τη γνώμη σου για ένα θέμα, εβδομηκοντάκις επτά θα σε… γράψουν, δηλαδή θα σε αγνοήσουν…
Ποια είναι τα καίρια; Είναι αυτά που χρειάζονται κάθε φορά για να τοποθετούμαστε με σύνεση την κατάλληλη στιγμή, όταν επισυμβαίνουν καθοριστικά ή κρίσιμης σημασίας γεγονότα στον παρόντα χρόνο και καιρό. Ζούμε τα επίκαιρα ως ευκαιρίες, ως προκλήσεις, ως ανάγκες, ως κινδύνους… Κάθε φορά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διαβάζουμε καλά τις συνθήκες, ώστε να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις…
Κάθε άνθρωπος που μιλάει ή γράφει, στων καίριων την αναζήτηση βρίσκεται, για να επιτύχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Το καταφέρνει πάντοτε; Όχι, σίγουρα όχι!... Ίσως, γιατί δεν αναζητεί όσο πρέπει τις απαντήσεις στην ήδη συσσωρευμένη γνώση. Ίσως, γιατί ολοένα και περισσότερο, από εγωισμό, αποφεύγει να ακούει τους άλλους.
Επομένως, δε φτάνει μόνο το «χρη λέγειν τα καίρια», χρειάζεται να συμπληρωθεί και με το χρη ακούειν τα καίρια…
Είναι φανερό πόσο, απείρως, σπουδαιότερο είναι να γνωρίζουν τα καίρια εκείνοι που κρατούν το τιμόνι και κυβερνούν μια χώρα. Κι αυτό ο Αισχύλος το λέει, για να μην κάνετε σε μένα τα παράπονα.
Όταν, λοιπόν, σας λένε ότι η ψήφος σας θα έχει καίριο ρόλο και συμβολή σε ό,τι θα γίνει στη χώρα σας και στο χωριό σας, μην το παίρνετε αψήφιστα, διότι εσείς έχετε την ευθύνη να επιλέγετε εκείνους που λεν τα καίρια…
Πάντοτε τα αποτελέσματα δίνουν την απάντηση αν κάναμε την καλύτερη επιλογή, αν ακολουθήσαμε την καταλληλότερη πορεία κι αν καταβάλαμε την απαραίτητη προσπάθεια. Φυσικά, εκτός αυτών, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που εμπλέκονται.
Πολλές φορές δεν θα γίνεται αυτό που επιθυμούμε. Κάθε φορά θα το προσπερνάμε και θα πηγαίνουμε για το επόμενο. Ποτέ δεν μπορούμε να τα προβλέπουμε όλα ούτε όλα εξαρτώνται από μας. Δεν πειράζει!... Εμείς θα κάνουμε αυτό που μπορούμε και στη συνέχεια, αφήνοντας τον Αισχύλο και πιάνοντας τον Ουράνη θα λέμε: «Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει…», έχοντας μόνιμα στο μυαλό μας ότι οι χαμένες ευκαιρίες δεν είναι ποτέ οι τελευταίες…
Ψάρια!... Ψάρια!...
Όλοι γνωρίζετε την κινέζικη παροιμία που λέει: «Αν δώσεις ένα ψάρι σ’ έναν άνθρωπο, θα φάει μια φορά. Αν τον μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει σ' όλη του τη ζωή». Όμως, μπορεί και να μην είναι παροιμία αλλά στίχοι ενός Κινέζου ποιητή, του Κουάνγκ - Τσέου (τι, δεν ξέρετε τον Κουάγκ; Απορώ με το επίπεδό σας!...). Δε θα μαλώσουμε γι’ αυτό… Άλλωστε και τις κινέζικες παροιμίες Κινέζοι τις μαστορέψανε. Μην κοιτάτε που σήμερα άφησαν τις παροιμίες και μαστορεύουν όλα σχεδόν τα προϊόντα τεχνολογίας που κυκλοφορούν στον πλανήτη!...
Τώρα, για την κινέζικη τεχνολογία δε θέλω να τα πω και πολύ αναλυτικά, επειδή θα δυσαρεστήσω το 1/5 του πληθυσμού της Γης κι επειδή τα ξέρετε και μόνοι σας. Οι Κινέζοι το μόνο ανθεκτικό πράγμα που κατάφεραν ήταν ο κορονοϊός!... Α, και το Σινικό Τείχος παλιότερα… Ευτυχώς, που δεν το γνωρίζουν ο Φίλης κι ο Βαρουφάκης να τους κράξουν τους κιτρινιάρηδες για το τείχος αυτό του… μίσους και δε θα είχαν άδικο. Για να το χτίσουν αυτό το ντουβάρι, περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από όσους υποτίθεται ότι προστάτεψε. Τελευταία, έφκιασαν κι ένα διαστημόπλοιο να κάνουν βόλτες στο διάστημα, αλλά χάλασε στον αέρα (κινέζικο, τι περιμένεις…) και δεν ξέραμε πού θα πέσει. Εδώ στην Ελλάδα είχαμε κι έναν αυξημένο φόβο, επειδή με τον Κυριάκο πρωθυπουργό μόνο διαστημόπλοιο στα κεφάλια μας δεν έπεσε ακόμη. Αφού περπατούσαμε και κοιτάζαμε προς τα πάνω, όπως οι Αθηναίοι που προσπαθούν να δουν ουρανό. Κόντεψε να κοπεί ο σβέρκος μας, μέχρι να λήξει ο συναγερμός…
Ένας λαός δε γίνεται να κάνει σκάρτες τεχνολογίες και να έχει σοφές παροιμίες. Γι’ αυτό σας λέω μη δίνετε εμπιστοσύνη σε οποιαδήποτε κινεζοκατασκευή!... Ούτε στις παροιμίες τους!... Έχετε καμιά αμφιβολία, ας πούμε, τι θα συμβεί αν μάθετε κάποιον να ψαρεύει; Θα πιάνει αυτός τα ψάρια κι εσείς δεν ξαναβλέπετε ούτε λέπι. Και δεν πρόκειται να σας δώσει ποτέ ψάρι, διότι θα θεωρεί ότι εσείς, ως έμπειρος ψαράς, δεν έχετε τέτοια ανάγκη. Καλύτερα, λοιπόν, να δίνετε κάνα ψάρι και κρατήστε μακριά από τις ακτές και τις τεχνικές ψαρέματος κάθε άσχετο ή ατζαμή περί την ψαρικήν…
Μόνο στους Στεφανιώτες μπορείτε να διδάσκετε το ψάρεμα χωρίς τον παραπάνω κίνδυνο. Αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθούν μ’ αυτό το εργόχειρο. Κρίμα στη λίμνη που έχουν!... Η σκέψη τους βρίσκεται στα πουρναρόψαρα κι αν τους ακούσετε ποτέ να λένε «ψαριά», για κάποια ψαριά γίδα (το πολύ στειροπούλα, ηλικιακά) πρόκειται… Πού και πού, για να στρώνει το στομάχι από τα ψημένα κοψίδια, τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα, τρώνε και καμιά γίδα βραστή…
Σε αντίθεση με τους Κινέζους, εμείς οι Έλληνες είμαστε ακόμη πολύ μπροστά απ’ αυτούς, διότι μπορεί να μην παράγουμε τίποτε, αλλά περνάμε καλύτερα από τους δικούς τους βιομήχανους και το ρύζι το έχουμε μόνο για να το πετάμε στους γάμους.
Πολλά προϊόντα (ιδίως διατροφής) τα βαφτίζουμε ελληνικά κι ας μην είναι. Ως πρόχειρο παράδειγμα θα αναφέρω (καφετζής γαρ) τον ελληνικό καφέ Βραζιλίας…
Ειδικά, από τότε που αποκτήσαμε ως πρωθυπουργό τον «Κινέζο» η διαφορά μας αυξήθηκε… Ξέρετε εσείς ποιος είναι, ας μη λέμε ονόματα κι ας αρκεστούμε σε επώνυμα, Σημίτη τον έλεγαν… Θα πεις, τι φταίει κι αυτός; Τοματόζουμο μας πρότεινε ο ίδιος, ουίσκια πίναμε εμείς κι όλοι μαζί τα τρώγαμε… (ρωτάτε και τον Πάγκαλο, αν δε με πιστεύετε!...)
Αμ, στις παροιμίες; Πολύ προσεγμένες οι δικές μας, για όλα τα γούστα και για όλες τις περιστάσεις. Από το αρχαιοελληνικόν «σπεύδε βραδέως!» το προχωρήσαμε ως «το γοργόν και χάριν έχειν», αλλά κρατάμε και μια πατινή με το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Τις ακούς και δεν ξέρεις τι να κάνεις απ’ αυτά που προτείνουν κι επειδή
δεν ξέρεις τι να κάνεις, δεν κάνεις τίποτε…
Βλέπετε ότι έχουν αντίφαση μεταξύ τους. Γι’ αυτό, όποτε βλέπετε αντιφάσεις σ’ αυτά που γράφω να δείχνετε κατανόηση. Τόσο μου κόβει, τόσο γράφω… Τώρα ξέρετε έναν ακόμη λόγο. Από τις παροιμίες το έπαθα…
Κι άλλα ψάρια…
Τελείωσαν και οι πανελλήνιες εξετάσεις. Να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε, λένε οι υποψήφιοι…
Παιδιά, να είστε πάντα καλά και να περάσετε ή να μην περάσετε, αν είναι για το καλό σας!… Μετά από λίγα χρόνια θα θυμάστε την αγωνία των εξετάσεων και θα γελάτε… Ακόμη και η επιτυχία μπορεί να σου κόβει άλλον δρόμο ή να σε ξεστρατίζει από άλλη επιτυχία. Επίσης, καμιά αποτυχία δεν είναι διαρκής…
Όλοι ξέρουν με τι συνθήκες πήγατε φέτος στις εξετάσεις. Μόνο άλμα επί κοντώ χωρίς κοντάρι δε σας έβαλαν να κάνετε…
Το θετικό είναι ότι η υπουργός παιδείας εργάζεται, πυρετωδώς, την επί της παιδείας μεταρρύθμισιν… Θα βάλει, λέει, τα Αγγλικά στο νηπιαγωγείο. Εύγε! Βρήκε την καλύτερη ηλικία! Ακριβώς τότε που μαθαίνουν τα παιδιά τη μητρική τους γλώσσα. Κάπου θα παράπεσαν τα σχέδια της Διαμαντοπούλου και τα τσάκωσε η Κεραμέως. Κι εμείς τσακώσαμε πολλούς μπελάδες (belades, ας προσαρμόζομαι κι εγώ σιγά σιγά!… Χρη αρχίζειν να χαζογράφειν την αγγλικήν…).
«Ποιος είδε ψάρι στο βουνό
και θάλασσα σπαρμένη;
Αρκαδιανή, καημένη…» (δημοτικό)
Άσε μας, κυρία Αρκαδιανή!... Εδώ είδαμε τον Κυριάκο πρωθυπουργό, τον Σύριζα κυβέρνηση, τον Φίλη υπουργό (της παιδείας κι αυτός) και τον Ψαριανό βουλευτή, το ψάρι στο βουνό είναι το παράξενο;… Πέστροφα, ασπρίτσα και μπριάνι, δε σου φτάνουν; Κι όλα του βουνού, για να ξέρεις!...
Τα μεγάλα ψάρια τρώνε τα μικρά
κι οι μεγαλοκαρχαρίες τα ρημάζουν τα βουνά. (άλλα ψάρια αυτοί, σκυλόψαρα…)
Πάνε σκάβουν τα πληγώνουν,
στήνουνε αιολικά…
Το καλό είναι που έρχεται η ανάπτυξη… Την καταλαβαίνεις από μακριά, επειδή βρωμάει σαν ψάρι… Λένε, μάλιστα, ότι το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι…
−Λάθος!... Δεν έρχεται έτσι η ανάπτυξη. Ούτε αυτό που βρωμάει είναι ψάρι…
−Πώς έρχεται, ορέ; Κι η βρώμα από τι είναι;
−Προηγούνται τα ΜΑΤ, ρίχνουν δακρυγόνα (ελπίζω να κατάλαβες πια για τη βρώμα) κι έπεται η ανάπτυξη…
Συμπέρασμα: Πίσω από τα ισχυρά ΜΑΤ κρύβονται οι ισχυρές εταιρίες…
Δακρυγόνα στον Τύμπανο!...
Καλοσκαιρίσαμε κι εμείς δακρυγόνα. Επιτέλους, δακρυγόνα και στην Αργιθέα. Ήρθε ο τρόπος των πολιτισμένων στον τόπο μας!... Δακρύσαμε από συγκίνηση. Ζήσαμε μεγάλες, ιστορικές στιγμές και υποσχόμαστε να μην τις ξεχάσουμε…
Δεν έχουμε ανάγκη τα δακρυγόνα σας, κύριοι… Δακρύζουμε και μόνοι μας από την
καταστροφή των βουνών μας. Τα δακρυγόνα σας τα πήρε και τα σκόρπισε ο αέρας του Τυμπάνου… Και θα πάρει πολλούς αυτός ο αέρας… Τ’ ακούτε, «κύριοι»;…
Σιγή ιχθύος από τους βουλευτές και πολιτευτές του νομού. Κάποιοι αρθρογραφούν να αφουγκραστούμε τα μηνύματα της φύσης, κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα, κάποιοι δεν κοτάνε να πούνε τίποτε μη χάσουν τη θεσούλα τους (ή την προοπτική πιθανής θεσούλας τους) και κάποιοι μας ψήνουν το ψάρι στα χείλη. Κάπως θα τους ανταποδώσουμε το γεύμα και θα τους κάνουμε κι εμείς το τραπέζι με άνεμο τηγανισμένο, χιόνι στο σουφλί…
Σταματάτι λίγου τ’ς μπουλτόζις κι τα μηχανήματα, αρέ πιδιά, ν’ αφουγκραστούμι κι ν’ ακουρμαστούμι τα μηνύματα τ’ς φύσης!…
Πουλλοί βιότουποι καταστρέφουντι, πουλλά κλαριά, π’λιά κι ζ’λάπια τείνουν να ξιπατουθούν. Μέχρι κι ένας βουλιφτής του κατάλαβι κι το ’γραψι. Κι ιγώ θα του καταλάβινα, αλλά μι μπιρδεύει ικειό του «τείνουν». Ξέρει κάνας τι είν’ του «τείνουν»; Είπε ακόμη ότι πρέπει να διατηρήσουμε τα οικοσυστήματά μας καθαρά. (Σ’ ιμάς του λέει;… Τι του λέει κι δεν του κάνει; Ποιος τουν αμπουδάει;…)
Προς απάσας τας αρχάς του νομού
και εξάπαντος προς άπαντας και απάσας που φιλοδοξούν να γίνουν αρχές του νομού.
«Αμήν αμήν λέγω υμίν» (που σημαίνει αληθινά σας διαβεβαιώνω, για να μην ψάχνετε να εξηγήσετε ευαγγελικές φράσεις και για να έχετε τον χρόνο να εξηγείτε τα ανεξήγητα), επειδή με φέρατε στο… αμήν, γνωστοποιώ υμίν ότι: όποτε και να γίνουν οι εκλογές, να έχετε κατά νουν πως δεν πρόκειται να ψηφίσω κάποιον που δεν έχει πάρει καθαρή θέση εναντίον των αιολικών στην Αργιθέα και τα Άγραφα. Θα κάνω κι ό,τι καλύτερο μπορώ, για να σας κόψω το ψάρεμα… σε θολά νερά.
«Ω γέγραφα, γέγραφα!»
Ο ψαράς!... Περνάει ο ψαράς στη γειτονιά σας!… Ψάρια έχω, ψάρια πουλάω!… Έχω σαρδέλες, έχω γαύρους (βαζέλες δεν έχω), έχω μπακαλιαράκια, έχω κουτσομούρες (έχω κι ασχημομούρες…), έχω ψάρια χωρίς ψαροκόκαλα!...
«Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα;»
Το αλιεύσαμε κι αυτό από την επικαιρότητα. Στη χώρα της ανεργίας ψήφισαν άλλο ένα εργατικό νομοσχέδιο… (πώς λέμε, ασκήσεις επί χάρτου…). Ο επί της εργασίας Χατζηδάκης ενομοθέτησεν… Η αντιπολίτευση αντιστάθηκε σθεναρά. Ο σύριζας (απ’ την πολλή αντίσταση) ψήφισε σχεδόν τα μισά άρθρα του. Άπαντες θεωρούν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου…
Να σου ζήσει, Κωστή, το νομοσχέδιον και εις άλλα με υγείαν!... Με την ευκαιρία να σου θυμίσει κι ο καφετζής κάτι: «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών…». Κι αυτό, Κωστή, και κάποια ακόμη δεν τα λέει ο καφετζής, τα λέει το Σύνταγμα…
Πολύ ψάρι σήμερα!... Καφενείο είναι αυτό ή ψαροταβέρνα; (δεν ξέρω, δεν απαντώ)
Καφετζή, βάλε μας τσίπουρα μια στράτα κι αυτά τα ψάρια που ’χεις, πέτα τα στη γάτα!... Μπορεί να μη γνωρίζουμε την τσιπούρα, αλλά στα τσίπουρα δε μας γελάς…
Κόμματα…
Συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας είναι τα κόμματα… Δίπλα, σας δείχνω μια δημοκρατία: , , , , , , , Πώς δεν τη βλέπετε; Τα κόμματα είναι, πάλι θα το πούμε;…
Τώρα σας δείχνω την ελληνική δημοκρατία: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
, , , , , , , , , , , , , Σαράντα πέντε κόμματα! Μετράτε τα, αν δεν πιστεύετε! Έχει ακόμη
άλλα τόσα αποκόμματα, τάσεις, κινήσεις, πρωτοβουλίες (υστεροβουλίες…), ομίλους προβληματισμού και διάφορους προβληματικούς…
Τελευταία, ακούγεται ότι θα γίνουν κι άλλα!...
Σαράντα πέντε κόμματα κι εξήντα δυο κινήσεις
κράτος εθεμελιώνανε στην έρμη την Ελλάδα…
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν…
Κόμμα, λέει, θα φκιάσει κι ο Τράγκας!... Επιτέλους!... Να και κάτι που έλειπε στη χώρα μας. Ένας πιθανός τίτλος του νέου κόμματος είναι το: Ντρίγκι – Ντράγκα.
Θα συνεργαστεί και με το κόμμα της Ραχήλ Μακρή. Είναι φανερό ότι κάτι σοβαρό ξεκινάει. Η Ραχήλ θα κόψει άλλα εκατό δισεκατομμύρια ευρώ για τα πρώτα έξοδα…
Ας τραγουδήσω ένα τραγούδι πολιτικοεπαναστατικό, για να μου ανέβει το ηθικό!...
Ντρίγκι ντράγκα, ντρίγκι ντράγκα, όλο δίφραγκα και φράγκα
Ντρίγκι ντράγκα, ντρίγκι ντράγκα, γειά σου Γιώργο Τράγκα, μάγκα!...
−Γεια σου, Καραγκιόζη μάγκα, λέει το τραγούδι…
−Του ίδιου είνι… Μη μι κόβ’ς απάν’ στα μιράκια μ’ κι χάσου τ’ς νότις!... κι απάν’ στα σικλέτια μ’ π’ θ’μήθ’κα ότι μ’ τσάκ’σαν κι του μπαγλαμά… Διότι ο μπαγλαμάς:
Ντρίγκι ντράγκα, μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντράγκα και κυλούσε η παλιοζωή.
Ντρίγκι ντράγκα, τώρα θα μας σώσει,
ντρίγκι ντράγκα, Τράγκας και Ραχήλ Μακρή…
Συνιχάου του πρώτου τραγούδι: (ψάξτε εσείς τους δημιουργούς!...)
«Τω Μακρή Μακρή μου χαίρει ψάχνη μαίσα στω παναίρει,
ψάχνυ μαισοιμαίρη βράδει γεια καναίνα παξυμάδει…
Να ’χα δοιο τσουβάλεια μύλα, μεια τιγανιτί γκαμύύλα (μαι δηο καμπούραις)
κάνα δυιο αιλαιφαντάκεια να τα αίκανα σουβλάκεια…»
Ναι, οι ανορθογραφίες σας πείραξαν!...
Τελικά, το κόμμα αυτό ονομάστηκε «Κίνημα Ελεύθεροι άνθρωποι» κι άρχισε την απελευθέρωση κάποιων ανθρώπων, δηλαδή τους διέγραψε πριν ακόμη τους εγγράψει.
Αυτό είναι το νέο που φέρνει το νέο κόμμα! Αντί εγγραφών, ξεκινάει ανάποδα με διαγραφές. Αν συνεχίσει έτσι, θα απομείνει μονομελές…
Κόμμα για τα ζώα…
Έγινε κι αυτό. Όπως το ακούτε… Σαν την κιβωτό του Νώε… Όλα τα ζώα μέσα!... Αυτή είναι η νέα τάση στα κόμματα… Δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες… Τώρα, μόνο ιδεολογήματα, αφηγήματα και… πυροτεχνήματα. Περάσαμε από την ιστορία στη μεταϊστορία και από την εποχή της σαχλαμάρας στην εποχή της μετασαχλαμάρας.
Συνεδρίασε, λέει, το συντονιστικό και οι επικεφαλής του κόμματος για τα ζώα (πόσα κεφάλια είναι οι επικεφαλής; Τη Λερναία Ύδρα έχουν επικεφαλής;) και αποφασίστηκε ομόφωνα (μία η γνώμη παρά τα πολλά κεφάλια!...) να δημοσιοποιηθεί ανακοίνωσή τους σχετικά με τον νέο νόμο για τα ζώα συντροφιάς…
Για τον νέο εργατικό νόμο ουδεμία θέση. Φαίνεται ότι ο νέος νόμος δεν αφορά την εργασία των γαϊδάρων ούτε θίγει τα δικαιώματα της κουτσοκέρας γίδας…
Α, γι’ αυτό ο Κυριάκος έσπευσε να υιοθετήσει το αδέσποτο σκυλί;
«Πίσω από κάθε επικοινωνιακή κίνηση πολιτικού κρύβεται η αγωνία για τα ψήφια». (νεορητόν άρρητον…)
Το σκυλί, βέβαια, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο με την τύχη του κι όταν γαβγίζει λέει: «Καλύτερα αδέσποτο παρά να γίνω ο Ρανταπλάν του Μητσοτάκη!...»
Το κόμμα για τα ζώα θα συνεργαστεί προεκλογικά και μετεκλογικά με το κόμμα των κυνηγών και των ψαράδων, μέχρι να επιτύχουν έναν ακόμη εμφύλιο (από την πολλή φιλία). Να μου το θυμηθείτε! Αυτοί θα προσπαθήσουν να μας βάλουν να τρώμε πλαστικό κρέας… Για κιμά θα τρίβουμε άσπρο φελιζόλ...
Θα φυτρώσουν κι άλλα παρόμοια κόμματα. Κόμμα των ραδικιών, κόμμα των οσπρίων (με ειδική συνιστώσα τα γυφτοφάσουλα), κόμμα της αγγουροντομάτας, κόμμα του… Φκιάσε κι εσύ ένα κόμμα, από μένα περιμένεις να στα φκιάσω όλα;
Δεν έχει πια μεγάλη σημασία το όνομα και οι θέσεις ενός κόμματος. Σημασία έχει πόσα λαμπερά πρόσωπα το ακολουθούν. Γέμισαν τα κόμματα και τυφλωθήκαμε απ’ τα λαμπερά πρόσωπα, ώστε δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποια απ’ αυτά είναι το… απόλυτο σκοτάδι…
Ο κάθε ψηφοφόρος πάντοτε ψηφίζει το καλύτερο κόμμα, θεωρώντας ότι όλοι οι άλλοι ψηφίζουν σαν πρόβατα. Είμαστε το κράτος των αλάνθαστων ψηφοφόρων…
Μπεεεεε!... Αφού οι άνθρωποι ψηφίζουν σαν πρόβατα, γιατί να μην ψηφίζουν και τα πρόβατα; Παλιότερα, λένε, ψήφισαν και τα δέντρα με μεγάλη επιτυχία. Ζήτω τα ζώα! Ζήτω το κόμμα των ζώων!... Ζήτω τα γυφτοφάσουλα!... Ζήτω τα ζήτω!...
«Είναι πιο εύκολο να ξεγελάσετε τους ανθρώπους από ό,τι να τους πείσετε ότι έχουν ξεγελαστεί», λέει ο Μάρκ Τουέιν (για να μην έχει τσ, μάλλον, δεν είναι Κινέζος…)
Τούτων δοθέντων, κακώς έκανα αυτές τις παρουσιάσεις κομμάτων…
Καίρια και καλοκαίρια
Καλά είναι τα καίρια, αλλά να μη χάνουμε και τα καλοκαίρια!...
Το καλοκαίρι είναι πάλι εδώ. Ας αφήσουμε, για όσες μέρες μπορεί ο καθένας, τις έγνοιες, τις φροντίδες και τους συνηθισμένους ρυθμούς της ζωής μας. Τώρα, διακοπές!...
Όλοι έχουν την ανάγκη να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, να αλλάξουν παραστάσεις, να ξεκουραστούν… Οι άνθρωποι των πόλεων να ξαναβρεθούν και πάλι στη φύση, στους προορισμούς που επιλέγουν, στα χωριά καταγωγής τους…
Καλό καλοκαίρι!...
Η νέα ζωή του Χρήστου: Από τους δρόμους της Αθήνας, κτηνοτρόφος στα Άγραφα
Σελίδα στη ζωή του έχει αλλάξει εδώ και μερικά χρόνια ο Χρήστος Τσιαμπόκαλος.
Ο ίδιος ενώ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα,γύρισε στο χωριό του,την Βαλαώρα Ευρυτανίας ,και ασχολείται πλέον με την κτηνοτροφία.
Δείτε τι αναφέρει για την ζωή του,για τα όνειρά του καθώς και για τα προβλήματα των κτηνοτρόφων μέσα απο το βίντεο του εικονολήπτη Ανδρέα Κουτσοθανάση
Περισσότερα...
Μια πασχαλινή λαμπάδα απο τα παιδιά της "Κιβωτού του Κόσμου"
Τα παιδιά της Κιβωτού του Κόσμου σε Αθήνα, Πωγωνιανή και Κόνιτσα Ηπείρου, Χίο και Βόλο μένουν σπίτι και δημιουργούν!
Και φέτος οι πασχαλινές τους λαμπάδες είναι έτοιμες ,είναι δημιουργία των παιδιών και των εθελοντών , φτιαγμένες με μεράκι, γούστο και πολλή αγάπη!
Ενισχύστε την Κιβωτό , και προμηθευτείτε τις πασχαλινές σας λαμπάδες
Για πληροφορίες και παραγγελίες
ΑΘΗΝΑ
Ζηνοδώρου 3 & Καλλικλέους,
Αθήνα (Κολωνός), 10442
ΤΗΛ & FAX: +30.210.5141935
ΤΗΛ: +30 210 5141953 , +30 2105124041
EMAIL: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
https://www.kivotostoukosmou.org/el/
SMS Η ΚΛΗΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΚΛΗΣΗ Η ΕΝΑ SMS ΣΤΟ 19828 (2,48€/ κλήση ή sms
Σαρακατσαναίοι:Eνα ταξίδι στο χρόνο και την ιστορία τους...
Γράφει ο Νίκος Ζυγογιάννης*
Μια αρχαιοελληνική φυλή είναι οι Σαρακατσαναίοι που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. Νομάδες κτηνοτρόφοι, ζούσαν στα βουνά το καλοκαίρι και το χειμώνα στα χειμαδιά (β΄νά-στράτα-χειμαδιά) διασκορπισμένοι σ' ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα.
Κοιτίδα των Σαρακατσαναίων ήταν η οροσειρά της κεντρικής και νότιας Πίνδου και η Ρούμελη με επίκεντρο τα ΑΓΡΑΦΑ, χώρος που λόγω της γεωφυσικής του κατάστασης ήταν απάτητος, δεν ήταν γραμμένος πουθενά και γι' αυτό κατοικούνταν από αυτόνομους και ελεύθερους ανθρώπους. Ο διασκορπισμός τους από την αρχική κοιτίδα τους προς την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα έγινε επί Τουρκοκρατίας και κυρίως τον 18ο αιώνα, στα χρόνια του Αλή Πασά.
Ως προς το όνομά τους υπάρχουν πολλές και διάφορες ετυμολογίες.
Σύμφωνα με τη Σαρακατσάνικη παράδοση πήραν το όνομά τους από τους Τούρκους.
Όταν έγινε η άλωση της Κων/πολης, οι Σαρακατσαναίοι φόρεσαν μαύρα ρούχα, ως ένδειξη πένθους, και δεν υποτάχθηκαν στον κατακτητή. Οι Τούρκοι τους έβλεπαν στα μαύρα και ανυπότακτους να μετακινούνται συνεχώς(σκηνίτες). Γι' αυτό τους ονόμασαν «Καρακατσάν» (καρά =μαύρος και κατσ(ι)άν=φυγάς, ανυπότακτος ), δηλ. «μαύροι φυγάδες». Από το Καρακατσάν με παραφθορά προήλθε η λέξη «Σαρακατσάνος».Μια άλλη πιθανή ετυμολογία είναι από την τουρκική λέξη σαράν που σημαίνει «φορτώνειν» ή σαράι(=κατοικία,κονάκι) και την τουρκική μετοχή κατσιάν=φυγάς,ανυπότακτος, (σαράν + κατσάν = Σαρακατσάνος) γιατί από καιρό σε καιρό φόρτωναν τα πράγματά τους και μετακινούνταν με τα κοπάδια τους και γι' αυτό τους έδωσαν αυτό το όνομα (παρατσούκλι) οι Τούρκοι.
-- < Κατοικούμε εδώ από τότε που ο Θεός έφτιαξε αυτόν τον ευλογημένο τόπο με τα βνά και τα ποτάμια,τον ήλιο και το φεγγάρι.Από τότε κρατάει η γενιά μας,έλεγαν οι γερόντοι Σαρακατσάνοι.>-.
Ανεξάρτητα από τις μετακινήσεις τους και τον εναλλασσόμενο τόπο διαμονής τους έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα και κυρίως μιλούν την ίδια γλώσσα, την Ελληνική, απαλλαγμένη από ξένα στοιχεία, αναλλοίωτη, που φέρει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της δωρικής διαλέκτου. Το ίδιο αναλλοίωτοι και αμόλυντοι από αλλόφυλες επιμειξίες παρέμειναν και οι Σαρακατσιάνοι, οι «καταλαγαρώτεροι Έλληνες» όπως έγραψε ο Στέφανος Γρανίτσας. Διατήρησαν τα έθιμα, τις συνήθειες και τους κανόνες συμπεριφοράς και διαβίωσης κατά τρόπο πιστό και αυθεντικό. Στηρίχθηκαν στα παραδοσιακά τους έθιμα και στην ελληνική τους ταυτότητα και δεν επέτρεψαν στην περιβάλλουσα αλλοεθνή και ξενόγλωσση κοινωνία να εισβάλλει στη δική τους. Η οικονομική τους ευρωστία και αυτονομία και η διαβίωσή τους σε καλλίτερες υλικές συνθήκες τους οδήγησε, σε μια ουσιαστικά και τυπικά, εσωτερίκευση, τήρηση και εφαρμογή των εθιμικών κανόνων διαβίωσης και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Η χρήση μιας και μόνο γλώσσας, της Ελληνικής, αποδεικνύει ότι οι Σαρακατσιαναίοι είναι διαφορετικοί από τους Βλάχους,( Οι Βλάχοι ή Αρμάνοι,ή Αρωμάνοι της Ελλάδας γνωστοί και με άλλα ονόματα κατά περιοχές:
Κουτσόβλαχοι, Μπουρτζόβλαχοι, Αρβανιτόβλαχοι,κ.λ .ενώ οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Βλαχόφωνοι Έλληνες) που μιλούσαν εκτός από τα Ελληνικά και τα Βλάχικα. Επειδή η λέξη βλάχος(με β μικρό) χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον άνθρωπο που έχει πρόβατα, τον κτηνοτρόφο, τον βοσκό και επειδή η κτηνοτροφική ζωή ήταν κοινό τους στοιχείο, επήλθε σύγχυση πότε ένας βλάχος (=αυτός που έχει πρόβατα, ο κτηνοτρόφος, ο βοσκός) είναι Σαρακατσιάνος και πότε Βλάχος (=Βλαχόφωνο ). Με τη διαφορά όμως ότι οι Σαρακατσαναιοι ήταν καθαροί νομάδες και δεν είχαν πουθενά χωριό, ενώ οι Βλάχοι ζούσαν νομαδικά και ημινομαδικά, ήταν πριν αιώνες εγκαταστημένοι σε χωριά και ασχολήθηκαν και με το εμπόριο, τις τέχνες και τα γράμματα, ενώ οι Σαρακατσάνοι στα μέσα του προηγούμενου αιώνα εγκατέλειψαν το νομαδισμό. Αλλά και στην ενδυμασία, στα ήθη και έθιμα, στον τρόπο ζωής ξεχωρίζουν οι Σαρακατσαναίοι από τους Βλάχους, που δεν έρχονταν σε επιμειξία μεταξύ τους αλλά ούτε και επαγγελματικό αλισβερίσι είχαν..
Ο τρόπος ζωής τους ήταν οργανωμένος με ένα είδος ποιμενικής συνεργασίας, το «Τσελιγκάτο». Είτε βρίσκονταν στα βουνά για ξεκαλοκαιριό, είτε το χειμώνα στα χειμαδιά, αδέρφια, πρωτοξαδέρφια και δεύτερα ξαδέρφια έσμιγαν τα κοπάδια τους σε ένα είδος συνεταιρισμού, για την καλλίτερη παραγωγική συνεργασία και διάθεση των κτηνοτροφικών τους προϊόντων. Αρχηγός του «Τσελιγκάτου» ήταν ο τσέλιγκας ( αρχιποιμένας ), πλούσιος κτηνοτρόφος, με πολλά πρόβατα, που ξεχώριζε για τις ικανότητές του: έξυπνος, δυναμικός, κοινωνικός, ευέλικτος,τολμηρός, έντιμος και δίκαιος...
Αυτός κανόνιζε σχεδόν τα πάντα που είχαν σχέση με το τσελιγκάτο ( ενοικίαση βοσκοτόπων, πώληση γάλακτος και τυροκομικών προϊόντων, αρνιών, μαλλιών κ.τ.λ.). Είχε όμως και κοινωνικό ρόλο στη στάνη:
συμβούλευε- μαζί με τους γεροντότερους- και έλυνε διαφορές. Όλοι οι σμίχτες είχαν συμμετοχή στα κέρδη και τις ζημιές του κοπαδιού. Του Αγίου Δημητρίου για το καλοκαίρι και του Αγίου Γεωργίου για το χειμώνα έκαναν λογαριασμό και απολογισμό των εσόδων και εξόδων του τσελιγκάτου και πάντα κρατούσαν παραστατικά ( τεφτέρια ). Οι Τσοπαναραίοι ήταν αυτοί που είχαν λίγα ή καθόλου πρόβατα και δεν είχαν δικό τους τσελιγκάτο. Με τα πρόβατα αλλά και τα άλλα ζώα τους έδενε στενή σχέση. Τα φρόντιζαν και τα πρόσεχαν ιδιαίτερα, αφού ήταν γι' αυτούς όλη τους η περιουσία.
Το σπίτι των Σαρακατσαναίων ( το κονάκι ), που το κατασκεύαζαν μόνοι τους, ήταν ένα καλύβι με σάλωμα και ήταν δυο τύπων: α) το ορθό κονάκι ( κωνοειδής καλύβα ), που κατέληγε στην κορυφή του σε σταυρό και είχε στο κέντρο την εστία ( φωτογώνι ) και γύρω-γύρω διασκευασμένους χώρους όπου τοποθετούσαν ρούχα, είδη μαγειρικής κ.τ.λ., ενώ υπήρχε σταθερή θέση για το εικόνισμα β) ο πλάγιος τύπος με δίρριχτη στέγη που κατασκευαζόταν από κορμούς δέντρων, ξύλα ( πελεκούδια ) και κλαδιά ελάτων ( μπάτσες ). Τα «κονάκια», ο οικισμός δηλ. το σύνολο των νομαδικών οικογενειών αποτελούσε τη Στάνη. Στάνη και τσελιγκάτο δεν ταυτίζονταν. Μπορεί μια στάνη να είχε δυο ή περισσότερα τσελιγκάτα. Το αντίστροφο όχι.
Η Σαρακατσάνικη οικογένεια ήταν πατριαρχική. Αυστηρή πειθαρχία και άγραφοι απαρασάλευτοι νόμοι όριζαν τη συμπεριφορά του κάθε μέλους της.
Αρχηγός της οικογένειας ήταν ο άνδρας, ο πατέρας. Στον πατέρα και τη μάνα υπήρχε απόλυτος σεβασμός. Το κορίτσι το χαρακτήριζε η ντροπαλοσύνη, η καλή ανατροφή και ο καλός ψυχικός κόσμος. Το αγόρι έπρεπε να ήταν σεμνό, συγκρατημένο στις πράξεις, τα λόγια και τους τρόπους του. Ο στυλοβάτης όμως της οικογένειας ήταν η γυναίκα, που σήκωνε όλο το βάρος των ευθυνών. Αυτή είχε καθημερινά αναλάβει όλες τις δουλειές του νοικοκυριού ( να φέρει ξύλα, ν' ανάψει φωτιά, να φέρει νερό από τη βρύση με τη βαρέλα, να περιποιηθεί τα παιδιά, να κάμει το νοικοκυριό του κονακιού κ.τ.λ. ), αλλά και τις εξωτερικές δουλειές των προβάτων ( παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, κατασκευή, στρώσιμο, ξέστρωμα μαντριών κ.τ.λ. ).Η ρόκα, για το γνέσιμο του μαλλιού, ήταν η αχώριστη συντροφιά της. Όπου κι αν πήγαινε την είχε μαζί της. Το γνέσιμο του μαλλιού ήταν για τη Σαρακατσάνα ευχαρίστηση και «σκόλη». Εκείνο όμως που την κρατούσε «σκλαβωμένη» ήταν ο αργαλειός. Η Σαρακατσάνα ήταν μια αφανής ηρωίδα της καθημερινής ζωής. Έπρεπε να υπηρετεί την οικογένεια με θρησκευτική ευλάβεια και προσήλωση. Ενέπνεε όμως σεβασμό και έχαιρε εκτίμηση, ιδιαίτερα όταν γίνονταν μητέρα.
Η παιδεία των Σαρακατσάνων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Οι σκληρές συνθήκες ζωής και οι συνεχείς μετακινήσεις τους στις ορεινές περιοχές δεν επέτρεπαν τη μόρφωση των παιδιών τους σε σχολεία. Κάποια τσελιγκάτα, το καλοκαίρι, με δικά τους έξοδα μίσθωναν δάσκαλο, συνήθως συνταξιούχο, για να δώσει κάποιες γνώσεις στα παιδιά. Τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα σε μια ειδικά διαμορφωμένη καλύβα, το «δασκαλοκάλυβο». Είχαν όμως μια βαθιά αίσθηση του ελληνικού γλωσσικού οργάνου. Από τις αφηγήσεις τους διαπιστώνει κανείς μια λιτότητα και παραστατικότητα στην έκφραση, ενώ στα τραγούδια τους φαίνεται μια βαθιά αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου.
Οι Σαρακατσιάνοι ήταν πιστοί χριστιανοί, χωρίς μεγάλη θεωρητική κατάρτιση.
Τελούσαν όμως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και ένιωθαν δέος για τα μυστήρια, ειδικά του γάμου και της βάπτισης. Τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης και τις ονομαστικές γιορτές τις γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια, όπου κι αν βρίσκονταν. Γλεντούσαν συχνά με χορό και τραγούδια. Τα τραγούδια, προϊόν ιστορικής και συναισθηματικής εσωτερίκευσης γεγονότων και καταστάσεων, κατατάσσονται σε
ενότητες: στα κλέφτικα, στα ποιμενικά, της Χαράς ( γάμου ) της αγάπης, του χωρισμού και της ξενητειάς. Οι χοροί τους λεβέντικοι, έχουν την καταγωγή τους στον αρχαίο ελληνικό ρυθμό. Το παίξιμο της φλογέρας - το κατεξοχήν μουσικό όργανο - για το Σαρακατσάνο τσοπάνη ήταν μια ιεροτελεστία. Ιδιαίτερα γλεντούσαν, όταν γίνονταν κάποιος γάμος στο τσελιγκάτο. Ο γάμος μαζί με τη γέννηση των παιδιών αποτελούσε τους δυο κύριους πόλους της Σαρακατσάνικης κοινωνίας. Ο γάμος ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο πολυδιάστατο, με ένα κύκλο πράξεων, στάσεων, συμβόλων και συμπεριφορών. Χαρακτηριστικό του ήταν η ενδογαμία. Κοινωνικός σκοπός του γάμου ήταν η αναπαραγωγή ( γέννηση και ανατροφή παιδιών ) και η κοινωνική κατανομή της εργασίας. Αλλά, και το θάνατο περιβάλουν με ένα κύκλο εκδηλώσεων και πράξεων που φανερώνει ότι ήταν προετοιμασμένοι για το αναπόφευκτο αυτό γεγονός. Στις μετακινήσεις τους, στο ξεκαλοκαιριό ή το χειμαδιό, είχαν πάντα μαζί τους τη νεκροαλλαξιά. Τα τσελιγκάτα συνέβαλαν αποφασιστικά στους αγώνες της ανεξαρτησίας. Στην επανάσταση του 1821 οι Σαρακατσιαναίοι ήταν τα στηρίγματα της κλεφτουριάς - όπως και όλοι οι άνθρωποι του βουνού - και της εξασφάλιζαν τα απαραίτητα. Κάθε οικογένεια είχε δώσει κι από έναν κλέφτη. Πολλοί ήταν και οι επώνυμοι Σαρακατσάνοι αγωνιστές ( αρματολοί και κλέφτες ) της προεπαναστατικής και της επαναστατικής περιόδου, όπως οι αρματολοί του Καρπενησίου Συκάδες, ο Β. Δίπλας, ο Χασιώτης και ο Λεπενιώτης ( αδέλφια του Κατσαντώνη ), ο Φαρμάκης, ο Γ. Τσόγκας, ο Αραπογιάννης, ο Λιάκος και κυρίως τα καμάρια των Σαρακατσαναίων, ο Κατσαντώνης και ο Καραϊσκάκης πολεμιστές και καπετάνιοι των Αγράφων, Τζουμέρκων και Ρούμελης. Στον Μακεδονικό Αγώνα βοήθησαν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα ως οδηγοί, αγγελιοφόροι, τροφοδότες και σύνδεσμοι. Περιέθαλψαν τραυματίες στις στάνες τους, διέθεσαν τρόφιμα, ιματισμό, μετέφεραν όπλα και συμμετείχαν οι ίδιοι στα αντάρτικα σώματα, όπως ο οπλαρχηγός Κ. Γαρέφης κ. α. Ο Παύλος Μελάς συνεργάστηκε στενά με τους Σαρακατσάνους. Ανώνυμοι Σ. αγωνιστές επίσης αντιστάθηκαν σ' όλους τους κατακτητές...
Αυτό που άφησαν πίσω τους ως κληρονομιά οι Σαρακατσιαναίοι δεν είναι μαρμάρινα αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής, βιβλία προγονικά, αλλά μας κληροδότησαν υπέροχα ξυλόγλυπτα και όμορφα υφαντά, αντικείμενα που φιλοτέχνησαν για να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη. Η γυναίκα έφτιαχνε μόνη της τις αντρικές και γυναικείες φορεσιές. Μετά τον κούρο, το ξάσιμο του μαλλιού, το γνέσιμο, η ύφανση, το ράψιμο ήταν δικιά της δουλειά. Οι Σαρακατσαναίοι δε φόρεσαν ποτέ άλλο ξενικό ύφασμα, παρά μονάχα υφάσματα δικής τους κατασκευής. Η χαρακτηριστική σοβαρότητα των σκούρων χρωμάτων στις φορεσιές, τα υπέροχα χρώματα και σχέδια στις «παναούλες», τις μικρές ποδιές από χοντρό μάλλινο ύφασμα, ο ολοκέντητος κόκκινος φλάμπουρας του γάμου με θέματα αυστηρής συμμετρίας ανάμεσα και γύρω από τις τέσσερις γωνίες του σταυρού είναι μερικά από τα στοιχεία της Σαρακ. τέχνης.
Σήμερα η ποιοτική μεταβολή και ο κοινωνικός μετασχηματισμός των Σαρακατσαναίων είναι πραγματικότητα. Η κάθοδός τους από τα βουνά στις πεδιάδες, η εγκατάλειψη του πλάνητα βίου, η αγροτική διαβίωση ( ένα μικρό ποσοστό ασχολείται με την κτηνοτροφία ) αλλά και η ενασχόληση με ελεύθερα επαγγέλματα, η συμμετοχή τους στις μισθωτές υπηρεσίες, ιδιωτικές και δημόσιες, η ανάδειξή τους στην επιστήμη, τις τέχνες, τα γράμματα και την πολιτική διαμόρφωσαν μια Σαρακ. κοινωνία που συνδυάζει την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό. Ιδιαίτερα διέπρεψαν στις επιστήμες, αλλά δεν υπάρχει τομέας στον επαγγελματικό χώρο, στον οποίο να μην έχουν συμμετοχή οι Σαρακατσαναίοι Όμως οι αρχές τους και οι αξίες της ζωής δεν άλλαξαν, με μεγαλύτερη την αξία της πατρίδας και της οικογένειας. Φιλήσυχοι και φιλόξενοι, νομοταγείς και αξιόπιστοι, αξιοπρεπείς και εχέμυθοι, εργατικοί και αυτάρκεις διακρίνονται για το μαχητικό τους πνεύμα, το σφρίγος και την αγωνιστικότητά τους...
Από το 1960 και μετά, που οι Σαρακατσάνοι διασκορπίστηκαν στις πόλεις και τα χωριά, σαρανταπέντε πολιτιστικοί σύλλογοι και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων ( ΠΟΣΣ ) προσπαθούν να κρατήσουν
και να συνεχίσουν τη Σ. παράδοση και να αντισταθούν στην αφομοιωτική και ισοπεδωτική τάση της εποχής μας, με το να συγκεντρώνουν και να καταγράφουν τα Σ. τραγούδια, να μαθαίνουν τους χορούς στους νέους, διατηρώντας δικά τους χορευτικά συγκροτήματα.
Με τα τμήματα γερόντων αναπαράγουν το πλούσιο και ανεξάντλητο υλικό, αφού οι γέροντες είναι οι μοναδικοί αδιάψευστοι μάρτυρες της Σαρακ. ιστορίας. Μεγάλη είναι η προσφορά στη διάδοση του Σαρακατσάνικου
τραγουδιού, των Σαρακατσάνων τραγουδιστών, επαγγελματιών και μη, που έχουν ηχογραφήσει σε δίσκους και κασέτες,CD,DVD τα τραγούδια τους. Το Λαογραφικό Μουσείο Σαρακατσάνων στις Σέρρες, όπου εκτίθεται αυθεντικό υλικό απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας που έχει σχέση με τη ζωή και τη λαϊκή τέχνη των Σαρακατσάνων, έτυχε Ευρωπαϊκής αναγνώρισης και βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μουσείων. Υπάρχουν όμως μουσεία, μικρότερης ίσως εμβέλειας, και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας με υλικό από τη λαϊκή τέχνη και τη ζωή των Σαρακατσαναίων. Υπαίθριοι παραδοσιακοί οικισμοί ( Στάνες ) σε διάφορα μέρη της χώρας κατασκευάστηκαν από συλλόγους και αναβιώνουν σκηνές από την καθημερινή ζωή των Σαρακατσαναίων. Έντυπο υλικό κυκλοφορεί για ενημέρωση των απανταχού Σαρακατσαναίων, όπως η « Ηχώ των Σαρακατσαναίων» που εκδίδεται από την ΠΟΣΣ, το ετήσιο περιοδικό «Σαρακατσαναίοι» από την αδελφότητα Σαρακ. Ηπείρου, η εφημερίδα "Σαρακατσ. Χαιρετήματα" από των εν αθήναις Σαρακ. Ηπείρου, το περιοδικό «Τα Δέοντα των Σαρακατσαναίων» από το Σύνδεσμο Σαρακ. Φθιώτιδας. <Τα Δρώμενα των Σαρακατσ.Φοιτητών> κ.ά. Σε συνέδρια πανελλήνια και ημερίδες με εισηγητές διάφορους επιστήμονες συζητούνται ποικίλα θέματα σχετικά με τους Σαρακατσαναίους. Το Πανελλήνιο Αντάμωμα στο Περτούλι Τρικάλων την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου και άλλα τοπικά, σε θέσεις που συνήθως ξεκαλοκαίριαζαν οι Σαρακατσαναίοι., που γίνονται κάθε χρόνο καθώς επίσης, συνεστιάσεις, συνάξεις και χοροεσπερίδες βοηθούν στη διατήρηση της παράδοσης αλλά και στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Σαρακατσαναίων. Τέτοια τοπικά ανταμώματα οργανώνονται στο Βελούχι ( θέση Άγιοι Απόστολοι Μερκάδας ) την δεύτερη Κυριακή του Ιουλίου από το Σύνδεσμο Σαρακ. Φθιώτιδας, στην Πάρνηθα ( στη θέση Μόλα
) του Αγίου Πνεύματος από τους Συλλόγους Σαρακ. Αττικής, στο Γυφτόκαμπο ( κεντρικό Ζαγόρι Ηπείρου ) την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου από την Αδελφότητα Σαρακ. Ηπείρου, στην Ελατειά Δράμας ( θέση Μπουζάλα ) στις 20 Ιουλίου από τους Συλλόγους Σαρακ.Αν. Μακεδονίας και Θράκης,στο όρος Βόρας(Καϊμακτσαλάν) στις 22 Αυγούστου από τους Συλλ. Σαρακ.κεντρικής Μακεδονίας,καθώς και Βοιωτίας,Αιτωλοκαρνανίας,Πρέβεζας,Θεσπρωτίας,β.Πελοποννήσου κ. α. Επίσης στη Βουλγαρία στο όρος Καραντίλα ( Σλίβεν ) από την Ομοσπονδία Συλλ. Σαρακ., που έχουν μείνει εκεί μετά το κλείσιμο των συνόρων, αλλά διατηρούν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα της Σαρακ. παράδοσης...
Πολλοί είναι εκείνοι, Έλληνες και ξένοι, ερευνητές, λαογράφοι, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί,γλωσσολόγοι,ανθρωπολόγοι που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τη ζωή και τον πολιτισμό των Σαρακαταναίων, όπως η λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη που μελέτησε τον ποιμενικό βίο των Σαρακατσαναίων,.Π.Αραβαντινός,Δ. Γεωργακάς, Ν. Βέης, Ν.Μάτσας,Ε.Φιλιππίδη, οι Ε.Μακρής,Ι.Μποτός,Ν.Κατσαρός,Θ.Γιαννακός.Γ.Αγραφιώτης,Δ.Γαρούφας,Ν.Ζυγογιάννης, Μ.Πολυμεροπούλου,Θ. Καλοδήμος,Γ.Τσουμάνης, κ.α. Ο ανθρωπολόγος διδάκτωρ Άρης Πουλιανός που έδωσε νέα διάσταση στο θέμα της προέλευσης των Σαρακατσαναίων(οι Σαρακατσάνοι είναι ο αρχαιότερ λαός της Ευρώπης), οι καθηγητές κοινωνιολογίας
Γ. Καββαδίας, Δ. Μαυρόγιαννης,και οι Garsten Hoeg,J.K.Campbell,Patrick leigh fermor, Glaube Fauriel. κ.α.
*ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ Καθηγητής Πρ.πρόεδρος Πανελλ.Σ.Σαρακατσαναίων Πρ.πρόεδρος Συν. Σαρακατσ. Ν.Φθ/τιδας
Στο καφενείο του Γιάννη:"Επέτειαι εορταί και περιπέτειαι"
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας(Καταφύλλι Αργιθέας)
Καλά ξεμπερδέματα!...
Πολύ το βασάνισα, μέχρι να καταλήξω στον σημερινό τίτλο. Δεν ήξερα αν είναι σωστό το «επέτειαι» ή δεν είναι… Αν είναι, υποθέτω ότι συναντάται πολύ σπάνια, παρότι από επετείους έχουμε… μπερεκέτια. Αφού παίδεψα κάμποσο το μυαλό μου, σκέφτηκα: Γιάννη, λέω, εσύ θα κριθείς ως καφετζής δεν θα κριθείς ως φιλόλογος, οπότε κοπάνα το όπως σου ήρθε! Ήθελα, ντε και καλά, έναν τίτλο στην καθαρεύουσα, για να παρουσιάσω καθαρά και περιεκτικά τα διαλαμβανόμενα θέματα, μήπως καθαρίσουμε το συντομότερο απ’ αυτά που μπλέξαμε και να τον ταιριάσω με την Καθαρά Δευτέρα που έρχεται… Γνωρίζετε ότι φέτος θα μας απασχολούν αι εορταστικαί εκδηλώσεις των διακοσίων ετών (από την επανάσταση του 1821) και μας απασχολεί να μην μας πιάσουν και πληρώσουμε το πρόστιμο των τριακοσίων ευρών…
Στις 26 Φεβρουαρίου είχαμε την… επέτειο ενός χρόνου από το πρώτο κρούσμα του κορονοϊού. Μακάρι του χρόνου να μην χρειαστεί να αναφερθούμε ξανά στην πανδημία, να μας μείνουν μόνον αι εορταί και να τελειώσουν αυταί αι περιπέτειαι!... Επί των δύο ως άνω επετείων στήνω αυτό το Καφενείον… Καλή ακρόαση! (αν το διαβάζετε δυνατά, θα έχετε και ακρόαση…) Διαβάστε το όπως θέλετε και άφοβα!... Κανένας δεν έχει τρομοκρατηθεί (ακόμα) από το Καφενείο… Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει κι ο Δρίτσας… Μπήκαμε στον μήνα της Γιάννας κι η Γιάννα μπήκε στον μήνα της. (ζήτω ο μήνας!) Μάρτιος του 21 και λογικά θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται το έργο της γιαννοεπιτροπής και της γιαννοπατριδογνωσίας…
Μάρτιος!... Γιάννα!... Όπως ο Μάρτιος δεν λείπει απ’ την σαρακοστή έτσι κι η Γιάννα δεν λείπει από καμιά γιορτή και τελετή εως συντέλειας του κόσμου… (ως καταλληλοτέρα…). Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή, αφού δεν μας αφήνουν να πάμε καμιά εκδρομή… (α, ρε έρμο τρακοσάρι, τι μας κάνεις!...) Μια φορά κι έναν καιρό, καλά μου παιδάκια… είχαν μαζευτεί στην αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής ο Προκόπης, ο Κυριάκος, η Φώφη και άλλα παιδιά (ο Αλέξης, πονηρός, έστριψε διακριτικά κι έστειλε την Γεροβασίλη αντ’ αυτού), σταύρωσαν τα χεράκια τους πάνω στα έδρανα και με απόλυτη ησυχία περίμεναν, κοιτάζοντας προς την μεγάλη πόρτα… (μην χαζογελάς, άκου πρώτα το παραμύθι!...).
Σε λίγο εμφανίστηκε η Γιάννα, την οποία συνόδευε ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας απ’ τα Γιάννενα (τα πρώτα στ’ άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα), ενώ στα μεγάφωνα ακουγόταν το συγκλονιστικό τραγούδι:
«Mοδίστρες και κομμώτριες θα ’ρθουν να σε στολίσουν πρόεδρο της επιτροπής σε λίγο θα σε ορίσουν…
Με χορό και με τραγούδια θα το ξημερώσουμε… Έμπα πρώτη να χορέψεις να σε καμαρώσουμε!...»
Και μ’ αυτά και μ’ αυτά, έγινε η Γιάννα πρόεδρος και χάρηκαν όλοι που έγινε η Γιάννα πρόεδρος κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς τη βγάζουμε δεν τη βγάζουμε… – Τι έγινε το πρωτόκολλον; Που πήγε το πρωτόκολλον; Στο Κατάκολον πήγε; – Ποιο πρωτόκολλον; Ποιο Κατάκολον; Τι εννοείς; – Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πηγαίνει τελευταίος, δεν κάθεται να περιμένει καμιά Γιάννα… Παραβιάστηκαν οι κανόνες εθιμοτυπίας. Λίγο το έχεις; – Σιγά το πρόβλημα, καημένε! – Εσύ το λες… Για ρώτα κι εμάς από το Μαρκελέσι που μαθαίναμε το σαβουάρ βιβρ προτού να πάμε στο σχολείο!... Για ένα σαβουάρ βιβρ ζούμε!... Για μια σαβουροζωή αγωνιζόμεθα!… Η Γιάννα, αφού έγινε πρόεδρος, έπρεπε και κάπου να προεδρεύει... Βρήκαν, λοιπόν, (δεν ξέρουμε πώς, αλλά έχουμε δικαίωμα να υποψιαζόμαστε) και άλλα πρόσωπα, με τα οποία συγκρότησαν επιτροπή, η οποία εβαπτίσθη – εμυρώθη ως «Ελλάδα 2021». Δεν ενθυμούμαι αν έγινε η επιτροπή με διακομματική (ως ώφειλε…) συννενόηση, αλλά θ’μάμι γίν’κι μι κουμματική αναπαούρα, δηλαδή ησυχία ή αφωνία… Τα πρόσωπα αυτά (τριάκοντα και εν) κατέλαβαν ως μέλη τις έδρες της επιτροπής… Κάποιοι λένε ότι τα μέλη κατάλαβαν μέλι κι όρμησαν, αλλά αυτό να μην σας μέλει!... Έχουμε μάθει να ζούμε με τις φυσικές καταστροφές, με την κλιματική αλλαγή (και την αλλαγή του Πασόκ), με τη δεξιά, με την αριστερά, με την πανδημία, με την οικονομική κρίση…
Επομένως, είμαστε σε θέση να ζήσουμε για άλλη μια φορά και με την Γιάννα… Το καλοκαίρι που πέρασε και παρά την ανομβρίαν εφύτρωσαν και άλλαι επί τούτου επιτροπαί εις την ελληνικήν επικράτειαν. Κάθε δήμος και επιτροπή!... Κάθε φορέας και επιτροπή!... Επιτροπές να δουν τα μάτια σας!... Κι εδώ οι επιτροπές συνεκροτήθησαν άνευ κρότου. Ο κρότος πάντα έρχεται αργότερα… Έτσι εκτός της Γιάννας γέμισε η χώρα και με Γιαννάκια… Οι επιτροπάριοι του ιδίου τροπαρίου ξεπερνούν τη στρατιά του Δράμαλη. Ας ευχηθούμε να έχουν, τουλάχιστον, καλύτερα από τον Δράμαλη αποτελέσματα… Αυτά με τις επιτροπές!... Εμείς θα γιορτάσουμε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, την εθνική μας γιορτή, με τους τρόπους που επέλεξε ως τώρα η συλλογική μας συμπεριφορά.
Καθένας, βέβαια, έχει την ελευθερία της προσωπικής του προσέγγισης και έκφρασης, αρκεί να μην επιχειρεί να την επιβάλει. Ευτυχώς, υπάρχουν σύλλογοι ή και μεμονωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι με την ευκαιρία των 200 ετών παίρνουν πρωτοβουλίες, κάνουν ειδικά αφιερώματα, αναζητούν, βρίσκουν και αναδεικνύουν λεπτομέρειες και άγνωστα γεγονότα της επανάστασης των Ελλήνων, προχωρούν σε εκδόσεις επετειακών ημερολογίων, βιβλίων τοπικής ιστορίας και σε διάφορες άλλες καταγραφές. Αυτά θα είναι τα σημαντικά και χρήσιμα απ’ όλη αυτή την ιστορία… >
Απελευθερώστε την βιαζόμενη Αιτωλ/νία και το έκθετο αποπαίδι της
Γράφει ο Δημήτρης Θ.Μακρής
[Επί τάπητος οι μεγάλες παθογένειες που μαστίζουν ένα λαό]
1.-Δημοσίευσα κατά καιρούς άρθρα μου, αλλά και από βήματος Γεν. Συνελεύσεων Πολυτέκνων δια ζώσης,αυθόρμητα ανέδειξα υφιστάμενες αδικίες σε βάρος του Αγρινίου, που αντιμετωπίζεται από την πολιτεία με περιφρόνηση στο να του δοθούν αυτά που του αναλογούν, σαν τον πιο αδικημένο Δήμο (των 106.056 κατοίκωνΦΕΚ 697/20-3-14 τελικά στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ απογραφή 2011)της Ελλάδας. Είναι ο μεγαλύτερος όλων των Δήμων της Στερεάς Ελλάδας, με δεύτερο το Δήμο Λαμιέων (71.007). Επίσης είναι στους πέντε πρώτους από τους Δήμους εκτός Αττικής ξεπερνώντας και τον Δήμο Ιωαννιτών(83.904). Χρειάζεται αυτό το μέτρο σύγκρισης για να αποδεικνύουμε τον ολοφάνερο παραγκωνισμό του Αγρινίου, στον οποίο πρέπει να εστιάσουμε.
2.-Η Ελλάδα έχει 81 Μητροπόλεις, πολλές απ’ αυτές εδρεύουν σε κωμοπόλεις, που είναι έως και 20 φορές μικρότερες από το Αγρίνιο. Μητρόπολη σημαίνει μητέρα πόλη με πνευματική οντότητα που προάγει σε πρόοδο και ανάπτυξη πνευματική και όχι μόνο. Η Ελλάδα έχει 34 σωφρονιστικά καταστήματα. Στο Αγρίνιο δεν δόθηκε ένα. Η Ελλάδαέχει πάμπολλες στρατιωτικές, αστυνομικές, πυροσβεστικές κλπ σχολές. Στο Αγρίνιο δεν δόθηκε καμία. Ενδεικτικά σημειώνω από 8 τμήματα της σχολής αστυφυλάκων που είναι διάσπαρτα από Σητεία μέχρι Διδυμότειχο, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ένα στο Αγρίνιο, όπως δόθηκε στην Καρδίτσα. Η Ελλάδα έχει στρατιωτικές μονάδες κατάταξης και θητείας. Το Αγρίνιο είχε πολιτικό και στρατιωτικό αεροδρόμιο. Τώρα τίποτε δεν υπάρχει σε λειτουργία απ αυτά. Από το Αγρίνιο και την ενδοχώρα του εισάγεταιστα ΑΕΙ και εξακοντίζεται για σπουδές σε άλλες πόλεις, δυσανάλογα μεγαλύτερος αριθμός φοιτητών από αυτούς που έρχονται εδώ να σπουδάσουν, αφού φρόντισε η Πάτρα να του πάρει την Οικονομική σχολή,και δεν δόθηκαν αξιόλογα τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δικαιούται,(αυτά που δόθηκαν είναι από τα μη έχοντα μεγάλη ζήτηση και απορρόφησηστην αγορά εργασίας,χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και προοπτικές)με αποτέλεσμα το Αγρίνιο να υποφέρει από οικονομική αιμορραγία για να ανεβάσει το ύψος των ενοικίων άλλων πόλεων ξοδεύοντας τα χρήματα της κάθε οικογένειας εκτός Αιτωλ/νίας. Σας παρακαλώ συγκρίνετε αν έχετε το Θεό σας. Το Αγρίνιο έχει μόνο δυο τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ Λαμία και Μεσολόγγι έχουν υπερτριπλάσια δηλ.από επτά τμήματα. Κοιτάξτε το Δήμο Ιωαννιτών με λιγότερο πληθυσμό κατά22.152 κατοίκους να είναι υπερκορεσμένο με υπηρεσίες και δείτε από την άλλη το ξεγυμνωμένο από υπηρεσίες Αγρίνιο. Είναι ν’ αναρωτιέται κανείς γιατί δεν ξεσηκώθηκε ο λαός και γιατί δεν οργανώνονται οι φορείς να υπερασπισθούν τα καταπατημένα δικαιώματα του λαού που πένεται και χειμάζεται.Και ο μεν λαός είτε έχει άγνοια, είτε συγκινείται μόνο από κομματικές οργανωτικές κινητοποιήσεις, είτε μοιρολατρικά επαφίεται στους πολιτικούς οι οποίοι ενδεχομένως βολεύονται να τον έχουν ψεκασμένο με ψέματα, κοιμισμένο και με σφιγμένο το ζωνάρι. Γιατί δεν κινητοποιούνται οι φορείς της πόλης όπως είναι τα ΜΜΕ, οι Σύλλογοι όπως των εμπόρων, των πάσης φύσεως καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος καθώς και των ιδιοκτητών ακινήτων που έχουν συμφέρον να είναι το Αγρίνιο ολοζώντανο;H κατάφωρη αδικία αφορά μόνο κάποιους φορείς ή μήπως όλη την κοινωνία και την κάθε οικογένεια; Ας προβληματισθούν κάποιοι.
3.-Συνεχίζω.Κάποτε είχαμε σιδηρόδρομο, τώρα όχι.Είχαμε την προσοδοφόρα καλλιέργεια των καπνών, η οποία τεχνηέντως καταργήθηκε. Είχαμε την καπνοβιομηχανία ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, είχαμε την βιοτεχνία ΔΟΥΡΙΔΑη οποία, ήταν επιφορτισμένη με την ένδυση του Ελληνικού στρατού. Τώρα κάποιοι επέλεξαν ο στρατός μας να καταθέτει τα λεφτά του Έλληνα φορολογουμένου, σε τουρκικές βιοτεχνίες.Το Αγρίνιο επί Τουρκοκρατίας ήταν Διοικητικό κέντρο της Δυτικής Ρούμεληςακριβώς λόγω της καίριας θέσης του ως κομβικό σημείο και πέρασμα προς και από Ήπειρο, Ξηρόμερο,Βάλτο, Άγραφα και Καρπενήσι. Ήλθε ακολούθως ο νεοελληνικός τοπικισμόςμε κριτήρια που βόλευαν τις πολιτικές ηγεσίεςεκείνης της εποχής και υποβάθμισαν το Αγρίνιο σε έδρα της επαρχίας με το όνομα ΤΡΙΧΩΝΙΑ. Σήμερα η Ελλάδα έχει 13 έδρες Περιφερειών, 51 πρωτεύουσες Νομών και 74 Περιφερειακές Ενότητες. Το Αγρίνιο δεν είναι ούτε έδρα Περιφερειακής Ενότητας αν και τόσο εμπορικά πρωτοπορεί, αλλά και γεωγραφικάδεσπόζει σε καίρια κεντρικό σημείο στον αχανέστερο όλων των Νομών της Ελλάδας. Είναι δε η απεραντοσύνη του τόσο μεγάλη που στην έκτασή του χωράνε 4 και 5 Νομοί άλλων Περιφερειών. Υπάρχουν κι αλλού πρωτεύουσες που δεν είναι οι μεγαλύτερες πόλεις στο Νομό, αλλά γεωγραφικά βρίσκονται σε κομβικό σημείο και πληθυσμιακά δεν έχουν μεγάλη διαφορά με την άλλη πόλη, όπως συμβαίνει με Αγρίνιο και Μεσολόγγι. Οαποκεντρωτισμόςτου Αγρινίου και η αποστέρηση υπηρεσιώνεπιφέρει τον οικονομικό μαρασμό όλης της επαρχίας Τριχωνίδας και της ευρύτερης ενδοχώρας του. Κάθε φορά που η πολιτεία ιδρύει υπηρεσίες ή άλλες υποδομές σε έδρες Νομών και λοιπών Περιφερειακών Ενοτήτων το Αγρίνιο μένει απ έξω. Τώρα με το σχέδιο ΠΙΣΣΑΡΙΔΗ απειλούνται με κατάργηση το Πρωτοδικείο και το Εφετείο.
4.-Οι πολιτικοί μας δεν καταπιάνονται με επιμονή σε αυτές τις αδικίες και τη σωρεία παθογενειών που συμπιέζουν την ανάπτυξη της Αιτωλ/νίας. Κατανοώ ότι δεν ρισκάρουν σε κάτι που φοβούνται μην αποτύχουν, κυρίως γιατί τα προβλήματα αυτά είναιάγνωστα ή θεωρούνται ασήμαντα και αφήνονται εκτός ατζέντας των κομμάτων.Αντιλαμβάνονται νομίζω οι πολιτικοί της Βουλής και της Αυτοδιοίκησης ότι η ενασχόληση τους με αυτά σε περίπτωση αποτυχίας εκτίθεταιτο μέλλον της πολιτικής τους καριέρας.Σκεπάζεται έτσι σωρεία παθογενειών και προβλημάτων κάτω από το χαλί. Εξάλλου κάποιοι εύλογα θα ρωτήσουν.Τι ζητάς, να καταργήσουμε την πρωτεύουσα Μεσολογγίου; Αυτό ακόμα κι αν μας το προτείνουν το απορρίπτουμε. Μακριά απόεμάς ο ρεβανσισμός, η μισαλλοδοξία και η ζηλοφθονία.Αγαπάμε το Μεσολόγγι, ζητάμε και απ αυτό συμπάθεια, κατανόηση και συναίνεση για διαίρεση της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλ/νίας,ώστε να υπάρξουν η ΠΕ Μεσολογγίου και η ΠΕ Αγρινίου, οι οποίες μετά τη διαίρεση, θα ισχύει το ρητό “Εν τη ενώσει η ισχύς”, προκειμένου να συνεργασθούν συναδελφικά για την απαγκίστρωση της Αιτωλ/νίαςαπό την Πάτρα και γιατί όχι να διεκδικήσουν, ώστε μία από τις δυο να γίνει έδρα ξεχωριστής Περιφέρειας μαζί με Ευρυτανία ή Φωκίδα ή Λευκάδα. Αν η Πάτρα χρειάζεται ένα Νομό για να είναι πρωτεύουσα περιφέρειας, ας πάρει την Μεσσηνία ή την Κορινθία ή την Ζάκυνθο και όχι τηνΑιτωλ/νία, την οποία υπήγαγε στην Πάτρα κυβερνητική εξουσίαμε Ν.1622/86του αλήστου μνήμηςπρωτοκορυφαίουΑχαιού Υπουργού ΕσωτερικώνΜένιουΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΑ. Δεν είδα και δεν άκουσα τότε να αντιδρά κανείς από τους φορείς του Νομού, ούτε πολιτικοί, ούτε κομματικές οργανώσεις, στη θέα του έφιππου σερίφη – καουμπόι να ρίχνει λάσο και πιάνοντας τη μάνα μας από το λαιμό, να την βουτάει από τα μαλλιά και σηκωτή να την ανεβάζει στο άλογό του για να την παραδώσει στην μεγαλοκυρά του καπετάν Μωρέα.
5.-Το μεγάλο θύμα είναι τoαπροστάτευτο Αγρίνιο,το οποίο βλέπωσαν ορφανό από μάνα(Αιτωλ/νία) ευρισκόμενη σε ομηρία, με πατέρα (Κράτος) που δεν αναγνωρίζει το παιδί του,δεν σκύβει στα προβλήματά του, αφού δεν υπάρχουν κάποιοι να επισημάνουν σθεναράτις υπάρχουσες αδικίες και παθογένειες. Επομένως ο πατέρας δεν αναγνωρίζει το παιδί του και το αφήνει εκτεθειμένο σαν απόπαιδο ναδέρνεται ανελέητα απόεγκάθετη γυναίκα (νοητή ενσάρκωση παθογενειών) η οποία το ξεγυμνώνει, το μαστιγώνεικαι το πετάει στο αγιάζι του βοριά. Ακούω τη γνώριμη φωνή της αλυσοδεμένης μάνας με τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά της με θρήνους και κραυγές.”Ώχπουπούι τι τραβάου η κακουμοίρα. Βουήθεια κόσμε. Δεν γλέπετε το παιδί μ; Τοαλεμούριασε η κακούργα, τοπάτσεκαταή, το γουρνομύτιασε, το αρδέλεψε, το συντέλεψε, το μακέλεψε και το πετάει στο δρόμοξεζάρκωτο.Χουιάζω δεν κρένει κανένας; Ακουρμαίνεται κανένας; Πού’στεεε δεν σας γλέπω εσάς καμάρια μ΄πουπστεύετε κι ξουσιάζετε στο κράτος δικαίου να γλυτώστε το παιδί μ;Ε π κακό χρόνο να’χτε”. Κατάλαβα ότι αναφερότανστο παρομοιαζόμενο Αγρίνιο σανκατατρεγμένο παιδί κατώτερου θεού που βιώνει τις τελευταίες ιδιαίτερα 10ετίες, την υποβάθμιση, την υπανάπτυξη, και τον άδικο παραγκωνισμό.Αυτή την κατάσταση, βλέποντας, ευθυγραμμίστηκα με την ψυχολογία της μάνας, εξοργίζομαι και φωνάζω όσο δυνατά μπορώ με τη δύναμη της γραφίδας.ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ.Φωνή βοώντος εν Αγρινίω. Το Αγρίνιο περιφρονείται,κατατρέχεται,βασανίζεται, γονατίζει, στενάζει, βογγάει και κλαίει.Ιδρώνει κανενός τ’ αυτί;Aν ακούει, ας κάνει ό,τι μπορεί για να ιδρυθεί Περιφερειακή Ενότητα Αγρινίου.
6.-Μια τροπολογία διαίρεσης της αχανούς Αιτωλ/νίας, θα ελαφρύνει το Αγρίνιο από σωρεία αδικιών και θα ανοίξουν οι ορίζοντες προς ευοίωνο μέλλον ολόκληρης της Δυτικής Στερεάς.Το αίτημα πρέπει να τεθεί υπόψη του Πρωθυπουργού από επιτροπή ευρέος φάσματος διακεκριμένων προσωπικοτήτων, περιωπής και αποδοχής από Μεσολόγγι και Αγρίνιο. Τα ΜΜΕ των δυο πόλεων ας πρωταγωνιστήσουν στο άνοιγμα ουσιαστικού διαλόγου με αποκλειστικό θέμα πώς θα αντιμετωπισθούν οι παθογένειες, που φρενάρουν την ανάπτυξη της Αιτωλ/νίας, για να κατατεθούν στρατηγικές και ελπιδοφόρες προτάσεις, που σίγουρα θα υπάρξουν, παραμερίζοντας μικροκομματισμούς και τοπικιστικές αγκυλώσεις.Η Αιτωλ/νία με τις κόντρες μεταξύ Μεσολογγίου και Αγρινίου για πολλές 10ετίες τρώει τις σάρκες της.
7.-Δεν ταιριάζει νομίζωστο Ιερό Μεσολόγγι σαν χαϊδεμένο παιδί που θέλει όλα τα παιχνίδια δικά του, να μάχεται το βασανιζόμενο και σε δυσμένεια ευρισκόμενο μεγάλο αδέρφι με το όνομα Αγρίνιο, λες και εχθρεύεται τον βάρβαρολαθρομεταναστευτικότουρκομαχαλά(απόγονοι ηρώων είμαστε κι εμείς, υπερασπιστών του Μεσολογγίου που ήταν Μακρύνειοι, ήταν αυτόχθονες και Σαρακατσαναίοι των Αγράφων, του Βάλτου και του Ξηρομέρου) αλλάπρέπει να αφήσει πίσω τις αντιπαραθέσεις, κοιτάζοντας μπροστά να συναινέσει με την αναγκαία υπέρβαση και γενναιότητα αρχικά στη διαίρεση σε 2 ΠΕ και ακολούθως να συμμαχήσουν από κοινού οι δυο πόλεις για την απελευθέρωσητης βίαια προσδεμένης,(της θεωρούμενης ως υποδεέστερης, της υποτελούς, της μοιρολατρικής, της απεγνωσμένης, της αθώας και απονήρευτης γυναικούλας) Αιτωλοακαρνανίας,στο άρμα της Μωραϊτικηςμεγαλοαρχόντισσας,της κυρα-Πάτραςγια να την έχει στην υπηρεσία των συμφερόντων της.
8.-Ευελπιστώ οι Πανεπιστημιακοί των δυο Αιτωλικών πόλεων να ευαισθητοποιηθούν από τα εκτιθέμενά μου και να θελήσουν να ασχοληθούν και να πάρουν πρωτοβουλίες. Εννοείται ότι είμαι στη διάθεσή τους με τεκμηριώσεις, με επιχειρήματα, με ιδέες, και με ζήλο για επίτευξη αποτελεσμάτων. Χρειάζεται ομοψυχίααρετή και τόλμη Μεσολογγιτών και Αγρινιωτών με επιτροπή, χωρίς μικροψυχίες να συλλογιέται ελεύθερα και καλάγια την απελευθέρωση της Αιτωλ/νίας με θάρρος, παρρησία και επιχειρήματα, αντιμετωπίζοντας τις αντιδράσεις που ενδεχόμενα θα υπάρξουν από Αχαϊκούς παράγοντες. Ας γίνει κατανοητό και από την Ιερή πόλη ότι η φαγωμάρατης με το Αγρίνιο μόνο την Πάτρα ευνοεί καιείναι βλαπτικές για την Αιτωλ/νίαστο σύνολό της.Εξάλλου το Μεσολόγγι θα ωφεληθεί τα μέγιστα από τη διαίρεση αφού θα αναδεικνύει Αντιπεριφερειάρχη Μεσολογγίτη και όχι Αγρινιώτη ή Αμφιλόχιο, θα μπορεί να διαχειρισθεί και να νοικοκυρέψει καλύτερα την συμμαζεμένη Περιφερειακή Ενότητά του και θα έχει ανοικτό το πεδίο να αναδειχθεί έδρα Περιφέρειας. Φτάνει πια. Όχι άλλη μοιρολατρία στον παραγκωνισμό του Αγρινίου το οποίο ακόμα κι αν δεν πάρει τη συναίνεση της Ιερής πόλης, (είναι δικαίωμά τους να επιλέξουν να παραμείνουν κολλημένοι σε ανίερες μικροψυχίεςτοπικιστικορατσιστικού, αντικοινωνικού αυτοματισμού) πρέπει να βγούμε θαρραλέα μπροστά και να απαιτήσουμε έδρα Π.Ε. Αν σιωπούμε στο ολοφάνερο δίκιο μας δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά μοιραίοι και άβουλοι που θα κριθούμε από τη συνείδησή μας, από την Ιστορία και τον Δίκαιο Θεό μας.Αλλοίμονο σ όποιον στο κάλεσμα των καιρών, ακούει το κλάμα και δεν λέει παρών.
9.- Κύριε Δήμαρχε Αγρινίου τολμήστε να ξηλώσετε (νομότυπα) την ψευδεπίγραφη πινακίδα Δημόσιας Υπηρεσίας που δεν έχει το όνομα του Αγρινίου, υπηρεσία την οποία ο υποφαινόμενος υπηρέτησα για 10ετίες αξιωματικά και ευδόκιμα, πλην όμως η ονομασία της είναι παρμένη από την ιστορία της αρχαιοελληνικής ανθρωπογεωγραφίας, ονομασία που δεν σχετίζεται άμεσα με την πόλη του Αγρινίου, ούτε καν με την επαρχία Τριχωνίδας. Έχετε θεσμικό ρόλο να υπερασπισθείτε το όνομα του Αγρινίου και τα συμφέροντα του.Το δερνόμενο και οδυρόμενο Αγρίνιο βλέποντας κινήσεις σου για προστασία του, θα χαμογελάσει αισιόδοξα και θα οφείλει σύσσωμο να σε χειροκροτήσει. Μπορείτε και αξίζετε να πρωταγωνιστήσετε, να γράψετε ιστορία για ένα καλύτερο μέλλον στις επερχόμενες γενιές της πολύπαθης και πολυβασανισμένης Δυτικής Στερεάς, η οποία δικαιούται να γίνει ξεχωριστή Περιφέρεια για να ισορροπηθεί κάπως το μπατάρισμα της Στερεάς Ελλάδας ανατολικά με αποφάσεις που πάρθηκαν ετσιθελικά.
10.-Ακόμα κι αν αποτύχουμε να κάνουμε ΠεριφέρειαΔυτ. Στερεάς, απώτερο στόχο τον οποίο επίμονα, απαιτητικά και ασυμβίβαστα πρέπει να επιδιώξουμε την κατάλληλη στιγμή, η διαίρεση της Αιτωλ/νίας συμφέρει επί πλέον για να μπορούμε να σταθούμε 2 ΠΕ απέναντι στις 2 Πελοποννησιακές ΠΕ με αποτελεσματικότερες αξιώσεις και διεκδικήσεις σε ό,τι αφορά κονδύλια, υποδομές κλπ. Επίσης συμφέρει γιατί θα υπάρξουν υπηρεσίες της ΠΕ Αγρινίου οι οποίες θα στελεχωθούν και από Μεσολογγίτες. Το σπουδαιότερο είναι ότι αυτό ασφαλώς θα βοηθήσει και θα ωθήσει στην αναβάθμιση και την ανάπτυξη της απαχθείσας και χωροταξικάβιαζόμενης Δυτικής Ρούμελης.-
