Γράφει ο συγγραφέας Βασίλης Χαλαστάνης
Οι Αποκριές συνδέονται με τη Μεγάλη Τεσαρακοστή, κατά την οποία τα παλιά χρόνια νήστευαν, όσοι μπορούσαν, σε κάθε οικογένεια. Την Κυριακή το βράδυ συγκεντρωνόταν η οικογένεια γύρω από την τάβλα, το χαμηλό τραπέζι, καθισμένοι άλλοι σταυροπόδι κι άλλοι σε μικρά καρεκλάκια και έτρωγαν για τελευταία φορά αρτύσιμα φαγητά. Από την επομένη, την Καθαρά Δευτέρα, άρχιζε η νηστεία. Με τις Αποκριές ήταν συνδεμένα και τα μασκαρέματα, οι αμφιέσεις δηλαδή νέων κυρίως ανδρών αλλά και κοριτσιών.
Αγαπημένο θέμα της μεταμφίεσης ήταν οι νιόγαμπροι και οι συμπεθέροι. Στο κεφάλι φορούσαν πρόχειρες μάσκες φτιαγμένες από πανιά ή κατέβαζαν το μαντήλι χαμηλά για να κρύβεται το πρόσωπό τους και από τη μύτη και κάτω είχαν ένα άλλο μαντηλάκι. Μουντζούρωναν το πρόσωπο και τα χέρια με κάρβουνο, στο κορμί έβαζαν μακριά φουστάνια, στα πόδια παλιοπάπουτσα και σγαρόνια, παράλλαζαν τον τόνο της φωνής και ξεκινούσαν. Ήταν παρέα μεγάλη που μπορεί να έφτανε και τα 20 άτομα. Κάποιοι κρεμούσαν στη μέση κύπρους και κουδούνια, φώναζαν και χοροπηδούσαν ολόγυρα, εκστόμιζαν βωμολοχίες (μασκαρόλογα) και προκαλούσαν θόρυβο και φασαρία. Κεντρικό πρόσωπο της παρέας των μασκαράδων αυτών ήταν η νύφη. Φορούσε άσπρα ρούχα, στον ώμο έφερε κόκκινη τσάντα και στα πόδια παπούτσια με τακούνια.
Φιλούσε το χέρι των ηλικιωμένων του σπιτιού και φερόταν τάχα με ευγένεια και αυτοσυγκράτηση. Στην κόκκινη τσάντα έβαζε τα χρήματα που της πρόσφεραν οι νοικοκυραίοι. Άλλη χαρακτηριστική φιγούρα ήταν η γριά που παρίστανε την πεθερά. Κρατούσε ρόκα και έγνεθε στο χέρι, ενώ στην πλάτη έφερνε μια σακκούλα γεμάτη στάχτη που την έριχνε πάνω σε όσους επιχειρούσαν να πειράξουν τη νύφη ή να της ξεσκεπάσουν το πρόσωπο. Κάποιος μπορεί να παρίστανε το γιατρό. Φορούσε κοστούμι, στρογγυλό καπέλο στο κεφάλι, κρατούσε βαλιτσάκι στο χέρι και ψεύτικα γυαλιά στα μάτια. Όταν ένας από τους μασκαράδες έκανε τον άρρωστο, τότε ο γιατρός άνοιγε τη βαλίτσα και έκανε τάχα πως τον αφουκραζόταν με ένα άντερο ή ένα λάστιχο που χρησιμοποιούσε σαν ακουστικό. Ο δήθεν άρρωστος σηκωνόταν όρθιος και όλοι η συντροφιά ξεσπούσε σε φωνές και χειροκροτήματα.
Ονομαστή έμεινε η μασκαράτα που οργάνωσε ο Λαμπράκης Καραγκούνης από το Βασιλέσι το έτος 1937. Με άλλους ενήλικες του συνοικισμού ντύθηκαν νιόγαμπροι και συμπεθέροι. Κίνησαν στη συνέχεια μεταμφιεσμένοι έφθασαν στα Φουσιανά και χόρεψαν στην πλατεία. Από εκεί κινήθηκαν προς το συνοικισμό της Πρασιάς που είναι το κέντρο του χωριού μας. Πίσω τους ακολουθούσαν κι άλλοι κάτοικοι και έγινε μεγάλη γιορτή και διασκέδαση. Οι μασκαράδες συχνά έκαναν διάφορα πειράγματα στους περαστικούς ή έλεγαν σατυρικά τραγούδια σε μορφή διαλόγου, δηλαδή ρωτούσαν κάποιοι και άλλοι της ίδιας συντροφιάς αποκρίνονταν, όπως φανερώνουν τα ακόλουθα τέσσερα δίστιχα: -Πώς χορεύουν οι γερόντοι; -Σαν παλιάλογα στ’ αλώνι. -Πώς χορεύουν οι γριές; -Σαν τομάρια, σαν προβιές. -Πώς χορεύουν τα παιδιά; -Σαν κριάρια, σαν τραγιά. -Πώς χορεύουν τα κορίτσια; -Σαν πανώρια κυπαρίσια! Καθαρά Δευτέρα.
Οι ανύπαντροι έμεναν νηστικοί όλη την ημέρα. Το βράδυ μόνο έτρωγαν την αρμυροκουλούρα, γιατί πίστευαν ότι το πρόσωπο που θα έβλεπαν τη νύχτα να τους δίνει κάτι, συνήθως νερό, θα ήταν ο μελλοντικός τους σύζυγος. Οι νοικοκυρές έπλεναν όλα τα οικιακά σκεύη από τα αρτύσιμα φαγητά, γιατί άρχιζε η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής.
