Γράφει ο Βασίλης Φωτάκης *

 Η θρησκευτικότητα είναι μια φυσική ανάγκη του ανθρώπου - ανάγκη ορμέμφυτη, ενστικτώδης. Είναι ανάγκη που οδηγεί άλλοτε σε κοινωνικοποίηση της θρησκείας και άλλοτε σε θρησκειοποίηση της κοινωνίας. Διότι μην παραβλέπουμε ότι ένας από τους πυλώνες πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η σύγχρονη Ευρώπη είναι ο Χριστιανισμός, από την εποχή του σχίσματος έως τις μέρες μας. Η παρουσία της θρησκευτικής πίστης στο δημόσιο χώρο, δεν μπορεί να σημαίνει όμως θεοκρατία, αλλά συμμετοχή στις διαβουλεύσεις του δημόσιου χώρου και της κοινωνίας.

Μπορεί Θρησκεία και κοινωνία να είναι ετεροχρονισμένα ιστορικά μεγέθη όμως σε όλες τις κοινωνίες η συνύπαρξη υπήρξε συνεκτικό και επωφελή στοιχείο εξέλιξης ιδίως στον Οικουμενικό Ελληνισμό. Σε μια κοινωνιολογική συζήτηση όπως είναι φυσικό, μια "μεγάλη" και συνθετική για το παρόν πολιτισμικό παράδειγμα θεωρία δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει πολύτροπες αναγνώσεις.

Τι και πόσο προσφέρει η εγγύτητα, η αμεσότητα, η ποιμαντορία ενός Ιεράρχη και η εκκλησία στην κοινωνία, στην οικονομία και στην πολιτισμική ανάδειξη της περιοχής ευθύνης τους. Η θεωρία εκείνη, η οποία μπορεί να διανοίξει τους επιστημολογικούς μας ορίζοντες διευρύνοντας τη γνώση μας για τον κοινωνικό κόσμο επιτελεί την αποστολή που της επιφυλάσσει ο επιστημονικός της χαρακτήρας. Αμφότεροι οι αποστάσεις που έχουμε να διανύσουμε οφείλουμε να οδηγήσουν σε συγκλίνουσες πορείες με μόνο σκοπό την έκφραση, την πρόοδο και την εξέλιξη. Επιδίωξη μας είναι ο Διαχωρισμός της μητρόπολης όχι των ανθρώπων και αυτή η προτεινόμενη διαίρεση κρίνεται αναγκαία για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ποιμαντικών και λατρευτικών αναγκών των πιστών της υφιστάμενης σήμερα Μητροπόλεως.

Η πρόταση, πρωτίστως, μην παραβλέπουμε έγινε από την Ιερά Σύνοδο, για την καλύτερη τέλεση του ποιμαντικού της έργου. Φυσικά και προκύπτει έντονος ο προβληματισμός των εκκλησιαστικών στοχεύσεων, όμως η ανάγκη για αμεσότητα στη διαποίμανση των χιλιάδων πιστών της περιοχής συνηγορεί στη διχοτόμηση της μεγάλης όντως Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Η πίστη δεν είναι ρουτίνα, είναι αλληλεγγύη, είναι ιεράρχηση αναγκών, είναι κοινωνία σχέσεων δεν είναι πατρωνία στο ποιμνιοστάσιο. Μας ενώνουν εστίες, βωμοί, τάφοι προγόνων όχι αναιτιολόγητοι αφορισμοί και μεθοδικός ευνουχισμός.

*Aντιδήμαρχος Οικονομικών Δήμου Αγρινίου

Ρεσιτάλ διαχείρισης στα οικονομικά του Δήμου Αγρινίου δίνει ο Αντιδήμαρχος Βασίλης Φωτάκης.

Άνθρωπος της αγοράς γνωρίζει ακριβώς τις ανάγκες που υπάρχουν και φροντίζει να ελέγχει μέχρι… τελευταίας γραμμής τις υποχρεώσεις και τα εντάλματα του Δήμου. Έχει καταφέρει και έχει κάνει ένα Δήμο πρότυπο στα οικονομικά και στη λειτουργία του.

Από τα καλά “εργαλεία” του Παπαναστασίου…

@δέξιος

Γράφει ο Βασίλης Φ. Φωτάκης* 

Όταν ο Πρόεδρος της Βουλή Ν. Βούτσης στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2018 έκανε λόγο για Αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έπρεπε να είμαστε όλοι υποψιασμένοι για το τι θα ακολουθούσε από πλευράς κυβερνητικής πλειοψηφίας στο μέλλον.

Έκτοτε και πάντα πάνω στη λογική των δίπολων ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε στο: «Ή εμείς ή αυτοί», «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», όπου ακόμα και στο διάγγελμα της Ιθάκης εκφωνήθηκε διχαστικός λόγος. Απορίας άξιο φυσικά γιατί διαμαρτύρονται για το Αντι –ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εφόσον οι ίδιοι το εξέθρεψαν. 

Τα στελέχη του λαμβάνουν πλέον θέσεις μάχης για εναν νέο διπολισμό,  επιχειρηματολογώντας για ρεύμα αντι-ΣΥΡΙΖΑ στην Ελληνική κοινωνία, αδιαφορώντας ότι στην ουσία το ρεύμα αυτό είναι η εύλογη δυσφορία της ίδιας της κοινωνίας προς μία κυβέρνηση που εξάντλησε το πολιτικό της κεφάλαιο σε αυταπάτες και ιδεοληψίες.

Η στρατηγική της πόλωσης στον πολιτικό κόσμο ηταν αυτή που ενέτεινε  την δημιουργία ενός «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, ευνοώντας συνάμα τη διχαστική πολιτική που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ και συσπειρώνει τους οπαδούς -ψηφοφόρους στο όνομα της αντίστασης και κόντρα στο κατεστημένο. Στοχεύοντας στον εξοβελισμό και τον αποπροσανατολισμό από τα σοβαρά προβλήματα της χώρας. 

Η δημιουργία ενός «αντί- ΣΥΡΙΖΑ μετώπου», οδηγεί σε συγκρούσεις και αχρείαστες αντιπαραθέσεις που είναι ευεπίφορες στις δυνάμεις του λαϊκισμού και των εκφραστών τους. Καταλήγουμε έτσι ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην προσπάθεια «κανονικοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ αποσιωπώντας βέβαια ότι η Αριστερά αποδείχτηκε ότι δεν είχε τελικά ποτέ το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα. 

Αυτό είναι μια διαπίστωση-παραδοχή ανεξάρτητη από την ιδεολογική τοποθέτηση που έχει ο καθένας απέναντι στην Αριστερά και φυσικά απέχει από την τοποθέτηση του Μ. Βορίδη ότι η Αριστερά διαθέτει ελαττωματικές ιδέες.

Η Δημοκρατία χωρά όλες τις διαφορετικές ιδέες κι αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά της με άλλα πολιτεύματα, ό,τι παρά τις όποιες παραφωνίες όλες οι γνώμες κυκλοφορούν ελεύθερα. Αφού «Μπορούμε και διαφωνούμε, γιατί μπορούμε να συνυπάρχουμε».

Η τήρηση, η λειτουργία και η διάκριση των εξουσιών πρέπει να αποτελεί γραμμή καθοσιώσεως για το πολιτικό σύστημα, διότι όσο αναπαράγεται αυτού του είδους η πολιτική αντιπαράθεση, δεν συντελείται καμία πρόοδος σε κανένα επίπεδο. Στη Δημοκρατία, θεμελιώδεις αρχές και αξίες δεν ανήκουν αποκλειστικά στην αρχή της πλειοψηφίας.

Αποτέλεσμα, από τους Αγανακτισμένους στις πλατείες περάσαμε στους θυμωμένους, καθώς επιχειρείται πάντα μια στυγνή επικοινωνιακή διαχείριση σε όλα τα γεγονότα από την Κυβέρνηση.

Οφείλουμε όμως να διαφυλάξουμε ανοιχτούς τους αγωγούς ελεύθερης έκφρασης. Οι  «μουγκοί», οι «ισαποστάκηδες», οι «σταλεγάκηδες» δεν πρέπει να μείνουν αμέτοχοι στη βοή των «πλησιαζόντων γεγονότων».

Μην παραβλέπουμε ότι οι εκπρόσωποι της εγχώριας διανόησης στήριξαν σθεναρά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όλα αυτά τα χρόνια. Ενώ σήμερα οι πιο πολλοί οργανικοί διανοούμενοι της Αριστεράς δυσαρεστημένοι πλέον τηρούν σιγήν ιχθύος.

Η στρατηγική ήττα το 2015 των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο μέτωπο της άσκησης των εξουσιών ανάγκασε (σε κωλοτούμπα) τον Α. Τσίπρα δίνοντας αφορμή να εκκαθαρίσει το κόμμα και την Κυβέρνηση από ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Σήμερα προσπαθεί μαζί με την ηγετική ομάδα του κόμματος σε μια πολιτική Σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη, ενδυόμενος τον μανδύα της κεντροαριστεράς. Παίζοντας το χαρτί του ανασχηματισμού και ανασκαλίζοντας τον κατάλογο των «προθύμων» του πολιτικού φάσματος, μόνο που δεν «ψώνισε» προϊόντα βιτρίνας.

Απομένει το χαρτί της ΔΕΘ και της αναθεώρησης του Συντάγματος, σε μια προσπάθεια αλλαγής της ατζέντας ή διαφοροποίησης του διακυβεύματος με το οποίο η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές.

Στη διαδικασία όμως επί των αναθεωρητέων διατάξεων πλην των πολιτικών δυνάμεων επιβάλλεται και η συστράτευση των ελίτ. Προς επίρρωση ο Κ. Πόπερ έλεγε: «Οι ελίτ δεν έχουν αυξημένα δικαιώματα. Έχουν αυξημένες υποχρεώσεις». 

Η διαρκής πάλη και η αναμέτρηση με τις δυνάμεις του λαϊκισμού υπονομεύει την φιλελεύθερη προοπτική της χώρας. Για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε την απαρέγκλιτη εφαρμογή του κράτους δικαίου και την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, όπως αυτά απαριθμούνται στο Σύνταγμα (και τα οποία προϋπάρχουν του Συντάγματος).

Σε αυτόν τον καλλιεργούμενο «δημοκρατικό δεσποτισμό» των  σφετεριστών του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαφυλαχθούν: το κράτος δικαίου και τα ατομικά δικαιώματα.

Στο πέρασμα από ατελή σε ώριμη δημοκρατία πρέπει να ενισχύσουμε το αίσθημα εμπιστοσύνης των πολιτών στη λειτουργία των θεσμών και των κανόνων του κράτους.

Να επιμείνουμε στις απαράβατες αρχές του κράτους δικαίου και των δομών του, στην ανάταση της εθνικής μας εικόνας και αξιοπρέπειας, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα και διαφυλάσσοντας κατά αυτόν τον τρόπο το λαό από τους μάγους με τα καθρεφτάκια.

Δεν έχουμε ανάγκη να θρέφουμε εσωτερικούς εχθρούς για να δικαιολογούν κάποιοι την εξουσία τους. Πρέπει να τελειώνουμε με πρακτικές και αντιλήψεις που χρεοκόπησαν τη χώρα.

Δεν ενοχοποιούμε κανέναν ούτε τρεφόμαστε από λογικές ρεβανσισμού, όμως η Δημοκρατία οφείλει να λειτουργεί σε αυτή τη χώρα και στα πλαίσια του νόμιμου ακτιβισμού έχουμε όλοι μας αυξημένη Συνταγματική ευθύνη.

Οφείλουμε να είναι Ελληνική υπόθεση το «Τέλος της Ιστορίας».

*Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου

Θέση αναπληρωτή Γραμματέα στην Γραμματεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Νέας Δημοκρατίας αναλαμβάνει με απόφαση του προέδρου Κυριάκου Μητσοτάκη ο Πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου Βασίλης Φωτάκης.

Η κομματική αναβάθμιση του κ.Φωτάκη και η ανέλιξή του στα όργανα του κόμματος, έρχεται ως επιστέγασμα της σοβαρότητας και της σταθερής στάσης που έχει κρατήσει ο ίδιος και κυρίως στο προφίλ του που εναρμονίζεται με την γενικότερη “γραμμή” που θέλει λίγα λόγια και δουλειά…

Και κυρίως αποδεικνύει ότι πολιτικά είναι ενεργός…

Στο έγγραφο του Κυριάκου Μητσοτάκη επίσης ορίζονται αναπληρωτές γραμματείς και οι Γιάννης Μπίκος τέως δήμαρχος Χαλκηδόνας, ο δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων Νικόλας Βαφειάδης, ο δημοτικός σύμβουλος Αμαρουσίου Θανάσης Βλαχοπιώτης, ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας Χρήστος Μιχαλάκης, και ο περιφερειακός σύμβουλος Αττικής Γιώργος Βλάχος  .

Η απόφαση του Προέδρου της ΝΔ

 Γράφει ο Βασίλειος Φ.Φωτάκης*

Αυτές τις μέρες, στα Γιάννενα, διεξάγεται το ετήσιο τακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ ( 30 Νοεμβρίου έως τις 2 Δεκεμβρίου).  Όσοι δηλώνουμε ενεργοί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφουγκραζόμενοι τις ανησυχίες αλλά και τα προβλήματα των κατά τόπους κοινωνιών που υπηρετούμε συμμετέχουμε στοχεύοντας σε μια ολιστική αναβάθμιση της Δημόσιας διοίκησης, ενδυναμώνοντας τον θεσμικό ρόλο της Τοπικής αυτοδιοίκησης.

 Οι επικείμενες αλλαγές στην διοικητική δομή της χώρας και δη αυτών της ΤΑ αναφέρονται σε "ευρύτερες αλλαγές" στο χωροταξικό του Καλλικράτη. Μεταξύ άλλων, την αλλαγή του εκλογικού συστήματος αναδείξεως των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, τη μείωση της διάρκειας της θητείας των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης, τη θεσμοθέτηση τοπικών δημοψηφισμάτων και τη δημιουργία "συμβουλίων γειτονιάς" με διευρυμένες αρμοδιότητες κλπ. Τα προβλήματα του εκσυγχρονισμού της ΤΑ δεν λύνονται όμως μόνο με αλλαγές στις πολιτικές και οργανωτικές δομές. Η κύρια διαπίστωση είναι ότι πρέπει να ξεκαθαριστούν οι αρμοδιότητες μεταξύ των διακριτών επιπέδων εξουσίας. Χρειάζεται αναδιάρθρωση ολόκληρου του διοικητικού συστήματος με αξιοποίηση των σχετικών εμπειριών και γνώσεων και υπό την επιμέλεια διαβούλευσης με την Αυτοδιοίκηση.

 Η σημερινή Δημόσια Διοίκηση αποτελεί τον κυριότερο περιοριστικό παράγοντα για την πρόοδο της Χώρας και χρειάζεται επιτακτικά μια Συνταγματική αναθεώρηση.

 Για να γίνει μια ουσιαστική μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση με ανακατανομή και αποκέντρωση πόρων και αρμοδιοτήτων, πέραν της κοστολόγησης απαιτούνται η συνεργασία και ο διάλογος θεσμικών και κοινωνικών φορέων. Ταυτόχρονα για να διατίθεται κανονιστική αυτονομία πρέπει η κρατική εποπτεία να μην εμποδίζει την ελεύθερη πρωτοβουλία και δράση της. Είναι αδιανόητο σήμερα να υπάρχει θεσμός αποκεντρωμένης διοικήσεως και να επιχειρείται και τοποθέτηση διοικητικών Γραμματέων στους Δήμους και στις Περιφέρειες.

Απαιτείται επίσης μια σειρά από διευθετήσεις σε προβλήματα που αφορούν τη λειτουργία των Δήμων και Περιφερειών, [π.χ. φορολογική αποκέντρωση,  καταστατική θέση των αιρετών, διακριτές σχέσεις και συνεργασία μεταξύ ‘Α και Β' Βαθμού Αυτοδιοίκησης, νέα γενιά παρακρατηθέντων, μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τ.Α., απουσία προτάσεων για τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν την Ελληνική οικονομία και κοινωνία,(όπως ο ρόλος της Τ.Α. στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της κοινωνικής και της μεταναστευτικής πολιτικής)].  Οι Πόλεις μπορεί να αποτελέσουν τους μοχλούς ώθησης της τοπικής οικονομίας, της εξωστρέφειας, της πράσινης οικονομίας αλλά και πόλους για την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής

Η διατήρηση όμως της κοινωνικής συνοχής σε εθνικό επίπεδο που επετεύχθη στη διάρκεια της κρίσης από την ΤΑ δεν είχε στη διάθεσή της αρμοδιότητες και πόρους για να μπορεί να την διασφαλίσει περαιτέρω. Στην Τ.Α. άρα πρέπει να μεταφερθεί πλήθος εκτελεστικών δραστηριοτήτων του κράτους, ενώ στις κεντρικές υπηρεσίες να παραμείνουν ο επιτελικός σχεδιασμός και ο έλεγχος. Δεν πρέπει να αποτελεί με απλά λόγια εκτελεστικό μηχανισμό της κεντρικής κυβέρνησης υλοποιώντας τις αποφάσεις της, αλλά έναν θεσμό διαμόρφωσης τοπικού συστήματος προτεραιοτήτων αυτόνομο.

Πρέπει να κατακτήσει ένα αυτόνομο ρόλο διαμόρφωσης της καθημερινής πολιτικής και των προτεραιοτήτων για το χώρο ευθύνης της, που να βασίζεται σε μια κεντρική πολιτική αποκέντρωσης, αποφάσεων και πόρων.  Η θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής ως πρωτεύων,  χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ανησυχίες του αυτοδιοικητικού κόσμου, ας λάβουμε υπόψη ο,τι  δεν ενισχύουν την εύρυθμη λειτουργία των δήμων απλά συντηρούν δια μέσω τις πολιτικής τους επιβίωσης μειοψηφικές δυνάμεις.  

 Επικεντρώνω την αναγκαιότητα μιας αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης με γνώμονα τις αρχές της εγγύτητας, της επικουρικότητας, της εδαφικής και της κοινωνικής συνοχής και λαμβάνοντας υπόψη την Ελληνική και Ευρωπαϊκή πραγματικότητα για πολύ-επίπεδη διακυβέρνηση.

Οι αναγκαίες προσαρμογές που θα λειτουργήσουν ως καταλύτης κοινωνικής αλλαγής θεωρώ εντοπίζονται: στο πολιτικό σύστημα, στο διοικητικό σύστημα, στο σύστημα κατανομής πόρων και στο σύστημα κατανομής αρμοδιοτήτων μεταξύ των επιπέδων διοίκησης και είναι αναγκαίες για τη λειτουργικότητα, την ευελιξία και την αποδοτικότητα της όποιας νέας μεταρρύθμισης.

  *  Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου